full moon

Part 22

(فلش بک 3 روز پیش)(ته)

دست سئون وو رو گرفتم و بدون توجه به ماما و بقیه که ازم میخواستن صبر کنم، از عمارت ماه درخشان بیرون زدم. به شکل گرگم در اومدم و سئون وو رو کول کردم!
باورم نمیشد جونگ کوک انقدر بهم بی اعتماد باشه و براش فرقی با یه هرزه نداشته باشم. اون بدون شنیدن حرف هام بهم اتهام خیانت زد.

منی که قبل از اون حتی با کسی تو رابطه احساسی نبودم. چرا حالا با وجود اون باید با یه نفر، اونم نه با هر کسی با اون ووبینه کثافت که حتی زمانی که نامزد خواهرم بود ازش بدم میومد.. بخوام باهاش...باهاش..

دلم میخواست بشینم به حال خودم زار بزنم و آسمان و زمین ، ماه و ستاره و خورشید رو به خاطر زندگیم نفرین کنم اما حتی توان همچین کاری هم نداشتم، چون باید از سئون وو مراقبت میکردم.

اصلا نفهمیدم چطور اون مسافت رو امدم، فقط با دیدن کلبه جیمین حس کردم الانه که بزنم زیر گریه.

با خم شدنم سئون وو رو زمین گذاشتم و به شکل انسانیم برگشتم، در کلبه رو زدم و بلافاصله جیمین در رو باز کرد! بدون لحظه ای صبر پریدم تو بغلش

جیمین شوکه گفت: تهیونگ؟! حالت خوبه؟!

رزی هم امد دم در! با دیدن ما چهرش غمگین شد! رفت سمت سئون وو و بغلش کرد و شروع به آروم گریه کردن کرد. درسته وسط جنگل زندگی میکنن اما حتما تا حالا درمورد کشته شدن خانوادم شنیده بودن.

رفتیم داخل و رزی، سئون وو رو برد تو اتاق تا من راحت باشم.

جیمین: حالت خوبه؟ چه بلایی سرتون امده؟ من بعد از شنیدن اتفاقی که برای خاله و شوهر خاله و نونا افتاد دنبالت گشتم اما میگفتن پیش جفتتی.

زدم زیر گریه و گفتم: بودم، پیش جفتم بودم، البته تا قبل از اینکه مثل یه هرزه بهم بگه بهش با اون ووبین حرومزاده خیانت کردم و ازم بخواد گم شم برم!

جیمین: چی؟ خیانت؟ اون هم ووبین؟ قشنگ بگو ببینم چه خبره؟

تمام اتفاقاتی که افتاد و حرف هایی که جونگ کوک بهم زد رو برای جیمین تعریف کردم و در یک کلام، جیمین از جونگ کوک به خاطر این که بدون شنیدن حرف هام قضاوتم کرده متنفر شد.

~یه روز بعد~

رفتم تو اتاقی که وقتی تابستون ها میومدم پیش جیمین توش میموندم و خودم رو روی تخت پرت کردم

به سقف خیره شدم و یه دفعه دیدم تار شد و اشک از گوشه چشم هام پایین رفت. یعنی انقدر تو این چند وقت بهش وابسته شده بودم که حالا حرف هاش و نبودش انقدر برام سخت باشه