Sleep when you're dead

48

woensdag, 9 november.

Ik zucht als ik het luidruchtige en vervelende geluid weer hoor van men wekker. Ik druk op snooze en draai me weer om.

Na een paar keer te snoozen, besluit ik toch maar op te staan en de dag te beginnen. Ik scroll snel even doorheen men notificaties, en herlees even de melding waarin staat dat ik 2 uur later heb. Mijn lippen vormen een glimlach, dat betekent vandaag maar 2 uur les.

Ik loop met men koffie en pakje sigaretten naar het balkon, waar ik me neerzet op de rand van het schuifraam. Ik neem een slok van men koffie, en pak dan een sigaret waar ik een trekje van neem. Ik staar wat voor me uit, en geeuw. Ik heb vannacht niet echt bepaald goed geslapen, het feit dat Victor nu naast één of andere chick ligt, maakt me al misselijk. Waarschijnlijk denkt hij zelfs niet eens aan mij, en zag hij mij maar als 'probeersel'. Ik neem men gsm, en open snap. Als ik zie dat de jongen van gisteren me heeft geadd, glimlach ik kort, en accepteer ik hem. Ik antwoord op een paar mensen, en zie ondertussen al een melding van hem verschijnen.

Een snap van zijn hoofd. Al snel herinner ik mij weer hoe hij eruit ziet. Zijn krulletjes zijn nog nat, zijn ogen zijn helderblauw en een paar sproetjes zitten op zijn neus. 'Hi sunshine'

Ik stuur een snap terug van bovenaf waar je me ziet zitten met men koffie en men saf in mijn handen. Ik zet er niks bij, hij moet zelf maar moeite doen om een vraag te stellen.

Als men koffie op is, loop ik terug naar binnen en kies ik een outfit. Ik zucht als ik naar buiten kijk. Ondertussen is het al beginnen regenen en ziet de lucht er pikzwart uit. Wat een gezelligheid toch weer. Ik open de weer-app en zie dat het zo nog een hele dag gaat zijn. Ik pak maar een zip-up hoodie met een jeans en loop dan naar de badkamer waar ik snel onder de douche spring.

———————————————————————————

'Hebt gij Frans gedaan?' Ik ontwijk wat mensen die bijna tegen me aanlopen in de gang, en ga dan de trappen op. 'Hallo?' Ik word uit mijn gedachten gehaald door Daphne die wuift voor mijn ogen.

'Huh?' Ze rolt met haar ogen, en begint dan haar verhaal te doen dat we een taak hadden. 'Niet gedaan, sorry' Ze zucht en gaat dan een paar treden sneller omhoog, en begint te praten tegen een klasgenoot. Waarschijnlijk met de vraag of zij de taak wel heeft gemaakt.

Voor ik naar het klaslokaal ga, ga ik nog even naar het wc. Al de hele dag heb ik het warm en koud tegelijkertijd, zou ik koorts hebben? Aan de wasbak laat ik wat water over men polsen stromen, in de hoop dat dat iets helpt, maar helaas. Ik kijk naar mijn spiegelbeeld, door het vreselijke licht zie ik eruit als een spook. Onder mijn ogen heb ik grote donkere kringen, en mijn mascara zit niet meer waar die moet zitten, waarschijnlijk doordat ik weer in mijn ogen heb gewreven. Ik dubbeltik op mijn gsm om te kijken hoe laat het is. 11:20. De les is al 5 minuten bezig. Om nu nog dat lokaal binnen te lopen, zou heel gênant zijn, dus ik besluit maar om men spullen te pakken en richting het secetariaat te wandelen om me ziek te melden.

Ik loop de schoolpoort uit, en neem men koptelefoon die ik op men hoofd zet. Buiten is het nog altijd grijs en grauw, alleen regent het nu niet meer. Aan het station is het rustig. Buiten een paar oude zatlappen is er niemand te bespeuren. Ik kijk kort even op het bord, binnen 7 minuten is men tram. Top. Ik wandel een beetje heen en weer, en blijf even staan als ik buikpijn voel opkomen. Ik adem een paar keer diep in en uit. Ik heb dit wel vaker als ik stress heb. Meestal gaat het weer weg als ik terug tot rust kom, maar deze keer niet. Ik loop het hoekje om, en leun tegen de gevel voordat mijn maaginhoud naar boven komt.

Na een paar minuten veeg ik de resten van men mondhoeken en wandel ik weer terug naar de tramhalte, waar men tram al klaarstaat en stap ik op.