Toronto, Canada
Year 2085
"Jay!"
Nag-angat ako ng tingin nang may tumawag sa akin.
"What are you doing here?" tanong sa akin ni George, isa sa katrabaho ko.
I just shrugged my shoulders and opened my metal suitcase. I places all the closed tubes containing a yellow liquid inside the suitcase carefully.
Binalik ko ang aking tingin sa isang hamster na maayos na ang itsura at tila bumalik ito sa normal na pag-iisip matapos kong iturok dito ang isang patak ng kulay dilaw na likido na ginawa ko.
It's been 30 years since Ate Agatha and I left the Philippines and it's been 15 years since I became a doctor.
After 15 years of seeking, looking and making a vaccines, I finally completed the vaccine who can turn zombies into human again.
"Dr. Jaycuesi! Do you see me?"
Pangungulit ni George sa akin. Nagbuntong hininga ako at tiningnan siya ng seryoso.
"What is that? You completed it already?" tanong nito na nakaturo sa suitcase na ngayon ay isinasara ko na.
Tumango ako bilang sagot.
"I'm going home," saad ko at binuhat na ang suitcase.
I can't wait to tell Ate Agatha the good news.
"Oh, okay. Take care!"
I simply wave my hands to him and closed the door of our laboratory.
"ATE!" masayang tawag ko kay Ate Agatha na ngayon ay nasa kusina at nag-aayos ng hapag kainan.
She's 57 already but still looks the same except that she have wrinkles and freckles on her face.
"Hey, sobrang saya mo yata?" tanong nito.
Tumango ako at iniwan siya sa kusina. Pumasok ako sa aking kwarto at inilabas ko ang travelling bag na matagal ko nang inihanda.
"Anong ibig sabihin niyan?" tanong ni Ate Agatha nang makita ako nitong buhat buhat ang travelling bag na laman ay mga damit at ilang pagkain.
"I'm going back to the Philippines tomorrow," nakangiting saad ko.
Unti-unti ay nanlaki ang mata nito at napatakip sa kanyang bibig.
"I-Ibig sabihin-"
"Yes. Tapos ko na ang vaccine," sagot ko at yumakap sa kanya.
"Finally, Ate Agatha. Maililigtas ko na sina Momma Jelly," bulong ko habang nakayakap sa kanya.
"Who's with you?"
"Raphael and Theo," sagot ko na ang tinutukoy ay ang mga kaibigan kong sundalo.
"Thank you, Jay. Thank you!"
Mangiyak-ngiyak pa ito habang nakayakap sa akin.
We spend our night talking with each other while remembering the past.
Until the morning came.
"You're leaving?"
Tumango ako at ngumiti kay Ate Agatha.
"Let's go!" aya ni Raphael na tapos na ring mag-ayos ng sarili. Nasa likod nito si Theo na tahimik lamang.
"Jay, mag-iingat kayo," saad ni Ate Agatha na tinanguan ko.
"Of course! Pagbalik ko, kumpleto na tayo," ani ko at itinaas baba ang kilay.
Lumabas na kami ng bahay namin at sumakay sa sasakyan na dala ni Theo. Pupunta kami sa Airport dahil nandoon ang helicopter na sasakyan namin.
Theo owns that helicopter and he knows how to make it fly.
Ismiled widely when my foot landed inside the helicopter.
This is it. I finally have the chance to save them. I'll do anything to have them back and live with them happily.
For the past years, I'd spend my life studying and studying just to become a succesful doctor. And I'm Jaycuesi, the son of Jelly, Queen and Zia. A succesful chemist and scientist. The one who holds the weapon to save the Philippines.
senseigan
BINABASA MO ANG
NEW BORN: FFYL 2 (COMPLETED)
Teen Fiction| COMPLETED | CLARK AIRBASE, PAMPANGA YEAR 2085 Kaya mo bang balikan ang nakaraan? Kaya mo bang balikan ang lugar na iyong nakamulatan? Kaya mo bang manatili sa bansang puno ng taong wala sa sarili? O sa tamang salita ay mga taong naging zombie. Kay...
