Flame Armor [ 火焰戎装 ]

Chapter 34

မကြာခင် ဆရာဝန်က သူနာပြုနဲ့အတူ ရောက်လာသည်။

ရှောင်ဝမ့်က နောက်ဆုံး မျှော်လင့်ချက်ရောင်ခြည်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆရာဝန်အား အသနားခံသော မျက်ဝန်းများဖြင့်ကြည့်သည်။

" ဒေါက်တာ ကျွန်တော့်ကိုကယ်ပါ မလုပ်ပါနဲ့ ကျွန်တော့်ခြေထောက်တွေမဖြတ်ပစ်လိုက်ပါနဲ့ ကျေးဇူးပြုပြီး "

ဆရာဝန်က သူ့ ဖိမိထားတဲ့ ခြေထောက်ကို စစ်ဆေးပြီး သူနာပြုဆီက စာရွက်စာတမ်းကို ယူကာ တည်ငြိမ်သောအသံဖြင့် ပြောလာသည်။

" လူငယ်လေး၊ မင်းကိုဆေးရုံပို့လိုက်ရရင်တောင်၊ မင်းခြေထောက်တွေကို ဆက်သုံးလို့ ရမှာမဟုတ်လောက်ဘူး "

ရှောင်ဝမ့်က စိတ်အားငယ်စွာ မျက်ရည်များလိမ့်ဆင်းကျလာပြီး မျက်လုံးများကလည်း အသက်မဲ့နေလျက် " ဘာလို့လဲ " ဆိုသည့်စကားကိုသာ နှုတ်က ရေရွတ်နေသည်။

ဆရာဝန်က သူ့ကို ဘောပင်ပေးလိုက်ပြီး

" ရှင်းရှင်းပြောရရင်၊ မင်းခြေထောက်တွေ သေသွားပြီး အဆိပ်တစ်မျိုး ထုတ်လွှတ်လာတယ်၊ အဆိပ်က မင်းကိုမသေစေတဲ့ အကြောင်းအရင်းက မင်းခြေထောက်တွေအဖိခံထားရပြီး သွေးလည်ပတ်မှုမရှိလို့ပဲ၊ ခြေထောက်ပေါ်က ဖိအားမရှိတော့ရင် အဆိပ်တွေက မင်းသွေးပတ်လမ်းကြောင်းဆီ ချက်ချင်းဝင်လာမယ်၊ အဲ့အခါ ကျောက်ကပ်ပျက်စီးပြီး ရှော့ဖစ်သွားလိမ့်မယ်၊ ခြေထောက်ဖြတ်ကုသမှုမလုပ်ဘဲနဲ့ မင်းဆေးရုံမှာ အသက်မရှင်နိုင်ဘူး၊ လက်မှတ်ထိုးပေးပါ "

ရှောင်ဝမ့် တုန်ယင်ပြီး ငိုယိုလျက် လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်သည်။

ဆရာဝန်နဲ့ သူနာပြုက တစ်ထိုင်တည်းခြေထောက်ဖြတ်ကုသဖို့ ပြင်ဆင်ရတော့၏။

ရန်ရိ ဆက်ကြည့်ဖို့ ခံနိုင်ရည်မရှိတော့ဘဲ၊ ကောင်းကယ်ကို နောက်ဆက်တွဲညွှန်ကြားဖို့ပြောပြီး သူတပ်ဖွဲ့ကို ခေါ်ကာ အရင်ပြန်နှင့်သည်။

သူတို့ စခန်းပြန်ရောက်တော့ ညစာစားချိန်ဖြစ်ပေမယ့် ဘယ်သူမှစားချင်စိတ်မရှိကြပေ။ သူတို့ ရှေ့တန်းသွားပြီးပြန်လာလို့ သတင်း‌မှားပေးတာ၊ အထိတ်တလန့်ဖြစ်တာပဲ အန္တရာယ်မရှိဘူး ဆိုတဲ့ သတင်းကောင်းမျိုး ပါလာရင် အားလုံး စိတ်ပျော်ရွှင်ကြပြီး၊ ဒီလိုမတော်တမှုမှုမျိုး ကြုံရရင်တော့ မင်းအကောင်းဆုံးကြိုးစားရင်တောင် သေဆုံးတာ၊ မသန်မစွမ်းဖြစ်တာမျိုးကို ရှောင်လွှဲမရနိုင်ချေ။ အဲ့လို အစွမ်းအစမရှိတဲ့ ခံစားချက်က လူတွေကို အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ စိတ်ညှိုးနွမ်းစေသည်။