Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
LÜTFEN BOL BOL YORUM YAPMAYI VE VOTE ATMAYI UNUTMAYALIM.
KİTABIN OKUNMASI DÜŞTÜ ASLINDA EN BÜYÜK SEBEBİ BENİM ÇÜNKÜ HİÇ DÜZENLİ BÖLÜM ATAMADIM. BİR ARA ÇOK İYİ OKUYUCU KİTLESİ YAKALAMIŞKEN İKİ AYLIK BİR SÜREÇ YAZMADIM VE O SÜREÇTE BAYA OKUR KAYBETTİM. TEKRARDAN TOPARLAMAK ZOR. SÖYLEDİĞİM GİBİ AKLIMA YENİ BİR KURGU VAR, YAZMAK VE SİZİNLE PAYLAŞMAK İÇİN SABIRSIZLANIYORUM.
SÜVEYDA'DA FİNALE DOĞRU YAVAŞ YAVAŞ YAKLAŞIYORUZ. BU HABERİ DE VERMEK İSTEDİM. TAM OLARAK HANGİ BÖLÜM OLUR KESTİREMİYORUM AMA FİNAL YAKIN. ÜZÜLMEK YOK ÇÜNKÜ YENİ KURGUYA BAŞLAMAM İÇİN BU ŞART❤️
UMARIM KEYİF ALARAK OKUYACAĞINIZ BİR BÖLÜM OLUR ❤️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Küçük sevinçleri bekler insan, büyük mutsuzluklara da sırf bunun için katlanır zaten..."
§
İki ayrı parçaya bölünmüş gibi hissediyorum.
Bir parçam gerçeği söyleyip, Savaş'ın gözlerine her baktığımda üstüme binen yükü hafifletmekten yana.
Bir parçam ise çocuğuma hak ettiği bir gelecek ve sevgi verememe korkususunun tedirginliği içinde.
Savaş'ın buna ne tepki vereceği zaten meçhul. Yavuz'a göre bu bebek en çok istediği şeylerden biri.
Ama ya değilse?
Ya bütün bu korktuklarım gerçekten korkmam gereken şeyin yanında bir hiç kalıyorsa.
Savaş'ın bu bebeği istememe ihtimalini düşünmek zorundaydım. Evet, şuan benim istediğimde buydu ama bunu Savaş'ın ağzından duymak hayatımda yaşadığım en kırıcı şeylerden biri olurdu.
"Güzelim iyi misin?"
Bütün bu düşüncelerim içinde Savaş bir elini yanağıma doğru koydu ve gözlerime baktı. Bir anda gerçekliğe çekilirken elimde ki ayıcığı ister istemez sıktım.
"Bir şey söyleyecektin. Söyle dedim ama cevap vermedin." diye devam etti Savaş. Şefkatli ve endişeli gözleri beni tartmaya çalışıyordu. O kadar ifadesiz bakıyordum ki anlayamıyordu.
"Ben..." diye belli belirsiz bir söz çıktı ağzımdan. Ensem terlemeye başlamıştı. Ayıcığı ister istemez ellerimle iki büklüm yapmıştım. Gözlerimi Savaş'ın gözlerinden bir an olsun çekmiyordum çünkü vazgeçmek istemiyordum. Sevgi dolu gözlerine ihanet etmemeyi kendime hatırlatmak istiyordum.
