Bago ako umuwi ay nakita ko si Blaze. Naalala ko yung panahong tumanggi ako maging Doctor ng Nanay niya- I mean nanay namin.
I feel so stupid dahil lang sa sa galit kaya ako tumanggi, mas inisip ko ang nararamdaman ko at higit sa lahat nagpadala ako sa inggit.
I approached him to talk to him.
"Blaze can we talk?" I ask him. Malamig niya akong tinignan.
"Bakit pa? Para tanungin kung malala na ang lagay ni nanay?
"No..." nagiwas ako ng tingin "I just want to say sorry nadala lang ako ng galit." hindi naman siya agad nakapag salita sa sinabi ko "I Hate her because she can't love me! She didn't love me! She leave me when I was a poor child and I grew up without her but now I saw her again."
Ramdam ko pa rin ang galit sa dibdib ko, yung sakit ng pagiwan niya sa akin na sarili niyang anak.
"Bumalik lahat ng sakit at nadagdagan ng inggit dahil nan diyan ka, minahal ka niya at tinuring ka niyang anak pero ako hindi dahil halimaw ako sa paningin niya."
"Mali ka." sabi niya bagay na hindi ko maintindihan kung bakit niya nasabing mali ako. "Mahal ka ni nanay. Oo akala niya noon malas ka sa buhay dahil sa mga mata mo kaya iniwan ka niya pero pinagsisisihan niya na iyon gusto ka niyang balikan noon pero natatakot siyang baka ayaw mo na siyang maging nanay pa. Walang araw na hindi ka niya iniisip dahil lagi niyang iniiyakan ang lampin na gamit mo noong baby ka pa kuya."
I Don't believe him, I don't.
"Kung totoo yang sinasabi mo bakit hindi niya sinabi sa akin? Pinapamukha niya na halimaw ako!" Sabi ko at ramdam ko pa ang puot sa puso ko subalit pilit ko itong pinipigilan
"Dahil nakita niya na maganda na buhay mo ngayon. Nahihiya si Nanay, hindi niya alam kung paano siya babawi pero mahal ka niya. Mahal ka ni nanay kuya."
Napapikit ako sa sakit, naramdaman ko ang pagbalong ng luha sa mga mata ko.
'Anak....I'm sorry sa ginawa kong pagiwan sayo noon, alam ko galit ka sa akin. I'm sorry patawarin mo ako.' naalala ko ang sinabing iyon ng babaeng yon
"Please forgive her kuya."
"I hope I can do it now but... not now."
"Ayaw mo ba siya makita?" tanong niya sa akin, pilit akong ngumiti.
"Sige. Okay lang." sagot ko pero ang totoo ayaw ko pa dahil hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko kapag nakita ko ang lagay niya.
~~~
We went to the City of Forteleno and we stopped in front of just a small house.
"Nanay nandito na po ako..." sigaw niya saka binuksan niya pinto
Pumasok kami at nakita ko sa nakahiga lamang sa banig ang babaeng yon.
"Nagluto na ako ng--" nagulat siya ng makita ako "Bakit ka nandito?" napatayo siya sa banig saka lumapit sa akin na akala mo nasasabik talaga siyang makita ako "G-gusto mo ba kumain?"
"Hindi na, kumain na ako sa hospital kanina nandito lang ako para makita kung okay ka lang, don't assume na nagaalala ako dahil nanay kita, Pasyente kita kaya natural lang yon."
"Pasyente?" ani ni Blaze
"Oo nakokonsensya kasi ako dahil tinanggihan ko ang pasyente ko but now I decide na operahan ka. Alam ko mali ang mag opera sa labas ng hospital pero wala na akong pakielam dun." Binuksan ko ang gamit ko
"Pero paano kung may makaalam?matatanggal ka at pagnangyari yun hindi ka na magiging Doctor kuya!" tinignan ko si blaze
"Hindi ka naman siguro magsusumbong diba, Blaze?" tanong ko sa kanya at tumango siya "Good."