Sleep when you're dead

2

zaterdag, 5 maart.

Vermoeid word ik wakker. Al snel voel ik de hoofdpijn doordringen. Ik neem men gsm van het nachtkastje. 12u56. En alweer heb ik de helft van mijn dag verspilt aan slapen. Ik besluit naar mama's kamer te gaan om te kijken of ze al wakker is. Ik klop eerst en open de deur wanneer ik een 'ja' hoor. Ze ligt in haar bed naar tv te kijken.

'Hey.', zeg ik zacht. Ze zet de tv af en gaat rechtop zitten.

'Hey.'

'Hoe was gisteren?'

'Goed. Bij u? Ik zag u berichtje pas als ik terug thuis was, sorry.'

'Geeft niet. Je was zo laat thuis gisteren?'

'Het was gezellig en...'

'Meer hoef ik niet te weten. Ik ga douchen.' Ik glimlach en ga dan naar de badkamer. De warme stralen van de douche doen me goed. Die hoofdpijn wordt er ook niet echt beter op. In mijn kamer trek ik een oversized shirt aan. Vervolgens maak ik ontbijt voor ons tweetjes.

'Zie je een toekomst in hem?', vraag ik aan tafel.

'Ik weet het niet. Nogal moeilijk om nu al te zeggen.', zegt ze terwijl ze nog verder eet.

De rest van de namiddag heb ik aan school gewerkt. Rond 20u besluit ik een bericht te sturen naar Zoë of ze zin heeft om af te spreken. Nog geen minuut later krijg ik een snap terug met een duim. Ik besluit haar even te FaceTimen om te vragen wat we dan gaan doen.

'Heey.', zeg ik wanneer ze op het scherm verschijnt.

'Heey.'

'Wat wil je vanavond gaan doen?'

'Ik dacht om uit te gaan. Een vriendin van mij geeft een party.'

'Zoë, mijn moeder vermoordt mij als ze hierachter komt.'

'Zorg er dan voor dat ze het niet te weten komt.' Lacht ze. 'Hup, laat me u kleren zien. Ik beslis wat je vanavond gaat aandoen.'

'Uh, okee dan.' Ik lach en draai men gsm om, gericht op men kast. Een paar minuten is het stil.

'Doe maar dat zwart kleedje.'

'Dit?' Ik haal het kleedje uit mijn kledingkast. Het is een kort, zwart, nauw aanspannend kleedje. Dat is niet echt wat ik in gedachten had om aan te doen.

'Ja.'

'Jeez, dat is veels te sexy.'

'Maar nee, die is per-fect' Ik glimlach.

Mama besloot me te brengen naar Zoë. Ik kwam in mijn jogging bij haar toe, want mama dacht dat ik gewoon bij haar ging chillen. Als ik bij haar binnen ben, lopen we naar haar kamer en maken we ons klaar. Eerst kleden we ons om. Zoë doet een bruin, satijnen kleedje aan en ik het zwart kleedje dat ze had uitgekozen. Vervolgens stijl ik mijn haar, terwijl Zoë haar make-up doet. Een kwartiertje later zijn we klaar om te gaan.

We zuchten allebei diep als we om de hoek zijn. Het is ons gelukt om het huis te verlaten zonder betrapt te worden. Na een paar minuten is de tram er. Daar moeten we een paar minuten opzitten. Daarna lopen we nog een paar minuten tot aan het huis. Zoë doet de deur open. Een geluidsgolf van muziek overvalt me. Ik volg haar mee het huis in. Overal zijn mensen. De living is omgebouwd naar een discotheek. Mensen staan met elkaar te dansen. Ik volg Zoë die naar de keuken loopt.

'Hey!', zegt ze tegen een meisje dat haar drankje zit bij te vullen. Ze heeft zwart haar dat tot haar schouders komt en draagt een glitterkleedje.

'Hey!', beantwoordt dat meisje.

'Emma-Sophie, Tess. Tess, Emma-Sophie.'

'Hey.', zeg ik wanneer ik wat dichter kom.

'Sorry, ik zie jullie nog wel vanavond!', zegt ze terwijl ze de keuken uitloopt.

'Iets drinken?', vraagt Zoë.

'Yes please.' Ze vult 2 bekers met weet ik veel wat en overhandigt me één. Ik glimlach en loop naar de living. Het duurt eventjes tot ik in de sfeer kom om te dansen. Zoë heeft het duidelijk naar haar zin. Ze zit al te praten met één of andere jongen. Great. Nu sta ik hier alleen. Ik besluit maar om naar het toilet te gaan. Ik dring me door allemaal mensen. Ik loop door een lange gang, op zoek naar het wc. Al snel vind ik het en doe de deur op slot. Ik maak gebruik van de spiegel om mijn haar te fixeren.

Zodra ik klaar ben loop ik terug naar de living. Ik probeer Zoë te vinden, maar die is opeens verdwenen. Ik loop de tuin in, voor frisse lucht. Buiten is het donker. Ik zet me op de trap en neem nog een slok van men drankje.

'Hey.', hoor ik opeens iemand zeggen die naast me gaat zitten. Wanneer ik hem aankijk, herken ik hem meteen. De blonde jongen van gisteren aan het station.