Must Have Been The Wind (3G Series #1)

Chapter 28

Chapter 28:

Hakuna Miran's Point of View.

Kagat labi kong tinititigan ang cellphone ko na marami ng nakuhang litrato kasisimula pa lang ng first activity, may isang oras kami ulit para mag-ikot sa buong lugar. Habang nag-iikot ay tahimik at mukhang sentro ang isip ni Crizel sa ginagawa.

I can say na kahit pa malikot siya minsan ay hindi pa rin niya nakakalimutan magseryoso sa pag-aaral.

Bullet is waggling his tails while tailing his owner, Laze.

After the first activity, we're assigned to sketch in theme historic connected in our architectural trip. "Sir, can we have people in our sketch or not?" Kwestyon ng isa sa mga estudyante.

"Just make sure that it doesn't cover the exact measurement of the structure you sketched." Inexplain ni sir, he's only holding walkietalkie since wala namang signal for calls and texts even wifi's. They can use the telephone in the middle if they wanted to contact someone, for emergencies libre for not hindi syempre.

Nagkahiwalay hiwalay kami dahil doon, humanap ako ng gusto kong iguhit ngunit halos makalahati ko na ang buong lugar ay wala akong mapilit. Hanggang sa matanaw ko si Laze na nakatayo habang hawak ang sketch pad at isang kamay lang ang pinang-guguhit.

Napangiti ako ng sukatin niya ang ginuguhit gamit ang lapis at muli na namang titingin sa sketch pad, dahil doon ay napansin ko kung gaano kaganda ang nasa gilid niya kung kaya't ginawa kong upuan ang malaking bato at tsaka ko sinimulang iguhit 'yon kasama siya.

Nakagat ko ang ibabang labi dahil mas dumali ang pag-guhit ko dahil hindi siya gumagalaw na para bang pag nalingat siya ay mawawala siya sa sukat. Sobrang blangko ng tingin niya doon pero parang masasabi kong namamangha siya dahil 'yon ang napili niya.

Halos matawa ako ng trenta minuto ko lang siya na ginuhit. "Do you like him?"  Halos mapatayo ako ng deretso ng makita si sir na sumulpot sa gilid ko.

"P-Po?" Gulat kong sabi.

"Gusto mo ba kako yung nakikita mo?" Makahulugan ang ngiti niya habang nakatanaw sa ginuhit ko.

"O-Opo."

"Eh yung nakatayo?" Nanlaki ang mata ko at sasagot pa sana pero masamid na ako sa sariling laway ko.

"K-Kaibigan ko po siya." Sagot ko.

"Gusto mo nga?" Pag-uulit niya sa tanong habang nakatingin na kay Laze.

"Mag-kaibigan po kami sir," wika ko.

"Gusto mo siya?" Ang kulit naman ni sir!

"Sir, magkaibigan nga ho kam—"

"Ano naman? Madalas sa madalas nagkakagusto tayo sa mga kaibigan natin, hindi inaasahan. Pero hindi mo masagot ng hindi ang tanong ko," ngumisi siya at dahil doon ay awtomatikong nag-init ang pisngi ko at umiling iling.

"Sir, nagkakamali po kayo. Hindi po ganoon—"

"Took time for you to realize, you'll just make an excuse to hide your real feelings. But I get it actually, girls have a pride to protect or else other guys will call them an easy one." Nakagat ko ang ibabang labi sa sinabi niya.

I just admire him.

"Sir, I'm just admiring him because of his achievements, personality." Paglilinaw ko.

"Nothing else," nahihiyang sagot ko.

"And that's the start actually, when you started to admire the little things you shouldn't have admired first." Nahawakan ko ang nanghihina kong kamay dahil baka mahulog ko ang lapis na hawak sa kaba.