14 Years Old
Nakagawian na ni prim ang maglakad lakad tuwing week end. isa ito sa kanyang mga hobby ang maglakad, dahil sa kanyang paramdaman ay bawal siyang magpagod ng husto kaya ang paglalakad ang nagsisilbi niyang pinaka ehersisyo. dahil nakatira sila sa isang subdivision habang nasa tabing dagat ay hindi nakakasawang lakarin ang kanilang lugar kaya palagi niya etong ginagawa.
Lugar na napapaligiran ng mga puno na nakalinya na maayos sa gilid ng kalsada. mga halaman na maayos na nakortehan at malinis na kapaligiran, sabayan pa ng banayad na tunog ng alon sa tabing dagat.
Eto ang scenery na kanyang nakikita tuwing siya ay naglalakad.
Usualy ay ginagawa ni prim ang paglalakad lakad tuwing hapon kapag maganda ang panahon at hindi mainit.
3:31 PM Saturday
Madilim ang kalangitan at tila ba ilang minuto na lamang ay uulan na ng malakas.
Kasalukuyang naglalakad ng mabilis si prim pauwi sa kanilang bahay, dahil madilim ang kalangitan ay napagdesisyonan ni prim na umuwi nalang ng bahay at baka maabutan pa siya ng ulan kapag pinagpatuloy niya ang kanyang paglalakad.
Usualy ay inaabot siya ng bandang magtatakip silim na tuwing siya ay lumalabas ng bahay ngunit ngayon ay napa aga ang kanyang uwi.
Matapos nakapasok sa kanilang gate ay dumeretso na siya papunta sa pinto ng kanilang bahay.
Tanging silang dalawa lang ng kanyang kuya ang palaging nasa kanilang tahanan dahil palaging wala ang kanilang magulang dahil sa trabaho.
Hating gabi na nakaka uwi ang kanyang ina samantalang seaman naman ang kanilang ama na kasalukuyang nakasampa sa barko.
Habang nakatayo sa tapat f pintuan ay kinuha ni prim ang susi ng kanilang bahay sa kanyang bulsa ngunit ng mailabas niya ito sa kanyang bulsa ay nalaglag ito.
Yumuko siya para kunin ang nalaglag na susi ng bigla niyang makita ang tsinelas ni juliet sa tapat ng kanyang tinatapakang doormat.
"?,...nandito si juliet?"
matapos makuha ang susi ay nanumbalik na siya sa pagkakatayo ngunit hindi niya pa agad binuksan ang pinto.
Si juliet ay childhood friend ng magkakambal at matalik na kaibigan ni prim, dati nilang kapit bahay si juliet ngunit nagkalayo silang tatlo ng lumipat ang magkakambal sa subdivision, pero kahit ganun pa man ay nananatiling matibay ang kanilang pagkakaibigan hangang ngayon.
Nag aaral sila sa magkaibang paaralan ngunit balak lumipat ni juliet sa paaralan ng nagkakambal sa susunod na taon.
"Hmm....hindi man lang siya nag txt sa akin na bibisita siya, ako pa naman ang best friend niya at hindi si kuya"
wika ni prim sa sarili.
Ngumiti si prim bago binuksan ang pinto.
"hmmMn? siguro ang akala niya ay nasa usual routine ako, ok?, masupresa nga siya heheh"
wika niya ng makapasok sa loob ng kanilang bahay.
Maingat niyang inalis ang kanyang sapatos at dahan dahang isinara ang pinto.
Walang ingay na naglakad si prim papunta ng living room ngunit hindi niya nadatnan si juliet o maging ang kanyang kuya doon.
Sa itaas ng kanilang bahay ay dinig ang boses ng kanyang kuya at ni liet na nag uusap.
" i guese nasa itaas sila.."
Ang ikalawang palapag ng kanilang bahay ay ang lugar kung saan naroroon ang kuwarto ng magkakambal, dalawang kuwarto na pinaghihiwalay ng pader.
Dahan dahan umakyat si prim sa hagdanan para hindi mapansin ng dalawa ang kanyang prisensiya dahil balak niya pa ring supresahin si juliet.
Matapos maka akyat ay nalaman ni prim na kasalukuyang nasa kuwarto ng kanyang kuya si juliet, nag uusap ang dalawa sa isang mahinang boses.
" lets see, lets see, anong pinag uusapan niyo huh?"
Hindi dinig ni prim ang pinag uusapan ng dalawa sa kalayuan kaya naisipan niyang lumapit at dumikit sa mismong pader ng silid kung saan naguusap ang dalawa.
" liet, itigil na natin to"
dinig niyang wika ni yllis.
"Hmmm, itigil?, parang hindi ka naman curious sa ganitong bagay.."
narinig ni prim na iwinika ng kanyang best friend.
Kakaiba ang tono ng dalawa habang naguusap, isang tono na hindi maririnig sa normal na pag uusap.
"..c..curious ako, p...pero.."
Wika ni yllis na parag hindi mapakali.
Habang nakasandal sa pader ay walang idea si prim kung ano ang pinag uusapan ng dalawa, nanatili siyang nakatayo habang nakikinig.
" pero?,....."
wika ni liet na parang may pang aakit sa kanyang tono.
"...."
" h..hindi mo ako type?"
" hindi..hindi yun, maganda ka liet.."
"kung ganun, anong problema yllis?, kung gusto mo papahabain ko etong buhok ko next time, sabihin mo lang kung ano ang gusto mo.."
" hindi iyon...liet..."
" eh ano nga.."
"sigurado ka?, first time mo ito ."
"hoooooo~?, first time mo rin naman ah?"
Nung mga oras na yun ay nagkaroon na ng idea si prim kung ano ang pinaguusapan ng dalawa.
Agad namula ang kanyang mukha matapos marinig ang pag uusap ng dalawa.
" A...ano daw!?, a..anong balak nilang g..gawin?"
wika ni prim sa kanyang sarili.
"hindi yun juliet,...d..dapat, ibigay m..mo lang ang iyong first t..time sa lalaking mahal m.mo, yu.yung makakasama mo habang buhay"
nauutal utal na wika ni yllis na halatang nagne-nerbyos sa kasalukuyang tagpo.
" mahal kita...., since childhood pa, sayo ko gustong ibigay ang aking unang karanasan"
narinig ni primrose na iwinika ni juliet.
" take hint naman ah, naiiyak na ako, ang hirap kayang mareject, lalo na at balak ko ng ibigay sayo lahat"
nahihiya at mangiyak ngiyak ang tono ni liet nung mga oras na yun.
Matapos marinig ni prim ang mga katagang lumabas sa labi ni juliet ay dahan dahan niyang napa upo sa kanyang kinatatayuan, kasalukuyan siyang tulala habang pilit iniintindi ang kanyang narinig mula kay juliet.
Hindi siya makapaniwala dahil kilala si juliet sa pagiging isang tomboyish na babae, magmula pa nung kabataan nila ay si juliet ang nagsisilbi nilang parang ate kahit na magkakasing edad lang sila, si juliet ang pinaka matapang sa kanilang tatlo na daig pa si yllis na isang tunay na lalaki .Nagsisilbing tagapag ligtas ng dalawa si liet tuwing napapa away sila sa ibang bata. mahilig sa panglalaking bagay si juliet, mapa laroan man , palabas at hangang sa pananamit. at hindi iyon nagbago kahit na ngayon ay 14 na sila.
Ngunit kasalukuyang hindi maitindihan ni prim ang sinabi ng kanyang best friend.
Sa labas ng bahay ay nagsimulang bumagsak ang ulan.
"s...since childhood?, at teka anong..a..anong?"
Nataranta si prim ng tumigil ang paguusap ng dalawa.
Hindi alam ang gagawin ay nakagawa siya ng isang desisyon na kanyang pinagsisihan.
Sa gilid na parte ng pintuan ni yllis ay may maliit na siwang, ayon ang ginamit ni prim para masilip ang kasalukuyang sitwasyon ng dalawa sa loob ng silid ni yllis.
Matapos masilayan ang liwanag ng silid ay agad niya nakita ang dalawa, nakahiga si yllis at juliet sa kama, nasa ibaba si yllis habang naka ibabaw si liet kay yllis,kasalukuyan silang naghahalikan.
Nanlaki ang mata ni prim sa kanyang nakita, bumilis ang tibok ng kanyang puso at binulusok ng mga emosyon na hindi niya maintindihan.
Sa hindi maipaliwanag na rason ay biglang tumulo ang mga luha sa kanyang mata.
Hindi niya alam kung ano ang kanyang mararamdaman sa kanyang nakita. napa atras siya sa kanyang kinatatayuan at dahan dahang naglakad papasok sa kanyang kuwarto. isinara niya ang pinto, naglakad siya papunta sa kanyang higaan at nagbalot siya ng kumot.
Dinig sa kabilang kuwarto ang kasalukuyang tagpo, dinig ni prim ang boses ng dalawa sa kabilang kuwarto dahil tanging pader lamang ang naghihiwalay sa kanilang tatlo.
Habang nasa sariling kuwarto ay biglang nanikip ang kanyang dibdib, nalaman niya na inaatake na pala siya ng kanyang karamdaman.
Tatayo sana siya para humingi ng tulong ngunit bigla na siyang nawalan ng malay.
*****
"prim?"
"prim, sleepy head"
" oi!, prim gising na!"
"Primrose~"
"rose"
"prim..."
Dahan dahan iminulat ni prim ang kanyang mata at ang mukha ni yllis ang kanyang unang nakita.
"oh, kailan ka dumating?, "
nakangiting tanong sa kanya ng kanyang kuya.
" kailan ako dumating?"
tanong niya habang mamikit mikit pa ang kanyang mga mata.
Tumingin si prim sa bintana at tinignan ang labas, madilim na ang kapaligiran at hindi na umuulan.
" oo, 6:45 na kaya!, anyway, hindi ka pa ba gutom?, 15 mins nalang at kailangan mo na inumin yung gamot mo, tumayo kana jan"
" ah..oo,"
dahan dahan tumayo si prim sa pagkakahiga n kasalukuyan wala siyang idea kung bakit siya natutulog sa kanyang kuwarto.
" baba ka na ok?, titignan ko lang muna yung sinasaeng ko"
wika ni yllis at naglakad na siya pababa papunta sa kusina.
Nanatiling nakatayo si prim habang pilit inaalala ang tila ba mga ala alang lumipad ng siya ay makatulog.
Kumunot ang noo niya at nainis sa sarili.
" haaa...ewan!,"
Naglakad siya papunta sa isang lamesa sa loob ng kanyang kuwarto kung saan nakalapag ang kanyang smarthphone.
Sinubukan niyang buksan ang kanyang smarthphone ngunit nalaman niyang lowbat pala eto.
"bwisit naman times two!, na saan na yung charger ko!"
Tumingin tingin siya sa paligid at hindi niya makita ang kanyang charger.
Naglakad siya papalabas ng kanyang kuwarto at saka pumasok sa kuwarto ng kanyang kuya at doon naghanap mg charger na mahihiram.
" hmmp!, ..hihiramin muna kita ah"
wika ni prim matapos isaksak ang charger sa plug para sa kanyang smarthphone.
Inilapag ni prim ang kanyang smarthphone sa lugar malapit sa charger at plano niya itong iwanan habang nag ch-charge, tumalikod siya at akma na sanang lalabas ng may mapansin siya.
Sa kama ng kanyang kuya ay may tila ba isang mantyang kulay pula sa bedsheet nito.
Isang mantya na kasing kulay ng dugo.
Dahan dahan lumapit si prim at ng makita niya ng husto ang textura ng mantya ay agad nanumbalik ang mga ala ala niya nung kanina, ang mga narinig at nalaman niya ay biglang pumutok sa kanyang utak at nanumbalik sa kanyang ala ala.
"Hindi pala panaginip ..."
Mahina niyang wika.
Muli nanamang umulan, ngunit hindi sa labas, sa loob ng bahay ng tahanan ng magkakambal.
Makalipas ng tatlong araw ay ipina alam na nila liet at yllis ang relasyon nila kay prim.
(Authors note; juicecolored!, anong problema ng mga batang to!)
******************
Prim 17
Yllis 17
Liet 17
Present time*
Nakadungaw si prim sa salaming bintana kung saan kita ang tanawin sa labas.
Kasalukuyan siyang nasa loob ng isang restaurant kasama ang kanyang boyfriend.
Umuulan sa labas.
Sa mga mata ni prim ay may tumulong luha na agad namang napansin ng kanyang boyfriend.
" ano problema rose?"
pagtataka ng kanyang boyfriend habang dinudukot ang kanyang panyo sa bulsa.
Inilayo ni prim ang tingin sa bintana at tumingin sa boyfriend niya at ngumiti.
" wala lang,...may naalala lang ako"
wika ni prim sabay kuha ng panyo na inabot sa kanyang ng kanyang boyfriend.
" sa ulan?"
pagtataka ng kanyang boyfriend sabay tingin sa bintana.
" nevermind,.....say...after ng dinner natin."
wika ni prim na parang may iniisip.
"hmm?, after ng dinner?, movie diba? , excited na nga ako eh, maganda yung mga showing ngayon! tyak, mag e-enjoy tayo doon!"
wika ng kanyang boyfriend na may galak.
" ...... "
Hinawakan ni prim ang kamay ng kanyang boyfriend, agad napatingin ang lalaki sa kanya habang may til ba sinasabi si prim ngunit walang boses na lunabas sa kanyang labi.
" lets go somewhere else, a much fun place..."
wika ni prim habang nakatingin sa mata ng kanyang boyfriend.
.
.
.
.
.
.
**************
Habang seryosong nakikinig sa pagk-kwento ni rhodney ay nagulat kami ni dante ng may biglang nanamang lumipad na pocketbook sa mukha ni rhodney.
Agad ako nanumbalik sa realidad ng matigil ang pagk-kwento ng aking kaibigan.
" aray!, ano ba?"
pagrereklamo ni rhodney habang hawak ang isang pocketbook na tumama sa kanyang noo.
"huh?, deja Vu?"
natatawang wika ni dante.
Dahil tila ba nangyari na ang nagyari ngayon.
" kanino ito?, sinong nagbato sa akin?"
maangas na wika ni rhodney na parang naghahanap ng away.
Pinagtinginan kami ng mga tao sa loob ng cafeteria.
Naalala ko na kasalukuyan pala kaming nasa loob ng cafeteria at nag lu-lunch.
Tumayo ako sa aking inuupuan at kinuha ang pocketbook.
" tol, itago nalang natin walang aamin eh"
wika ko nalang bago niya pa mapahiya ang kanyang sarili.
Muli na sanang magsasalita si rhodney ngunit tumunog na ang bell ng aming paaralan hudyat na tapos na ang aming lunchbreak.
Natulala si dante sa nangyari at maging ako ay nadismaya din.
" hmm?, ok?, mamaya nalang mga tol, itutuloy ko ang kwento"
wika ni rhodney at tatayo na sana siya ng bigla siyang hawakan ni dante sa balikat.
" tol,....nasubukan mo ng mag cutting classes?"
wika ni dante ng may karumal dumal na mukha.
Napalunok ako ng laway sa maari naming pasuking tatlo
Cutting class para sa isang kalokohang kwento.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
*RINGGGGGGGG*
Isang napakaingay na alarma ang tumunog sa buong campus hudyat na tapos na ang aming luncbreak.
Nag umpisa na magsipasukan ang mga estudyante sa kani-kanilang silid aralan at ang kaninanh crowded at maingay na campus ay nagmustula na ulit tahimik.
Samantalang sa likod ng campus sa pinakasulok na parte ng timog foundation ay makikita kaming tatlo nila rhodney dante na sinusubukang akyatin ang mataas na pader palabas ng kampus, isang pader na nagsisilbing balakid sa amin ni dante para malaman ang susunod na mangyayari sa kwento ni rhodney.
"Teka!! Bakit ba natin ginagawa ito!"
Pasigaw kong wika ng mapagtanto ko ang kalokohang kasalakuyan naming ginagawa.
"Nakalimutan mo na ba tol! Para ito sa magkakambal!"
Wika ni dante habang puno ng inspirasyon ang kanyang mata.
Wala na..nalamon na ng imahinasyon ni rhodney tong isang to.....
"Tol! Ano pa hinihintay niyo?! Akyat na din kayo!"
Wika naman ni rhodeny sa malakas na boses habang nasa itaas ng pader at naka upo doon.
Aba aba..bakit siya pa ang nauna sa taas..siya oa ang excited eh....
"Wag ka maingay! Baka marinig tayo ng nagrorooving na security!, "
Mahina ko namang wika kay rhodney.
"Wag ka mag alala tol! Malawak ang aking nakikita dito..mataas eh..walang tao sa paligiiiiiii-"
Habang nasa taas ng pader ay biglang nawalan ng balanse si rhodney at nalaglag sa labas ng kampus.
"Rhodney!!"
Pasigaw ko naman dahil ang taas ng naturang pader na aming inaakyat, at ang kung sino mang malaglag doon ay tyak na kapahamakan ang maabot.
Ang bilis ng pangyayari ngunit kita ko ang seryosong mukha ni dante ng bigla siyang nagmadaling umakyat sa pader para makita ang lagay ng aming kaibigan, mula sa kinatatayuan niya ay mabilis siyang tumakbo at isinampa ang paa sa puno na malapit sa pader, pumadyak ng malakas at nagulat ako ng malundag niya ang tuktok ng pader at siya'y pumatong doon bago muli lumundag pababa sa kinabagsakan ni rhodney.
"Wo..wow..."
Alam kong atletic si dante pero...wow...
Hindi ko mapigilang mapamangha sa aking nakita.
Teka si rhodney....
"Tol! Kamusta si rhodney!"
Pasigaw ko para madinig sa kabilang dingding.
"Maayos lang ako!"
Nadinig ko ang boses ni rhodney.
"Nag faceplant siya tol! Hahaha...buti naabutan ko pa kung paano siya humalik sa lupa..haha nakakatawa!"
Halakhak ni dante.
Hah?!...so nagmadali siya kanina para lamang makitang nakadapa si rhodney!...ang sama naman neto!.
"Sino nandyan!"
Mula sa di kalayuan sa aking likoran ay nadinig ko ang isang boses.
Agad ako lumingon sa pinangalingan ng boses at nakita ko ang isa sa mga security personel ng campus.
Isa sa mga masasabi kong katropa ni sir rohelyo dahil tulad niya ay malaki din ang katawan at mala sundalo kung umasta.
Si sir rambo!!!.
Sir rambo ang tawag namin sa kanya, isa siya sa mga rooving guard ng school campus.
Mula sa aking kinatatayuan ay agad ko ginaya ang ginawa ni dante ngunit pumalpak ako.
Off course hindi ko kaya yun!.
"T...tol..mukang dito na lamang ako...iwanan niyo na ako"
Pasigaw kong wika sa kabilang pader.
"Hindi..jonathan! Hindi ka namin iiwan!,..hindi kami aalis ng wala ka!"
Pasigaw na wika ni dante sa kabilang pader.
"Hindi tol!... destiny ko eto!, ...magkita na lamang tayo sa susunod na buhay..at ikwento mo na lamang sa akin ang n-"
"Ang iingay niyo naman,"
Sa aking likoran ay nadinig ko ang boses ni sir rambo.
Agad ako napalingon at nalaman na katabi ko na pala siya, isang matangkad na lalaking naka uniporme ng kulay navy blue, isang barong kung nasaan naka pin sa kanyang kuwrlyo ang philippine flag at ang insignia ng aming paaralan, ang logo ng timog foundation.
"Tol......."
Pasigaw ko.
"Dapat kung tatakas kayo ay yung mabilisan dami niyo pa drama wh..bilis na"
Wika ni sir rambo habang natatawa.
Huh?.
"Ano pong ibig sabihin niyo?"
"Bilisan mo na habang wala pang mga guro sa paligid..."
"..h..hindi niyo ako huhulihin?,"
"Bakit naman kita huhulihin? Trabaho ko ba iyon?"
Heh?.
"Hindi ko trabahong manghuli ng estudyante na gustong magpakasaya sa buhay.....likewise kapag nasa labas naman na kayo ay hindi na namin kayo responsibilidad haha,..o ano pa hinihintay mo di ka makaakyat?"
Nakatayo ako ay bigla akong binuhat ni sir rambo at dahan dahang inilapag sa taas ng pader.
Agad ko naman inayos ang upo ko at dahan dahan tumalon sa kabilang bakod kung saan ay naghihintay na ang aking mga kasamahan.
"By the way boys.....what you see what you hear you leave it here ah!, Ayaw ko masesante sa trabaho...haha..may pamilya akong binubuhay.."
Nadinig naming wika ni sir rambo.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Sa isang malaki at maluwag na park malapit sa paaralan namin.
Kasalukuyan kaming nakatambay sa mga bench na nasisilungan ng puno ng fire tree.
Naka upo kasama ang aking mga kaibigan ay hindi ko mapigilang makaramdam ng guilt sa aking isipan.
Hindi namin napigil ang aming sarili at nakagawa kami ng krimen.
Oo isang krimen.
Kasalukuyan kaming na sa mini forest nila dante at rhodney para ipagpatuloy ang kwento ni rhodney.
Yup nag cutting kami
"Nangyari na ang nangyari!, gagawin na natin ito!"
Sigaw ni dante habang may hawak na chitchirya.
"Ngayon na ? Dito?"
Wika ko naman.
" Oo!tatapusin na natin dito!"
Sigaw ni dante.
HAAAA.....para kaming mga tanga.
"Tol makikinig ba kayo?"
Nalilitong wika ni rhodney.
Sa pag ihip ng hangin ay muling nag kwento si rhodney.
*******************
Yllis 7
Liet 7
Prim 7
Sa isang silid sa isang malaking ospital ay may tatlong bata.
Isang batang babae na tila ba isang pasyente sa ospital ang kasalukuyang nakahiga sa higaan, mahimbing ang kanyang tulog at hindi niya alam na kasalukuyan siyang may kasama sa kanyang silid.
" prim, ..."
mangiyak ngiyak na wika ng batang si yllis habang nakatingin kay prim.
" eelis,..."
wika ni juliet sabay lapit kay yllis.
Tumingin si yllis kay juliet at nalamang umiiyak na pala si yllis, yumakap si yllis kay juliet at saka umiyak.
"juliet, anong problema ni prim?, bakit siya natutulog dito, bakit siya nasa ospital?, sabi nila lahat ng mga tao sa ospital ay namamatay,..mamamatay na ba si prim?, ayaw ko yon...ayaw ko mamatay siya.."
tuloy tuloy na wika ni yllis habang umiiyak sa balikat ni juliet.
Patuloy sa pag iyak si yllis habang nakatingin sa kanyang kapatid na natutulog.
Hinawakan ni juliet ang ulo ni yllis at hinigpitan niya ang pagyakap sa kanyang kaibigan.
" sabi ng papa ko ay gumagaling ang mga taong nasa ospital, dahil pinapagaling sila ng doctor.."
wika ni juliet.
Matapos marinig ay dahan dahang humina ang pag iyak ni yllis at naging pag hikbi na lamang.
" doctor?"
" oo doctor, kaya mag do-doctor rin ako kasi gusto ko magpagaling ng mga tao"
wika ni juliet.
" kaya ba ng doctor na pagalingin si prim..."
tanong ni yllis kay juliet.
" k..kaya yan!,"
Kumalas si juliet sa pagkakayakap at tiningnan niya si yllis sa mata.
"kaya,? talaga?"
wika ni yllis na tila ba ay iiyak nanaman.
" wag ka iiyak, naiiyak na tuloy ako"
wika ni juliet habang pinupunasan ang luha ni yllis.
Maya maya pa ay hindi na napigilan ni juliet at umiyak na rin siya at muli nanaman umiyak si yllis.
"j...juliet bakit ka umiiyak?"
tanong ni yllis habang siya rin ay umiiyak.
" umiyak ka eh?,...naiyak na rin ako"
sagot ni juliet habang pinupunasan ang sariling luha at luha ni yllis.
Sa ingay ng dalawa ay nagising si prim at nakitang umiiyak ang dalawa sa kanyang tabi.
" bakit kayo umiiyak?"
inosenteng tanong ni prim sa dalawa.
Gulat na napatingin ang dalawa kay prim.
Agad nagpunas ng mukha si yllis gamit ang kanyang damit ng makitang gising na ang kanyang kapatid.
Lumunok siya ng laway bago siya gumawa ng isang pangako kay prim, isang pangako na pinanghawakan niya hangang pagtanda.
"mag do-doctor!, ako prim!, at papagalingin kita!, ako ang gagamot sayo prim, gagaling ka at ...at...gagaling ka, mag..do doctor ako! pangako yan!, pangako!"
wika ni yllis na may sipon pa sa ilong.
"eh?"
pagulat na wika ni prim sa biglang sinabi ng kanyang kuya.
"prim, papagalingin ka namin pagtanda namin, mag do-doctor kami at kami ang gagamot sayo, pangako yan"
wika naman ni juliet habang nakangiti.
"huh?, hindi ko alam ang sinasabi niyo pero?, ok?, promise?,"
" promise!"
sabay na wika ng dalawa.
*********
At Present.
Lumipas ang maraming taon at malapit ng makamit ni yllis ang matagal niya ng pinanghahawakan na pangako sa kanyang kapatid na si primrose.
Matapos grumaduate sa SR. High ay kumuha siya ng kursong medicina sa isa sa mga kilalang paaralan sa bansa, kasama ang kanyang Ex. na si juliet ay sabay silang nag enroll sa unibersidad sa manila.
Napili niyang iwanan ang kanyang pinakamamahal na kakambal na si prim para tuparin ang kanyang pangarap at pangako noong bata pa sila.
Naiwan si prim sa probinsya at doon nag aral sa kursong edukasyon.
Naging isang seryosong estudyante si yllis habang nag aaral, hindi niya nagawang umuwi tuwing walang pasok o holliday, ginugol niya ang kanyang oras sa pag aaral at pananaliksik tungkol sa lunas sa sakit ng kanyang kapatid, wala siyang inatupag kundi mag aral ng mag aral, dahil alam niya na ito lang ang magiging paraan para tuluyan niya matupad ang kanyang pangako.
Masaya ang naging buhay niya sa unang semester lalo na at kasama niya si juliet ang kanyang kaibigan mula pa pagkabata, hindi lamang sa unibersidad kundi magkasama din sila sa iisang dorm.
Lalo niya pang ginalingan sa ikalawang semester at nakatangap pa siya ng mga recognition galing sa kanyang mga instructor na hanga sa kanyang talino at sipag sa pag aaral.
SUNDAY 6:12AM.
Nagising si liet sa ingay na nangagaling sa kusina ng kanilang dorm.
Dahan dahan siya bumangon sa kanyang higaan at naglakad patungo sa lugar kung saan nagmumula ang ingay.
"oh, sunday ngayon.. ano problema?"
wika ni yllis na kasalukuyang nagluluto ng almusal sa kusina.
"Hmmm? is it unuasual for me to wake up early during sundays?"
nagpatuloy maglakad si liet papalapit kay yllis at tinignan ang kasalukuyang niluluto ni yllis.
Amoy sa paligid ang priniprito ni yllis, isang boneless bangus na hinati sa gitna.
" yup!, usualy ganitong oras naglalaway ka pa sa higaan"
natatawang wika ni yllis kay liet.
Hinampas ni liet ang kasalukuyang nagpripritong si yllis na nagdulot sa pagtalsik ng kaunting mantika sa kanilang dalawa.
" aray!, aray!"
" agik!, ay! ay!"
Mala ballet dancer na nagsayawan ang dalawa matapos mapaso ng mantika.
Agad pinatay ni yllis ang apoy ng burner at humarap kay liet.
"oi loko ka liet!"
wika ni yllis habang hinihimas himas ang parteng natalsikan ng mantika.
"aba, so ikaw ang mas nasaktan?, ganun?"
pagrereklamo ni liet habang kinakamot kamot ang kanyang katawan.
kasalukuyang walang damit si liet at naka underwear lamang kaya nang tumalsik ang mantika sa kanila ay siya ang mas natamaan dahil wala siyang suot na damit.
"mag damit ka kaya..."
wika ni yllis at muli siyang hinampas ni liet sa balikat.
Nagpunta si liet pabalik ng kuwarto para magbihis habang naiwan naman si yllis sa kusina at pinagpatuloy ang paghahanda ng kanilang almusal.
Kahit na parang mag live in partner ang dalawa ay nanatili pa rin silang mag ex. at hindi pa nagkakabalikan, ngunit kahit ganun na nga ay wala namang nagbago sa kanilang dalawa at tila ba lalong pang naging matibay ang relasyon nila.
"malapit na ang kaarawan ni prim ah..."
wika ni liet.
Kasalukuyang nag aalmusal ang dalawa.
Tumingin ng saglit si yllis kay liet bago muling nagpatuloy sa pagkain.
"hindi ka ba uuwi?"
tanong ni liet.
"may pasok, at may tinatapos pa akong research paper.."
wika ni yllis.
Huminto sa pagsubo si liet at tumingin kay yllis.
" hindi ka umuwi last year, at maging nung last last year...balak mo ba ulit hindi pumunta sa birthday ng iyong kapatid?"
wika ni liet habang nakakunot ang noo.
Nanahimik parin si yllis at nagpatuloy sa pagkain.
Biglang kinuha ni liet ang plato ni yllis at inilapit eto. napatingin naman si yllis sa ginawa ni liet.
"Haa....alam ko ang gusto mong mangyari pero....."
" pero ano?, yllis?, dalawang taon na ah,..balak mo ba hindi siya bisitahin ng ikatlong beses?"
Biglang binawi ni yllis ang kanyang plato kay liet.
" ok lang na hindi ako makapunta sa birthday niya kahit limang beses pa wala ako pake. dahil kapag nakahanap na ako ng lunas sa karamdaman niya ay siguradong magkakaroon ako ng maraming pagkakataon para ma celebrate yun, kung mag tatamad tamaran ako ay baka mawalan ako ng pagkakataon.."
Hindi na nagawang makapagsalita ni liet sa sinabi ni yllis.
Nagpatuloy sa pagkain si yllis.
Napag isipan nalang ni yllis na hindi nalang magsalita at baka masira pa ang umaga nilang dalawa.
"Hmmm....ok.., pero dont overdo it ok?"
mahinang wika ni liet.
" i know...salamat"
Nagpatuloy ang lifestyle ng dalawa hangang umabot sila sa panibago nanamang semester.
Tuloy tuloy na sana ang pangarap ni yllis ng biglang may nangyari.
May hindi inaasahang nangyari.
Sabado 9:31 AM
Habang naliligo si juliet sa loob ng banyo ng kanilang dorm ay narinig niya ang pagtunog ng smartphone ni yllis..
Lumabas siya sa banyo habang nakasuot ng tuwalya.
"yllis?"
wika ni juliet ngunit walang sumagot.
"haaa...na saan naman yung isang yun?, naiwan niya pa yung cellphone niya..."
Lumapit si liet sa lugar kung saan nakalapag ang kasalukuyang nag ri-ring na smarthphone.
Nalaman niya na si prim pala ang tumatawag ng makita niya ang pangalan ng caller sa cellphone.
Agad kinuha ni juliet ang cellphone at sinagot ang tawag.
* kuya..*
agad narinig ni liet ang boses ni prim sa linya.
Napansin ni liet na tila ba matamlay at parang kabado ang tono ni prim.
* si juliet to...*
*liet?*
Naningkit ang mata ni liet dahil sa matamlay at parang kinakabahang tono ni prim.
* oh, prim kamusta na?*
agad na pagbati ni liet kay prim.
*juliet?,...o..ok lang naman..n..na saan si kuya?*
wika ni prim at lalo pang nagtaka si liet dahil talagang kakaiba ang tono ni prim nung mga oras na yun, tila ba parang may sasabihin siyang ikagugulat ng lahat.
*wala dito eh, iniwan niya ying cellphone niya, siguro nasa library nanaman yun..*
*a..ah..g..ganun ba..*
*prim may problema ba?*
Hindi sumagot si prim kaya muling inulit ni liet ang tanong.
*primrose fiore.. may problema ba?*
*l..liet....*
Dahil sa matagal na silang magkaibigan at magbest friend ay wala ng maitatago si prim kay liet, kayang kaya ng basahin ni liet si prim.
* your tone,..its very unusual prim, i know your anxious*
*.....*
* may gusto kang sabihin?, prim..*
Sa kabilang linya ay narinig niyang nag umpisang umiyak si prim.
* prim?.....*
*juliet..b...buntis ako, anong gagawin ko?*
Natulala si liet sa kanyang narinig.
Huminga siya ng malalim at pumikit muna habang nag iisip ng kanyang susunod na sasabihin.
Halos mabasag na ang hawak niyang smartphone sa higpit ng kanyang magkakahawak dito.
Dinig sa kabilang linya ang pag umpisa ng pag hikbi ni prim.
Napakagat ng labi si liet dahil kasalukuyan siyang walang idea kung ano ba ang kanyang mainam na unang magiging salita sa ganitong sitwasyon.
* prim..*
*.....*
* since when?*
* nalaman ko lang kagapon.., akala ko abnormal lang ang period ko pero nung nagpa check up ak-*
* sinabi mo na sa parents mo?, kila tita at tito? *
*hindi pa alam nila mommy at daddy...liet ano gagawin ko?, hindi ko alam ang gagawin ko*
*magkita tayo prim.., asap, wag mo muna sasabihin kay yllis ang kalagayan mo, mag usap tayo sa personal*
*p..pero...*
* wag ka mag alala wala kami pasok sa lunes, i have free time,*
Sa kabilang linya ay nagpatuloy ang pag iyak ni prim.
Ihinagis ni liet ang cellphone ni yllis sa kama at dahan dahang siyang umupo sa sahig.
"anong ginagawa mo sa buhay mo primrose.."
wika niya sa sarili habang nakatingala sa kisame.
" ginagawa namin ng iyong kuya ang lahat para lang mahanapan ng lunas ang iyong karamdaman...pero ikaw..., Haaa..ewan ko ba...."
Kasalukuyang abala si yllis sa pagbabasa ng mga libro tungkol sa medicina sa library ng kanilang paaralan.
Hawak ni yllis ang isang makapal na notebook na kasalukuyan niyang sinusulatan habang nagbabasa ng libro.
Ang notebook na iyon ay ang kanyang kabuoang research tungkol sa karamdaman at maaring maging lunas ng kanyang kapatid ni prim.
Ang nag iisang dahilan kung bakit niya tinatahak ang kursong medicina.
" kulang pa...kulang pa ang aking kaalaman.., hindi pa ito sapat"
wika niya sa sarili habang nagbabasa ng libro. hindi siya kuntento sa kasalukuyan niyang kaalaman dahil alam niyang hindi pa iyon sapat.
Kadalasan niyang ginugugol ang kanyang libreng oras sa palalibrohan at naghahanap ng kaalaman. paminsan minsan naman ay umaatend siya ng mga medical seminar sa mga ospital na affiliated sa kanilang paaralan, lahat ay ginagawa niya para lamang madagdagan ang kanyang kaalaman.
"pinagtutuunan mo ng pansin ang maling bagay, sana hindi ka magsisi sa huli"
wika ng tila ba isang boses ng lalaki na napadaan sa likoran ni yllis.
Biglang lumingon si yllis sa likod ngunit hindi niya nakita ang lalaking nagsalita.
Tumayo siya sa kanyang upuan at nagpalinga linga sa library at nalamang nag iisa lang pala siya sa library.
"si..sino yun?"
tanong niya sa sarili at matapos siya taasan ng balahibo.
Gabi na ng makauwi si yllis sa kanilang apartment.
"liet?"
Pagkapasok niya sa pinto ay agad niya hinanap si liet ngunit mukang wala siya sa paligid.
" na saan naman yun?,..usualy naman ay natutulog lang yun magdamag tuwing walang pasok"
"liet?, jan ka ba?, kain tayo sa labas"
Naglakad si yllis papunta sa kanilang kuwarto ngunit hindi niya nadatnan si liet doon. ang nadatnan niya ay isang kapirasong papel na naka dikit sa likod ng pinto ng kanilang kuwarto.
"hmm?, ano naman to?"
Binunot niya ang papel at binasa.
* Umuwi ako probinsya, balik din ako linggo ng gabi o baka lunes na wala namang klase sa lunes, may aasikasuhin lang saglit
Ps. yung cellphone mo naiwan mo nanaman!.
*
Kumunot ang noo ni yllis sa kanyang nabasa.
"ano problema nun?"
Ibinalik ni yllis ang papel sa pinto at saka humiga sa kanyang higaan.
Nakatingala siya sa kisame ay itinaas niya ang kanyang kamay.
" tahimik ah...kapag wala si juliet..."
Lumipas ang isang araw at tulad nga ng sinabi ni liet ay bumalik siya ng linggo ng gabi.
11:21PM
nakakunot ang noo ni yllis habang nakatingin sa kanyang wallclock.
"na miss mo ako? hehehe"
wika ni liet na nakatayo sa labas ng apartment.
" pasok ka na oi, natutulog na ako eh ginising mo pa.."
wika ni yllis kay liet.
Pumasok si liet sa loob at agad umagaw sa kanyang pansin ang isang cup ng kape sa lamesa na umuusok usok pa.
" aba..aba~ natutulog daw, sino ang nagkakape?, multo?"
natatawang wika ni liet.
hindi nakapag salita si yllis sa sinabi ni liet.
Matapos magtangal ng sapatos si liet ay nagtungo siya sa kuwarto para magpalit ng damit habang naiwan naman si yllis sa sala at nanumbalik sa pag inom ng kape.
" so?, bakit ka biglang na pa uwi sa probinsya?"
tanong ni yllis habang humihigop ng kape.
"Hmmm?, may inasikaso lang..."
wika naman ni liet.
Matapos magbihis ng pangbahay si liet ay naglakad siya papunta sa tabi ni yllis at saka tumabi.
"oh..ano problema?,."
napansin ni yllis na tila ba parang may problema si liet dahil sa kanyang facial expresion, usualy ay palaging nakangiti ang kanyang ex. at mayat maya nagbibiro ngunit ngayon ay tila ba tahimik siya.
"May sasabihin ako sayo bukas..."
mahinang wika ni liet kay yllis.
"hmm?, may nangyari ba liet?, bakit parang iba ang dating mo ngayon?"
Matapos magsalita ni yllis ay biglang yumakap si liet sa kanya sabay kagat ni liet sa tenga ni yllis.
Magsasalita sana si yllis ngunit agad na siyang hinalikan ni liet.
**************
Kinaumagahan.
Nakahiga ang dalawa sa kama, kapwa sila walang suot. unang nagising si liet.
Bumango siya at umupo sa kama habang nakatingin sa kasalukuyan pang tulog na si yllis.
"sana kalmado niyang tangapin ang sasabihin ko"
wika ni liet sa sarili.
Hindi muna ginising ni liet ang kanyang katabi at nanatili muna siyang naka upo habang naka dungaw sa bintana, pinagmamasdan ang pasikat na araw at kulay pulang kalangitan.
Ilang minuto pa ang lumipas ay iminulat na ni yllis ang kanyang mata at una niyang nasilayan ay ang nakangiting mukha ni liet.
"goodmorning.."
bati ni yllis kay liet.
"hmm,...morning"
wika naman ni liet.
"hmm?, bakit morning lang?, na saan yung good?"
natatawang tanong ni yllis ngunit hindi sumagot si liet at ngumiti lamang.
Dahan dahan bumangon si yllis at ginaya ang posisyon ni liet at katulad ng kanyang katabi ay sabay nilang pinagmasdan ang sumisikat pa lamang na araw.
"yllis"
"hmm?"
"yllis..."
"hmm?"
"yllis.."
"ano problema liet...."
"buntis si prim"
*****************************
************
******
**
*
"Hah!, ano!"
Pabiglang wika ni dante habang sinasakal si rhodney.
" oarhsk!,arrgj!, arektfg!!"
Wika ni rhodney na halos tumirik na ang mata at parang nag g-german na.
" tol teka lang tol..!"
Agad ko inawat ang dalawa.
"B..bakit ganun!, bakit bitin!!, nag cutting pa ako para dito ! Pero bakit bitin!!"
Pagrereklamo ni dante na parang nasa isang drama stage.
Oo nga eh...bitin nga ey....
Hindi rin ako nag cutting class para dito.
"Tol bakit naman bitin"
Sumunod ko kinompranta si rhodney.
"Open ending...tol"
Natatawa niyang wika.
"Ngee...tol ending lagyan mo...nakaka irita naman kung ganun lang"
"Hmmm..ok? Pero baka sa susunod na araw pa.."
Wika naman ni rhodney.
Habang nag uusap kaming tatlo ay may natanaw kaming pamilyar na mukha sa di kalayuan.
Parang pinaglalaroan ng tadhana ay hindi ako makapaniwala sa aking nakita.
"Haaa..oi prim, masyado ka maaksaya ng tissue, dahan dahan naman oh, yung kanina sa natapong alcohol pwede namang scratch paper ang ipamunas eh bakit tissue pa, yan tuloy akala nung budget management officer eh iniinom natin yung alchohol!"
Kasalukuyang naglalakad ang magkakambal sa park habang may buhat buhat na malalaking plastic.
"Haa..wala naman problema, provided naman ng school ang tissue at iba pang misc. eh ikaw naman..sobra ka naman kung makagamit ng benda, gasgas lang yung problema nung nakaraang estudyante eh ginawa mo nang mummy!"
Bumawi si mam fiore.
"P..provided naman ng sch..school ang mga miscellaneous"
Nauutal at hindi makatingin si sir fiore ng siya ay sumagot"
Ah! Malamang sa malamang ay naubos na ang medical supplies nila kaya bumili sila sa labas.
Nagpatuloy sa pag uusap ang dalawa at muli ako tumingin sa aking mga kasama at nalamang wala na sila sa aking tabi.
Sa di kalayuan ay nakita ko silang tumatakbo.
"Te..teka..bakit niyo ako iniwan...."
MGA TRAIDOOOOR!!.
***********************