Chapter 39 - Uncurable
KHERVEE FERNANDEZ
"Are you alright?"
Fifteen years old ako nung nakilala ko siya. I met her in a cold bloody night during an attack in one of the villages of Leam Empire.
Mahina siyang tumingin sa akin at 'tila parang nangangailangan niya ng tulong. Napakapit ako sa kanyang mga balikat at tumango sa kanya. "Wag kang mag-alala, maging okay din ang lahat", sabi ko sa kanya at bigla lang siyang nawalan ng malay.
Napatingin ako sa paligid, hinahanap ang aking mga kasamahan ngunit hindi ko sila nakita. Kinakabahan ako dahil sa nangyari. Agad kong inilagay yung babaeng may mala anghel na mukha sa aking likuran. Hindi ko mapigilang matatarantar.
Napatingin ako sa likuran ko at nanlaki ang aking mga mata sa nakita ko. Sht. Napakaraming mga witches ang sumugod at halos ang lahat ng mga bahay dito ay nasusunog. Agad akong nagcast ng spell upang maging invisible. Huminga ako ng malalim at simula ng tumakbo habang ramdam na ramdam ko ang babaeng sumasakay sa aking likuran.
Napabugtong hininga akong tumakbo patungo sa gubat habang kinakabahan. Hindi ako makakalma.
Habang naglalakbay ako sa gubat ay may nakita akong bahay. Agad namang dumapo ang reliefness sa aking katawan nung nakita ko ito.
May tao ba dito?
Agad naman akong kumatok dun. "Tao po! Tao po! May tao ba dito?!", pagsisigaw ko ngunit walang isang tinig akong narinig mula sa loob ng bahay. Napakamot nalang naman ako.
Nung hinawakan ko yung door knob ay bigla lang bumukas ang pintuan. Laking gulat ko ay bukas pala ito. Hindi naman ako nagdadalawang isip na pumasok dun.
Pagbukas ko sa pinto ay nakita kong walang tao ang bahay ag mukhang kakaalis lang ng tao dito dahil may apoy pa yung fireplace. Napakibit balikat lang naman ako at inilapag ko ang babaeng duguan sa sahig na may mat. Napabugtong hininga naman akong tumingin sa kanya.
Bakit nga pala ko siya tinulungan? Eh hindi ko naman talaga siya kilala.
Mahimbing lamang siyang natutulog habang kitang-kita ko ang mataas niyang mga eyelashes, yung matangos at maliit na ilong at yung malapula-pula niyang mga labi.
Damn, Khervee. Stop checking her out.
It might be weird but I still saved her. Agad naman akong umiling at pumunta sa may mga cabinet upang hanapin ang medicine kit. May sugat ako at sugatan din ang babaeng yun, kailangan kong bigyan ng first aid ang mga sugat namin.
Nung nakita ko na ang medicine kit, agad ko itong kinuha at bumalik ako sa sala. Inuna ko yung sarili ko sa pag gamot at pumunta naman ako agad dun sa babaeng iyun at sinumulan ko na siyang gamutin.
Medyo nakakailang yung ginawa ko kasi hinubaran ko siya. Oo, ginawa ko yun. I ripped her clothes using scissors. May sugat kasi siya sa bandang tiyan at kailangan ko itong gamutin at ipatigil ang pagdugo nito.
And this is damn awkward.
Kitang-kita ko yung sando niya at nakakailang talaga ito. Deym it.
Agad kong tinapos yung ginawa ko at pumasok ako sa isang kwarto ng bahay na iyun at laking pasalamat ko ay may nakita akong tshirt. Medyo malaki ito pero alam ko namang kasya niya ito. Pinasuot ko sa kanya ang tshirt na yun at napahinga ako ng maluwag dahil dun.
Ayokong makapagmalan na manyak!
Agad akong umiling at muling umupo sa may sofa at ginamot ko na yung sugat ko sa bandang left armpit ko. Nakuha ko ito dahil sa pakikipaglaban versus sa mga witches na yun.
At the moment kaming nakipaglaban sa mga witch na nag atake sa isang village sa Leam Empire at kailangan kong sumama sa aking ama kahit na nag-aaral pa ako dun sa aming paaralan. Maraming patay at duguan. Mabuti nalang ay may naligtas akong isang villager.
Napatingin ako sa loob ng bahay. Maganda ito at ngayon pa lang ako nakakita o narealize na meron palang bahay na ganito kaganda sa gitna ng kagubatan. Mabuti nalang ay may mga gamit dito para sa mga first aid.
Pagkatapos kong nagpahinga saglit, agad akong pumunta dun sa may kusina upang magcheck kung meron bang mga pagkain dun na pwede kong lutuin. Pumunta agad ako dun sa may refrigator at laking gulat ko ay puno pa ito. Kumpleto talaga. Agad naman akong ngumiti, kailangan kong magluto ng kakainin namin.
Napagdesisyunan ko na magluto nalang ng Chicken porridge para mainitan ang aming mga tiyan. Agad kong kinuha ang mga ingredients at nagsimula ng nagluto.
Mahilig akong magluto pero dahil sa tambak na tambak na schedule ko sa school ay hindi na ako gaanong nagluluto. Napangiti ako ng mapait, I think it is already years since the last time I cooked something for my little brother, Bryl. Wala na kasi akong time para sa pamilya ko. My father just focused on me in training me how to become a great mage to be able to serve the royal family.
Nung natapos na ako ay pinatay ko na yung apoy at pumunta pabalik dun sa kinaroroonan ng babaeng iniligtas ko kanina. Okay na kaya yun?
Habang naglalakad ako patungo dun ay bigla lang ibinuka ng babae ang kanyang mga mata at laking gulat ko ay nakatingin siya sa akin. Nanlaki ang kanyang mga mata habang tila parang naguguluhan siya. Napatingin siya sa sarili niya at mukhang naguguluhan siya sa kanyang damit at tumingin sa akin. Bigla lang itong umupo at umatras.
"S-Sino ka?! At b-bakit ako narito?! A-Anong ginawa mo sa akin?! B-Bakit iba na yung s-suot ko?!", kinakabahan na pagsisigaw nito.
"Ahh, about that---". Lumakad pa ako ng isang hakbang at bigla lang siyag umatras muli.
"W-Wag kang lalapit sa akin! W-Wag na w-wag kang lalapit sa akin!", pagputol niya sa aking sasabihin at napahinga ako ng malalim sa reaksyon niya.
"Okay. Okay.", pagsasalita ko at nanlalaki pa rin ang mga mata niya na nakataas ang dalawang kilay na nakatingin sa akin. "Just to inform you Miss, I was just helping you, okay? At oo, binihisan kita pero wala akong ginawang masama sayo.", mahinahon kong paliwanag sa kanya. At sinamaan pa rin niya ako ng tingin tsaka inarapan ako at tumingin sa baba.
Hinahawakan niya yung tiyan niya at tumingin sa akin, "Seriously? Ginamot niya ako? Nakakahiya. Well, dapat magpasalamat pa nga ako eh.", rinig ko na sabi niya sa kanyang isipan.
Napangiti naman ako sa sinabi niya. "You're welcome", wala sa sarili kong pagsasalita at nabigla naman siya sa sinabi ko.
"Ano?", naguguluhan niyang tanong.
Agad naman akong umiling. "Wala. Wala. Makakatayo ka ba? Kain tayo? Nagluto ang ng chicken porridge.", sabi ko sa kanya at agad naman siyang tumango.
Dahan-dahan siyang bumakod at sumunod sa akin patungo sa kusina. Hindi na ito nakipagtalunan pa at mukhang nagugutom na ata ang babaeng ito. Agad naman akong nagprepare sa pagkain at inilapag ko iyun sa lamesa.
"Teka lang, is this your house?", tanong niya sa akin nung paupo na ako. Napatingin naman ako sa kanya at agad naman akong umiling.
"Nope.", sabi ko sa kanya habang kinuha ko yung kutsara at nagsimula ng kumain.
"Eh? Are we trespassers?!", tanong niya sa akin at napatawa naman ako sa kanyang reaksyon. Ang cute niya.
"Maybe? I got no choice. We are both bleeding at kailangan natin ng masisilungan.", sabi ko sa kanya at agad naman siyang tumango. "Kumain ka na o baka lalamig na yang lugaw.", dagdag ko.
Nagsimula naman siyang kumain habang tumingin sa akin, tinititigan niya ako at grabe akong nabothered sa mga titig niya. "What? Wag kang mag-alala, hindi ako isang klaseng taong lalagyan ang pagkain ng lason.", sabi ko sa kanya at umiwas naman siya agad ng tingin.
"What's your name and why did you saved me?", seryoso niyang tanong sa akin at napatigil ako sa pagkakain at tumingin sa kanya.
"I'm Khervee Fernandez and I saved you because I need to.", sagot ko sa katanungan niya at kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa akin.
"You actually don't need to. I was supposed to die that time.", she said, giving me a cold stare that gave me chills in my spine. My eyebrows raised as I looked at her, wandering what the hell is she thinking.
"Die? Ano ba ang pinagsasabi mo?", naguguluhan kong tanong sa kanya habang sumusubo siya ng lugaw sa kanyang bibig. As the cold steel of her spoon touched her lips, she paused and continue to give me a cold stare.
"You will never understand, young man. Well, thanks for saving me. Maybe I am not gonna die this time.", sabi niya at kumain na siya ng lugaw.
Pilit kong basahin yung utak niya pero hindi ko ito mabasa yung tila parang may bumabara sa aking pagbabasa sa kanyang isipan.. That's weird.
"Anong pangalan mo?", tanong ko sa kanya.
"CJ Rielle", walang gana niyang sagot at uminom siya ng tubig. "Thanks for the meal.", sabi niya at agad kong tinapos yung kinakain ko.
Bigla siyang tumayo at pumunta dun sa may sala at umupo sa may sofa, agad naman akong sumunod sa kanya. Tahimik lamang ang paligid at wala kaming naririnig na kung ano na ingay sa loob ng bahay.
"Alam mo ba, this is my first time in a bloody night.", pagsasalita niya at nabigla naman ako. Napatingin ako sa kanya.
"Talaga? Well, this is ain't my first time.", sabi ko naman at napatingin naman siya sa akin. We exchange looks at ang bigat na ng dibdib ko sa kaba. I don't know what I'm feeling right now and this is damn weird!
"Thank you.", bigla niyang pagpapasalamat. "Thank you for saving me. Kahit na gusto ko ng mamatay ay mukhang may iba pa akong dahilan para mabuhay.", dagdag niya at napangiti naman ako sa sinabi niya.
"You're welcome, CJ.", sabi ko naman sa kanya.
Nasa tabi ko siya at nagtitigan lamang kaming dalawa sa isa't isa. Napapatitig ako sa kanyang mga mata kulay na pagkabrown. Napakaganda nito at gusto ko lang itong titigan magdamag. Napalapit ako at umusog patungo sa kanya. Nagulat naman siya sa inaasal ko at kita ko ang paglunok niya.
Napalunok naman ako sa ginagawa ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko at hindi ko ito maikalma sa hindi ko alam na dahilan.
Nagtitigan lamang kami at nailapit ko ang aking mukha sa kanya. Nakatingin siya sa akin na parang kinakain na niya yung kaluluwa ko. Hindi ako makakalma.
Dahan-dahan kong inilapit ang aking mukha sa kanya at napatingin ako sa kanyang malarosas na labi. Muli kong binaling sa kanyang mga mata ang aking tingin. Ramdam na ramdam ko ang paghinga malapit sa aking mukha at bigla lang niyang ipinikit ang kanyang mga mata.
Napalunok ako.
And then I just found myself kissing her. Nung dumampi na ang kanyang mga labi sa akin ay may hindi akong maipaliwanag na feeling. Napapikit ako sa aking mga mata. I just savor the moment I was kissing this beautiful stranger. I was lost in my own paradise. Hindi ko maiexplain ang nangyayari ng maayos.
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko at hindi ko mapakalma ang aking sarili. I can feel an ache in my stomach like some insects are living there. And this is my first time kissing a person.
First time kissing a person---a stranger.
The moment I let go of her soft lips, napatitig ako sa kanyang mukha. Pulang-pula ito na mukhang nahihiya na ewan.
Teka lang, bakit ko pa nga siya hinalikan?
Nanlaki ang aking mga mata sa ginawa ko. Hindi ako makapaniwala sa aking ginawa! Sa isang stranger pa! What the heck Khervee!
Agad akong lumayo sa kanya at nagbow. Nakakahiya ng aking ginawa! "I'm so sorry! I'm so sorry! I didn't mean to k-kiss y-you.", pagpapaumanhin ko na at napahina ng pahina yung pagsasalita ko hanggang sa dulo. Napalunok nanaman ako. What the hell did I just did?!
Napatingin muli ako sa kanya. Nakatitig lang siya sa akin habang nakahawak siya sa kanyang mga labi. Nakita ko ang pagmumula ng kanyang mukha. This is damn embarassing!
Napatahimik kaming dalawa at agad akong umiwas ng tingin. Bumalot agad ang katahimikan. Hindi ko alam kung bakit ko yung ginawa sa kanya at nakakahiya talaga ang ginawa ko!
"Hey, what are you?", bigla niyang tanong sa akin na nagputol ng katahimikan at napakunot ang aking noo sa tanong niya. Anong ibig niyang sabihin sa sinasabi niya?
"What do you mean?"
Napabugtong hininga naman siya at seryoso siyang tumingin sa aking mga mata. "I mean, are you a witch or a mage?", tanong niya sa akin.
"I'm a mage.", diretso kong sagot sa kanya. Kita ko ang bakas na pagkagulat ng kanyang mukha at napakagat siya sa kanyang lower lip. Nakita kong inisara niya ang kanyang mga kamao at tumingin sa akin na tila parang isa akong kalaban.
"And I'm a witch.", biglang dugtong niya habang nakayuko. "I think you saved the wrong girl, Mister.", dagdag niya at nanlaki ang aking mga mata sa sinabi niya.
Ano?! I just saved a witch?! I just kissed a witch?!
Agad akong napatayo at huminga ako ng malalim. Napaatras ako at ready na akong makikipaglaban. I should just have killed her on the first place!
Napakabobo mo Khervee! Sa lahat ng taong pwede mong tulungan, bakit isang witch pa?! Hinalikan mo pa! Are you out of your mind?! And now you need to clean this mess!
Nabigla na lamang ako nung tumayo siya at tumingin siya sa akin at ngumiti. Napaluwag yung higpit na pagsara ko sa aking mga kamao dahil sa pagngiti niya.
Ang ngiting ito ay hindi nakakaasar, hindi nakakatakot, hindi nagpoprovoke, hindi evil. Isa itong ngiti kung saan nakita mo ang reliefness sa kanyang ngiti. Napalunok ako ng di oras. Ano ba ang pagngiti-ngiti ng babaeng ito?
"Thank goodness.", sabi niya habang nakangiti sa akin at biglang tumulo ang kanyang mga luha sa kanyang mga pisngi. Teka, bakit siya umiiyak? "Finally, I met a mage and talk to him for the first time.", dagdag niya at napakunot ang aking noo sa kanyang sinasabi.\
What the hell is she talking about?
"W-Why are you crying?", tanong ko sa kanya. Napatingin siya sa akin habang ngumungiti pa rin.
"Tears of joy, maybe?", sabi niya na kinagulat ko. "Gusto kong makipagkaibigan sa isang mage at gagawa ng paraan upang mapatigil na ang kaguluhan between us and you people. I was still dreaming about it still I was a child.", dagdag niyang sabi.
"W-What?! Are you kidding me?!", sigaw ko sa kanya at napaatras muli ako nung dahan-dahan siyang lumapit sa akin. Ano ba ang pinagsasabi ng babaeng ito?! Anong mapatigil?! Is she out of her mind?!
"Nope. Believe me or not, I want to settle things between mages and witches. Seryoso ako. When I was a child, namatay yung lola ko dahil sa isang digmaan at ayoko na yung mangyari ulit. Dahil pag may peace between mages and witches, walang digmaan na magaganap. And I need your help, Khervee", sabi niya sa akin.
Napakunot ako sa aking noo. I will not trust her. Ano ba ang pinagsasabi niya?! We are mortal enemies at kahit kelan ay hindi masesettle ang digmaan between them and us!
"No, I won't believe you. I might saved you but you're still an enemy.", pagsasalita ko sa kanya habang nakakunot ang aking mga noo. Nabura naman ang kanyang ngiti habang nakatingin sa akin. Seryoso siyang nakatingin sa akin at napalunok ako ng di oras.
"Please believe me. You're my only chance.", pagsasalita niya at ramdam na ramdam ko ang lungkot sa kanyang boses. Hindi ko siya maiintindihan.
Possible ba talagang makakapag-isip ang isang witch na gusto niya ng isang mapayapa na buhay between mages and witches? I think it is damn impossible!
"I don't trust witches", pagsasalita ko sa kanya.
I can't forgive myself! I just saved a witch and I just kissed her! What the hell!
Lumapit siya sa akin at ngumiti. Hinawakan niya ang aking kamay at may binigay siyang parang shell. An univalve shell. Napatingin ako nito at muling tumingin sa kanya.
"A-Ano 'to?--"
Hindi pa natapos ang pagtatanong ko nung biglang may sumabog. Agad kaming tumingin dun sa may sumabog at nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko.
Damn, witches.
Is this a trap?!
"Tumakas ka na dito. Use that to communicate with me. Lalapit na ako sa kanila. I hope you will cooperate with me, Khervee.", pagsasalita niya at lumapit dun.
Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Anong gagawin ko?! At ano ang pinagsasabi niya? Ipapatakas niya ako?!
"Tumakas ka na! Please!", sigaw niya at wala naman ako sa sarili na tumakbo.
Hindi ko siya maiintindihan. Bakit niya ito ginawa?
***
A/N: Hey everyone! After a week, nagkita tayo muli! Ahihihi! Hope you like it! Bukas nanaman ulit. Sa tingin ko, mag-uupdate din ako sa Monday dahil walang klase. Matutulog muna ako, ansakit ng mga paa ko shet! Labyu all! Sana walang bibitaw sa pag-aabang sa susunod na mga kabanata~
-Ate Ay <3
PS: BTW, I changed my facebook name to Iris Chu. Ang dame ko kasing kapangalan eh. Add niyo po ito, accept ko kayo agad. Thanks~