The Seven Princes of Mafia

Chapter 31: Piece Of Heaven

Chapter 31: Piece Of Heaven

*Curfiel's POV*

The events were too fast, I was just following Hershien while she and her classmates went downstairs, bigla na lang siyang dinukot ni Kruizer na walang kalaban-laban. Bakit ba lahat na lang ng mahal ko sa buhay pilit niyang gustong patayin at gustong ilayo sa akin? Ano ba ang nagawa kong masama sakanya at ang laki ng galit na kinikimkim niya sa aming dalawa ng kapatid ko?

Natanaw ko kung ano ang ginawa niya kay Hershien, mabilis niya itong ipinasok sa kanyang kotse kaya tumakbo ako papunta sa umaandar ng sasakyan  ni Kruizer- oo nakahelmet siya pero kilala ko pa rin ang tindig at postura niya, kilala ko rin ang kanyang gamit na kotse.

"Hershiennn!! Ililigtas kita huwag kang mag-alala!!" malakas na pagkakasigaw ko habang hinahabol yung sasakyan. Alam ko kung saan siya patungo, siya'y pupunta sa kanyang mga kagrupo, balak niya sigurong mahulog ako sa kanyang patibong pero wala na akong pakialam doon gusto ko lang mailigtas si Hershien,wala na akong pakialam kung anong pwedeng mangyari sa akin.

Noong mas pinabilisan pa ni Kruizer ang pagpapaandar sa kanyang sasakyan tumigil na ako at agad na ring pumunta sa aking sasakyan at pinaharurot ito para mas makalapit sa kanila, kasama ko na ngayon ang ibang miyembro ng Crucifix Six at si Jao. Siksikan kami sa kotse, apat sa likod at tatlo sa unahan.

Pumasok kami sa isang masukal na lugar kung  saan lubak-lubak ang daan, pagkapasok ng kotse ni Kruizer sa kanilang hide-out agad na sumara ang malaking gate na bakal at pinaulanan nila kami ng bala. Magkaganoon man ay hindi pa rin kami naapektuhan dahil ang kotse na gamit namin ay bullet proof, ito na talaga ang binili ni ate dahil alam niya na sa buong buhay namin malapit kami sa kapahamakan.

The firing of guns was turned to be in vain, kaya naman tumigil na sila sa pagpapaputok ng baril. Binuksan namin ang pinto ng kotse at dahan-dahang bumaba doon, lumabas kami na walang dalang baril, tanging pisikal na lakas lamang ang aming inaasahan. At sa muli, nagpaputok na naman sila ng kanilang mga baril, nagpagulong-gulong kami sa lupa na puno ng mga tuyong dahon upang hindi kami matamaan ng mga bala. Maliban kay Nagel na parang sumasayaw lamang habang nagbabasa ng libro.

Si Jao ang naiwan sa loob ng aking kotse upang bantayan ito.

"Curfiel umikot ka na doon papunta sa likod kami nang bahala sa mga gagong 'to." seryosong pagkakasabi ni Zhaic na nakatingin ng masama sa mga kaaway, tiningnan ko rin' yong iba pang mga kasamahan ko, bakas sa kanilang mukha na gusto talaga nilang mailigtas si Hershien.

Sabay-sabay silang dumampot ng malalaking bato at itinapon nila ito doon sa mga lalaking walang humpay na nagpapaputok ng baril. The big stones striked their heads and made it bloody the reason why they ceased on firing their guns for awhile. I stood up hastily and went quickly at the back of their hide out.

Sa likod noon ay nakakita ako ng isang malaking bakal na pintuan na nakalock sa pamamagitan ng makakapal na kadena, ito'y medyo kinakalawang na kaya naman kumuha ako ng isang malaki at mabigat na tipak ng bato at paulit-ulit na pinukpok ang kadenang iyon hanggang sa masira at maputol ito.

When the chain was broken down, I pushed the metal door forcefully to open it.

It was a sweltering noon. My T-shirt was damp because I was sweating profusely. When I opened the door there were men with weapons who suddenly attacked me, I shunned a few of men who were trying to hurt  me but someone bludgeoned me on my head using a battering rod I was knocked down but I swiftly stood up while blood was flowing from my wounded head. I closed my fist firmly and punched and pummeled and strangled every man obstructing and blocking my way. It was inevitable not to have wounds and bruises after brawling with copious of men using weapon but I endured it all.