Selam canlarım. Nasılsıniz bakalım.
Bu bölüm daha önce hiç yayınlamadıgım bir bölüm olduğu için oy ve yorumları az.
Sizden yorum yapmanızı rica ediyorum.
Bölüm sınırı 100 oy ve 100 yorum hadi göreyim sizleri.
Gece yarısına kadar oturup dünürlük işini sağlamlaştırmaya çalışan misafirleri ugurladiktan sonra Kuzey'in yanına gittim. Tabiki bir saat müddet verdiği için her saat başı gelip o müddeti uzatan bana, biraz sinirliydi. Hem babamın evlilikle ilgili imalarıyla uğraşmak, hemde Kuzey'i oyalamak oldukça yorucuydu. Üstelik evlilik konusu kapanmış değildi. Hakan'ın anne ve babası benim istemediğimi bildikleri halde anlamamazlıktan geliyorlardi. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Kuzey'e evlilik konusunu halledemedigimi söylersem eminim ortalık karışırdı. O yüzden bunu şimdilik Kuzey'den saklamaya karar vermiştim.
Aşağıda neler olduğunu sorduğunda herşeyin yoluna girdiğini, merak etmemesi gerektiğini söyleyip onu geçiştirdim. Kuzey arka kapidan gizlice çıktığında bende odama geçtim. Yakında herşeyi kökünden çözecektim. O yüzden Kuzey'in şimdilik hiçbirşey bilmemesi işime geliyordu.
Bu akşam onlarla kalmayacağımı söylediğim zaman, yüzünde oluşan üzgün ifade ile sensiz o evde bir gece bile geçiremeyiz biz diyerek yüreğimi dağladı. Ama bu gece sabretmek zorundaydık. Babamın gözü bu gece üzerimdeydi. Bu geceden sonra onun o sinsi gözleri umrumda bile olmayacaktı.
Yastığa başımı koymam ile çocukların aklıma düşmesi bir oldu. Bensiz onlar yapamazlardı. Ece minik elleri ile parmağımı tutmazsa huzursuz olur uyuyamazdı. Eymen iyi geceler öpücüğünü almazsa üzülürdü.
Yatakta bunları düşünüp üzülmenin bana hiçbir faydası olmadığı için kalkıp üzerime dolaptan kalın bir hırka giydim. Odamın penceresinin önünde filmlerdeki şanslı kızlar gibi büyük bir ağaç olmadığı için parmaklarımın üzerine basarak ilerleyip kapıyı buldum. Kimse görmeden evden çıktığımda hemen bir taksi çevirdim.
Evden hiçbirşey almadan çıktığım için taksinin parasını nasıl vereceğim hiçbir bilgim yoktu. Ama Kuzey halleder diye ümit ediyorum. İstediğim yere geldikten sonra taksiciye beklemesini söyleyip hızlı adımlarla kapıya ulaştım. Çocuklar uyanmasın diye kapıyı hafif tıklattim. Kuzey inşallah kapıyı duyardı. Birkaç denemeden sonra ümidimi kesmeye başlamıştım. Beni duymuyorlardı.
Tam arkamı dönüp gidecekken Kuzey kucağında Ece ile açtı kapıyı.
"Derin"
Ece beni görünce heyecanlanarak çığlık atmaya ve ellerini savurmaya başladı. Hemen onu kucağıma alıp Kuzey'e taksinin beklediğini söyleyip içeri girdim. Kuzey sorularını sonraya saklayarak taksinin parasını ödemeye gitti.
Birkaç dakika sonra hızlı adımlarla içeri girip yanıma oturdu. Alnıma öpücüğünü kondurup, heyecanla konuşmaya başladı.
" Ece'yi bir türlü uyutamadım. Sürekli ağlayıp durdu. Seni istiyor. Eymen'de uzun süre uykuya direndi ama sonunda gözleri kapandı koltukta uyuya kaldı. Gelmene çok sevindim.
" Bugün sizden ayrı kalmak istemedim. " dedim hüzünlü bir sesle. Kuzey şüphe ile gözlerini gözlerime sabitledi.
" Bana söylemediğin birşey mi var? "
Ondan birsey sakladığı için kendini çok suçlu hissediyordu. Ama olaylarin büyümesini istemediği için bunu yapmak zorundaydı.
" Hayır merak etme seninde dediğin gibi ciddi birsey yokmuş. Bu akşamki misafirleri babamın önemli iş ortakları o yüzden benimde orada olmamı istemiş. "
" Ama durgunsun. Yoksa bu akşam sizin eve geldiğim için bana kızdın mı? "
Kuzey'in biraz da mahcup olmuş gibi sorduğu soruyla içimdeki sıkıntı daha da büyüdü.
" tabiki hayır. Sana neden kızayım ki"
" Şimdilik daha fazla ısrar etmeyeceğim anlatman için ama bana anlatmak için çok fazla bekleme tamam mı?. "
Kucagimdaki Ece'ye sarılıp başımı aşağı yukarı salladım onaylamak için. Kuzey Ece ile bana sarılıp alnımdan öptüğünde derin bir nefes aldım. Ablami o kadar iyi anliyordum ki o anda. Yıllarca babam ile ne için mücadele ettiğini. Neden eve dönmediğini. Şu anda bende ayni durumdaydim. Kuzey'e onu sevdiğimi söylemesem bile galiba ona aşıktım. Gitgelli ilişkimiz kafamı karıştırsa da artık ne istediğimi biliyordum. Kuzey benden hoslaniyordu evet ama aşık değildi. Onu böyle kabul edebilirmiydim. Ya bana olan ilgisi biter ve gerçekten birine aşık olursa o zamn ne yapardım. Sonuçta bu engelleyebilecegimiz birsey değildi. İnsan aşık olacağı kişiye karar veremiyordu.
Bana olan davranışları seviyor gibiydi. Ama beni daha önce de kandırmıştı. Benim gemileri yakmadan önce Kuzey'in bana aşık olup olmadığını anlamam gerekiyordu. Bütün hayatımı onun için degistireceksem buna değmeliydi.
Ertesi gün sabah erkenden annemi arayıp çocukların yanında olduğumu haber verdim. O benim için babamı oyalardi. Bu aralar babamın gözü üzerimdeydi. Biraz daha dikkat etmem gerekiyordu.
Kuzey işe gidince Defne'yi aradım. Acilen buluşmamız gerektiğini söylediğimde çalıştığı için öğle arasında görüşebilecegimizi söyledi.
Defne ile buluştuğumda biraz olsun moralim yerine geldi. Espirileriyle beni güldürüyor ve minik bebeğini anlatıp duruyordu. Ece ile onu dinlemekten bile yorulmuştuk müthiş bir enerjisi vardı.
" Defne bana yardım etmelisin " dedim konuşmasını kesip.
" Tabiki canım hangi konuda " dedi neseli hali yerini ciddiyete bırakıp.
" Ben şu anda büyük kararlar almak üzereyim hayatımla ilgili. Babamdan daha fazla saklayamam bu durumu üstelik çok sıkıldım sanki bir suç işliyor gibi yigenlerimin yanına gelmekten, saklanmaktan. "
" evet canım haklısın ama ya ablanın başına gelenler seninde başına gelirse. Babanı biliyorsun. Tüm bunlara hazır mısın? "
Sorduğu soruyu ben aylardır düşünüyordum.
" evet herseyi göze alacağım ama ilk önce yapmam gereken çok önemli birsey var.
" Neymiş o. " dedi meraklanarak.
" Kuzey'in bana aşık olup olmadığını bilmek istiyorum. Ben bu şüphe ile bu yola çıkamam. Ablamın en büyük destekçisi eniştemdi. Onlar beraber başardılar. Ben tek başıma yapamam. "
" peki sen ona aşık mısın? " dediği anda şüphe duymadım " evet " derken. Belki de ilk kez bu kadar emin söyledim bunu. Bu zamana kadar ona ihtiyacım olduğu için yanımda olmasını istiyorum zannediyordum. Ama durumun bununla alakasi yoktu. Ben onsuz kalmaktan korkuyordum.
Bana aşık olsun veya olmasın beni özel hissettirdi her zaman. O yüzden onun bana karşı hisleri bu kadar önemli. Aşık olmaması benim çocuklarla kalmama engel değildi eskiden. Artık şartlar değişmişti ve ben onu kendime istiyordum.
" en basit yöntemi uygulayalım. Kıskandıralım. "
" Benimde aklıma ilk o geldi Beni kıskandığını zaten biliyorum. Ama bu kıskançlık sevdiği için mi yoksa benim onları birakmamdan korktugu için mi bunu anlayamam "
" Gerçekten içinden çıkılmaz bir haldesin. Sevgi ile aşkı birbirinden nasıl ayiracagiz ki. "
İkimizde hüzünlü gözlerle birbirimize baktık. Beni çok iyi anliyordu.
" Belki de onun sevgisi ile yetinmeliyim. Hem başka çarem yok ki Kuzey için olmasada cocuklar için bunu yapmak zorundayım. Zor olacak. Belki, bana gerçekten aşık mı, değil mi diye şüphe duyacağım sürekli. Benden hoşlandığını söylediği her dakika yine beni kandırıyor diyerek nefret edeceğim ondan.
" Tatlım neden bu kadar karamsarsın. Onun sana aşık olduğunu oyunla falan anlayamayız. Günü gelecek ve bunu sana hissettirecek. '
" sen nasıl anladın aşık olduğunu sana "
" tatlım bizimki seninkinden çok başka bir hikaye. Onun bana, benim ona ihtiyacımız yoktu ama ikimizde birbirimizi yanımızda istedik. Üstelik bu durumda bile ona inanmam kolay olmadı. "
Başımı sallayıp önümdeki kahveden bir yudum daha aldım. Kuzey ile birlikte babamın karşısına çıkabilir miydim? Yeğenlerini bırakmayacağını biliyordum. Peki ya benim onlarla birlikte olmam pahasına herseyini riske atarmıydı.
Defne ile konuşmak bana iyi gelmişti. Kuzey meselesini şu anda düşünmeyecektim. Onu rafa kaldırmıştım. Defnenin dediği gibi bunu oyunla anlamam mümkün değildi. Önce onunla konuşmam gerekiyordu.
Ben eve geldikten bir saat sonra Kuzey gelmişti. Bugün yemek yapacak halim olmadığı için yemeği dışarıdan söylemiştim. Yemekten sonra Eymen ile Ece oyuncaklariyla oynarken bizde Kuzey ile birlikte çaylarımızı alıp koltuğa geçtik ve çocukların oyunlarını seyretmeye başladık.
" Günün nasıl geçti? Diyerek sessizliği ben bozdum.
" Yorucu " dedi içini çekerek.
Koltukta tek ayağımı altıma alıp Kuzey'in oturduğu tarafa doğru çevirdim yönümü. Benim konuşacağımı anladığı zaman oda bana doğru dönüp ne söyleyeceğimi beklemeye başladı.
" Ben artık babama herseyi anlatmaya karar verdim. " dedim derin nefes alarak. Gozlerim hala elimdeki çay dolu kupadaydı.
" Gerçekten mi? Bende seninle bu konu hakkında konuşacaktım. " diyerek ilgiyle bana bakmaya başladı.
" Evet. Bu konunun daha fazla uzamasını istemiyorum. Ne olacaksa olsun biran önce. "
" Haklısın " diyerek kızgın gözlerle her yeri cam olan salondan bahçeyi izleyemeye başladı. Babama karşı abisi yüzünden kızgın olduğunu biliyordum ve onu çok iyi anliyordum.
" peki ne yapacağız " diyerek kendini olayların dışında tutamayacağının sinyalini verdi bana. Derin bir oh çekmek istedim o anda. Yanımdaydı ve bu içimi rahatlatmıştı.
" Yarın yemegi ailecek dışarıda yiyeceğiz. " dedim dudağımın kenarından gülerek. " Bizim evde"