Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
MERHABA DEĞERLİ OKUYUCUM. YEPYENİ BİR BÖLÜME HOŞ GELDİN ❤️
ZAMAN ATLAMASI OLAN BU BÖLÜMDE BEKLENMEDİK BİR OLAY OLABİLİR.
UMARIM BEĞENEREK OKUDUĞUNUZ BİR BÖLÜM OLUR. KEYİFLİ OKUMALAR ❤️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"~Kafamda ki uğultuyu sadece senin sesin bastırabilir. Ötesi yok.~"
§
1 AY SONRA
Yat, kalk, yemek ye.
Yat, kalk, yemek ye.
İnsan her gün aynı şeyleri yaparak zaman geçirdiğinde günler su misali, hızlı bir şekilde akıp gidiyor.
Tam otuz gün.
İçime bir kasvet çökmüştü ve hala devam ediyordu.
Morluklarım neredeyse görünmeyecek kadar azalmış ve kolumda ki askılık çoktan çıkmıştı. Soğuk algınlığım geçmiş ama kendimi hala yorgun hissediyordum. Belki gün içinde biraz olsun hareket etsem kendime gelecektim ama içimden gelen tek şey yatmaktı. Günümün yarısını uyuyarak geçiriyordum.
Bu sırada ehliyet sınavı gerçekleşmiş ve bu halimle hem teorik hem direksiyon sınavını geçmiştim.
Altay ise ameliyattan başarılı bir şekilde çıkmış ama ameliyat sırasında bazı komplikasyonlar oluştuğu için komada olduğu haberi gelmişti.
Onun dışında en son babamın cenazesinin olduğu gün uzun süre ayakta kalmıştım. Cenazeye sadece Savaş, Merve, Burak ve Görkem gelmişti. Onlarda benim için gelmişti zaten.
İçten içe babamın yalnızlığına üzülmüştüm ama yaptıklarıyla bunu hak ettiğini biliyordum. Ne korumaları vardı yanında ne de parası.
Kimsesiz ve bir hiç gibiydi.
O günden sonra hiçbir şey yapmak gelmedi içimden. Bir ölü misali gezdim. Fazla konuşmak gelmedi içimden. Doğrusunu söylemek gerekirse herkesi uzaklaştırdım kendimden.
Savaş'ı bile.
Kendi başıma kalmak istedim. Herkes normal davranmadığımı söyleyip duruyordu. Babam gömülürken donuk bir ifadeyle izleyip, gözümden tek bir damla yaş gelmemesi bunu söylemelerinde ki en büyük sebep olabilirdi. Böyle durumlarda hep kendimi yalnızlaştırmıştım zaten. Çünkü kimsenin söyledikleriyle kendime gelemeyeceğimi biliyordum.
