"အဟင်းးး ဟင်းးးး ...!
"ဟွန့် မမဟန်ပန်နော် မီးဖို့မုန့်တွေဝယ်မလာဘူးပေါ့လေ သွား ခေါ်တော့ဝူး"
နှုမ်ခမ်းလေးဆူကာ တစ်ဖက်သို့လှည့်ပြီးစိတ်ကောက်ပြနေသည့် ငါးနှစ်ရွယ်ကလေးမလေး။ခပ်သေးသေးအကျီလေးနှင့် ဒူးလောက်သာဂါဝန်လေးအားတွဲဖတ်ဝတ်ဆင်ထားပြီး ထိပ်ကလေးမှာ ကြက်တောင်စည်းလေးနှင့်ချစ်စရာလေးဖြစ်ေနေသည်။ အိမ်က ဧည့်သည်အား အထဲဝင်တောင်မခေါ်ဘဲ အလိုမကျစွာစိတ်ကောက်နေလေ၏
"အိုး မမကမမေ့ပါဘူးကွယ် ရှင့်ကစားဖော်က တစ်လှမ်းလုံး စားလိုက်လာတာလေ ဒီရောက်တော့ကုန်ပြီပေါ့"
ယိမ်းက ပြုံးစစနှင့် ဘေးမှာရပ်နေသည့် မောင်ဖြစ်သူအား မေးငေါ့၍ပြောလိုက်တော့ ချက်ချင်း သူ့ဆီသို့အကြည့်ရောက်သွားတော့သည်။ ထိုအခါ မောင်လေးက မျက်နှာလေးငယ်သွားကာ ပျာပျာသလဲလဲဖြင့်...
"ဟာ မမနော် သားနဲ့ရန်လာတိုက်မပေးနဲ့ သားက သားအတွက်ဝယ်ခဲ့တာထင်လို့ ယူစားမိတာကို..."
"ဟွန်း မခေါ်တော့ဘူး နင့်ကို သွား ငါ့နဲ့လာမကစားနဲ့ ..."
နှုတ်ခမ်းကြီးထော်ကာကော့တော့တော့နှင့် အိမ်ထဲဝင်သွားသည့် ကလေးမရယ်ပါ။ မောင်လေးဖြစ်သူကတော့ ငိုမဲ့မဲ့လေး ယိမ်းဘေးမှာ ကျန်နေခဲ့ရှာသည်။
"ဟင့် မမနေသော်က သားနဲ့မကစားတော့ဘူး သားကိုလည်းမခေါ်တော့ဘူး ဟင့် ဟင့်"
"မငိုရဘူးလေ မောင်လေးရဲ့ မမကစလိုက်တာပါ ကားထဲမှာမုန့်တွေအများကြီးကျန်သေးတာဘဲ သွား အသေးလေးဆီယူသွားပြီးချော့လိုက် ...မမ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စာသွားလုပ်လိုက်အုံးမယ်နော် ။
"ဟီးဟီး ဟုတ်ကဲ့ မမ"
ခုန်ပေါက်ကာ ရယ်မြူးရင်းပြေးသွားသည့် မောင်လေးအား ရပ်ကြည့်နေမိတော့သည်။
"ဟင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းးး "
"ညီမလေး နေမကောင်းဘူးလား နေနေ ဟဲ့ နေနေရေ ...."
ပန်း တစ်ရေးနိုးရေထသောက်တော့ အခန်းတံခါးမပိတ်ထားဘဲ အိပ်နေသောညီမဖြစ်သူကြောင့်ပိတ်ပေးရန် လက်လှမ်းမိစဉ်မှာပင်
တစ်ဟင်းဟင်းနှင့် ငြီးသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ချွေးတွေ ရွဲနစ်ကာ ခိုက်ခိုက်တုန်အောင်ချမ်းနေသည့် ညီမဖြစ်သူဟာ အဖျားတွေတက်နေလေရဲ့။ အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ညတစ်နာရီပင်ရှိနှင့်ပြီ။ဒီအချိန် ဆရာဝန်ကိုပင့်ရအောင်ကလည်း မဖြစ်နိုင်။ မာမီတို့ကို သွားနိုးရအောင်လည်း ဒုက္ခမပေးချင်။
YOU ARE READING
အချစ်၏ဟန်ပန်-𝑻𝒉𝒆 𝑺𝒕𝒚𝒍𝒆 𝑶𝒇 𝑳𝒐𝒗𝒆(Complete)
Poetry"ပရော်ပရည်စကားတွေပြောမယ်ဆို တို့လက်ခံစကားမပြောဘူးနော်" "အစ်မကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ဇနီးလောင်းကိုတောင်ပြောလို့မရဘူးလား"? "အိုး တော်ပြီ မင်းပြန်လိုက်တော့"!!
