#eOlivia
Ik liep naar achter om de bestelling van de jongens door te geven aan Jason.
Eenmaal achter bleek dat mijn half uurtje al voorbij was, ik leverde mijn schort en t-shirt in om nerveus af te wachten wat Katie te zeggen had.
Ze nam me mee naar haar kantoortje om me te vertellen dat ze tevreden was en ik aangenomen was.
Ik heb vaste werkdagen; dinsdag, woensdag en donderdag na schooltijd en zaterdag van 11 tot 4 uur, waar ik erg blij mee was.
Meteen naar mijn gesprek appte ik Luke om te vragen waar hij was. Ik kreeg meteen antwoord dat hij aan de overkant van de straat op me zou wachten dus liep ik via de achterdeur van het café naar Luke.
"Hoe ging het?" vraagt hij me meteen nieuwsgierig. Met een grijns kijk ik hem aan "Ik ben aangenomen." lach ik. Blij geeft Luke me een knuffel.
"Dat moeten we vieren, vind je niet?" zegt hij met een lichte grijns. "Helemaal mee eens." lach ik naar hem.
Samen met Luke lopen we naar de Mac Donalds waar we een MacFlurry kopen.
"Hoe was school trouwens?" vraagt Luke dan nadat we een tijdje gezeten hebben. "Ja, wel okey." lach ik naar hem en breng de lepel naar mijn mond. "Al nieuwe vrienden gemaakt?" vraagt hij. "Niet echt." zeg ik. "Met wie zit je in pauzes?" vraagt hij dan verder. Verrast kijk ik op naar Luke, vanwaar deze ondervraging? "Sasha en Jason, soms met Alec en Jackson erbij." vertel ik hem. "Jackson? Bedoel je Jackson Cage?" vraagt hij een beetje verrast. "Volgens mij wel." zeg ik dan nadat ik even moest terugdenken naar de eerst techniek plus les waar onze volledige namen werden opgenoemd.
"Ik heb liever dat je uit zijn buurt blijft." zegt Luke dan. Ik trek mijn wenkbrauwen op "Waarom?" vraag ik hem. "Gewoon." zegt hij en haalt zijn schouders op om vervolgens een hap van zijn ijs te nemen. "Dat is toch geen reden." antwoord ik hem. "Het is gewoon dat hij het best wel goed kan vinden met de meisjes, ondanks dat hij ze niet zo goed behandeld dus ik heb gewoon liever dat je uit zijn buurt blijft." antwoord hij uiteindelijk dan toch eerlijk. "En jij denkt dat ik net als die domme bimbo's aan zijn voeten zal liggen." zeg ik dan samenvattend. "Dat zeg ik niet, maar als je het zelf zegt...." zegt hij en houd zijn handen onschuldig omhoog. Ik kan er wel om lachen, Luke weet duidelijk nog niet zoveel van me. "Maak je maar geen zorgen hoor, ik ben echt niet achterlijk. Maar als je je beter voelt zal ik proberen uit zijn buurt te blijven." zeg ik dan. "Tenzij ik natuurlijk door hem word aangetrokken als een vrouwenmagneet en aan hem ga plakken." grap ik erachter aan.
Luke vind het wel grappig, want we kunnen er beide wel over lachen.
Zo blijven we een tijdje doorpraten en lachen tot mijn oog valt op een groepje jongens....... dezelfde jongens die ik net moest bedienen in het café.
Meteen kijk ik weg en hoop ik dat ze me niet gezien hebben, ik probeer me echt te focussen op Luke, wat best moeilijk gaat aangezien ik me best ongemakkelijk en aangestaard voel.
Gelukkig maakt Luke het me makkelijk door dingen over zichzelf te vertellen die ik echt niet van hem zou verwachten. Zo heeft hij maar 4 vriendinnetjes gehad, is hij eigenlijk best wel verlegen en wil hij later iets doen in business, niet omdat Zachary dat van hem vraagt; maar gewoon omdat hij zelf heel goed is in cijfers en economie. "Maar genoeg over mij, ik wil nu effe wat meer van jou weten." lacht hij dan. "Wat wil je weten?" zeg ik en haal mijn wenkbrauwen een aantal keren omhoog terwijl ik mijn lepel nogmaals in mijn mond doe. "Alles, maar laten we eerst beginnen over je hobby's." zegt hij en kijkt me met zijn snooth lach aan. "Uhm, ik houd wel van dansen." zeg ik eerlijk. "Aah, die is nieuw. Dag had je niet eerder verteld." zegt hij dan. "Jij hebt zo te zien goed opgelet." zeg ik waarderend. "Jazeker." zegt hij trots. "Wat vind je verder leuk om te doen?" vraagt hij dan oprecht geïnteresseerd. "Gewoon de basics, afspreken met vrienden of gewoon spelen met Benjamin." zeg ik schouderophalend, aangezien mijn leven niet zo interessant is. "Wie is Benjamin?" vraagt Luke me dan. "Dat is een van de leukste kinderen in het weeshuis." zeg ik, ik voel hoe ik automatisch een glimlach op mijn gezicht krijg als ik over hem praat.
"Wat deed je dan met hem?" vraagt Luke verder. "Gewoon, af en toe spelletjes of meenemen als ik wat leuks ging doen." zeg ik dan.
"Je mist hem hè?" zegt Luke dan als hij ziet dat mijn glimlach is verdwenen. "Ja." beken ik dan. "En je vrienden?" vraagt hij me. "Wat is er met hun?" vraag ik snel. "Mis je ze?" vraagt hij me. Omhaal mijn schouders op "Om eerlijk te zijn wel, maar ik denk dat ik ze heel wat drama heb bespaart door weg te gaan." antwoord ik eerlijk. "Hoe bedoel je?" vraagt hij. "Lang verhaal." zeg ik en probeer het weg te wuiven. "Gelukkig voor jou, we hebben meer dan genoeg tijd dus vertel maar." lacht hij.
Ik moet ervan lachen en waardeer het wel dat hij zo nieuwsgierig is, het laat zien dat hij me echt wil leren kennen.
"Bijna onze hele vriendengroep had gewoon een relatie met elkaar, we hadden allemaal vriendjes of vriendinnetjes en gingen met zijn allen met elkaar om." lach ik en probeer het een beetje uit te leggen. Luke begrijpt het en knikt dat ik verder moet gaan. "Nou ja, ik had dus ook een vriendje alleen liep het niet zo goed af tussen ons. Laten we gewoon zeggen dat de laatste paar weken niet zo leuk waren, omdat er een beetje een gespannen sfeertje hing." zeg ik dan. "Waarom heb je het uitgemaakt?" vraagt Luke.
"Hij heeft het uitgemaakt." zeg ik eerlijk. "Hij?" vraagt Luke verrast voor de zekerheid. Ik knik ter bevestiging. "Sorry, ik ging er vanuit dat jij het had uitgemaakt omdat ik niet zou verwachten dat iemand het met jou uit kan maken." zegt Luke die een beetje verward lijkt te zijn en over me praat alsof ik een of andere godin ben.
"Laten we het maar over iets leuker hebben." gaat Luke uiteindelijk verder. "Wat doe je graag in het weekend?" lacht hij. "Uhm, ik denk gewoon films kijken, een beetje sporten, naar het strand uitgaan, zulke dingen." zeg ik hardop denkend. "Aaaah, goed voor jou. We hebben ren prachtig strand, goed clubs en sportscholen dus dat komt wel goed." lacht hij.
Zo blijven we even doorgaan, alleen was het nu weer mijn beurt om hem de vragen te stellen die hij mocht beantwoorden.
"Ik ga nog effe wat te drinken halen, wil je ook wat?" vraagt Luke. "Nee dankje." lach in naar hem. "Weet je het zeker, ze hebben hier echt lekkere milkshakes." probeert hij me te overtuigen. "Ja, ik weet het zeker." zeg ik bevestigend. Luke staat op en zegt "Ik ben zo terug." om vervolgens richting de kassa om de hoek te lopen, waar ik hem niet kan zien.
#Caleb
Nadat we klaar waren met onze lunch besloten we om nog effe snel een toetje te halen bij de Mac. Zodra we onze bestelling hadden gedaan zijn we naar achter gelopen om te gaan zitten, waar we het meisje van net weer tegenkwamen; Olivia. Ze lijkt ons niet in de gaten te hebben, ze heeft het veels te druk met praten met die gringo. "Ongelofelijk." hoor ik Diego zeggen. "Ze heeft je gewoon laten zitten voor die gringo." lacht Daniël.
"Maak je maar geen zorgen, binnen no time is ze de mijne." zegt hij terwijl hij een plekje zoekt die dichtbij haar is.
De meeste plaatsen rondom haar zijn al bezet, dus zitten we op een afstandje van haar. Net niet dichtbij genoeg om te horen wat ze zegt. "Waar zouden ze het over hebben?" denkt Diego hardop terwijl hij ze aanstaart.
"Waarschijnlijk over hoe irritant haar klanten vandaag waren." lacht Daniël weer. "HA HA HA, wat zijn we weer grappig." lacht Diego sarcastisch.
"Laat die meid gewoon met rust, ze is veels te hoog gegrepen voor je." zegt Luis dan na een tijdje wanhopig toegekeken te hebben naar Diego.
"Hoe zou jij dat weten?" zegt Diego beledigd richting Luis.
"Gast, ze is te knap en ook nog eens slim. Niet het type dat jij aantrekt, begrijp je?" zegt Luis eerlijk, waar iedereen van moet lachen. "Hoe weet je dat ze slim is?" vraagt Diego dan nieuwsgierig aan Luis. "Moet wel als ze op die middelbare school zit waar ze alleen slimme mensen lesgeven." zegt Luis alsof het overduidelijk is.
"Hoe weet je dat ze daar op school zit?" vraagt Diego nieuwsgierig verder. "Toen we maandag naar die school gingen om te praten over die sportdag zagen we haar uit het gebouw lopen, wat je zou weten als je was komen opdagen." zegt Luis.
Diego kijkt Luis een beetje vreemd aan, maar draait zich na een tijdje weer om om het Olivia aan te staren.
"Beauty met brains, ik zie haar wel zitten." zegt hij dan hardop.
"Zij jou duidelijk niet, dus laat haar gewoon met rust." zeg ik dan geïrriteerd, ik weet niet waarom ik zo geïrriteerd ben, maar ik ben het nou eenmaal.
"Hoe zou jij dat weten?" zegt Diego een beetje geïrriteerd richting mij, wat mij alleen maar bozer maakt. "Gast, we weten het allemaal. Als ze geïnteresseerd in je was zou ze je niet zo afwijzen." zeg ik, terwijl iedereen moet lachen. Diego weet niks terug te zeggen, dus houd hij zijn mond en gaat hij verder met staren. Zelf kan ik het ook niet laten om het meisje aan te staren, tot haar vriend, neem ik aan, bij der vandaan loopt. De jongen loopt bij der vandaan, maar laat zijn jas enzo liggen. Het meisje kijkt hoe hij langzaam wegloopt tot hij uit haar beeld is. Ze blijft even staren en krijgt een kleine lach op haar gezicht, ik volg haar blik en zie hoe een baby (rond de 3 jaar) door de Mac Donalds loopt (wat je lopen kan noemen, eerdere strompelen) in de hand van zijn oudere zus (iets van 6 jaar ofzo).
"Waarom kijk jij naar haar dan?" hoor ik Diego opeens zeggen terwijl hij mijn gedachtegang verstoort.
"Waar denk je dat ik ogen voor heb." antwoord ik geïrriteerd.
"Ik voel hier een competitie." zegt Daniël voor hij een slok neemt van zijn cola. "Ik zie nergens rivaliteit." zegt Diego. "Oehhhhhhhhhh." joelen een paar van de jongens dan. "Oh echt, want ik wed dat ik haar nummer kan krijgen zonder afgewezen te worden." zeg ik en kijk Diego doordringend aan, terwijl de rest verder joelt op de achtergrond. "Je doet maar, dat andere mensen voor je macho-heid vallen betekent niet dat zij dat wel zal doen." zegt Diego en gaat erop in.
"We zullen zien." zeg ik terwijl ik van mijn plek opsta.
Ik kijk naar "Olivia" en loop langzaam op haar af om een plan te verzinnen over hoe ik dit aan ga pakken, want Diego had wel gelijk over dat Olivia anders is. "Gast, dat had je echt niet moeten doen, nu maak je helemaal geen kans meer bij haar." hoor ik Luis nog achter me zeggen richting Diego, neem ik aan.
Olivia is ondertussen al opgestaan om wat dingen op te ruimen, ik loop meteen op haar af om mijn kans te grijpen nu het kan. Jammergenoeg verliep dit niet zoals ik had verwacht, want voor ik het wist draaide ze zich om en knalde ze tegen me aan, met haar gesmolten Mac Flurry in haar handen, die nu op mijn shirt zit.
Ze stapt met open mond achteruit terwijl ze naar de grote bruine vlek op mijn shirt kijkt.
"Oh mijn god, het spijt me zo erg." zegt uiteindelijk terwijl ze 2 servetten van de prullenbak pakt en mijn shirt probeert schoon te maken. "Ik wist niet dat-" zegt ze net voor ze me aankijkt en meteen stil valt. Nogal verlegen kijkt ze weg en zegt ze zachtjes "Ik wist niet dat er iemand achter me stond." terwijl haar haar der gezicht verbergt.
Ze kijkt uiteindelijk dan weer op en bijt op haar volle onderlip, best sexy eigenlijk.
"Geen probleem." antwoord ik en houd haar handen, die druk bezig zijn met mijn shirt schoon maken, vast.
"Ik had niet zo dichtbij achter je moeten staan." ga ik verder en kijk naar benden, naar de vlek op mijn shirt. Ik zie hoe haar voeten bij me vandaan lopen, dus kijk ik meteen weer op en zie hoe ze richting haar tafel loopt. Ze komt terug met een portemonnee in haar hand, waar ze een briefje van 20 uithaalt. "Voor de stomerij." zegt ze houd het briefje net voor mijn handen. "Dat is echt niet." zeg ik terwijl ik een stap achteruit zet. "Ik was hem thuis wel." zeg ik met een glimlach, terwijl ik naar haar beschaamde en verwarde blik kijk. "Zulke vlekken krijg je er niet makkelijk uit." zegt ze en houd het briefje weer omhoog. "Alsjeblieft, het is het minste wat ik voor je kan doen." zegt ze en duwt het briefje bijna in mijn handen. "Nee, het minste wat je voor me kan doen is je nummer hierop schrijven." antwoord ik en houd een servet omhoog om op te schrijven. Ze kijkt me nogal verward aan, alsof ze druk bezig is in haar hoofd om te achterhalen waar ik haar nummer voor nodig heb. Dan lijkt ze het opeens te begrijpen door naar de jongens achter mij te kijken; Luis, Diego, Daniël en de rest. "Sorry, maar ik doe daar niet aan." zegt ze uiteindelijk met een gevleide, bescheiden lach. "Jammer, want ik zou het erg waarderen als ik je zou kunnen bellen om te vragen hoe ik die vlek er uit moet halen." zeg ik dan met mijn lach, waar elk meisje normaal gesproken voor valt. "Het spijt me." zegt ze weer, ze lijkt immuun te zijn voor mijn lach; wat zelden (zeg maar beter nooit) voor is gekomen.
"Je kan beter de stomerij raadplegen dan mij." antwoord ze en duwt het briefje weer naar voor. "Niet nodig, ik gooi hem wel weg. Met het geld van mijn motor dat je me hebt bespaart kan ik wel 100 nieuwe shirt halen." antwoord ik en zet een stap achteruit.
Ze lacht vriendelijk naar me, ondanks de spijtige blik in haar ogen.
Het valt me nu pas op hoe fel haar ogen eigenlijk wel niet zijn, die omlijst worden door haar lange wimpers. Ik blijf haar een beetje aanstaren tot ik iemand opeens "Olivia!" hoor roepen. Allebei kijken we op, en ja hoor, daar staat die gringo (blanke) die ondertussen al op ons af komt lopen. "Ik zie je wel een andere keer Olivia." zeg ik tegen haar voor ik terugloop naar Diego enzo, gewoon omdat ik geen zin heb in conflict met haar vriendje (neem ik aan).
Ik zie hoe Diego en de rest me in spanning aankijken, terwijl ik op hen afloop. Onschuldig houd ik mijn handen in de lucht, als teken dat ik niks heb. Diego moet ervan glimlachen, het lijkt alsof er een hele last van zijn schouders af is nu hij ziet dat hij niet de enige is die Olivia heeft afgewezen. "Jammer man." zegt Luis die me een schouderklopje geeft "Je hebt het in ieder geval geprobeerd." zegt hij nog voor hij zijn hand van mijn schouder afhaalt. "Ja ja." knik ik, terwijl ik blijf toekijken hoe die gringo ondertussen bij Olivia staat en haar nogal vaag boos aankijkt, terwijl Olivia iets probeert uit te leggen. Dat gaat vast over mij, denk ik grijnzend.
Nadat we allemaal ons eten en drinken op hebben besluiten we weg te gaan, ondanks dat ik het liefst nog wat langer naar Olivia zou willen staren zodat ik misschien oogcontact kreeg met Olivia's felle ogen, wat niet het geval is.
Olivia....... dat is echt een mooie naam als ik er zo over nadenk.
Maar ja, onderweg naar de uitgang van de Mac vertel ik de jongens nog een aantal dingen over de sportdag, aangezien dat net niet kon door Olivia die me afleidde.
Zodra we net de uitgang uit zijn hoor ik iemand nog iets roepen "Wacht!".
Snel draai ik me om en ja hoor, mijn stiekeme gedachte is toch nog uit gekomen. Het is Olivia die aan komt joggen. Ze kijkt me glimlachend aan en zegt "Maak hem open als je thuis ben." en drukt een opgevouwen servet in mijn hand. Ze kijkt me nog een beetje uitdagend aan voor ze zich weer omdraait en terugloopt zonder om te kijken. "Wat heeft ze je gegeven?" vraagt Luis nieuwsgierig. "Zeker een liefdesbriefje." grapt Daniël. Trots kijk ik ze aan en prop het briefje in mijn zak. "Dat gaat jullie niks aan." zeg ik grijnzend richting de jongens, maar focus me vooral op Diego die nogal stil is, ondanks zijn geïrriteerde blik.
#Olivia
Snel schrijf ik wat op het servet, net voor de jongens weg gaan. "Ik moet even naar de wc." zeg ik dan richting Luke, voor ik antwoord krijg ren ik al weg. Ik geef het servetje aan de jongen en loop snel terug naar Luke.
Luke dronk zijn milkshake nog snel op voor we terug naar huis gingen.
Eenmaal thuis loop ik naar mijn kamer om me om te kleden, waar ik niet de kans voor heb gekregen door Luke die op de deur klopt en me naam roept "Olivia?". Ik loop naar de deur en open hem. "Trek snel wat aan, we gaan straks naar een club." zegt hij met een lach. "Club?" denk ik hardop.
"Ja, Alec en Ace komen ook met hun nichtje. Dan gaan we samen daarheen om te vieren dat je bent aangenomen." zegt hij voor ik mijn mond kan openen. "Ik weet niet of het wel nodig is om het zo uitgebreid te vieren." zeg ik dan twijfelend. "Maakt niet uit, want Alec en Ace zijn al onderweg dus ik zou me maar snel omkleden als ik jou was." zegt hij met een knipoog voor hij weg loopt. Verbaast staar ik hoe hij de gang uitloopt, tot ik me besef dat ik me misschien beter al kan omkleden. Ik loop mijn kast in en staar een beetje naar de kleding, er is echt veel keuze, maar toch lukt het me niet om iets te passen. "Schat, waar ben je?" hoor ik Anastasia dan roepen. "In de kast!" roep ik terug. Niet veel later staat Anastasia naast me. "Ik hoorde van Luke dat je ben aangenomen, gefeliciteerd schat." zegt ze en geeft me een knuffel. "Dankjewel?" zeg ik wanneer ze me loslaat. Anastasia geeft me haar blik "Dankjewel, bedoel ik." zeg ik stotterend bij het zien van haar blik. Ze glimlacht naar me en staart dan naar een deel van me kast.
"Weet je al wat je aan gaat doen?" vraagt ze me dan. Ik knik van nee, als teken dat ik nog geen idee heb.
"Geen probleem, want alles staat je al goed." lacht ze voor ze richting een rek loopt en 3 jurkjes pakt.
"Pas maar." zegt ze en duwt de jurkjes in mijn handen. Ik neem ze aan, terwijl ik richting het pashokje in mijn inloopkast loop.
"Gaan we?" vraag ik dan zodra ik de keuken inloop waar Luke, Alec en Ace als staan te wachten. Luke gaat rechtop staan en krijgt een kleine lach op zijn gezicht. "Ziet er goed uit." hoor ik Alec dan zeggen. Ik kijk hem met een glimlach aan, voor mijn blik valt op het meisje achter hem. Haar geef ik ook een glimlach voor ik op haar afloop en mijn hand uitsteek "Olivia." zeg ik. "Camila." zegt ze en schud mijn hand. Camila is een meisje met bruin, half lang haar en erg grote ronde oorbellen. Zo te zien is ze vest wel een fan van make-up, ze laat me om eerlijk te zijn een beetje denken aan Conzuela.
"Gaan we?" hoor ik Ace dan zeggen. "Ja, laten we gaan." zegt Luke dan. Allemaal lopen we richting de voordeur, tot Anastasia nog snel "Wacht, Wacht!" roept.
We draaien ons naar haar om.
"Ik denk dat het beter is als je je haar in een staart doet, het gaat vast warm worden van het dansen." zegt ze en geeft me een elastiek. Dankbaar kijk ik haar aan en draai de elastiek in mijn horen, terwijl ik Anastasia hoor zeggen "Het zou ook sonde zijn om dat mooie gezichtje van je te verbergen achter die dikke, zwarte haren van je." zegt ze zodra ik bijna klaar ben met het vastbinden van mijn haar.
"Perfect." lacht ze en spreid haar armen zodat ze me in een knuffel kan trekken. "Veel plezier schat." zegt ze nog voor ze me loslaat. "Komt goed." zegt Luke die me van haar los moet maken.
We lopen allemaal richting de Porsche van Zachary.
"Ik laat het aan jou over chauffeur." zegt Luke en geeft de sleutels aan Ace, die er erg blij mee lijkt te zijn.
Ace opeens de deuren en gaat op de bestuurdersplek zitten met Luke naast zich op de passagiersstoel.
Samen met Alec en Camila ga ik achterin zitten, ik in het midden.
Ace geeft een aantal keren gas, terwijl iedereen zijn/haar gordel omdoet.
Niet veel later raast Ace van het terrein af, je hoort gewoon hoe het grind van de oprit onder de banden wordt verpulvert en hoe de motor een heerlijk geluid maakt.
Ik dacht dat we te vroeg waren, maar dat was niet het geval aangezien de club al erg vol was. Meteen trok Camila me de dansvloer op, wat ik wel kon waarderen. In het begin voelde ik me nogal verdwaald, aangezien ik hier nieuw ben en nog niet zoveel durf, maar met behulp van Camila verdween dat gevoel. Tijdens het dansen voel ik me steeds meer thuis, het lijkt alsof we pas net dansen, maar de dorst daarentegen laat me merken dat we al best wel lang dansen. "Laten we wat gaan drinken." zegt Camila, voor ze me aan mijn arm meetrekt naar de bar.
"Doe maar een bacardi en...." zegt Camila tegen de barman voor ze mij aankijkt. "Water." zeg ik dan. Ik pak snel een briefje van 10 uit mijn laars, voor mijn hoofd weer boven de bar verschijnt. Ik duw mijn briefje richting de man, zodra de man mijn briefje bijna aanneemt kijkt hij achter me en neemt het briefje aan van een arm die langs mijn zij glijd, het is 50 euro.
Ik draai me abrupt om zie wat voor een kast van een voor me staat. Ik kijk omhoog en zie de jongen van de Mac voor me staan, wat een toeval.......
Hij geeft me een knipoog voor hij zegt, "Doe er maar 2 shots bij.". zegt hij richting de barman. "Je ziet er goed uit." zegt hij dan weer richting mij.
"Bedankt." zeg ik kijk richting de barman. Hij komt bij me staan en ik geef hem snel het briefje van 20, wanneer ik zeg "Doe maar 1 shot voor hem." voor ik me omdraai en naar Camila sein als teken dat we weg kunnen. Voor ik ook maar een pas kan zetten grijpt hij naar mijn arm.
"Kom op, 1 drankje." fluistert hij in mijn oor. "Ik drink niet." zeg ik terwijl ik voor me uitstaar en mijn hand los probeer te krijgen. "Ik wel." zegt Camila en gaat bij....... hoe heet hij eigenlijk, staan.
Hij krijgt een grijns op zijn gezicht, waarschijnlijk omdat hij denkt dat ik nu verplicht ben om bij hem te staan; nou dacht het effe niet. "Ik ga alvast naar Alec enzo." vertel ik haar voor ik wegloop. "Is goed." zegt ze lachend voor ze een shotje achterover slaat en de jongen me nogal teleurgesteld aankijkt. Ik draai me om en loop richting Alec, Ace en Luke..... en Emilio die bij Ace staat. "Hey." zeg ik voor ik naast Alec ga zitten. "Hey." zegt Emilio grijnzend. Ik geef hem een kleine glimlach voor Ace me vraagt "Ga je mee?". Ik kijk hem vaag aan "Waarheen?" schreeuw ik bijna in zijn oor. Hij moet lachen, staat op en steekt zijn hand naar me uit. Avontuurlijk houd ik zijn hand vast voor we samen tussen de mensen verdwijnen. We lopen richting het podium van de dj, waar de dj zich voor lijkt te bereiden op een nieuwe artiest. "Kom." zegt Alec en trekt me mee richting het podium. Voor ik het weet staan we samen in de coulisse en kunnen we net nog zien hoe een jongen het podium opspringt en begint te zingen. Deze plek is zo goed, dat ik aan Alec vraag "Mogen we hier wel komen?". Hij begint te grinniken en zegt "Wij wel.". Voor nu neem ik gebogen met het antwoord, want de jongen begint met zijn optreden.
(Afbeelding; Olivia die aangekleed heeft en net haar haar in een staart heeft gedaan voor de voordeur.)