A Stranger's Heart[Completed]

CHAPTER 51

"Tinanggap mo?"....tanong ni kuya para mapatingin ako sa kanya.

"O-oo".....nagulat ako ng mapahamas sya sa galid ng kama.

"Magpapakamatay ka ba?! Bunso naman....Bakit mo tinanggap, alam mo ang tumatakbo sa isip ng mga yan"....pagalit ni kuya. Tama naman sya eh.

"Kuya makinig ka saken....Sorry, kung padalos dalos ako...pero ito na lang ang paraan"....sabi ko.

"Paraan? Pwede ka nmang humingi ng tulong wag mong solohin lahat. Bunso! Andito ako".....muling sabi ni kuya.

Pasensya na kuya pero kailangan kong gawin toh.

"Papatayin nya kayong lahat kuya...Ano pa bang dahilan para di ako pumayag?! Ayaw ko kayong mawala sa akin! Hindi ko kaya kuya?! Natakot ako! Natakot ako ng banggitin nya kayo! Lahat kayo! Mas masakit pa yun kesa tamaan ako ng ilang libong bala ng baril".....hindi ko na napigilang mapasigaw sa galit at takot na nararamdaman ko dahilan para magising sila mom at dad.

"Anak?! Anong nangyayari sayo? Bakit ka sumisigaw?"...alalang tanong ni mommy pero patuloy lang ako sa pag-iyak. "Kiel anong nangyari?"...tanong ni dad kay kuya pero tiningnan ko lang sya at muling naiyak.

"Kiel?"....tawag ni mommy kay kuya at nakita kong may tumulong luha sa mata nya bago nya niyaya si dad sa labas.

Niyakap naman ako ni mama pilit na pinapakalma pero kahit anong pagpigil ko ay patuloy pa rin sa pag-agos ang mga luha ko.

"Shhh...tahan na anak, It's okay I'm here"....pagpapakalma ni mommy sa akin at kumalma naman ako at pinunasan ang mga luhang nagkalat sa mukha ko.

"May masakit ba sayo?"....oo ma, may masakit sa akin yung puso ko. Nasasaktan ako dahil alam kong labag sa inyo ang gagawin ko pero mas masasaktan ako kapag kayo ang ginalaw nya.

"Ma, I'm sorry.....sorry ma"....halos pabulong kong sabihin ang mga katagang yun habang nakatungo.

"Bakit ka nagso-sorry anak..ha...Wag mo naman akong takutin"....sabi ni mom na humihikbi na rin sa gilid ko.

Bago pa man ako makapagsalita nagulat ako sa biglang pagpasok ni dad.

Siguro alam na rin ni dad dahil bakas sa mukha nya ang pagkagulat....pati na rin ang takot, at alam kong ipapaalam nya ito kay mommy kaya inunahan ko na sya.

Umiiyak akong napiling na lang kay dad senyas na wag sabihin ang nalaman nya.

Pasenysa na po ma, pa at kuya.

Kailangan kong gawin toh bago pa kayo ang galawin nya.

Mamatay man ako ang mahalaga ligtas kayo.

Mahal ko kayo kaya susugal ako.

EZECKIEL'S POV

"What happened Kiel? Bakit sumisigaw ang kapatid mo?"...tanong ni dad sa akin pagkalabas namin.

Nandito kami sa labas ng room ni Elle. Nakaupo kami sa isa sa mga upuan sito sa waiting area.

"Dad alam na nya kung sino ang kalaban"....panimula ko at nagulat naman si dad. "Yun din ba ang mga kumidnap sa kanya?"

"Opo.....not only that but we've known them for a long time"....sabi ko.

"Sino?"...nagtaka naman si dad dahil siguro limot na nya ito.

"Ramirez......Si Nigel Rmirez dad"....napatulala na lang si dad dahil sa sinabi ko. "At hindi lang yun dad, lahat ng black cards na natanggap ni Bunso ay sila ang nagpadala....his granddaughter did"...sabi ko.

"Ano?! Gag* talaga yang matandang yan...kailangang malaman ni dad toh"...sabi ni dad pero pinigilan ko muna sya.

"Dad please... just listen to me first....may mas mahalaga akong sasabihin. Naghamon si Sydney for a fight with Elle".....sabi ko na ikinagulat muli ni dad. "Kelan?!"...

"On....her birthday dad....and what's worse is tinanggap ni bunso yun"....sabi ko kaya naman di na mapakali si dad.

"Ano?! Ano bang iniisip ng kapatid mo, hindi nya ba alam na sobrang mapanganib ng tinanggap nyang yun"....maski si dad ay di mapigilang mainis at kabahan.

Pero di ko rin masisi si Bunso.

Handa syang itaya kahit buhay nya, maligtas lang kami. Ganon nya kami kamahal.

Pero kasi........

Mapanganib yun. At hindi namin alam kung isa na namang trap yun para mas mapahamak si Bunso.

"Kaya ba nagsisisigaw sya kanina?"...tanong ni dad at tumango naman ako.

"It's a f*cking deal dad. Natakot si Bunso na kapag hindi nya tinanggap tayo ang gagalawin nila. She doesn't want that to happen kaya tinanggap nya"....sabi ko.

Kaya naman hindi na nakapagpigil si dad. Dali dali syang naglakad at dali daling binuksan ang pinto.

Nakita namin na magkayakap sila ni mommy.

Siguro'y alam na ni Elle na sinabi ko kay dad kaya napailing na lang sya dahil baka sabihin nya ito kay mom.

Naawa ako. Naawa ako sa kalagayan ni Bunso. Ayaw nya kaming maoahamak pero sarili naman nya ang ipapahamak nya. Ayokong saluhin naman nya ang lahat. Tsaka isa pa, isa yun sa mga pinaka-espesyal na araw sa kanya. Ang kapanganakan nya.

Naalala ko tuloy yung mga araw na kinukulit ko si mommy habang pinagbubuntis pa nya si Bunso.

FLASHBACKS

"Mom"....tawag ko. 6 years old pa lang ako at buntis si mommy kay Elle.

Ni hindi ko pa nga alam kung anong gender nung baby eh.

"Yes nak"...sagot ni mommy at pinisi pisi pa ang magkabilang pisngi ko.

"Mommy is it a boy or girl?"....tanong ko kay mommy at natawa naman si mommy sa kakulitan ko.

"We don't know pa anak. Ano bang gusto mo?"...tanong ni mommy saken.

"I want a baby girl mom"

"Why"....nakatingin sa akin si mommy naghihintay ng sagot ko.

"Because I want to protect her. I want to be her super hero when she's in danger"....sagot ko at niyakap lang ako ni mommy sabay pat sa ulo ko.

"Napaka-bait naman ng baby boy ko....Aasahan ko yan paglabas ng kapatid mo ah?"...tumango tango naman ako at pumalakpak pa.

End of Flashback.

I want to rescue her

But instead...

She rescued me

I want to be her hero

But then

She became my hero.

Wala man lang akong nagagawa para sakuhin ang paghihirap mo bunso.

I'm sorry.

From now on....I'm going to save you.

Ako naman ang magiging hero mo

Hindi ko na kayang makita kang mas nahihirapan.

I want you to be saved Bunso.

Gusto kong maramdaman mong hindi mo kailangang sumugal palagi.

Andito ako.

I will be here for you.

I love you Bunso.

To be continued...