Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
LÜTFEN OKURKEN YORUM YAPMAYI VE VOTE VERMEYİ UNUTMA.
KEYİFLİ OKUMALAR ❤️
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
"Umut belki de gelecek sayfadadır. Kapatma kitabı."
$
Savaş'la eski evimde kalan bütün eşyaları toplarken, ev sahibini arayıp çıkacağımı söylemiştim. Zaten fazla ilgili bir ev sahibi olmadığı için son kirayı ibanına atıp, anahtarı komşuya teslim ettim. Ardından eve gitmek için arabaya bindik.
Merve'den Yavuz'un hala yanlarında olduğunu öğrendikten sonra mesajla Savaş'ın evine geçmelerini istedim. Hazır Savaş'ı ikna etmişken ve vazgeçmeden Yavuz ile konuşmalarını istiyordum.
Savaş'ın üstünde ki gerginliğin eve yaklaştıkça artıyordu. Aynı zamanda bende gerginliğimi yönetmeye çalışırken, bu konuda pek başarılı olduğum söylenemezdi. Sadece şu konuşmanın sakin ve olaysız bir şekilde bitmesini istiyordum.
Sonunda evin bahçesine girdiğimizde Savaş arabayı durdurdu ve indik. Hızlı adımlarla yanına yetiştiğimde elini tutarak durdurdum ve bana dönmesini sağladım.
"Sakin olacaksın değil mi? Söz verdin."
"Söz verdiğimi hatırlamıyorum."
Savaş attığım oltayı tabi ki yememişti. Gergin gözlerimi eve doğru çevirirken, eski gamsızlığım şuan ihtiyacım olan tek şeydi.
Savaş elimi bırakmadan eve doğru yürümeye başladığında aynı zamanda konuşmaya devam etti.
"Benden daha fazla gerginsin. Rahatla biraz." dediğinde ateş saçmaya başlayan gözlerinin yanında oldukça umursamaz konuşuyordu.
"Ne gerginliği? Gergin olunacak bir şey yok ki. Sen gergin misin?" diyerek salağa yattığımda gözlerimi Savaş'ın yüzünde gezdirdim. Bunun üstüne dudağının bir kenarı yukarı doğru kıvrıldı ve hafifçe gülümsemekle yetindi. Bu gülümseme içime az da olsa su serpmişti.
Umarım bu fırtınadan önce ki sessizliğe benzer bir şey değildi.
İçeri girdiğimizde evdeki bütün gözler bize dönmüştü. Burak ve Merve bir koltukta otururken; Yavuz, Görkem ve görmeyi beklemediğim Sinan başka bir koltukta oturuyordu.
Savaş'ın elimi tutan eli istemsizce gerilirken yanlarına doğru yürüdük. Merve ve Burak kalkarak yanımıza geldiğinde Burak Savaş'ın iyi olup olmadığını sorup, destek olmaya çalıştı. O sırada Savaş'la ellerimiz ayrılırken Merve'de benim yanımda bitti.
