PSİKOTERAPİ:23 (Kesit)

1.2K 95 43
                                    

"Uyanmışsın." dedi mavi gözleriyle gözlerime bakarak. Başımı hafifçe sallamakla yetinmiştim.

"Gel, bir şeyler atıştır." dedi Tutku elini bana doğru uzatırken. Yankı'nın gitmesini engelleyemediğim için, onu öylece gönderdiğim için içimde büyük bir acı ve korku oluşmuştu. O duygular nefes alabilmemi bile zorlaştırıyordu. Cevap vermek yerine başımı yine olumsuzca sallamıştım. Tutku derin bir nefes verip yavaş adımlarla merdivenleri çıkmış ve yanıma oturmuştu.

"Senin gözünde sadece o mu bir değere sahip?" diye sordu birden. Gözlerimi yerden alıp pna baktığımda bana değil, merdivenlerin sonuna baktığını görmüştüm. Yankı dan mı bahsediyordu? Sessiz kalmak en iyisi olacaktı.

"Ben ne olacağım?" diye sordu. sesi öyle çaresiz ve üzgündü ki sarılmamak için kendimi zor tutuyordum. Yapmamalıydım. Eğer şimdi ona sarılırsam onun kalbinde bir umut yeşertmiş olacaktım. "Ben ne yapacağım?" diye sordu.

Mavi gözlerini gözlerime odakladığında, maviliklerinin bir deniz gibi dolup taştığını görmüştüm. Gözyaşları gözlerinden dolup yanaklarına doğru dökülmeye başlamışlardı. Bu halini görmeye dayanamıyordum. Gözlerim dolmaya başlamıştı. Birini sevip karşılık alamamanın verdiği acıyı ve çaresizliği bildiğim için içim acımıştı, onu çok iyi anlıyordum.

Ama o, benim yaptığımdan farklı bir şey yapmış, bana sıkıca sarılmıştı.

"Tutku..." diyebildim şaşkınlıkla.

"Beni değil de onu seçtiğin için pişman olacaksın." dedi acımasız bir sesle. Şimdi sesinde ne acı ne de çaresizlik vardı. sesindeki ton kararlılık ve hırstı. Onun kollarından kurtulmaya çalışmıştım ama çok güçlüydü, yapamamıştım. "Bu günü sana hatırlatacağım. Onu seçip beni bir kenara atmış olsan da hiçbir yere gitmeyeceğim."

Son kelimesini söyledikten sonra beni saran kolları yavaşça çözülmüş, benden uzaklaşmıştı. Gözleriyle yüzüme öyle bir bakış atmıştı ki, hangi duyguyu göreceğime şaşırmıştım. Çaresizdi, üzgündü, acı çekiyordu ve istiyordu.

Benim de onu sevmemi.

Ayağa kalkıp yanımdan hızla geçip gittiğinde kendimi duvara doğru bırakmıştım. 

PSİKOTERAPİ (Tamamlandı) Where stories live. Discover now