Sleep when you're dead

22

zaterdag, 23 mei.

Na uren op de TGV te zitten, zijn we eindelijk aangekomen. Het was een heel gedoe om nog last minute 2 plekken te fiksen voor ons, maar het is toch gelukt. In de trein hebben we naar Taylor, een vriendin van me die in Parijs woont, gebeld om te vragen of we 2 nachten bij haar mogen overnachten, wat gelukkig mocht. Een hotel betalen in Parijs voor 2 nachten is nu niet echt bepaald het goedkoopste...

'Ik kan echt niet geloven dat we gewoon in Parijs zijn', glimlach ik naar Victor terwijl we het station uitlopen.

'Ik snap nog altijd niet hoe ge het hebt kunnen fiksen dat we die TGV hebben kunnen nemen', antwoordt hij.

'Mijn charmes doen veel', knipoog ik. Hij rolt met zen ogen en neemt dan zijn gsm uit zen broekzak.

'Dus... waar woont die zogenaamde vriendin van u?'

'Kom, geef maar' Ik trek zijn gsm uit zen handen waardoor hij licht geïrriteerd is, wat gelukkig al snel weg is als hij terug glimlacht naar me. Ik typ het adres in, en druk dan op de route. '24 minuten wandelen'

'Pff'

'Niet zo zagen zeurpiet, we zijn in fucking Parijs! Paris!'

'Hebt gij het ook zo warm?'

'Komt waarschijnlijk door mij', knipoog ik. Hij trekt zijn trui uit waardoor er een stukje blote buik tevoorschijn komt, maar al snel doet hij zijn shirt weer terug naar beneden.

'Ik denk eerder dat ik het ben maar bon'

'Mhhh, dat betwijfel ik' 'Klaar?'

'Ik wel ja' We beginnen te wandelen richting Taylors appartement, en ondertussen kunnen we wat verkennen van de stad. Perfect. Tegenover gisteren is het hier toch wel een pak drukker dan aan zee, wat ook meer dan normaal is. We wandelen door allemaal kleine, charmante straatjes waar allemaal oude herenhuizen staan. Ik ben al blij dat we hier niet moeten sleuren met allemaal bagage, dat is niet echt handig als je de hele tijd naar boven en dan weer naar beneden moet wandelen.

Al snel zijn we beland bij een rustigere wijk, waar Taylor woont. Bij een best oud huis bellen we aan, waar al snel wordt opengedaan. Binnen is er een tegelvloer met een bloemetjesprint, en hangt er een grote luster aan het plafond, net boven de ronde tafel waar allemaal kranten en brieven op liggen.

'Nice', hoor ik Victor achter me zeggen.

'Kom, ze heeft gezegd dat ze op het 3e verdiep woont', antwoord ik terwijl ik de trap oploop.

Helemaal uitgeput komen we aan op het derde verdiep, waar exact één deur is, die openstaat. Ik ga voorzichtig naar binnen en klop zacht op de deur.

'Hallo?', vraag ik.

'Daar zijn jullie! Oh Emma, je bent weer zo hard veranderd!', komt Taylor de hal binnen. Ik glimlach en geef haar dan een korte knuffel. 'En wie hebben we daar?', vraagt ze als ze Victor opmerkt die nog steeds achter me in de deuropening staat.

'Ah, dat is Victor, mijn lief' Ze geeft hem 2 kussen op de wang en Victor glimlacht vriendelijk.

'Aangenaam', weet hij uit te brengen. Om één of andere rede lijkt hij best verlegen, zo heb ik hem nog nooit gezien. Vanaf moment 1 zag hij er best zelfzeker uit.

'Oh joh, niet zo beleefd, doe alsof je thuis bent!', vertelt ze terwijl ze naar de woonkamer wandelt. We volgen haar maar en zetten onze tassen tegen een kast. 'Ik heb wel maar één slaapkamer, dus jullie zullen in de zetel moeten slapen, als jullie dat niet erg vinden'

'Helemaal niet erg, we zijn al super dankbaar dat we hier mogen overnachten', antwoord ik.

'En wat willen jullie drinken? Ik heb wijn, cava, gin,-', vraagt ze terwijl ze de koelkast opendoet.