Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
BU BÖLÜM SEZON FİNALİ TADINDA BİR BÖLÜM OLACAK AMA MERAK ETMEYİN KİTABA ARA VERMEYECEĞİM ❤️
LÜTFEN VOTE VERMEYİ VE BOL BOL YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN ❤️
KEYİFLİ OKUMALAR ❤️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"~Sen hiç bağıra bağıra sustun mu?~"
§
İnsanlar ailesinden birini kaybettiklerinde nasıl tepki verirler?
Bir keresinde kaybetmenin sadece ölümle alakalı olmayan bir şey olduğunu söylemiştim. Yaşıyordu ama ben babamı hep ölü kabul etmiştim. Kafamda çoktan toprağa koymuştum onu.
Şimdi ise gerçekten toprağa koyacaktım. Ne düşüneceğimi, nasıl davranacağını bilmiyordum.
"Umay Hanım?"
Doktorun sesiyle ifadesiz bakışlarımı hastane yatağından çektim ve doktora döndüm. Polisler ve ambulans peş peşe gelmiş ve beni direkt hastaneye getirmişlerdi. Doktor bana gülümseyerek elini hafifçe koluma koydu ve beni yürüterek hastane yatağına oturttu.
Her yerim o kadar çok acıyordu ki sanki artık hissetmemeye başlamış gibiydim. Omzuma hafifçe dokunarak ne olduğunu anlamaya çalışırken yüzümü acıyla buruşturdum. Gözlerim çok donuk bakıyordu.
"Sanırım düşmenin etkisiyle omzunuz çıkmış." dedi ve gözlerini bana döndürdü. "Yerine takmam gerekiyor. Bu biraz canınızı yakabilir. Bir yakınınız var mı? Yanınızda olması için."
Kimse yoktu.
Kafamı olumsuz anlamda ağır ağır salladım. Konuşmaya mecalim yoktu. Doktor sanki acır gibi bana baktığında Savaş geldi aklıma. Yalnız değildim ben. Sadece şuan gelemiyordu işte.
Doktor kolumu tutarak hafifçe büktü ve kendi omzuna koymam sağladı. Ardından bir elini benim omzuma koyarak hafifçe masaj yapmaya başladı. Diğer eliyle de kolumun alt tarafına hafifçe masaj yaparken ne yaptığını biliyordum. Buna 'cunningham' tekniği deniliyordu. Bir kaç dakika kolu masaj ile hazırladıktan sonra bir anda yerine takacaktı.
"Nefesinizi tutun lütfen. Anlık bir acı olacak."
Gözlerimi kapatarak beklemeye başladım. Sanırım çıkarken ki acıdan daha fazla acımazdı. Omuz tarafımı bir anda ittirmesiyle anlık ve yüksek bir acı hissetmeme birlikte hafifçe inledim ama peşinden gelen rahatlama her şeye değerdi.
