🌟Chapter [6] The Gangster🌟
Hawak hawak niya parin ang kamay ko at patuloy lamang kami sa pagtakbo. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin nitong nilalang na ito. Bakit ba sa tuwing nag kikita kami? May nangyayaring hindi maganda.
Idinala niya ako sa isang liblib na pweding pag taguan, Umupo na lamang kaming dalawa roon. Pagkaupo pa lang namin ay hingal na hingal ako at pakiramdam ko ay kakapusin ako sa hangin. Nag tataas at baba ang balikat ko siguro ay dahil sa pagod sa pagtakbo.
"You're so freaking annoying." Hinihingal na sabi ko sa kanya.
Tumingin naman kaagad siya sa akin at may sumilay na ngiti sa labi niya. Iniwas ko na lamang ang tingin ko sa kanya. Bakit kasi kailangan ko pang madamay sa away niya. "Thanks." Sabi niya.
At ano naman ang ipinag papasalamat niya? Humarap naman kaagad ako sa kanya at napa tingala ako dahil naka tayo siya sa harapan ko. Nilahad naman niya kaagad ang kamay niya sa akin, Tiningnan ko muna ang kamay niya. Inis na pinalis ko naman iyon.
Tumayo kaagad ako at tinahak na ang daan papalabas nitong pinag taguan namin. Hindi ko na narinig pa kung ano ang sinabi niya. Ramdam ko naman ang pag sunod niya sa akin pero hindi ko siya nililingon.
Sino ba kasi ang humahabol sa kanya? Ano ba yung ginawa niya sa mga lalaking iyon at ganoon nalang silang magalit sa kanya.
"Are you afraid?" Napa hinto ako ng mag salita siya. Inis ko naman siyang nilingon naka pamulsa ito habang naka harap sa akin. "Duwag ka pala." Sarcastic kong sabi sa kanya.
Kumunot naman kaagad ang noo niya habang naka tingin sa mga mata ko. Tumalikod na ako muli at nag simula ng mag lakad. Sumunod naman rin kaagad siya.
"I'm not a coward." Sabi niya. Napa tawa naman kaagad ako dahil roon sa sinabi niya. "Hindi duwag? Are you sure? Eh tinakbuhan mo nga lang sila diba?" Inis na tanong ko sa kanya habang patuloy sa pag-lalakad.
Matagal siya bago naka sagot pero hindi ko na inintindi pa iyon. Tumitingin tingin ako sa paligid dahil hindi ko naman alam kung nasaan na akong lugar. Hindi ko alam kung saan ako dinala nitong nilalang na ito, Dapat pala noong una palang hindi na ako pumayag na sumama sa kanya.
Huminga na lamang ako ng malalim habang nag lalakad. Siguro ay napa hiya siya sa sinabi ko kaya't hindi na siya sumagot o nag salita man lang. Pero mas ayos narin iyon mas naiinis lang ako kapag naririnig ko ang boses niya. Kung hindi dahil sa kanya hindi ako nandito ngayon. Wala sana ako dito ngayon na nag lalakad. Ugh.
"Natakot ka na, kaya hindi ko na sila pinatulan pa." Napa hinto ako ng mag salita siya. "I said earlier, You will be protected right? So I'm saving you from those disgusting guys." Giit niya.
Hindi ako nakapag salita dahil sa sinabi niyang iyon. Dahan dahan akong humarap sa kanya na ngayo'y naka tingin rin sa akin. "Hindi ako duwag. Tandaan mo yan, Hindi ko hahayaan na may masaktan habang kasama ako." Sabi niya.
"I'm just saving you." Sabi niya pa.
Para akong napipi sa mga sinabi niyang mga iyon. Kung nililigtas niya man ako? Pero bakit laging nagiging ganito sa tuwing nagkakasama kaming dalawa. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa, Wala naman mali sa pangagatawan niya at itsura niya.
"Saving me?" Takang tanong ko.
Ngumiti siya ng nakaka insulto, Lumapit kaagad ito sa akin at hinawakan ang kamay at hinila ako sa likod ng puno. Isinandal niya ako roon habang ang lapit lapit na ng mukha niya sa akin. Teka! Anong gagawin niya?! R-rape ba ito?! Dahan dahan niyang tinakpan ang bibig ko gamit ang kamay niya.
Nanlalaki naman ang mga mata kong naka tingin sa kanya. "Don't Move." Bulong niya. Lumakas ang kabog ng puso ko matapos niyang sabihin iyon. Ano bang balak niya sa akin?
Maya maya pa. Naririnig ko ang mga bulungan at mga yapak ng mga takbo. Narinig ko pang may nag salita. "They're Gone." Rinig kong sabi. "Naisahan nanaman niya tayo." Sabi pa.
Tumingin naman siya sa paligid, At Humarap muli sa akin dahan dahan naman niyang inalis ang kamay niyang naka takip sa bibig ko.
Lumayo naman kaagad siya sa akin habang naka yuko. Mas lalo akong naguluhan sa nangyayari ngayon, Gulong gulo na ako. Ano ba ang dahilan kung bakit siya hinahabol ng mga taong iyon?
Huminga ako ng malalim at dahan dahan na lamang akong napa talungko dito. Yumuko na lamang ako, Gusto kong mag wala. Gusto kong umiyak, Ano ba kasi itong pinasok ko? Bakit sumasama ako sa taong hindi ko naman kilala. At nadamay pa ako.
"Sorry." Napa tingala ako ng mag salita siya. Tumingin kaagad ako sa kanya, Naka tingin siya sa kawalan at dahil doon ay kitang kita ko kung gaano katangos ang ilong niya at kahabaan ng baba niya. Ugh!
"For what?" Inis na tanong ko. "For causing you in this trouble." Sagot niya.
Dahan dahan naman siyang lumingon sa akin. "The trouble that I made. I'm Sorry." Sabi niya. Hindi ako nakapag salita matapos niyang sabihin iyon ng 'Seryoso' "What do you mean?" Takang tanong ko.
"They do not find peace until they have revenge." Sagot niya. Lumapit siya sa akin at umupo rin sa harap ko. "They will strike and they really hurt you." Sabi niya pa. Hinawakan niya ang pisngi ko.
Hindi na ako makapag salita dahil sa mga sinasabi niya. Sobra na akong natatakot. "It was all my fault that they chased you." Sabi niya.
I'm very afraid, because he said that long. I immediately took his hand in my face, I stood up and starting to walk and I no longer looked back. Hindi pa naman rin ako nakakalayo hinawakan niya kaagad ang kamay. Inis akong humarap sa kanya at galit na binawi ang kamay ko.
"If you have sin in them you don't have to incriminate me!" Sigaw ko sa kanya. Nag simula na muli akong mag lakad pero hinarap ko muli siya. "Gangster ka! Do not follow me!" Sigaw ko sa kanya.
Hindi siya nag salita may sumilay lamang na nakakalokong ngiti sa labi niya.
"Ano ba kasing problema nila sa'yo? Bakit galit na galit sila sa'yo?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya. Narinig ko naman kaagad ang pag tawa niya. Inis ko naman siyang nilingon.
Naka pamulsa naman siya habang seryoso nang naka tingin sa akin. "Ano?!" Inis na tanong ko muli. Lumapit naman siya sa akin at kasabay non ay ang inilapit niya rin ang mukha niya sa akin.
"I should deal with them, Pero kasama ka at alam kong natatakot ka na dahil sa mga nakita mong mga hawak nila." Sagot niya sa hindi ko naman tanong.
"I'm sorry." Sabi niya muli. Sumabay na lamang ako sa kanya sa pag lalakad. Wala na ang nag sasalita sa aming dalawa. "Hindi ka pa hinahanap sa inyo?" Tanong niya. Umiling naman kaagad ako.
Nag patuloy lamang kaming dalawa sa pag lalakad. Napa tingin muli ako sa kanya habang naka tingin sa kawalan at naka pamulsa pa.
Napa yakap na lamang ako sa sarili ko dahil sa malamig na ang hangin. Hindi ko namamalayan gabi na pala, Matagal ko na pala siyang nakakasama. Pero bakit pakiramdam ko.. sa tuwing kasama ko siya.
I feel like I'm protected. Ugh! What kind of thinking! "Hindi." Sagot ko sa tanong niya. Huminto naman siya sandali at tiningnan ako. Kumunot naman kaagad ang noo niya.
"Wear this sweater, I know you're freezing." Sabi niya at hinubad nga ang sweater niya. Nag aalangan pa akong tanggapin ito. Pero dahil nga sa nilalamig na ako napilitan kong suotin ito. "Salamat." Sabi ko.
Nag patuloy na lamang kami sa pag lalakad habang suot suot ko ang sweater niya. Nag crossed arms na lamang siya upang panangga narin siguro sa lamig. Hindi ko rin siya maintindihan, Ganito siguro talaga yung mga tao.
May naiintindihan mo, At may naguguluhan ka rin. "Bakit blonde yung buhok mo?" Pag basag ko na lamang sa katahimikan. Lumingon naman siya sa akin saglit at ibinalik rin ang tingin sa daan habang napapa ngiti. "Gusto ko lang." Sagot niya.
Hindi na lamang ako nag salita pa, Lakad na lamang kami ng lakad dito. Hindi ako makaniwala sa sarili ko, Dahil sa sobrang tamad ko ay nagawa ko ang tumakbo ng tumakbo at ngayon ay lakad lang ng lakad. Tss..
Huminto ako at umupo na lamang sa kalsada at nag hikab hikab. "Anong ginagawa mo?" Kunot noo niyang tanong. "Nag papahinga lang ako. Duhh, Tumakbo tayo ng tumakbo at ngayon naman ay nag lalakad tayo ng naglalakad. Inaantok narin ako." Sagot ko sa kanya.
Lumapit naman kaagad siya sa akin. "Tumayo ka na." Utos niya, Umiling ako. "Nag papahinga ako diba?!" Inis na sabi ko sa kanya.
Hindi naman siya sumagot sapagkat kinuha niya ang sapatos ko at ibinato kung saan. Sinundan ko iyon at hinabol pa. Kitang kita ko ang sapatos ko na nahulog na sa tubig. Inis ko naman siyang hinarap na ngayo'y naka tingin sa akin.
"Why did you do that?!" Inis na tanong ko at nilapitan siya. Umiling na lamang siya sa akin at tumalikod pagkatapos ay tumalungko siya. "Sakay na." Sabi niya.
Kumunot kaagad ang noo ko. "Ayoko nga!" Sabi ko. "Sasakay ka o mag lalakad ka ng naka yapak?" Tanong niya. Napa tingin naman kaagad ako sa mga paa ko. Napa iling na lamang ako at napilitan na sumakay sa likod niya.
"Sasakay ka din pala." Natatawa niyang sabi habang nag lalakad na siya habang pasan pasan ako. "Mapilit ka eh." Sabat ko kaagad.
Bumibigat narin ang talukap nitong mga mata ko dahil sa napapagod narin siguro ako. O, Matagal na akong pagod. Haaay. Ito nanaman ang pagka bitter ko.
"Gusto ko ng matulog." Sabi ko. "Then Go.." Sabi niya. Napa tawa na lamang ako.
Hindi na lamang pa ako nag salita tahimik lamang akong nakapasan sa kanya at ganoon rin siya. Tahimik rin siyang nag lalakad. Pinipilit kong huwag munang matulog, pinag mamasdan ko na lamang ang mga stars na nasa langit.
Tumingin ako sa wrist watch ko. Seven Thirty na pala ng gabi gaano ba kalayo ang tinakbo naming dalawa?
Napa subsob kaagad ako sa balikat niya at huminto rin kaagad siya. "Jessica." Isang pamilyar na boses ang narinig ko.
Kaagad naman akong napa angat ng tingin sa kanya.
"M-morgan." Sabi ko. Kaagad naman akong bumaba mula sa pagkapasan sa kanya. Inayos ko ang nagusot kong damit.
Lumingon naman kaagad sa akin ang katabi ko. "Do you know him?" Tanong nito.
"Yes." Sagot ko kaagad. "Long time no see, Morgan." Gulat naman akong napa lingon sa kanya ng sabihin niya iyon.
They know each other?
**
That's enough! Huhuhahaha! Vote and Comment Thanks! :*
Lovelots.
Mrs-Lee.