•Be yourself. Everyone else is taken.•
~~~
<<Που είσαι ρε Καμέλια;>> έρχεται η Άννι κατά πάνω μου με το που βγαίνω από το Λύκειο. <<Σε έψαξα παντού. Που ήσουν;>>
Τώρα τι να της πω; Ότι ήμουν στις γυναικείες τουαλέτες του σχολείου, φιλιόμουν παθιασμένα με τον Χάρρυ και ότι αν δεν τον είχα σταματήσει τώρα θα...
<<Στο μπάνιο>> απαντώ αδιάφορα και προσπαθώ να καλύψω τις αμαρτίες μου.
Την κοιτώ καθώς εστιάζει το βλέμμα της σε κάτι πίσω μου μου. Τα χαρακτηριστικά της έχουν αλοιωθεί από το θυμό και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι βλέπει. Μπορεί να είναι ο Μαρκ με καμιά κοπέλα ή ο Τρίστιαν να φιλιέται με κάποια άλλη.
Γυρίζω και βλέπω τον Χάρρυ. Να βγαίνει άνετος μέσα από το σχολείο και κοντοστέκεται για λίγο στην εισοδο εξερευνοντας μ το βλεμμα του τα παιδια.
Μολις με βρισκει σταματαει το ψαξιμο και τα ματια του επικεντρωνονται στα δικα μου. Οχι. Ως εδω και μη παρεκει. Η ιστορια μου με τον Χαρρυ τελειωσε.
Γυρναω παλι μπροστα και κοιτω την Αννι η οποια πλεον ειναι ετοιμη να κλαψει. <<Τι εγινε; Γιατι κοιτας τον καινουριο;>> ρωταω χωρις να αναφερω καν το ονομα του. Γιατι αν το εκανα θα ελιωνα.
Γελαει ειρωνικα και δεν σταματαει να καρφωνεται. <<Ειναι πολυ κοπανος ο τυπος>> σοβαρευει και επιτελους στρεφει το βλεμμα της προς εμενα <<Του ζητησα να βγουμε>>.
<<Αα>> ενα κυμα ζηλειας αρχιζει να φυτρωνει μεσα μου. <<Εε... και; Τι ειπε; Πότε θα βγειτε;>>
<<Ποτέ>> λεει με γουρλωμενα ματια. <<Ο κυριος Αλλαζω-Τις-Γκομενες-Σαν-Τα-Μποξερακια με απερριψε. Ποιον; Εμενα. Μπορεις να το πιστεψεις;>>
Μενω με το στομα ανοιχτο. Απο τη μια δπου απερριψε καποια τοσο ομορφη σαν την Αννι και απο την αλλη που δεν θελησε να βγει μαζι της γιατι θελει εμενα. Λογικα.
<<Δεν το πιστευω αυτο>> προσπαθω να παιξω πειστικα το γεγονος οτι σοκαριστηκα και δεν πιστευω τα λεγομενα της.
<<Να το πιστεψεις. Και να φανταστεις οταν του ειπα οτι ξερω πως δεν λεει ποτε οχι σε γκομενες γελασε και εφυγε. Το καθηκι>> λεει αγανακτησμενα και προσπαθω να μην χαμογελασω.
<<Αυτο σημαινει οτι δεν θα τον καλεσεις στο παρτυ σου;>> ρωταω αν και ξερω ηδη την απαντηση.
<<Οχι,φυσικα>> απαντα αλλα βλεπω στα ματια της οτι μπορει και να μην ισχυει αυτο. <<Ενταξει, αν ερθει δεν θα τον διωξω κιολας>> χαμογελαει και γελαω.
<<Εισαι αδιορθωτη>> κουναω το κεφαλι μου και την παιρνω αγκαλια.
<<Αδιορθωτα ερωτευμενη... Με τον Τριστιαν>> ψιθυριζει και την βλεπω να κοκκινιζει.
Η Αννι.
Κοκκινιζει η Αννι.
Αυτο δεν εχει ξανασυμβει ποτε!
<<Ναι>> σηκωνει το κεφαλι της και με πιανει αγκαζε για να φυγουμε σιγα σιγα. <<Το σκεφτηκα ξανα και ξανα και εχω καταληξει οτι θελω να ειμαι μαζι του>>.
<<Επιτελους. Χαιρομαι πολυ για σενα>> της λεω ειλικρινα και φευγουμε απο το προαυλιο.
<<Κι εγω ευχαριστω πολυ την Συμβουλατορα Καμελια ομως>> μου ριχνει κια κλεφτη ματια <<Αν δεν ηταν εκεινη ακομα δεν θα ηξερα τι να κανω>>.
<<Παρακαλω>> της λεω με ενα γελακι και την αγκαλιαζω σφιχτα. Η περισσοτερη διαδρομη απο αυτη τη στιγμη και μετα ειναι πολυ ησυχη. Ωσπου την σιωπη την σπαει η Αννι.
<<Ο Τζος που ειναι;>> ρωταει και συνειδητοποιω οτι ουτε κι εγω ξερω που βρισκεται.
Ανασηκωνω τους ωμους μου και σταματαμε εξω απο το σπιτι της. <<Δεν ξερω. Δεν τον ειδα πολυ σημερα.>>
<<Καμελια; Ειναι ολα καλα μεταξυ σας;>> ρωτα ανησυχη και πραγματικα δεν ξερω τι να της απαντησω. Ειναι ολα καλα; Οχι!
<<Φυσικα ειμαστε τελεια>> της λεω με ψευτικη σιγουρια. Δεν νομιζω οτι ειναι η ωρα να μαθει για το φιλι μου με τον Χαρρυ.
<<Σιγουρα;>> επιμενει. Λογικα θα εννοει το θεμα με το σεξ.
<<Ναι>> της απαντω <<Θα περιμενει ειπε>>
<<Σ'αγαπαει βρε χαζο. Ημουν σιγουρη οτι θα σε περιμενε>> με αγκαλιαζει για να με αποχαιρετησει. <<Αα και τωρα που το θυμηθηκα, τον ειδες τον Χαρρυ πριν;>>
Τα ξερει ολα. Ολοι ξερουν τα παντα. Δεν την βγαζω καθαρη σημερα.
<<Οχι,γιατι;>>
Γελαει. <<Με το που βγηκε απο το σχολειο φορουσε τη μπλουζα αναποδα>> λεει και κουναει το κεφαλι της. <<Ποιος ξερει με ποια τσουλα πηγε και μετα την εβαλε αναποδα>> ξαναγελαει και με ενα φιλι μπαινει μεσα στο σπιτι της.
Δεν.Το.Πιστευω.
Καλα,επιτηδες το εκανε; Κοιταω τα δικα μου ρουχα. Μονο την μπλουζα μου ειχε βγαλει αλλα και παλι την φορεσα απο την σωστη πλευρα.
Καθως προχωρω για το σπιτι το μυαλο μου εχει αρχισει να αδειαζει. Ενα ειναι το μονο σιγουρο. Τον θελω απεγνωσμενα. Τον Χαρρυ. Πρεπει επιτελους να καταλαβω οτι μου αρεσει αυτος και οχι ο Τζος.
Το κινητο μου χτυπα και το βγαζω με γρηγορες κινησεις. Ειναι ο Τζος. Τωρα τι να κανω; Να τκ σηκωσω ή οχι; Η λογικη υπερισχυει και παιρνοντας μια βαθια ανασα το σηκωνω.
<<Ελα Τζος>>
<<Μωρο μου που εισαι;>> ρωταει με γλυκια φωνη. Που δεν ειναι ουτε στο ελαχιστο σβραχνη και αχαρη και λαχταριστη και...
<<Παω σπιτι εσυ;>> απαντω οσο το δυνατον πιο ηρεμα χωρις να σχολιασω καν την προσφονηση του.
<<Σπιτι ειμαι. Σχολασαμε νωριτερα>> κουναω το κεφαλι μου αν και ξερω οτι δεν μπορει να με δει. <<Τι ωρα ειπαμε θα παμε στο παρτυ της Αννι σημερα;>> ρωταει και θυμαμαι οτι δεν εχω επιλεξει ακομα τα ρουχα που θα φορεσω.
<<21.30 να εισαι σπιτι μου>> απαντω βιαστικα και μπαινω μεσα στο σπιτι. Κανεις δεν ειναι. Ενα γραμμα ομως της μαμας δεσποζει πανω στον παγκο που λεει οτι θα αργησουν και οτι φαγητο εχει στον φουρνο.
<<Οκ. Εγινε μηπως κατι;>> ρωταει επιφυλακτικα μαλλον παρατηρωντας οτι του συμπεριφερομαι περιεργα. Που να ξερε και το γιατι.
<<Εμμ απλα δεν εχω βρει ακομη τι να φορεσω. Ξερεις...>> απαντω προσπαθωντας να μην σκυλομπερδεψω τα λογια μου.
Γελαει. <<Ενταξει, σε αφηνω τοτε να διαλεξεις τα ρουχα σου. Τα λεμε μωρο μου>>
Πες τον και εσυ Καμελια "μωρο μου". Καν'το!
<<Τα λεμε>> σταματω για λιγο <<μωρο μου>>. Μπορει να ειναι το πρεπων να τον φωναζω ετσι, αλλα ακουγεται τελειως λαθος. Το κλεινω και στηριζομαι στον παγκο.
Τον απατησα! Φιληθηκα με τον Χαρρυ.
Πρεπει να παω στο παρτυ και να του μιλησω. Να του πω οτι χωριζουμε. Και ποιος ξερει; Να αρχισω να βγαινω με τον Χαρρυ;
ΘΕΕ ΜΟΥ. Τι λεω; Ο Χαρρυ δεν κανει σχεσεις. Ο Χαρρυ το κανει με ο,τι θυληκο κουνηθει μπροστα του. Κι εμενα για αυτο θα με θελει...
Αγανακτησμενη και διχως να αγγιξω το φαγητο της μαμας, αναβαινω στο δωματιο.
Η ωρα ειναι 17.30. Αλλες 4 ωρες εχω. Ας ελπισω οτι θα βοηθησουν.
~~~
Ενα shipname για χαρρυ και καμελια;
#χαρελια
Ή
#καμι (αυτο δν μ πλαρεσει)
Αστερακι + Σχολιακι για να συνεχισω♥
Φιλακιααα♥♥♥