13+14

3.3K 420 1
                                    

စာစဥ္ - ၁ / အခန္း - ၁၃+၁၄

အခန္း - ၁၃

ဘာသာျပန္သူ - Emily (KKMJPKJL)

ထန္ယိထံု ေခါင္းညိမ့္လိုက္တာကိုျမင္ေတာ့ ထန္ဝမ္ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အျဖစ္ကိုေျပာင္းသြားကာ ေပါက္စီတစ္လံုးကိုယူျပီး ထန္ယိထံုကိုခြံ႔ေကၽြးဖို႔ျပင္လိုက္သည္။

"ဒါက ငါေျပာတာကို သေဘာတူေပးလို႔ နင့္ကိုဆုခ်တာ။ ပါးစပ္ဟ အာ~~"

သူ႔ပါးစပ္နားကိုတိုးလာတဲ့ ေပါက္စီကိုၾကည့္ျပီး ထန္ယိထံု ခဏေလာက္ေတြေဝသြားေပမဲ့ ပါးစပ္ဟေပးလိုက္သည္။ ထန္ဝမ္က ေနာက္ေပါက္စီတစ္လံုးကိုယူျပီး သူမပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုက္ကာ
"ဒါက အရသာမရွိဘူးလား?"

ထန္ယိထံုက တိတ္တဆိတ္ပဲ ေခါင္းညိမ့္လိုက္သည္။ မၾကာခင္မွာပဲ ထန္ဝမ္ရဲ႕ၾကဳပ္ထဲက ေပါက္စီ10လံုးကုန္သြားျပန္သည္။

"ဗိုက္ျပည့္သြားျပီ။ ငါ တစ္ခါတည္းနဲ႔ အလံုး20ေတာင္ စားလိုက္တာပဲ!"
ထန္ဝမ္ သက္ျပင္းရိႈက္မိသြားသည္။

"ထံုထံုက ငါ့ကို ဂရုစိုက္ေပးေနေတာ့ က်န္တာ နင့္ကိုေကၽြးလိုက္မယ္ေနာ္။ နင္ မစားရင္ေတာ့ ေမ့လိုက္ေတာ့"

ထန္ယိထံုက လည္ေခ်ာင္းသံ *ဟမ္း* ပဲလုပ္ျပီး က်န္တာအကုန္လံုးကို ပါးစပ္ထဲသြတ္သြင္းေနသည္။ 10မိနစ္ၾကာေတာ့ က်န္တဲ့ ေပါက္စီအကုန္လံုး ကုန္သြားသည္။ ထန္ယိထံုတစ္ေယာက္တည္း စားလိုက္တာပင္။ အၾကဳပ္ခြံေတြကို သိမ္းျပီးေတာ့ ထန္ယိထံုက ထန္ဝမ္ကိုေျပာလိုက္သည္။

"ငါ ျပန္ေတာ့မယ္"

အရမ္းေနာက္က်ေနတာေတာင္ ထန္မိသားစုက သူ႔ကို ဘယ္သူမွလာမေခၚၾကေပ။ ထန္ဝမ္က မူပိုလိုက္ကာ

"ထံုထံု နင္က ဒီက်ဲက်ဲကို ေဆးရံုမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ရက္တယ္ေပါ့! နင္ ငါ့အိပ္ရာေဘးမွာ ကုတင္တစ္ခုနဲ႔အိပ္လို႔ရေအာင္ ငါေျပာေပးမယ္ေလ။ တစ္ေယာက္ဆိုရင္ ငါေၾကာက္တယ္"

အခုက ညနက္ပိုင္းေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္။ ထန္ယိထံုက ဘယ္လိုျပန္မွာလဲ?

စားလို႔ဗိုက္လည္းျပည့္အင့္ေနတာေၾကာင့္ ထန္ယိထံုမျငင္းေတာ့ေပ။ ျပီးေတာ့ သူလည္း အဲဒီအိမ္ကို မျပန္ခ်င္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။

ကြၽန္မရဲ႕ဗီလိန္ေယာက်္ားजहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें