Güven Bana*Yeniden Yayımda*1-2

14.bölüm/2

Multimedia: Yağız Atay! Çok yakışıklı bu adam ^-^ Ve gerçekten hayalime çok yakın... 

Keyifli okumalar :)

Mutluluk, gözlerinizi kapattığınızda kendinizi nerede, kiminle görüyorsanız orada olmaktır bence. Kimi zaman kalbinizin hızlı çarpmasına neden olan insanın yanı, kimi zaman sizi koruyup kolladığına emin olduğunuz ailenizin yanıdır. Bazen geleceğinizi geçirmek istediğiniz sıcak bir yuvada huzur bulur, mutluluğu tadarsınız. Bazen de tüm kötülüklere, zorluklara rağmen değeceğine düşündüğünüz insanın yanında mutlu olursunuz.

Şimdi, gözlerimi kapatıp mutluluğu düşündüğümde tam olarak bu evde, yanımdaki insanla görüyorum kendimi. Bir zamanlar bana cehennem olan, şimdi ise sıcacık gelen yuvada. Ve yine bir zamanlar delice korktuğum, nefret ettiğimi sandığım, şimdi ise kalbimi çarptıran adamla. Garip bir şekilde, inanılmaz bir sakinlik sağlıyordu iç dünyamda ve bu hisse gittikçe alışmaya başlıyor, seviyordum.

Yine de bana sağladığı bu güzel hislere rağmen ondan intikamımı alacaktım. Aklıma gelen fikirle kendi kendime gülümsedim.

"Hadi, geç." diyerek eliyle evi işaret etti Yağız. Boş boş suratına baktığımda gözlerini kıstı, ne yapmak istediğimi anlamaya çalışıyordu sanırım. "Ne oldu?"

"Düşündüm de, bileğimi fazla zorladım sanırım." dediğimde gülmemek için kendimle savaş veriyordum resmen. Yağız ise hâlâ anlamaya çalışıyordu.

"Ve?" diye sorduğunda alt dudağımı sarkıtarak omuzlarımı silktim. Yağız da sonunda anlamış olacak ki gülerek başını salladı. Anahtarı cebine atıp bana doğru bir adım attığında kahkaha atmamak için dudaklarımı dişlemeye başladım.

"İntikam konusunda ciddi olduğunu düşünmemiştim," dediğinde kaşlarımı havaya kaldırarak ona baktım. "Tamam, en azından bu kadar ciddi." diye ekledi.

"Daha bu ne ki?" diyerek tatlı tatlı güldüğümde gözlerini yüzüme dikerek öylece durdu. "Ne?"

"Ben seninle ne yapacağım?" diye sorduğunda nefesimi tuttum. Bu kadar yakışıklı, çekici, sempatik, tatlı ve daha bir sürü şey olması adil miydi?

İkimiz de birbirimizin gözlerinde kaybolurken sonunda kendine ilk gelen Yağız oldu ve kısa süreliğine bakışlarını üzerimden çekerek toparlandı.

"Eee Armin Hanım, sizi nereye bırakmamı istersiniz?" diyerek güldü.

"Aaa... Odama olabilir Yağız Bey. Önce üzerimizi değiştirelim sonrada sıradaki isteğime geçelim." dedim başımı aşağı yukarı sallarken. Yağız yüzündeki gülümsemeyi daha da genişletirken hiçbir şey söylemeden merdivenlere yöneldi. Yan yana olan odalarımızın önüne geldiğimizde benim odama doğru yürümesini beklerken kendi odasına yönelince şaşırdım.

"Nereye?" diye sorduğumda yalandan bir şaşkınlıkla yüzüme baktı.

"Ah, üzerimizi değişelim deyince bunu bir teklif olarak düşünmüştüm." Yağız kahkaha atarak bana bakmaya devam ettiğinde ne söyleyeceğimi bilemeden ağzımı açtım ama hemen geri kapatıp gözlerimi kısarak ona bakmaya devam ettim.

"Sapık." diye mırıldandığımda daha çok güldü.

"Ne dedin sen?"

"Hiçbir şey." diyerek başımı iki yana salladığımda hızla odama girdi ve beni yere indirdi. Elinden kurtulduğuma sevinecekken soğuk duvarla birleşen sırtım tam tersini düşünmeme neden oldu.

"Tekrar söyle bakalım." diye mırıldandığında gözlerimi kapatmamaya çalıştım ama bu çok zordu. Ben de gözlerimi kapatmamak için Yağız'ın gözlerine tutunmayı seçtim. O kadar harikaydı ki. "Hadi, bekliyorum."