Και οι διακοπές μου στη Λευκαδα έχουν ηδη ξεκινήσει...Τι δακιοπες βασικά αφού θα δουλευω; Γιατί παραπονιεμαι τέλος πάντων;Θα μπορούσα να είμαι στην Αθηνα τώρα και να κλαιω τη μοίρα μου.
Το σπίτι που έχει κληρονομήσει ο Λουκας απο τον παππού του είναι πολύ μεγάλο...Ενα διόροφο αρχοντικο μπροστά στη θάλασσα...Απο τα σπιτια που λατρεύω δηλαδή.
Μοντέρνο και κλασικό παράλληλα...Απ έξω βαμμένο με μια αναμειξη μπορντο και σκουρου φουξια ενω τα περβαζια που αποτελούν το περίγραμμα γύρω απο καθε παράθυρο έχουν ενα απαλό κίτρινο χρώμα που μοιάζει περισσότερο με λευκο...
Τα πατζουρια σε ανοιχτό γαλαζιο,σου ανοιγουν τόν δρόμο σε ενα μεγάλο μπαλκονι με μαρμαρινο πατωμα και περιτεχνα κάγκελα...
Το σπίτι των ονείρων μου ίσως,καθως και το εξωτερικό αλλα και το εσωτερικό του μερος ειναι ο συνδυασμός παλιας και καινούριας εποχής.
Σταματαω να επεξεργάζομαι τον χώρο γύρω μού όταν ακούω κλειδιά στήν πορτα.
"Πες μού ότι βρήκες κάτι"του λέω φανερά αγχωμενη.
"Τυχεροί είμαστε...Το μπαρακι που έχει ο κολλητός του θείου μού χρειάζεται σερβιτόρα...Πως σού φαίνεται;"
"Στα μετρα μου.Ρωτησες για ώρες και μισθο;"
"Ναι...Λεει σε θέλει απο τις 9 μέχρι τις 4... Είναι πολλές ώρες μαζεμένες αλλα τα λεφτά είναι πολύ καλα"
"Δηλαδή;"ρωταω γεμάτη αγωνία... Πρέπει να φροντίσω και για το πώς θα περάσω τον χειμώνα...
"Πεντακόσια η εβδομάδα"λέει και μένω έκπληκτη.
"Εγω βγαζω πεντακόσια το μήνα στην Αθηνα"παραδέχομαι και χαμογελαει.
"Καιρός να ξεφυγεις λοιπον απο τα ψιχουλα και τη βαβουρα της μεγαλουπολης έστω για ενα μηνα...Ο κοσμος εδω είναι πολύ διαφορετικός.Υπολογισε κι αλλα έσοδα απο το πουρμπουάρ"λεει και κλείνει το μάτι.
"Ποτέ ξεκινάω;"
"Μου είπε ότι χρειάζεται κοπέλα απο σήμερα αλλα επειδή ηρθαμε σήμερα, είπε να πας αύριο για να ξεκουραστείς"
"Μπα...Λεω να παω σήμερα...Θα με πας όταν είναι;"
"Εννοειται ρε...Αλλα δεν θες να βγούμε σήμερα μαζί,να σου δειξω την πολη οσο προλάβουμε;Μεσα σε ενα μπαρ θα την βγαλεις;"
"Τόσες μέρες δεν δουλευα και νιώθω ότι έχω σκουριάσει... Έχουμε μέρες μπροστά "
"Όκευ αλλα μου υποσχεσαι πως μόλις ξυπνας το πρωί ή το μεσημέρι ή οπότε ξυπνάς θα πηγαίνουμε για μπάνιο; Έχει παρα πολύ ωραιες παραλίες η Λευκαδα"λέει και εννοείται πως συμφωνω.
"Ειπε η θεία μου ότι θα μας φέρει γαριδομακαροναδα για βραδινό... Νομίζω είναι ενα καλο γεύμα πρίν φύγεις για δουλειά"λεει και το κουδούνι χτυπάει.
Ανοίγει εκείνος και στο προσκεφαλο της πόρτας στέκεται μια ηλικιωμένη γυναίκα γύρω στα εβδομηνταπεντε κρατώντας δυο πιατα αχνιστο φαγητό...Μαλλον μένει κοντά και σίγουρα το φαγητό είναι φρεσκομαγειρεμένο και με αγνα υλικά αφού μου έχει σπάσει τη μύτη κι ας μας χωρίζει απόσταση τριών τουλάχιστον μέτρων.
"Αυτό είναι το κοριτσι ανηψιε;Μα τι κούκλα!Τι όμορφα μαυρα μαλλια...Και τα μάτια της...Σαν τα νερα στους Εγκρεμνους.Να την βγάλεις εξω εε;Να δουν τι κοπελα κυκλοφορει ο ανεψιος μου.Φτου σου κοπέλα μου μην σε ματιαξω.Μιαν τέτοια να μας φέρεις για νύφη"φλυαρεί η γκριζομαλλα κυρια.
"Εμη χάρηκα"λεω με ενα αμηχανο χαμόγελο καθως σφιγγω ελαφτρα το παχουλο χέρι της.Τοση ώρα μίλαγε λες και ήμουν αγαλμα και δεν άκουγα αλλα την δικαιολογω... Νησί ειναι εδω... Άνθρωποι ανοιχτοί,εκφραζουν τα συναισθήματα τους,δεν κρύβονται πίσω από μία μασκα ούτε τους νοιάζει μόνο η καλοπέραση τους.Θελουν και οι άλλοι να είναι καλά.Μηπως να εβρισκα καλύτερα εναν νησιωτη;
"Ναι θεια ναι.Και όμορφη ειναι και ωραία μαλλια και ωραια μάτια έχει και καλη κοπέλα είναι αλλα ειναι κουρασμένη όπως κι εγώ και θέλουμε να ξεκουραστούμε λίγο...Αντε πήγαινε τώρα σπίτι και ελα κανένα βράδυ στο μπαρ να πιούμε εστω ενα κρασακι να την γνωρισεις"
"Ααα να με σχωρας...Εγω στο μαγαζί τού θειου σου με τα νταπαντουπα δεν παω.Να μου φέρεις την κοπέλα να της κάνω το τραπέζι με τα παραδοσιακά τα επτανησιωτικα ε;"
"Ντάξει ντάξει γιαγιά θα στην φέρω.Καλο βράδυ"
"Καλο βράδυ κοριτσι μου.Καλο βράδυ Λουκακι μου.Ααα και αμ έχεις καμιά φίλη σαν εσένα γνωρισε του την.Κριμα είναι δυο μετρα ξανθό παλικάρι,ακομα ανύπαντρο"λέει και φεύγει.
"Λουκακι;Απο που προηλθε αυτό;Το καλλιτεχνικο σου;"ρωτάω και ξεκαρδιζομαι στα γέλια.
"Αυτή είναι μια συζήτηση που θα προτιμούσα να μην ανοίξουμε τώρα"λέει και γελαει κι εκείνος.
"Καλα γιατί την έδιωξες έτσι; Είναι πολυ συμπαθητικη και γλυκιά.Την συμπαθησα"
"Ναι αλλα αυτή σε συμπαθησε τόσο πολυ που θα σου έκανε ερωτήσεις μέχρι τα μεσάνυχτα."
"Ααα τόσο καλα"
"Το ενα και ίσως το μονο μειονεκτημα τής ειναι η ασταμάτητη φλυαρία της.Ελα να φαμε τώρα την γαριδομακαροναδα.Τις γαρίδες τις ψαρεψε το μεσημέρι ο παππούς μού, θα ναι σίγουρα πεντανοστιμες"λεει και παίρνει τα δυο πιατα καθώς και ότι αλλο χρειαζόμαστε για να φαμε και τα βγαζει σε ενα τραπεζάκι στο μπαλκόνι.
Το φαγητό είναι απο τα καλύτερα που έχω φάει και σε συνδυασμό με την υπέροχη θεα της θάλασσας και το απογευματινό αερακι είναι ότι καλύτερο...
Ίσως αυτό να ταν ότι χρειαζομουν τελικά.Λιγη χαλάρωση απο τήν καθημερινότητα ακόμα κι αν συνεχίσω να δουλευω και σίγουρα απομάκρυνση απο εκείνον.
Ηρεμία λοιπόν...
Vangelis PROV
Τις τελευταίες μέρες δεν νιώθω καλα... Έχω χασει τελειως τον εαυτό μου... Βασικά πρίν απο εκείνη ήμουν καλύτερα.Ηρθε και με έκανε χαρούμενο και την εδιωξα...Γιατι είμαι τόσο μαλακας και την εδιωξα;
Δεν ξέρω τον λόγο...Και το προβλημα ειναι πως ούτε αυτή τον ξέρει... Και οταν εχεις φτιαξει ενα image του σκληροτραχυλου και του δυσκολου,δεν το χαλας για κανενα λογο.. Δεν το τσαλακωνεις οσο και αν ξερεις πως καμιά φορα μια αγκαλια κανει θαυματα.. Και εισαι μαλακας οταν διωχνεις καποιον απο διπλα σου γιατι σου προσφερε αυτην την αγκαλια και εισαι μαλακας οταν τον διωχνεις γιατι ηρθε πιο κοντα σου απο οτι επρεπε και αισθανθηκες πιεση...Τι πιεση ρε μαλακα;Να σε βγάλει απ τη μαυριλα σου ήθελε.
Και γω εχω κάνει ολα τα παραπάνω και αυτή η μαυριλα με τυλίγει ξανα και με φοβίζει... Είχα αγαπήσει την χαρά στα μάτια της και το χαμόγελο μου καθώς την σκεφτομουν...
Αυτή η πιεση,αυτος ο φόβος μην την πληγωσω ξανα,να μην την στεναχωρησω,δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτα που νιώθω πλέον.Ημουν κενος,με γεμισε και φεύγοντας, εμεινα με ενα χαος να περιπλανιέται μέσα στο κορμί μου πού πλέον νιώθω ξένο.
Αυτο ακριβώς το χαος ήταν που με έστειλε στο μπαρ δυο βράδια μετά την τυχαία συνάντηση μας...Δεν τολμησα να μπω μέσα...Δεν ήθελα να την κάνω να νιώσει αμήχανα...Δεν ξέρω αν έχει ξεπεράσει οσα ζησαμε αλλα οπως και να χει δεν θέλω να την κάνω να νιώσει ασχημα ούτε να δοκιμαστω απο το σίγουρα σκληρο και γεματο κατηγοριες,βλεμμα της Κλαιρης οπότε μένω απ έξω.
Επρεπε να πάρω μια ζακέτα αλλα ποιος νοιάζεται... Μέχρι τις τρείς που έκλεισε το μαγαζί καθομουν και περίμενα να τήν δω να βγαίνει...Για να σιγουρευτω για το τι θα κάνω...Να δω τι θα νιώσω μόλις την δω ξανα...Να μαι σίγουρος...
Αλλα δεν βγήκε.Φαινεται δεν είχε πάει στη δουλειά και εγώ καθόμουν άδικα τρείς ώρες να περιμένω...
Το ίδιο κάνω και το επόμενο βράδυ... Βασικά τα επόμενα τρια βράδια αλλα δεν φαινεται πουθενά...
ΠΡΕΠΕΙ να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου...
Θέλω να την δω...Δεν με νοιαζει πλέον το στάδιο της σκέψης που θα εκανα τις ώρες μετά απο την ολιγωρη "παρακολούθηση" μού... Είμαι σίγουρος πια.. Θέλω να της εξηγήσω...Να την πάρω πίσω...
Αλλο ενα βράδυ που δεν την βρίσκω στο μπαρ... Πού θα τήν βρω;Μα τι μαλακας... Σπίτι της...
Πηγαινω,χτυπαω μα δεν ανοίγει κανείς.
Στην Κλαιρη...Αυτη σίγουρα θα ξέρει που είναι.Πηγαινω στο διαμέρισμα της... Ευτυχως θυμάμαι που είναι κι ας έχει περάσει καιρός.
Αργεί να ανοίξει και ανησυχω μήπως την ξύπνησα και τώρα αρχίσει να με βριζει για ολα... Αντιθέτως όμως ανοίγει την πόρτα μια Κλαιρη γνωστη σε μένα με την μορφή της...
Τα μάτια της κατακοκκινα και όχι απο το κλάμα.
"Επ καλώς τον Βαγγελακη.Περνα μέσα"μου λέει και η τσιριχτή μαστουρωμενη φωνή της μού προκαλει απαιχθεια... Χρειάζομαι κάτι να χαλαρωσω αλλα αρνούμαι και το ποτό και τα τσιγάρα που μου προσφέρει...
"Χρειάζομαι κάτι να με χαλαρώνει μόνιμα και αυτό το κάνει μονο η Εμη"
"Είναι καλύτερη στο σεξ απο μένα η μικρή εε;Και δεν της το χα"
"Μπορείς να σοβαρευτείς; Εσύ δεν ήσουν που τα χες κόψει ολα μετά απ οσα έγιναν;Και τελως πάντων δεν είχαμε κάνει ποτέ τίποτα.Μην λες μαλακιες και ακούσει τίποτα η Εμη"της λεω αγριεμενα.
"Κι εσύ έλεγες πως την αγαπάς αλλα τήν χωρισες και τήν πληγωσες"αυτο πόνεσε αρκετά...
"Και στο κάτω κάτω έχετε χωρίσει.Αυτη θα προχωρήσει κι εσύ πάλι μόνος"λεει καθώς ρουφάει μια τζουρά απο το παραγεμισμένο με χορτο τσιγάρο της.
"Θέλω να της εξηγήσω γαμω αλλα δεν ξέρω καν που είναι"
"Ακου εδώ.Πηγε με τόν κολλητό της στην Λευκαδα... Εντωμεταξυ αυτός ο Λουκας ενα κουκλι δύο μέτρα.Και θα κάτσει μέρες.Καταλαβες;Το χεις κάνει επάγγελμα να διώχνεις ανθρώπους και το κάνεις καλα"κι αυτό πόνεσε...
"Πες μου πού στη Λευκαδα"λέω αυστηρα.
"Στο κέντρο μωρέ στην πόλη λεει... Βρήκε και δουλειά για τις μέρες που θα ναι εκει για να τα βγάλει πέρα τον χειμώνα"
"Πως το λένε το μαγαζί;"ρωταω επιμονα
"Δεν θυμάμαι όνομα αλλα μου είπε ότι είναι ενα με μπλε φωτισμό και μαυρα τραπέζια εξω, ή κάτι τέτοιο"λέει και πεταγομαι όρθιος.
"Τίποτα αλλο;"
"Οχι...Αλλα γιατί τα ρωτάς αυτά;"το χορτο την έχει χτυπήσει για τα καλα...
"Θα πάω να την βρω"λέω αποφασιστικά αφού δεν κινδυνεύω απο τις κατηγορίες της στην κατάσταση που βρίσκεται
"Κοίτα να σού πω."λεει και σχεδόν κρεμιεται απο την μπλουζα μου.
"Μην γυρίσει κλαίγοντας ή έστω στεναχωρημένη γιατί θα χεις να τα βάλεις μαζί μου...Και καλύτερα να μην πας.Δεν χρειάζεται να την πληγωσεις ξανα αφού πάλι θα χωρισετε αργα ή γρήγορα.Μην είσαι τόσο εγωιστής πια"λέει και με σπρώχνει να φύγω...Κι αυτό πόνεσε...
Φεύγω με το αμαξι και πηγαίνω στο σπίτι... Έχει φύγει μακριά μου...Η πιθανότητα να έχει φύγει για να με ξεπερασει, ικανοποιεί τον εγωισμό μού αλλα η καρδιά μου δεν νιώθει το ίδιο...
Ελπίζω να μην την έχω πονέσει τόσο οσο έλεγε η Κλαιρη πριν λίγο και να πήγε απλα για διακοπές...Και ο κολλητός της να μην την αγγίξει...
Κλείνω εισιτήριο για τήν επόμενη πτήση στις 3 το μεσημέρι...Δεν εχει πιο νωρίς και για λίγο μου περνα απ το μυαλό η ιδέα του αυτοκινήτου αλλα την εγκαταλείπω αμεσως οπότε απλά ετοιμαζω την βαλίτσα μου για να τα έχω ολα προετοιμασμένα...
Σκεφτομαι ότι θα ταν καλο να κοιμηθώ για να ειμαι ξεκουραστος και έτοιμος να της μιλησω μόλις φτάσω αλλα δεν με παίρνει ο ύπνος...
Σκέψεις και πάλι σκέψεις μου βασανιζουν το μυαλό... Είναι εγωιστικα αυτά που κάνω;Την χωρισα για να είναι χαρούμενη έστω και μετα απο λίγο καιρό που θα το ξεπερναγε... Αυτοθυσία δεν ειναι αυτο;
"Εγωιστης είσαι μαλακα γιατί αντί να προσπαθησεις να αλλάξεις πραγματικα για εκείνη,διαλεξες τόν εύκολο δρόμο και το ονομαζεις αυτοθυσία τώρα"φωνάζει μέσα μου μια φωνή...
Και τώρα που θα παω να την βρω; Υποχώρηση δεν είναι;
"Τι υποχώρηση ρε... Εγωισμός πάλι...Πας εκεί για να τραφείς.Γιατι ξέρεις ποσο λιώνει για σένα... Γιατί κι εσύ δεν μπορείς να είσαι καλά χωρίς αυτή.Θα πας για να είσαι εσύ εντάξει ενώ παλι θα την πληγωνεις με την συμπεριφορά σου"λέει η ίδια φωνή μέσα μου και γαμωτο έχει τόσο δίκιο...Γι αυτό το κάνω...
Ομως δεν της αξίζει κάτι τέτοιο... Πρέπει να χει κοντά της κάποιον που όχι μόνο θα την νοιάζεται και θα την αγαπά οσο εγώ αλλα και θα την κάνει χαρούμενη και αυτός θα είμαι εγω.
"Χαλάρωσε λίγο τόν εγωισμό σου πια"λεει η φωνή μέσα μου...
Αληθεια θα αλλαξω... Αλήθεια...Το θέλω πραγματικά και θα βαλω τα δυνατά μου...
Αρκεί να με δεχτεί πίσω...
Αλλο ενα κεφ λοιπόννννν...
Εκλεισε εισητήριο εε;
Θα τον δεχτει πίσω;
Τι λετε;
Credits στην Maria_Dpl για το εξώφυλλοοοο
Και θέλω να πω και ενα τεράστιο ευχαριστώ για την 3η θέση στo fanfiction.I'm so excited😍
Ααααααα ξεχασααααα
ΚΑΛΉ ΧΡΟΝΙΆΑΑΑΑ
ΌΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΦΕΡΕΙ Ο ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΟΣ ΧΡΌΝΟΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΠΆΝΩ ΑΠ ΟΛΑ❤❤❤