Blade POV
"Huh? Pero bakit nakikita ko naman?"
"Huh?Ah Oo nga pala may kakayahan din ang mga mata mo na makita ang loob ng katawan ng tao. Tama Ikaw na lang ang mag check up sa kanya! Every week mo tignan ang nasa tiyan niya at malalaman mo lang na baby yun kapag may puso ka namang nakikita." saad niya sa akin
Napaisip ako sa sinabi niya at tila kinabahan, kaba na may halong saya sapagkat iniisip kong baka nga isa yung bata dahil...
"Heart pumping blood right?" tanong ko
"Oo bakit?"
"Satingin ko may nakita akong tumitibok duon sa kung anong maliit na iyon na nag proproduce ng dugo." saad ko sa kanya
Nanlaki ang mga mata niya na lumapit sa akin.
"I-Ibig sabihin baby nga..." nalalaki sa tuwa ang mga mata niya "MAGKAKA APO NA AKO!" masayang sabi niya at tumawa "Hahahaha magkakaapo na ako sa wakas! Dapat lalaki ah, kapag naging babae yan buntisin mo ulit! hahahaha!" sabi niya, halos nanliliit ang mga mata ko sa kanya.
Mas masaya pa siya kesa sa akin ah?
Maya maya pa ay naglalakad na ako pauwi at nakita ako ni Olivia na umiiyak, kaagad siyang tumakbo palapit sa akin.
"Blade!!!" umiiyak na sigaw niya
"Saan ka ba nagpunta?!"
"Nagpalamig lang ako." inakbayan ko siya saka pinunasan ang mga luha niya "Why are you crying?"
"Kanina pa kita hinahanap akala ko wala ka na, akala ko iniwan mo na ako!" umiiyak na sabi niya
"Of Course I'm not, kahit ilang beses mo ako awayin okay lang hindi kita iiwan saka..."
"Saka ano?"
"Normal lang naman sa babaeng buntis yung aawayin yung magiging asawa niya." dugtong ko
"Bu-Buntis?" she is so shock
"Yes you are, there is a baby in your tummy. OUR BABY!" sabi ko at napahawak siya sa tiyan niya.
"A-Ako? Buntis?"
Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan ito.
"Really buntis ako?" hindi pa rin makapaniwala na sabi niya
"Hinding hindi kita iiwan lalo na at may anak na tayo."
Muli ay pumatak ang mga luha sa kanyang mga mata at mahigpit na yumakap sa akin.
"Ang saya ko Blade,Thank you Blade... I love you!" umiiyak na sabi niya
"I love you too Olivia."
~~~
Kinagabihan tulog na si Olivia pero nasa labas ako ng simbahan.
Nakatingin lang ako sa Madilim na langit na puno ng bituwin.
Naisip ko baka isa sa mga bitwin na iyon ang papa Marco "Papa pangako Mamahalin ko ang anak ko tulad ng pagmamahal na binigay mo sa akin noon."
Habang pinagmamasdan ang bitwin ay may narinig akong yapak ng mga paa at nakita ko ang isang batang Hinihingal sa paglalakad.
"Mama... Mama..." paulit ulit niyang sabi
Ngayon ko lang nakita ang batang yun dito kaya tingin ko ay naliligaw siya.
"Nakita niyo po ba ang mama ko?" sabi niya na parang hinihingal at Hindi maka hinga.
"Hindi ko kilala ang mama mo."
Tinignan ko ang Katawan niya at nakita ko na may sakit siya sa puso,malala na ito at parang kahit anong araw ay bibigay na ito.
Nakaramdam ako ng awa pero wala akong magagawa
Naglakad uli siya at laking gulat ko ng makitang inatake siya sa puso at Bumagsak siya.
"B-BATA!!!" Sigaw ko at kaagad na lumapit sa kanya.
Pagkalapit sa kanya ay agad kong ginawa ang First aid CPR or cardiopulmonary resuscitation inayos ko ang higa niya at nilagay nang magkapatong ang mga kamay ko sa Dibdib niya. Ginawa ko yun ng mga 1-2 times para maging maayos ang sirkulasyon ng dugo niya at nag mouth to mouth resuscitation ako para bigyan siya ng oxygen sa katawan hanggan sa nakita ko na naging Normal na ang tibok ng puso niya.
Dahil gabi na at wala nang masasakyan ay kaagad ko siyang pinasok sa simbahan para dun muna magpahinga.
~~~
Kinaumagan nagulat sila Father at Olivia Dahil bata ang nasa kama ko at sinabi ko na nakita ko ang bata na inatake sa puso kaya tinulungan ko.
"Naawa kasi ako kung Iiwan ko siya sa labas."
"Bakit hindi mo dinala sa hospital?" Tanong ni Olivia
"It's to late Olivia gabing gabi na kaya wala nang masasakyan." sagot ko
Tulog pa din yung bata habang kumakain kami.
"Hindi ba sabi mo may laban kayo ng Doctor na kaaway mo? May nahanap ka na ba na pasyente?" tanong ni Father
"Wala pa po."
"Tamang tama may sakit sa puso yung bata ,hindi ba kapag may sakit sa puso dapat palitan ang puso. Baka pwede siya." suggest ni Olivia
Umiling ako.
"Hindi pwede Olivia! Kailangan ng permission ng guardian yun ang nakasaad sa batas,wala naman tayong kilalang guardian ng batang yan."
"Pero may batas rin na kung walang guardian ang pasyente ang pasyente na mismo ang magpapasya o kaya kung walang kakayahan ang pasyente namag desisyon sa sarili niya ang Doctor na lang ang mag dedesisyon kung oopsrahan siya o hindi." sabi ng pamilyar na boses na narinig ko
Napahinto ako sa narinig ko, napalingon ako kay papa na hindi ko na malayang naka pasok pala. Pinapasok pala ni Father noong tumayo si Father pagkatapos niyang kumain kanina.
"Papa...Bakit ka nandito papa?"
"Gusto ko lang na.." napansin kong namumula siya at hindi matuloy ang sasabihin. "Wala lang gusto ko lang bakit ba!"
"Tatay Gino ano pong sinasabi niyo about kanina?" takang tanong ni Oliva
'Ang sinasabi ko lang kung walang Guardian ang pasyente pwedeng ang pasyente mismo ang magdesisyon pero kung walang kakayahan ang pasyente nasa Doctor na ang desisyon kung ooperahan niya o hindi, tanungin mo yung bata kung gusto niyang gumaling kapag umoo siya ibigay mo siya kay Dr Ice Verano." naka ngiting sabi ni papa.
"Pero papa ayaw ko siyang gamitin pang laban sa akin baka matalo ako!" sabi ko at biglang naging seryoso ang mukah niya.
"Blade gusto kong tandaan mo, hindi mahalaga ang manalo o matalo ang mahalaga ay nakapagligtas ka ng buhay ng pasyente dahil ganun ang tunay na Doctor. Doctor ka diba?"
Sandali akong napaisip
Tama si papa manalo o matalo ang mahalaga ay ang buhay ng pasyente.
"Opo." sagot ko at muli ay ngumiti siya
"Maligo ka na at sabay tayo papasok!"
"Opo." sabi ko, pumasok na nga ako sa banyo
Now I understand why God ordained me to be born. I'm not a god but I can save people because I am a doctor and the Doctor is God's tool to save people's lives.