When a young woman opened her eyes after the Gods gave her a second chance to live again and fulfill her dreams in exchange for one tiny, and not so dangerous mission, she found herself in a body of a 19 year old girl named Despina who's hated by ev...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
MY SKIN glitters as the ray of sun hits it while swinging my hands with the sword and synchronizing my body with my arms movement. Doing swordsmanship while the sun slowly rises really is the best feeling I could ever get in the entire world.
My days from these past few weeks after the Duke's visit has been very peaceful, thank God he didn't visit again. While I was very focus on swinging my sword like I usually do every morning, the stares that are shot at me made it impossible to focus at all.
I stopped on my track, and faced the people who owns those stares. "Aren't you suppose to be... swinging your swords like me?" I asked them.
Binigyan ako ng isang tinatamad, at medyo inaantok na ekspresyon ni Lala habang nakalagay sa hawakan ng espada ang kaniyang baba.
"Ate Pin, its still soooo early to train! Right?" Tumingin si Lala sa kaniyang likuran kung nasaan ang mga kawal at magiging kawal ng marquessate. Ngumiti naman ng pilit ang mga ito nang makita ang ekspresyon ni Lala na panigurado ay nagmamaka-awa sa kanila na sumang-ayon sila sa kaniyang sinabi para pabalikin ko siya sa loob ng bahay.
"O-Oo," sabay-sabay na sagot ng mga ito nang hindi tumitingin sa aking mata. Tumingin muli si Lala sa akin na mayroong ngisi sa mukha.
"Lulu, get your sister and run three paps around the training ground. Now," utos ko kay Lulu na tahimik na nakatayo sa gilid at siya lamang ang mayroong buhay na buhay na mga mata at talagang nasasabik sa swords practice araw-araw.
Nag rolled eyes naman ito sa akin bago kinuha ang kamay ng kaniyang kakambal. Nagpumiglas pa si Lala sa hawak ni Lulu ngunit ng bigyan ito ni Lulu ng isang seryosong tingin ay nagpatianod si Lala. Nang magsimula ng tumakbo ang kambal ay ibinaling ko ang aking paningin sa mga kawal.
I clearly saw them flinch as they felt my cold stare towards them. Some swallowed their saliva, some wiped the sweat in thier forehead, while others started whistling.
"20 lap run around the training ground," anunsyo ko sa kanila. Mabilis naman ang mga itong napatingin sa akin na mayroong nanlalaking mata at mas naging pawisan ang kanilang mga noo dahil sa narinig.
Mayroon din akong narinig na mga hindi pagsang-ayon at may ibang nagsimulang gumawa ng umiiyak na tunog. "Those who failed to finish the lap before lunch time, will have another 20 lap tomorrow. At 3 a.m in the morning," muling anunsyo ko at nakita ko pa ang natatarantang mga mukha nito bago mabibilis na nagsitakbuhan bago ako tumalikod.
Nagtungo ako sa kahoy na pinutol ko noong unang punta ko rito sa training ground at napagdesisyunan na rito ko nalang ipagpatuloy ang aking pag-iinsayo ng hindi ko maistorbo ang pagtakbo ng mga kawal at magiging kawal ng marquessate.
After moments of silence while swinging my sword, I heard heavy breathing near me and when I looked to see the owner of the heavy breathing, I saw the twins sitting while leaning on the tree trunk catching their breaths.
Itinusok ko ang aking espada sa lupa bago kinuha ang tuwalya at tubig na hinanda ko para sa dalawa. Lala really looked to tired and exhausted like she can't lift a finger anymore and so is swords, while Lulu looked so refresh and has this happy expression in his face that quickly vanished when he saw me looking at them.
"Here, wipe yourselves and drink some water. I'll give you a 10 minute break before we start training with your wooden swords," lintaya ko sa kanila habang binibigay ko ang tuwalya at tubig.
Mabilis namang kinuha ni Lala ang tubig at agad na ininom ito bago pinunasan ang kaniyang mga pawis. Habang si Lulu naman ay pagalit na kinuha ang tuwalya at tubig sa aking mga kamay at kalmado itong ininom at nagpunas ng pawis sa katawan.
Hinayaan ko nalamang sila roon na magpahinga at hinintay na matapos ang sampung minuto. Tumingala ako sa kalangitan at namangha dahil sa ganda ng kulay ng mga ulap maging ang mga kulay nito.
Hindi nagtagal ay sinimulan ko na ang pagtuturo sa kambal ng swordsmanship. Gamit pa rin nila ang kanilang mga kahoy na espada na nilagyan pa talaga nila ng pangalan para ipagdiwang ang pagbigay ni Marquess Swertuanfel ng pirmeso sa kanila na matuto ng swordsmanship.
"The key to learning swords is...?"
"Confidence!" sabay na sagot ng kambal.
"Very good! Confidence is the very key in learning swordsmanship. Your blades has life, when the wielder of such sword felt fear or confusion, the sword won't follow you anymore and you might not just hurt yourself, but also the people around you.
"It is very important to have confidence everytime you swing your sword so that your sword will feel the courage to follow you and slain whoever you desire. It is also important to know why you wanted to wield a sword, so that your won't be misleaded by power. Do you understand?" Tumango naman ng mabilis ang dalawa habang matuwid na nakatayo sa aking harapan.
"Very good. Now, do you have the confidence, to learn sword?" tanong ko sa dalawa.
"Ma'am, yes, Ma'am!" sabay na sagot ng mga ito na mayroong diin.
"Alright, hold out your sword, and repeat after me," utos ko at inilabas ang isang kahoy na espada at pumostura. Nang makita kong ayos na ang kanilang postura ay tumango ako at nagsimula ng igalawa ang aking mga braso.
After hours of practice, we stopped when Lily called us for lunch. We didn't even realized that it's almost past lunch time as we were so engrossed in our training. The twin did a bow to show respect to their master.
"We will go ahead, Ate Pin! See you on the dining hall," masayang paalam ni Lala sa akin bago tumakbo habang hawak-hawak sa kamay ang kakambal.
Mabilis din akong umalis sa training ground matapos makita na pinamumunuan na ng Commander ang mga kawal. Na sa mabuting kamay na ang mga iyon, kaya aalis na ako upang makapagbihis sapagkat ngayon ko lang napansin na gutom na gutom na pala ako.
"Ate Pin! Ate Pin! Ate Pin!" malakas na tawag ni Lala sa akin habang tumatakbo at mayroong iwinagayway na isang sobre.
"Don't run, Lala. You'll trip yourself," saway ko rito ngunit hindi niya man lang ako pinakinggan.
"I have good news! I have good news! Do you wanna hear it? Do you?" sobrang sabik na tanong niya sa akin. Ang kaniyang mukha ay napakalapit na at ang kaniyang mga mata ay kumikislap pa.
'Ano na naman kaya ito? Halos lahat naman ng bagay, good news para sa batang ito eh.'
"Alright, let's hear what good news you brought," sagot ko sa kaniya bago tuniklop at ibinaba ang librong binabasa ko.
"Lady Emily of Cartasiun, invited me and Lulu to hear tea party!" Tumalon-talon naman ito habang sinasabi sa akin ang kaniyang magandang balita at sinunod ko ito gamit ang aking mata kung kaya't medyo nahihilo ako.
"And what does that have to do with me?" I asked again. Tumigil ito sa pagtalon at humarap sa akin.
"She said that we need to have an escort for us to enter their manor. Since neither Brother Heinrich or Brother Benedict is here, Lulu and I decided that we choose you to escort us!
"It will be a good experience to you, Ate Pin! Ladies and Gentlemen from different family will also be gathering their to escort their siblings, since Lady Emily invited a lot of people. This is your chance to climb to the high society," masaya at nasasabik na paliwanag nito sa akin.
Kumunot ang aking noo dahil sa kaniyang mga sinabi. Ganoon na ba dapat ka mature ang mga bata na iniisip na nilang itaas ang kanilang impluwensiya sa high society? Nakakatakot naman.
'Hmmmmmmm. A tea invitation huh? I think this is my chance to make friends! Lala might be right,'
