•Too often, the only escape is sleep•
Η ώρα είναι 16:30 και προσπαθώ να βρω τι ρούχα να φορέσω. Φυσικά δεν έχω τίποτα το ωραίο, οπότε καταλήγω σε μια πουκαμίσα στο χρώμα της λεβάντας, το μαύρο μου κολάν και τα δετά μου σανδάλια -μιας και ο καιρός είναι ακόμη καλός.
Από το κινητό μου ακούγεται μουσική. Είναι ο τρόπος που με κάνει να χαλαρώνω. Το Dangerously του Charlie Puth αντηχεί και αρχίζω να ψιλοτραγουδάω με σιγανή φωνή.
Για μια στιγμή ο ήχος σταματά αλλά έπειτα από λίγο ξαναξεκινά. Τι είναι αυτό; Πλησιάζω το γραφείο και το παίρνω στα χέρια μου. Μήνυμα από τον Τζος. Ωχχ... Το ανοίγω με μισή καρδιά.
"Μωρό μ, τελικά άκυρο για σμρ. Λεπτομέρειες αύριο. Σ'αγαπώ και συγγνώμη xxx".
Έβγαλα την αναπνοή, που κρατούσα τόση ώρα, προς τα έξω. Ευτυχώς! Όχι ότι έχω κάποιο πρόβλημα με τον Τζος ή με το γεγονός ότι θα βγαίναμε οι δύο μας, αλλά προτιμώ Κυριακή απόγευμα να κάτσω σπίτι και να χουχουλιάσω.
"Δεν πειράζει, μωρό μου. Άλλη φορά. Σ'αγαπώ xxx". του στέλνω κι εγώ και πραγματικά πετάω από τη χαρά μου.
Βάζω τα ρούχα που θα φορούσα πίσω στην ντουλάπα και ανοίγω τα Ιταλικά για να ρίξω μια ματιά.
Από ότι φαίνεται όμως δεν είμαι συγκεντρωμένη οπότε κλείνω τα βιβλία και ανοίγω τον υπολογιστή. Εν τω μεταξύ τηλεφωνώ στην Άννι μέχρι να ανοίξει.
<<Μμμ;>> σηκώνει το κινητό. Σίγουρα θα την ξύπνησα από τον μεσημεριάτικο ύπνο της.
<<Έλα Άννι, τι κάνεις;>> ρωτάω όσο πιο γλυκά μπορώ, για να μην την κάνω έξω φρενών.
<<Τι θες;>> ρωτάει παιχνιδιάρικα και ύστερα πνίγει ένα από τα χασμουρητά της που ακούγονται έως και 10 χιλιόμετρα.
<<Δεν ξέρω τι να κάνω>> λέω ειλικρινά και ξαπλώνω ανάσκελα στο κρεβάτι μου.
<<Δεν θα βγεις με τον Τζος;>> ρωτάει και καταλαβαίνω ότι επιτέλους έχει ξυπνήσει.
<<Όχι, ακυρώθηκε>> απαντώ και σηκώνομαι για να πάω στο blog μου. Είναι όπως το άφησα. Τα σχέδια, τα γράμματα όλα ίδια. Νέο μήνυμα; Κανένα.
<<Γιατί;>>
<<Δεν ξέρω>> η φωνή μου ακούγεται λυπημένη. <<Είπε ότι θα μου πει αύριο, στο σχολείο>>.
<<Μη στεναχωριέσαι τόσο>> διαπιστώνει μιας και άκουσε τον τόνο της φωνής μου. <<Μπορεί κάτι να του έτυχε. Θα πάτε άλλη φορά>>.
<<Όχι>> απαντάω πριν καν τελειώσει τη πρότασή της. <<Δεν στεναχωριέμαι για αυτό. Απλά μόλις μπήκα στο blog μου και στεναχωρήθηκα που δεν είδα καμία καινούρια δημοσίευση>> λέω και κατευθείαν καταλαβαίνω τη βλακεία που έκανα.
Της είπα ότι έχω blog. Όχι, ρε γαμώτο.
<<Καμέλια; Έχεις blog στο διαδίκτυο;>> ρωτάει σοκαρισμένη. Και τώρα είναι η ώρα που δεν ξέρω τι να πω.
<<Εε;>> είναι το μοναδικό πράγμα που βγαίνει από τα χείλη μου.
<<Άστα εε>> απαντάει νευριασμένα. <<Καλά έχεις blog και δεν μου έχεις πει τίποτα;>>
<<Κοίτα>> ξεκινώ <<εγώ... ξέρεις δεν->>
<<Πως λέγεται;>> ρωτάει ψύχραιμα. <<Το blog;>>
<<Συμβουλάτορας Καμέλια>> ψιθυρίζω και εύχομαι να ανοίξει η γη και να με καταπιεί.
Ακούω τα κλικ του κινητού της καθώς ψάχνει τον ιστιότοπό μου. <<Μ'ακούς;>> φωνάζω.
<<Χαλάρωσε>> την ακούω αλλά δεν χαλαρώνει κανένας μυς του σώματός μου. <<Αν και είμαι τελείως νευριασμένη που δεν μου το είπες, μπορώ να πω ότι είναι ωραίο>>.
Χαμογελάω και η καρδιά μου επιστρέφει στη θέση της.<<Αλήθεια;>>
<<Ναι. Ειδικά η ιδέα του να γράψεις 10 σημάδια ότι ένα αγόρι σε γουστάρει. Αυτό μου άρεσε πάρα πολύ>> με επαινεί.
<<Για πες, κανένα νέο με Τρίστιαν και Μαρκ;>>
<<Τίποτα το ιδιαίτερο. Ο Τρίστιαν σήμερα μου ζήτησε να βγούμε το βράδυ αλλά δεν ξέρω αν θέλω να πάω>>.
<<Γιατί όχι;>> ρωτάω και βάζω ένα τραγούδι στο youtube. Stiches...
<<Φοβάμαι μήπως μας δει ο Μαρκ. Θέλει να πάμε στο μπαράκι που δουλεύει ο Μαρκ και πολύ φοβάμαι ότι θα είναι εκεί θα μας δει>> αναστενάζει.
<<Άκου. Νομίζω είναι η ώρα να αποφασίσεις ποιον από τους δύο θέλεις. Δεν θα είναι για πολλή ώρα ακόμη διαθέσιμοι, οπότε αν σκοπεύεις να κάνεις κάτι με κάποιον από τους δύο, πρέπει να το κάνεις τώρα. Σωστά;>>
<<Μάλιστα, Συμβουλάτορα Καμέλια>> χαχανίζει κοροιδευτικά. <<Θα προσπαθήσω να βρω κάποιον που να μου ταιριάζει, όπως ο Τζος ταιριάζει με εσένα>> συμπληρώνει.
<<Έτσι μπράβο!>> λέω και χαίρομαι που έφερε σαν παράδειγμα τη σχέση μου με τον Τζος.
<<Λοιπόν, πως τα πάτε;>> ρωτάει για να αλλάξει λίγο το θέμα. Η καταπίεση, κυρίως όσον αφορά τα αγόρια, δεν της αρέσει.
<<Μια χαρά>> απαντώ και κοιτάζω έξω από το παράθυρο τον μπαμπά να ποτίζει τα λουλούδια του ντυμένος με τα καλά του ρούχα.
<<Με το θέμα που λέγαμε;>> ρωτάει πονηρά και θυμάμαι την συζήτηση που είχαμε κάνει τη προηγούμενη μέρα. Για εμένα και τον Τζος. Βασικά για το σεξ, για εμένα και τον Τζος.
<<Άννι!>> φωνάζω.
<<Τι;>> ρωτάει δήθεν ενοχλημένη. <<Δεν νομίζεις πως είναι καιρός να το κάνετε; Έχουν περάσει 6 μήνες από τότε που->>
<<Σταμάτα>> την εκλιπαρώ. <<Δεν θέλω να συζητήσω για αυτό τώρα. Μπορούμε να αλλάξουμε θέμα;>> λέω. Δεν είναι ότι δεν θέλω να κάνω σεξ μαζί του, θέλω πολύ. Απλά, όχι ακόμη. Νιώθω πολύ άβολα.
<<Και τότε πότε σκοπεύεις να το συζητήσεις μαζί του, Κάμι;>>
Πότε; Ποτέ! <<Δεν ξέρω απλά τώρα, καταλαβαίνεις... Είμαι αγχωμένη για τα κολέγια, έχω τόσο διάβασμα που δεν ξέρω αν->>
<<Απλά μιλήστε. Αυτό είναι. Είστε ζευγάρι. Έχει το καλύτερο και πιο όμορφο αγόρι σε όλη τη πόλη. Δεν νομίζεις ότι θα θέλει να κάνει σεξ μαζί σου; Σ'αγαπάει>> το λέει σαν να είναι προφανές.
<<Το ξέρω ότι μ'αγαπάει>> ανασαίνω. <<Θα...θα του μιλήσω>>.
<<Επιτέλους>> φωνάζει.
Χαμογελάω αγχωμένη. <<Καλά σε κλείνω, τα λέμε αύριο. Γειά>>.
<<Γειά σου Συμβουλάτορα Κάμι>> σκάει στα γέλια.
<<Σςς>> της λέω <<Δεν είναι ανάγκη να το μάθει όλο το τετράγωνο>> της το κλείνω και κάθομαι λίγο με τα μάτια μου κλειστά.
Πρέπει να του μιλήσω. Για εμάς. Έχει δίκιο η Άννι, σίγουρα όπου να'ναι θα με ρωτήσει αν θέλω. Κι εγώ τι θα πω; Δεν θέλω, γιατί δεν είμαι έτοιμη; Σιγά μην με πιστέψει!
Σηκώνομαι από την καρέκλα και αποφασίζω ν πάω μέσα. Βρίσκω τον μπαμπά να φοράει τη γραβάτα του και να κοιτιέται στον καθρέφτη και τη μαμά να φοράει παπούτσια.
<<Θα πάτε ε;>> ρωτάω και ξαφνιάζονται από την εμφάνισή μου.
<<Ναι, αγάπη μου>> αναλαμβάνει ο μπαμπάς. <<Θα βγεις με τον Τζος εσύ ε;>> φυσικά θα του το έλεγε η μαμά.
<<Εε>> σκέφτομαι να τους πω την αλήθεια αλλά τελευταία στιγμή αλλάζω γνώμη <<ναι. Θα βγω μαζί του>> απαντώ ψευδώς. Δεν έχω καμία όρεξη τώρα να πάω στο θεία Ρόζα.
<<Ωραία. Πάμε Τζέις;>> ρωτάει η μαμά και εκείνος γνέφει. Μου στέλνει ένα φιλί και βγαίνουν αγκαζέ από την εξώπορτα.
Τέλεια! Έμεινα ολομόναχη. Τι κάνω τώρα;
Θα βάλω να δω μια ταινία. Ψάχνω στα DVD κάτω από την τηλεόραση και εντοπίζω το Me before you. Φοβερή ταινία! Κάνω λίγα πόπκορν και την βάζω να ξεκινήσει. Από την αρχή κιόλας θέλεις πραγματικά να βάλεις τα κλάματα. Βασικά από τη στιγμή που ο Γουίλ παθαίνει το ατύχημα. Μετά εμφανίζεται η Λου και εννοείται η ταινία γίνεται καλύτερη γιατί ερωτεύονται και είναι πολύ γλυκό. Το τέλος όμως είναι βλακεία γιατί ο Γουίλ αποφασίζει να πεθάνει και να αφήσει τη Λου μόνη της.
Μετά από 2 ώρες κλάματος, ανεβαίνω στο δωμάτιό μου, κλείνω τον υπολογιστή και χουχουλιάζω στο κρεβάτι με το κινητό μου.
"Σ'αγαπώ xx" στέλνω μήνυμα στον Τζος.
"Κι εγω! Πάλι είδες το Me before you;" γελάω μόνη μου. Πάντα με καταλαβαίνει!
"Ναι, αύριο θέλω να μιλήσουμε" στέλνω σκεπτόμενη την Άννι και το σεξ.
"Για τι πράγμα;"
"Θα σου πω αύριο. Φιλιά κλνχτ :)" πως θα βρω το κουράγιο να του μιλήσω;
"Σ'αγαπώ. Καληνύχτα xx"
Ξεφυσώ, αφήνω το κινητό στο κομοδίνο μου και βυθίζομαι σε έναν γλυκό ύπνο.
~~~
Αστερακι + Σχολιακι για να συνεχισω♥
Φιλακιααα♥♥♥