Hey!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗΗΗΗΗ
Λοιπον:
~~~Ξερει κανεις να κανει ΓΑΜΑΤΑ ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ ΓΑΜΑΤΑ εξωφυλλα;~~~
Ωραια, αν ξερει καποιος να γραψει σχολιο παραδιπλα και να μ πει γτ θελω να κανω τσειντζιζ (ΑΧ ΤΣΑΡΛΙ) και θελω να ξερω αν ειναι καποιος τοοοοοοοοσο ικανος ωστε να φιξαρει τα δικα μου ΔΙΚΑ ΜΟΥ εξωφυλλα.
Περιμενω απαντησεις. Ή εδω ή στειλτε μ μεσιντζ.
Γιατι δεν εχω φιλους. Χεχ.
#Foreveralone
Παμε στο κεφαλαιακι τωρα♥
~~~
Κατεβαινω στον ημιοροφο τρεχωντας λες και ηρθε ο Charlie Puth εκει και μοιραζει γλωσσοφιλα σε ολες τις θαυμαστριες. Τυπου απιστευτο αλλα οκ. Αφηστε με να σκεφτομαι.
Πρεπει να τον προλαβω πριν κανει καμια βλακεια. Γιατι πρεπει να τον κυνηγαω συνεχεια; Με αγαπαει και τον αγαπω. Τελος.
Το μονο που βλεπω ομως οταν κατεβαινω *ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΤΣΑΡΛΙ ΓΑΜΩ* ειναι τα παιδια να τρωνε πρωινο. <<Καλημερα. Ξερετε που ειναι ο Χαρρυ;>>
Με κοιταει η Αννι και σηκωνεται ορθια διακριτικα. <<Δεν περασε απο εδω. Καμελια τι εγινε χθες το βραδυ;>>
<<Ολα καλα. Τιποτα δεν εγινε>> της απανταω βιαστικα καθως με το βλεμμα μου ψαχνω στον χωρο. Μπορει να εχει γυρω στα 200 ατομα εκεινη τη στιγμη αλλα κανενας δεν ειναι ο Χαρρυ *no shit*. Που πηγε;
<<Σιγουρα;>> ρωταει ο Αλεξ μπουκωμενος. <<Ησασταν και οι 2 αναστατωμενοι εχθες>>
<<Αναρωτιεμαι τι να εφταιγε. Ή μαλλον ποιος εφταιγε>> λοξοκοιταει τον Τζος η Αννι και εκεινος απλα συνεχιζει το πρωινο του.
<<Εμ οκ. Εγω παω στο δωματιο. Αν περασει απο εδω πειτε του οτι ειμαι πανω>> τους λεω και κουνανε και οι 3 συγκαταβατικα τα κεφαλι τους.
Μεσα σε 5 λεπτα βρισκομαι ηδη στον διαδρομο του 6ου οροφου και κατευθυνομαι προς το δωματιο.
Με το που ανοιγω την πορτα βλεπω τον Χαρρυ να μαζευει τα ρουχα του μεσα στην βαλιτσα.
<<Χαρρυ;>> λεω μονο και εκεινος με κοιταζει για μια στιγμη πριν συνεχισει την δουλεια του.
<<Γεια σου Καμελια>> μου λεει ατονα. Που πηγε το "μωρο μου";
Πλησιαζω λιγο πιο κοντα. <<Γιατι ετοιμαζεις βαλιτσες; Αλλαξε το προγραμμα και φευγουμε σημερα;>>
Κλεινει το φερμουαρ βιαστικα. <<Φευγω. Εγω, οχι εσεις>>
<<Γιατι;>>
<<Σου ειπα και σε εκεινο το αθλιο το γραμμα, Καμελια. Σε περιμενα κατω και εσυ δεν ηρθες. Προφανως τελειωσαμε. Δεν υπαρχει λογος να καθομαι αλλο εδω>> παιρνει το κινητο του και με προσπερναει. Πριν προλαβει να βγει ομως, κολλαω στην πορτα κλεινοντας του την εξοδο. <<Καμελια, ασε με να φυγω>>
<<Οχι>> λεω αγρια. <<Οχι πριν με αφησεις να σου εξηγησω>>
Πεταει την βαλιτσα του κατω. <<Τι θες να μου εξηγησεις;>> με ρωταει ακομη ηρεμος.
<<Με το που ξυπνησα κατεβηκα κατω, αλλα δεν σε βρηκα. Μονο τα παιδια βρισκοταν εκει και ετρωγαν πρωινο. Αληθεια μολις διαβασα το γραμμα ετρεξα για να σε προλαβω αλλα ειχες φυγει>> του λεω με κομμενη την ανασα.
<<Ολο το βραδυ σε περιμενα>> μου λεει και στηριζεται στον τοιχο. <<Νομιζα οτι δεν θα σε επιανε υπνος. Στην αρχη περιμενα αλλα επειδη εβλεπα πως δεν ερχοσουν ανεβηκα πανω για να δω τι γινεται. Σε ειδα που ειχες κοιμηθει, αλλαξα ρουχα αθορυβα και ξαναεφυγα. Περιμενα οτι θα ερχοσουν μεχρι της 9 γιατι τετοια ωρα συνηθως ξυπνας>>
Κοιταω το ρολοι μου. 11:20. Θεε μου ποσο υπνο εριξα; <<Δηλαδη νομιζες οτι μετα απο οτι εγινε, απλα θα εσκιζα το γραμμα και θα τα παρατουσα;>> δεν μιλαει. <<Χαρρυ... Νομιζες οτι θα σε αφηνα;>> πιανω τα μαγουλα του στα χερια μου και τον κοιταω μες τα ματια. Φαινεται πως ολο το βραδυ ειχε ξενυχτησει.
<<Ναι>> μου απανταει και κοιταει αλλου. <<Καμελια δεν ειμαι καλος για σενα. Δεν μου αξιζεις καθολου>>
<<Σταματα να το λες αυτο>> τον σφιγγω στην αγκαλια μου.<<Τι σχεση εχει που δεν ταιριαζουμε; Αγαπιομαστε Χαρρυ. Αυτο εχει σημασια>> με κλεινει στην αγκαλια του και αισθανομαι ασφαλης.
<<Σαγαπω>> μου ανακοινωνει.
<<Σαγαπω>>
~~~
Δεν τελειωσε ακομη. χεχε
#love