"යන්න? ඇයි ඒ?"
මට මුකුත් හිතා ගන්න බැරි තැන ඒ අහගෙන මං අම්බර ලගට ගියා. ඒ ගිහාම එයා මට ඒ envelop එක දික්කරා.
"මේ season එකට තියෙන concert එක.."
Seriously!!
"කොහෙද තියෙන්නේ?"
මං envelope එක හරව හරව බලන ගමන් අම්බර ගෙන් ඇහුවේ මාර ආසාවෙන්. ඒක තමයි මෙයා හෙන කාලයක් රෑ වෙනකල් පේන්න හිටියේ නැත්තේ!
"මේ සැරේ ඒක තියෙන්නේ ටිකක් විතර ඇතුලට කිට්ටු වෙන්න.. වෙනසකටත් එක්ක.. එහෙ අයත් music වලට ආසයි නේ"
අඩේ! ඇත්තටම මං කලින් live orchestra එකක් බලලම නෑ!
"ඉතින් මං එන්න ඕනෙද?"
දන්නැද්ද ඉතින් ඇහුවා.
"මගේ වහලා ඉන්න ඕනේ මාත් එක්ක! මං යන යන තැන එයත් යනවා... තේරුනද සියූ?"
මං එහෙම ඇහුවා විතරයි අම්බර මාව මේසේ ලගට හිර කරගෙන මගේ මූනට එබුනා..! දෙවියනේ මගේ පපුව! මට නිකන්ම කෙල ගිලුනා. හරිනේ මගේ පපුව දැන් violin ගහනවා!
"හ.. හහරි! දැන් අයින් වෙන්න..!"
මං ගොත ගගහාම අම්බර ව මගෙන් ඈත් කරන්න දැගලුවත් එයා පොඩ්ඩක්වත් හෙලවුනේ නෑ. ඒ වෙනූවට මගේ ඉන තද කරලා අල්ල ගත්තා මිසක්.. දැන් ඒකට හරි යන්න එයාගේ බැල්ම.. මට ආයේ පන නෑ වගේ..
"ඔයා මාව විශ්වාස කරනවද සියූ?"
ආයෙත්...
"ම්..?"
මං මොනාද කියන්නේ කියලා හිතාගන්න බැරුව ඉද්දි එයා ආයෙත් මගෙන් ඉගි කරලා ඇහුවා.
"ටිකක්..."
ඕක තමයි මගේ කටින් අන්තිමට පැන්නේ. ඒ වචනෙට මාවත් පුදුම කරන ගමන් අම්බර ගේ මූනේ හිනාවක් ඇදුනා..
"ඇයි?"
"නෑ... මට ඒ ටික ඇති... ඒත් ඔයා මගෙන් එහාට වෙන කිසි කෙනෙක්ව එහෙමවත් විශ්වාස කන්න යන්න එපා සියූ.. මේක අනක්!"
අම්බර ඒක කිව්ව විදිහට මගේ ඇගේ හිරිගඩුත් පිපුනා.
"තේරුනා ද?"
ඉතින් එයා මගේ ඇස් වලට එබීගෙන අහද්දි මටත් නොදැනි මගේ ඔලුව වැනුනා.
YOU ARE READING
අපි පියවි ✓
Non-Fiction(Non fictional BL) මේ ලෝකේ ඉන්න ලොකුම බොරුකාරයා කවුද? _ ඒ මම.
