Sleep when you're dead

52

maandag, 14 november.

'En dan zette die mij hier op school af' Het blijft even stil. 'Hallo?' Ik wuif met men hand voor haar beeld.

'Ik ben niet zo goed mee' Ik schiet in de lach. Deze meid is weer tot veel te laat uitgegaan en heeft nu een kater.

'Het komt erop neer dat ik nu bij één of andere Jeroen overnacht'

'Voorlopig? Of like, voor altijd?' Ik draai met men ogen.

'Zou gij niet beter een pijnstiller pakken ofzo?'

'Heb ik al gedaan'

'Was het zo heftig?'

'Ik weet niet eens meer met wie ik heb gemuild'

'Weet ge überhaupt nog iets?' Ze lacht wat onwennig, maar vlak daarna gaat de bel. Iedereen loopt als gekken richting de ingangen. 'Saved by the bell' Ze glimlacht waarna we ook maar richting ons lokaal lopen.

———————————————————————————

Ik staar naar mijn scherm waar opstaat dat ik drie kwartier onderweg ben. Papa stuurde me het adres, zodat ik met het openbaar vervoer terug kon. Ik stap op de bus richting mijn voorlopige thuis, en staar naar buiten terwijl muziek zich afspeelt in men koptelefoon. Het is wel vele rustig op de bus dan op de tram die ik vroeger moest nemen, maar dat is misschien omdat ik vandaag nog wat ben blijven hangen aan het station met Daphne.

———————————————————————————

'Aah, je bent er. Je vader wou je net bellen om te vragen waar je al was' Jeroen staat in de deuropening, en laat me daarna binnen. 'Hij heeft al al je spullen op de zolder gezet' Ik glimlach en doe men schoenen en jas uit waarna ik naar de living ga, waar ik papa in de zetel zie zitten. Meerdere biertjes staan op de salontafel. Jeroen ploft naast hem neer en neemt nog een slok van zijn flesje.

Als papa me opmerkt, zie ik al dat hij te veel opheeft. 'Ah, Ems, je bent er! Ik vroeg me af of je het
zou zien zitten om frieten te gaan halen'

'Ik wil ook wel gaan hoor', komt Jeroen ertussen. Hij ziet er iets meer nuchter uit dan papa. Ik knik. Ik negeer papa, en loop naar boven, waar ik op men matras plof.

Als men naam wordt geroepen, doe ik men gsm in men broekzak en ga ik naar beneden.

'Ik ben frietjes gaan halen', zegt Jeroen terwijl hij alles uit het plastic zakje haalt. Papa staat op. Hij moet even zijn evenwicht vinden, maar hij begint te snel te wandelen waardoor hij valt. In plaats van terug recht te staan, begint hij luid te lachen. Jeroen en ik hebben kort oogcontact, maar hij begint al snel mee te lachen. Ik probeer me rustig te houden, maar de woede borrelt zich al snel op waardoor ik naar buiten storm. Ik pak een random fiets die tegen het huis staat, en begin te fietsen. Mijn koptelefoon staat luid op, terwijl ik in de meest random straten rondfiets. Mijn gsm heb ik op vliegtuigstand gezet, ik heb geen zin in papa die vraagt waar ik ben, terwijl het hem eigenlijk toch niet boeit.

———————————————————————————

Zonder dat ik het weet, sta ik voor Victors huis en bel ik aan. Als hij de deur opent, sla ik meteen men armen rond zijn nek en druk ik men lippen tegen de zijne. Tot mijn verbazing trekt hij zich niet terug, en gaat hij erin mee. Hij trekt me mee naar binnen en doet de voordeur dicht zonder maar één seconde zijn lippen van de mijne te doen. Hij duwt me tegen de muur aan zodat ik vast sta tussen hem en de muur, maar hij doet al snel zijn handen naar mijn bovenbenen, als teken dat ik mijn benen rond zijn middel moet doen, wat ik dan ook doe.

Hij legt me op zijn bed, en komt dan boven me hangen. Hij trekt zich even terug en staart naar me, maar drukt dan al snel zijn lippen weer tegen de mijne. Zijn hand glijdt naar beneden, onder men topje, richting men beha. Ik woel ondertussen door zijn haren. Als hij men topje wat naar boven doet, geeft hij kusjes op mijn buik en doet hij de sluiting van men broek open.

———————————————————————————

'Je kunt hier niet blijven' Hij staat op, en doet zijn boxershort aan. Ik begrijp al snel dat ik beter terug kan weggaan, en kleed me terug aan. Zonder iets te zeggen, ga ik naar beneden en trek ik de deur achter me dicht.

'Wtf' Fluister ik tegen mezelf op de fiets. Wat the fuck heb ik net gedaan? Ik kan niet blijven afspreken met hem puur om seks. Hij wilt duidelijk niks meer, maar wat ik wil is een groot vraagteken.

———————————————————————————

Als ik voor de voordeur sta, zucht ik. Kan ik niet beter nog even buiten blijven totdat papa ligt te slapen, en ik niet weer geconfronteerd word met hem?

Ik volg mijn gevoel, en fiets nog wat doorheen de wijk. De wolken worden stilaan roze.

Ik zet de fiets tegen een gebouw, dat volgens mij onbewoond is, en stap het voetbalveld op. Midden op het veld ga ik liggen en staar ik naar de lucht. Niks van men omgeving hoor ik, zo luid staat men koptelefoon. Het enigste wat ik nu wil, is alleen zijn.

Ik wacht tot het bijna donker is, en stap dan weer richting de fiets. Langzaamaan fiets ik weer richting huis.

———————————————————————————

Na ongeveer een halve minuut wordt opengedaan.

'Emma! Zo lang geleden!' Jeroen gooit zijn arm rond me heen en dwingt me om hem een knuffel te geven. Hij stinkt naar bier en is duidelijk ook zat. Na een paar seconden laat ik hem los. Ik ga meteen de trap op, en hoor Jeroen zwaar zuchten. Ik had gehoopt dat hij papa een beetje in bedwang kon houden, maar dus duidelijk niet.

Ik doe het raam open, en steek men saf aan, die ik tussen men lippen plaats. Terwijl check ik men gsm, de enigste interessante persoon die me heeft gestuurd is Daphne, die een spraakbericht heeft gestuurd van haar zoveelste sneaky link. Ik moet lachen als er een korte stilte valt wanneer ze de naam niet meer wist. Die meid gaat voor eeuwig een sletje blijven, vrees ik.