De Straatartiest

34.

De directeur van Cirque Fleur d' Or was gekleed in een blauwe kaki broek met daarop een smetteloos wit overhemd en een bijpassend jasje erbij. De bretels zaten strak om het lichaam heen van de ietwat mollige man, die zijn jasje ook open liet. Léon schatte hem rond de eind dertig en zijn uiterlijk werd helemaal afgemaakt door de lange bakkenbaarden die overgingen in een donker baardje en de hoge hoed die hij ophad. De dikke wenkbrauwen en groene ogen van de man maakte een vriendelijke, maar ook onrustige indruk.

Toen hij arriveerde in de onderhandelingenkamer deed hij zijn hoed af. Zijn dunne, platgedrukte haar accentueerde de bolle schedel van de man.

'Zozo, daar zijn we dan. Mijn naam is Luc, aangenaam.'

Hij schudde eerst de hand van Léon om vervolgens verder te gaan bij Maurice. Beide keek hij diep in de ogen aan.

'Mijn excuses voor als mijn handgreep te strak was of mijn blik te intimiderend. De eerste indruk blijft op de een of andere manier hangen bij mij.'

'Ik hoor dat u niet volledig Frans aangelegd ben?' Léon deed gelijk maar een greep naar zijn mensenkennis, nu zijn toekomstige directeur al op deze manier met de deur in huis viel.

Het leverde een verbaasde lach op van de man. 'Goed gehoord, ma copin. Ben Engels van origine, maar ben in mijn pubertijd hierheen gekomen. Lang verhaal, kom je misschien ooit nog wel achter.'

'Gaat u zitten, meneer,' bood Didier vriendelijk aan.

Luc schoof zijn stoel aan en liet zijn handen gebald op de tafel rusten. 'Ik heb gehoord dat jij een waardevolle kracht bent in het circus. Je was al in de media genoemd. Bewonderingswaardig op jouw leeftijd.'

Léon keek de karakteristieke Engelsman aan. Zijn gelaatstrekken waren hard, maar het was in contrast met de vriendelijkheid die hij uitstraalde. 'Het is waar dat ik begeerd wordt. U bent de gelukkige die mij binnenhaalt.'

'Dat is geweldig! Alleen begreep ik een ding niet toen u contact met me zocht. Waarom betrekt u Maurice hierbij?'

'Ik wilde weten of hij een kans maakte als hij met mij meeging.'

'Dat zou een hele klap zijn voor Didier... twee goede artiesten die hij in één klap verliest.' Luc keek zijn collega meelijwekkend aan.

'Het is niet anders. Ik kan er ook niets meer aan doen.'

'Hoezo niet? Zit het niet in je vermogen ze beide hier te houden?' vroeg Luc terecht.

'Léon besloot het laatste jaar niet meer vol te maken bij mijn circus. Ik heb dit samen ook goed met hem besproken en we zijn erover uit dat dit het beste is. Alleen wilde hij Maurice meenemen... want hij zag ook kansen voor zijn leeftijdsgenoot. Ook de acrobaat kan voor u van pas komen.'

Luc keek bedenkelijk. Toen vroeg hij vervolgens stoïcijns: 'Ik kan beter nadenken als ik mijn pijpje rook. Als u er niets tegen heb...'

'Gaat uw gang,' zei Didier.

Uit de binnenzak van zijn jasje haalde de directeur van Fleur d'Or een fraai uitziende, houten Billard pijp die hij vervolgens naar de hoek van zijn mond bracht. Uit de andere binnenzak haalde hij een luciferdoosje tevoorschijn, pakte er een en streek die aan. Toen de rook uit de pijp kwam, leunde Luc naar achteren en zwaaide zijn rechterbeen over zijn linkerbeen heen.

'Er moet toch iets achter zitten... twee van je beste artiesten die je in één keer afdraagt... heeft het te maken met het laatste nieuws wat er was rondom jullie ruzie?'

'Nee, zeker niet,' beantwoordde Lé overtuigend.

'Waarom doet u zo moeilijk, als ik zo vrij mag zijn?' De vraag kwam verassend genoeg van Maurice, die voor het eerst iets zei.