Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
YER YER SİNİRLENECEĞİNİZ YER YER ÜZÜLECEĞİNİZ BİR BÖLÜMLE GELDİM. UMARIM BEĞENEREK OKUYACAĞINIZ BİR BÖLÜM OLUR ❤️
LÜTFEN VOTE VERMEYİ VE BOL BOL YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.
KEYİFLİ OKUMALAR ❤️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"~Hayat seni sebepsizce üzer ve sen kendi karanlığına çekilirsin.~"
§
Bir insana güvenmek sanıldığı kadar kolay değildir aslında.
Güvenmek, yürek ister.
Güvenilmek ise adamlık ister.
Babamdan sonra ilk kez Savaş'a güvenmiştim. Söylediği yalanın küçüklüğü ya da büyüklüğünün bir önemi yoktu benim için. Yalan, yalandı ve hiçbir şey bu gerçeği değiştiremezdi.
Geçmişte söylediği ya da gelecekte söyleyeceği her şey için bir şüphe olacaktı içimde.
Savaş'ın geçmişine saygı duyuyordum. Benden önce yaşadığı şeyler beni ilgilendirmezdi. Savaş'ın hayatıma girdikten sonra yapacakları beni ilgilendirirdi. Sonuçta her insanın değiştiremeyeceği bir geçmişi vardı.
Beni şuan öfkelendiren tek şey, bana doğruyu söylememiş olmasıydı.
Kırgındım.
Güven konusunda tekrar ve tekrar yanılmanın hayal kırıklığını yaşıyordum.
Ecem'i aşağıya gönderdikten hemen sonra dolabıma gidip üstüme bir ceket aldım. Sadece biraz hava almak istiyordum. Şuan bu şekilde aşağıya inip herkesin içinde rol yapamazdım. İstediğim son şey öfkeme ve kırgınlığıma engel olamayıp Savaş'la kavga etmekti.
En azından biraz hava alıp kendi başıma kalırsam daha mantıklı hareket edebileceğimi düşünüyordum. Savaş'ın açıklamasını sonra dinleyecektim.
Odamdan çıkıp merdivenlerden indim ve direkt dış kapıya doğru yürüdüm. Zigonun üstünde Savaş'ın arabasının anahtarını görmemle birlikte hiç düşünmeden aldım. Korumaları atlatmak için de kolay bir yol olacaktı. Kapıyı açıp içeri baktığımda mutfaktan çıkan Ecem ile göz göze geldim.
İğneleyici gülümsemesi yüzündeyken hiç umursamadan gözlerimi çektim ve çıkıp arkamdan kapıyı örttüm. Zaten gittiğimi kolay kolay Savaş'a söylemezdi çünkü istediği buydu.
