Wag kayong magtataka kung bakit ito napost ulit. I just retyped this a while ago dahil bigla lang itong nagmagic ang wattpad at dinilete ang Chapter 40. Basahin niyo po ito ulit! I just edited some parts at baka magustuhan niyo. And I'm sorry because I didn't kept my promise to upload a new chapter this night. Nagretype kasi ako kaya pasensya na! Happy reading everyone!
***
Chapter 40 -Why?
KHERVEE FERNANDEZ
Napabugtong hininga na lamang ako habang inaalala ko yung nangyari three years ago. Masyado ata akong nadala sa aking damdamin kaya ayun, ang daming nasaktan. Kasalanan ko din ang nangyari kay Aubrey. Pati siya na damay. Kasalanan ko ang lahat.Kung isinumbong ko nalang sana kaagad ang tungkol kay Camille sa mga Elders, hindi sana aabot ng ganito.
I fell in love with a witch. Oo, I fell out of love. Masyado kong iniisp ang nakaraan namin kaya nabulag ako sa sarili kong damdamin na dulot sa pangyayari ngayon. Hindi ko man lang naisip na pwede pala siyang magbago.
Pagkatapos ng araw na yun, yung araw na pinakauna kaming nagkita, tumakas ako sa paaralan upang makipagkita sa kanya. Halos gabi-gabi ko yun ginawa para lang makipagkita sa kanya sa gubat.
Oo , tanga ako dahil pinagkatiwalaan ko siya. Sa una palang ay dapat ko na siayng pinatay pero hindi ko yun magawa. Hindi ko siya pinagkatiwalaan sa una naming pagkita ngunit nahulog pa rin ang loob ko sa kanya.
At isa akong bobo. Alam ko.
Noon, marami kaming plano upang mapatigil ang digmaan ng Mages at Witches ngunit isang gabi ay hindi na siya nagpakita muli. Sa susunod naman na gabi ay hindi pa rin siya nagpakita. At nagulatnaman ako dun. Hindi na siya nagparamdam muli.
Nagkadevelopan kami sa aming palaging pagkikita at nahulog din ang loob ko sa kanya. Hindi ko alam kung totoo ba ang nararamdaman niya para sa akin ngunit nagkarelasyon kami sa loob ng apat na buwan at naputol lamang ang laha nung hindi na siya nagpakita.
May natanggap akong isang sulat galing sa kanya at tanging sulat ng papel ay hindi na daw magpakita sa akin muli. Yun lang, walang iba, walang explanation.
Ang akala ko ay iba siya sa mga kalaban namin, ang akala ko ang susi siya sa aming pagbabago pero hindi eh. She betrayed me. She just betrayed us.
Alam kong bobo ako, tanga, o kung ano man dyan! Name it all. But I'm still a victim.
Lage ko siyang iniisp sa loob ng tatlong taon at palagi nagdadasal na sana ay makita ko siya muli, na sana ipagtagpo na kami ng tadhana. Sumasama din ako sa aking ama sa mga missions sa mga dungeon, nagpapasakali na baka makita ko siya dun. Pero sa lahat ng mission na sinama ako ay hindi ko na siya nakita muli.
But that misery ended after three years.
Nagkita kami muli bilang isa siyang transferee sa aming paaralan.
Nagulat ako dun sa una naming pagkita pagkatapos ng tatlong taong paghihirap. Gusto ko siyang yakapin ngunit iniiwasan niya ako. I need damn explanations kung bakit siya nawala, kung bakit bigla nalang siyang hindi nagpaparamdaman sa akin at kung bakit siya nandito sa Leam University na isa siyang witch, diba?! Galit ako sa kanya ngunit hindi pa rin nawawala ang aking mga damdamin para sa kanya. Nakita ko lang ang kanyang mga mata ay nanlambot na ako, talong-talo na ako. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko.
Imbis na lumapit siya sa akin at mag-explain, hindi siya umimik at ang pakikitungo niya sa akin ay isang stranger lamang, yung tipong parang ngayon lang kami nagkita o nagkakilala.
Alam kung gulat siya na makita ako dito sa Leam University dahil hindi niya alam na isa pala akong estudyante dito.
Pero hindi ko natiis at niyakap ko siya. Nung isang mission namin sa isang dungeon, nagkausap kami at sinabi nya sa akin kung bakit siya nandito sa LU na isa palang kasinungalingan.
"Why are you here in Leam University, Rielle? You're supposed to be a witch. How did you get here?", pagtatanong ko sa kanyang nung itinulak niya ako palayo sa kanya pagkatapos ko siyang niyakap. Umiwas siya ng tingin sa akin bago siya muli sumulyap sa aking mga mata.
"I came here for our plan, Khervee. You... you don't need to know how I get here. I got my connections.", pagsasalita niya at nagulat ako sa sinabi niya. So ibig sabihin ay bumalik siya? Itutuloy niya ang aming plano?
"It's okay. Ang importante bumalik ka sa akin, Camille. I've never forgot about you. I've always love you", pagsasalita ko at namumuo na ng mga luha ang kanyang mga mata at ngumiti sa akin habang tumango.
"I've always love you too", sabi niya at hindi ko mapigilang mapangiti sa kanyang sinabi.
"Let's go. Hahanapin na natin sila.", pagsasalita ko at muli kaming naglakad.
(A/N: Please refer this flashback in Chapter 7. Yung bigla lang nawala ang dalawa)
Pero ang lahat ng sinabi niya ay isang malaking kasinungalingan lang pala. Ang nakakasakit dun ay ginamit lang pala niya ako. Ginamit lang pala nya ako para sa kanyang plano.
Lumapit ako sa kanya at hinila ko si Camille palabas ng gym. Hindi ko na siya maiintindihan! ANo ba nag pinagsasabi niya? Kasalukuyang nagpaparty ang mga tao sa LU at hindi ako mapigilang mainis sa pinagsasabi niya kanina sa akin.
"Bitawan mo ako, Khervee! Asan mo ko dadalhin?!", pagsasalita niya habang pilit siyang kumalas sa aking paghawak sa kanyang braso ngunit wala siyang magawa dahil mas malakas pa ako sa kanya.
"Mag-uusap tayo, Camille", matigas kong pagsasalita habang tuluyan na kaming lumabas dun sa gym.
"Ano pa ba ang pag-uusapan natin?! I told you already! Ayoko na! Ayoko na diba?! Hindi mo ba ako maiintindihan?!", pagsisigaw niya sa akin at bitawan ko yung kamay niya at humarap sa kanya.
Hindi ko siya maiintindihan. Bakit ba niya sinasabi ang mga ito?! Bakit bigla nalang siyang makikipagbreak sa akin at nagpapaalam? Hindi ko na siya maiintindihan!
Napakagat ako sa aking labi habang nakatitig ako sa kanya. Ramdam na ramdam ko na nangbabasa na ang mga mata ko at sumikip na yung pakiramdam ko sa aking dibdib.
You said you love me but you're causing me too much pain. And it hurts.
"Diba nandito ka para masettle na natin ang war between us?! Bakit ka nagkakaganito?!", sigaw ko sa kanya at hindi ko mapigilan ang aking emosyon.
"Kasi ayoko na sayo! Ayoko na! Hindi mo ba na gets?! Wala na! Pagod na ako, okay?! Hindi ko na kaya!", galit niyang pagsisigaw.
"Dahil hindi mo na ako mahal?! I don't fvckin' care!"
"Tigilan na natin 'to Khervee! Hindi mo ba nakikita?! Naiinis na ako sayo! Ayaw ko na sayo!", sigaw niya muli at mas lalong kumirot ang dibdib ko sa sinabi niya. Hindi ko na siya naiintindihan. Bakit ba ganito?
"So ibig sabihin, ayaw mo na sa akin? Wala akong pake! Anong ibig mong sasabihin na babalik ka na dun sa kanila? Akala ko bang gusto mo ng alliance ng both sides natin?!", nanlulumo ang aking lalamunan habang nagsasalita. Nakakunot lamanga ng kanyang noo na nakatingin sa akin.
"You can't understand! And you will never will!", sigaw niya
"Paano ko maiintindihan kung hindi masasabihin sa akin? Kung hindi mo i-explaim sa akin?! Damn, Camille! Bakit pinahihirapan pa natin ang ating sarili?!", sigaw ko naman. Bakit nga ba?!
"Because we're different!"
"Kaya nga ginawa mo 'to diba? Para may peace na?!"
"I'm sorry but I can't"
Umiiyak siya at pilit ko sana siyang lapitan at yakapin ngunit itinulak niya ako. "Don't touch me! Don't damn touch me!", pagsisiga wniya at biglang may sumulpot na lalake sa aking harapan at dinukot si Camille.
And all of those were part of her plans. Kaya pala nagsasalita siya ng ganun para ipagtipok kaming lahat dun sa park na yun para magsimula na ang kanyang plano.
At hindi ko mapigilang sisihin ang aking sarili sa nangyari sa gabing iyun.
Naglalakad ako sa halls dito sa main building ng mga Elders patungo sa room na iniexamine nila si Aubrey. May isang curse si Aubrey at dahil dun sa pagkagat ng isang ahas sa kanyang paa. Nagsimula na itong nangingitim at wala paring malay ang dalaga.
Ako ay nag-alala para sa kanya. Kasi dahil sa akin, nagkakaganito siya. Maraming tao ang nadamay.
Pumasok ako dun sa room at nakita ko ang apat na Elders, kasama si Principal Elder Eunel na nag-uusap. Napatingin ako sa may upuan at nakita ko ang mga kaklase ko, pati sina Ma'am Michi, Sir Arman, at Sir Roi. Napansin ko na nakakunot ang mga noo ni Bryl habang nakatingin sa mga Elders. Napansin kong nakakunot ang mga noo ni Bryl habang nakatingins a mga Elders. Lumapit naman ako sa kanila.
"Kamusta ang operation?", tanong ko sa kanila nung nakalapit na ako. Napatingin sina Mai at Emy sa akin at umiwas ng tingin.
"Hindi namin alam. Mukhang nagkakaproblema sila eh. Nag-uusap pa ang mga Elders. Nag-alala na ako kay Aubrey", pagsasalita ni Mai habang napabugtong hininga. Dalawang araw na ang lumipas pagkatapos ng eksidenteng iyun at ayun ng prinsesa ng mga Witches ay limang araw lang ang natitira sa kanya upang mabuhay kung hindi pa mawala ang spell.
Napalunok ako at tumingin kay Aubrey na nakahiga sa isang kama sa gitna ng isang eight-pointed star na drawing na made of ancient letters. She looks so pale at parang wala na itong buhay dahil sa itsura nito. Gusto kong magsorry pero wala namang magagawa ang pagsosorry ko.
Nakita ko ang pagtango-tango ng mga Elders at tumingin sila sa amin. Napalunok kaming lahat dahil kung ano ang sasabihin nila ay siyang apekto kay Aubrey. Sila nalang ang last naming pag-asa. Alam kong makapangyarihan sila at pinagkakatiwalaan ko sila na maayos nila ito.
Lumapit si Principal Elder Eunel na may malungkot na mukha. "I'm very sorry but the curse is too much to handle", halos parang namatay na ang kaluluwa ko sa narinig ko mula sa kanyang mga labi at napatulala na lamang ako.
Napakagat sa labi ang principal at umiwas ito ng tingin sa amin. Napatayo naman si Sir Roi na may bakas na pag-alala sa kanyang mukha. "B-Bakit? Ano po ba ang nangyari? A-Anong klaseng curse ang nasa katawan ni Miss Clark?", nabibiak ang boses na pagsasalita ni Sir Roi.
Napabugtong hininga nalang si Elder Mokz, yung isa pang elder or head ng paaralan. "We're very sorry but the curse in Miss Clark's body is incurable. We don't know what kind of curse is this and this is the first time we encountered a spell like this.", pagsasalita niya.
"We did everything in our power. We're very sorry", pagsasalita naman ni Elder Marjuri at Elder Jasper. Si Elder Marjuri ay isang babaeng kasama sa apat na head at ang asawa ni Elder Mokz habang si ELder Jasper naman ay ang kapatid ni Principal Elder Eunel.
"What do you mean by that?", nabigla kaming lahat nung biglang sumigaw si Bryl na nakakunot noo, nakatayo siya habang nakatingin sa apat na Elder at tila parang nawawalan na siya ng respeto sa mga ito. "I thought you people are powerful?! Why can't you help Aubrey?! Why can't you heal her?!", dagdag niyang pagsisigaw at kitang kita ko talaga sa kanyang mga mata ang bakas na pagkagalit.
"Bryl! Lower your voice!", sigaw naman ni Dad, este ni Sir Roi kay Bryl. Sinamaan naman lamang ni Bryl ng tingin ang aming amat at nagsmirk.
"Shut up, old man.", malamig na pagsasalita ni Bryl at kita ko ang bakas na pagkainis ng aming ama dahil sa pakikitungo ng kanyang anak sa kanya. "I already told you about the death threats and stuff but you still didn't take action about that!", sigaw niya kay Dad at napaiwas naman ang aming ama sa kanyang sinabi. "At kayo ding mga matanda!", dagdag niya at tumingin sa mga Elders at tinuro sila. "Alam ko na alam niyo ang tungkol nito pero hindi man lang kayo nag-imbestiga! Naghihintay lang kayo na may mangyari at hindi niyo pa alam na meron palang isang estudyante na isang witch pala! Hah! Mga walang kwenta!", pagsasalita niya at hindi naman nakapagsalita ang mga Elders.
Pag si Bryl ay magsimula ng magtagalog, it means he is really angry.
"Bryl! Humihinahon ka! Please lang, wag mong pagsasalitaan ng ganyan ang mga Elders.", pagsasaway ko sa kanya at hinawakan ko ang kanyang braso. Sinamaan lamang niya ako ng tingin at pilit niyang tinanggal ang akig paghawak sa kanya.
"At isa ka pa. You already know how I could react when it comes to Aubrey, Kuya. She might lose her memories about us but still, she is important to me! Alam mo yun!", sigaw niya at nanigas ako sa aking kinatatayuan. Napalunok ako ng di oras. Oo, alam ko yun Bryl. Alam ko yun.
Nakita ko ang pagkagulat ng mga mukha ng aking mga kaklase at tila naguguluhan sila sa sinabi ni Bryl. Napaiwas ako ng ng tingin sa kanila nung tumingin silang lahat sa akin. Hindi ako makakasagot sa mga tanong nila. Hindi pa ngayon.
"And because you're so damn martyr to that damn traitor, pati kami ay nadamay! Pati si Aubrey ay nadamay! Kuya, you're a fool. If you only told us about Camille being a witch, hindi sana aabot sa ganito!", pagsisigaw niya at napayuko na lamang ako. Hindi ko alam ang aking sasabihin, hindi ko alam kung ano ang aking gagawin.
I mean, oo. Tama siya. Tamang-tama siya.
"I-I'm sorry--"
"Anong magagawa mo sa 'sorry' mo?! What can your damn sorry can do about what happened?! Diba wala?! Wala! Walang magagawa ang sorry mo! You can't patch things together with your damn sorry! You can't heal Aubrey with your apology, fool!", pagputol n iya sa sasabihin ko at nanatili akong tahimik. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.
Oo, kasalanan ko ang lahat at hindi mababalik ang aking pagsosorry sa nangyari kay Aubrey. Alam ko yun.
"That's enough Bryl!", sigaw ni Dad at hindi na muling nagsalita si Bryl at umupo pabalik dun sa kanyang upuan, agad namang lumapit sina Miles at Dranreb habang may sinasabi sila kay Bryl ngunit hindi ito nakinig sa kanila.
Naiintindihan ko ang kanyang galit sa akin. Naiintindihan ko and I deserve it.
"W-What do you mean?", nabigla na lamang kami nung biglang may nagsalita. Napatingin kaming lahat kung asan ito nanggaling.
Nakaupo siya sa kama habang ang kanyang mga labi ay parang pumuti at parang walang buhay ang kanyang mga mata. May tumutulo na luha mula sa kanyang mga mata habang nakatingin sa amin.
"A-Aubrey"
***
A/N: I'm so sorry dahil bigla lang itong nawala. Just like what I said, ibabalik ko ito! And thanks to a friend of mine for being here for me by my side during times like this. Maraming salamat talaga sayo cess! Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pagwala ka. Huhu.