ေတာင္တန္းျမင့္မ်ားသည္ ပင္လယ္ျပင္ထက္တြင္ရွိေနေသာ လွိုင္းလုံးမ်ားသဖြယ္ ျမင္ကြင္းတစ္ဆုံး ျဖစ္တည္ရွိသည္။ ႏွင္းျဖဴမ်ားဖုံးအုပ္ထားေသာ ထိုေတာင္တန္းမ်ားသည္ အနိမ့္အျမင့္မတူညီစြာ ေက်ာက္တစ္ထပ္ သဲတစ္ထပ္ တည္ရွိခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီခဲ့ၿပီ။ ေတာင္ခၽြန္းေတာင္စြယ္မ်ားသည္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုလုံး ေနရာလြတ္မရွိေအာင္ ျပာလြင္ေသာ ေကာင္းကင္ျပင္ေအာက္ ေနရာယူထားၾကသည္။
ႏွင္းဖုံးေက်ာက္စိုင္ေတာင္ျမင့္ႀကီး၏ ေတာင္ေစာင္းနံရံကပ္လ်က္တြင္မူ ေက်ာက္တံတိုင္းရွည္ႀကီးကာရံထားသည္။ တံတိုင္းႀကီး၏ ေထာင့္ေနရာမ်ားတြင္ရွိေသာ ျမင့္မားေသာေမၽွာ္စင္မ်ားသည္ မည္သည့္အရပ္မွ ရန္သူမ်ား ခ်ဥ္းကပ္၍မရေအာင္ ဟန႔္တားထားသလို။ လက္ရာေျမာက္စြာ သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံမ်ားႏွင့္ ေၾကးတံခါးႀကီးသည္ တံတိုင္းႀကီး၏ တစ္ခုတည္းေသာ ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္ကာထားသည္။
တံတိုင္းႀကီးအတြင္းတြင္ေတာ့ အေဆာင္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ အခန္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ရဲတိုက္နန္းေတာ္ႀကီးတစ္ခု။ အင္ပါယာရွင္ႏွင့္ အနီးစပ္ဆုံးမိသားစုဝင္မ်ားသာေနထိုင္ၿပီး သာမန္ျပည္သူမ်ား အနားပင္မကပ္နိုင္သည့္ သီးသန႔္ေနရာသည္ နန္းေတာ္ထက္ ပိတ္ေလွာင္ခံ ေထာင္နန္းႀကီးတစ္ခုပမာ။ ထူထပ္စြာခ်ထားေသာ အေစာင့္စစ္သားမ်ားကိုသာ ေနရာတိုင္းတြင္ ျမင္ေနရသည္။
စိမ္းစိုသည္ဟု ေျပာရခက္သည့္ ဥယ်ာဥ္ႀကီးသည္ တံတိုင္းခတ္ထားေသာ ဝန္းႀကီး၏ ညာဘက္ေထာင့္ေနရာတြင္ တည္ရွိသည္။ ေရခဲျပင္မ်ား ေပ်ာ္က်ရာမွ စီးဆင္းလာေသာ ေရၾကည္ေပါက္မ်ားသည္ ေတာင္ေစာင္းနံရံ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားၾကားမွ ေရတံခြန္ငယ္တစ္ခုသဖြယ္ စီးဆင္းလ်က္ စမ္းေရအသြင္ ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲ ျဖတ္၍စီးသည္။ စီးဆင္းရာ လမ္းတစ္ေလၽွာက္ စိမ္းလဲ့ျပာေသာ ေရကန္ငယ္ကို ဖန္ဆင္းထားခဲ့ျပန္သည္။
ပတ္လည္ဝန္းရံထားေသာ ႏွင္းဖုံးေတာင္တန္းရိပ္သည္ ကန္ေရျပင္တြင္ ထင္ဟပ္လ်က္ရွိသည္။ ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲတြင္ ထင္းရႉးပင္မ်ားကို ပုံစံမ်ိဳးစုံျဖင့္ ခမ္းနားစြာ ပုံေဖာ္အလွဆင္ထားေသာ္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္၏ ေအးခဲမႈကို ဖုံးကြယ္မရ။ ပန္းပြင့္မေဝ၊ သစ္ရြက္မေၾကေသာေနရာတစ္ခု။ ေက်ာက္ကပ္ပင္ႏြယ္မ်ားႏွင့္ ပန္းပြင့္အခ်ိဳ႕မွလြဲလၽွင္ အရာရာသည္ လူသားမ်ား ဖန္တီးထားသည့္ ေက်ာက္သားထု႐ုပ္ပုံမ်ားျဖစ္သည္။ ထြင္းထုထားသည့္ ေတာင္တန္းတိရစၧာန္မ်ားႏွင့္ သူရဲေကာင္း႐ုပ္တုမ်ားသည္ပင္ ႏွင္းပြင့္မ်ားေၾကာင့္ ဖုံးအုပ္လုနီးနီး။
