မိုးေျပာက္ေလးမ်ားသည္ ႏွင္းမႈန္မ်ားအသြင္ ဖြဲဖြဲက်ေနသည္။ ႏွင္းမႈန္ႏွင္းခဲမ်ားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနေသာ ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲတြင္ အဝင္အထြက္မ်ားျပားစြာျဖင့္ စည္ကားေနသည္။ ေရခဲတမွ် ေအးစက္ေနသည့္ ရဲတိုက္နန္းေတာ္ႀကီးတြင္လည္း အေစခံမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ အသက္ဝင္ေနသည္။ မီးတိုင္ ဖေယာင္းမ်ားကိုလည္း သာမန္အခ်ိန္မ်ားထက္ပိုၿပီး ထြန္းလင္းထားၾကသည္။
ယခင္အင္ပါယာရွင္ ဆုံးပါးခဲ့သည္မွာ တစ္လခန႔္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ဆုံးပါးကာစ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ နန္းတြင္းမၿငိမ္မသက္မႈမ်ားသည္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ေအးခ်မ္းစြာ ၿပီးဆုံးခဲ့သည္။ မင္းရိပ္ကို အင္ပါယာရွင္ျဖစ္ေစခ်င္သူမ်ားရွိေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္က ရွိန္းမာန္ရာကို လိုလားေသာေၾကာင့္ မည္သည့္အဖုအထစ္မွ ရွိမေနခဲ့။ အားလုံးက ယခင္အင္ပါယာရွင္၏ သားျဖစ္သူ ရွိန္းမာန္ရာကို ထုံးတမ္းစဥ္လာအတိုင္း တညီတၫြတ္တည္း လက္ခံလိုက္ၾကသည္သာ။
ေျပာစမွတ္ျပဳခဲ့ရသည္မွာ နန္းတက္ပြဲကို ႀကီးက်ယ္စြာက်င္းပခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ နန္းတြင္းအမတ္မ်ား၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖင့္သာ ဘိသိက္ခံ အက်ဥ္ခ်ဳံး စီစဥ္ခဲ့ၾကျခင္းပင္။ ယခင္အင္ပါယာရွင္ ဆုံးပါးသြားျခင္းအေပၚ ဝမ္းနည္းျခင္းကာလျဖစ္၍လည္း မည္သည့္ပြဲလမ္းသဘင္ကိုမွ က်င္းပခဲ့ျခင္းမရွိ။ ဖခင္အေပၚ ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ သားငယ္အျဖစ္လည္း ရွိန္းမာန္ရာကို ျပည္သူမ်ားက ေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္။
ယခုညစာစားပြဲသည္ ရွိန္းမာန္ရာ အင္ပါယာရွင္ျဖစ္လာၿပီး အစိုးရအရာရွိ အရာခံမ်ား ျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ခံမ်ားႏွင့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မိတ္ဆုံစားၾကသည့္ ပထမဆုံး ညစာစားပြဲႀကီးျဖစ္သည္။ ရပ္နီးရပ္ေဝးမွ အေရးပါသူ အမတ္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရး၊ တရားေရး၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား စုံညီစြာလာေရာက္ၾကသည့္ အေရးႀကီးဆုံး ေတြ႕ဆုံပြဲဆိုလွ်င္လည္း မမွားပါ။ ခန္းမႀကီးတြင္း တီးတိုးစကားသံမ်ား တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ၾကားေနရေသာ္လည္း က်ယ္ေလာင္မႈမရွိ။ ထိုင္ခုံေနရာမ်ားကို ရာထူးရာခံအလိုက္ အသင့္ခင္းက်င္းထားၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း မည္သူမွ်ေနရာမယူ။ အားလုံးက တံခါးေပါက္ရွိရာ မၾကာမၾကာ လွမ္း၍ၾကည့္ေနၾကသည္။
