Teyze Oldum

41. Bölüm

Selam canlarım. Nasılsıniz bakalım.

Bu bölüm daha önce hiç yayınlamadıgım bir bölüm olduğu için oy ve yorumları az.

Sizden yorum yapmanızı rica ediyorum.

Bölüm sınırı 100 oy ve 100 yorum hadi göreyim sizleri.

Gece yarısına kadar oturup dünürlük işini sağlamlaştırmaya çalışan misafirleri ugurladiktan sonra Kuzey'in yanına gittim. Tabiki bir saat müddet verdiği için her saat başı gelip o müddeti uzatan bana, biraz sinirliydi. Hem babamın evlilikle ilgili imalarıyla uğraşmak, hemde Kuzey'i oyalamak oldukça yorucuydu. Üstelik evlilik konusu kapanmış değildi. Hakan'ın anne ve babası benim istemediğimi bildikleri halde anlamamazlıktan geliyorlardi. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Kuzey'e evlilik konusunu halledemedigimi söylersem eminim ortalık karışırdı. O yüzden bunu şimdilik Kuzey'den saklamaya karar vermiştim.

Aşağıda neler olduğunu sorduğunda herşeyin yoluna girdiğini, merak etmemesi gerektiğini söyleyip onu geçiştirdim. Kuzey arka kapidan gizlice çıktığında bende odama geçtim. Yakında herşeyi kökünden çözecektim. O yüzden Kuzey'in şimdilik hiçbirşey bilmemesi işime geliyordu.

Bu akşam onlarla kalmayacağımı söylediğim zaman, yüzünde oluşan üzgün ifade ile sensiz o evde bir gece bile geçiremeyiz biz diyerek yüreğimi dağladı. Ama bu gece sabretmek zorundaydık. Babamın gözü bu gece üzerimdeydi. Bu geceden sonra onun o sinsi gözleri umrumda bile olmayacaktı.

Yastığa başımı koymam ile çocukların aklıma düşmesi bir oldu. Bensiz onlar yapamazlardı. Ece minik elleri ile parmağımı tutmazsa huzursuz olur uyuyamazdı. Eymen iyi geceler öpücüğünü almazsa üzülürdü.

Yatakta bunları düşünüp üzülmenin bana hiçbir faydası olmadığı için kalkıp üzerime dolaptan kalın bir hırka giydim. Odamın penceresinin önünde filmlerdeki şanslı kızlar gibi büyük bir ağaç olmadığı için parmaklarımın üzerine basarak ilerleyip kapıyı buldum. Kimse görmeden evden çıktığımda hemen bir taksi çevirdim.

Evden hiçbirşey almadan çıktığım için taksinin parasını nasıl vereceğim hiçbir bilgim yoktu. Ama Kuzey halleder diye ümit ediyorum. İstediğim yere geldikten sonra taksiciye beklemesini söyleyip hızlı adımlarla kapıya ulaştım. Çocuklar uyanmasın diye kapıyı hafif tıklattim. Kuzey inşallah kapıyı duyardı. Birkaç denemeden sonra ümidimi kesmeye başlamıştım. Beni duymuyorlardı.

Tam arkamı dönüp gidecekken Kuzey kucağında Ece ile açtı kapıyı.

"Derin"

Ece beni  görünce heyecanlanarak çığlık atmaya ve ellerini savurmaya başladı.  Hemen onu kucağıma alıp Kuzey'e  taksinin beklediğini söyleyip içeri girdim.  Kuzey sorularını sonraya saklayarak taksinin parasını ödemeye gitti. 

Birkaç dakika sonra hızlı adımlarla  içeri girip yanıma oturdu. Alnıma öpücüğünü kondurup, heyecanla konuşmaya başladı. 

" Ece'yi bir türlü uyutamadım. Sürekli ağlayıp durdu. Seni istiyor.  Eymen'de uzun süre uykuya direndi ama sonunda gözleri kapandı koltukta uyuya kaldı. Gelmene çok sevindim.

" Bugün sizden ayrı kalmak istemedim. " dedim hüzünlü bir sesle. Kuzey şüphe ile gözlerini gözlerime sabitledi.

" Bana söylemediğin birşey mi var? "

Ondan birsey sakladığı için kendini çok suçlu hissediyordu. Ama olaylarin büyümesini istemediği için bunu yapmak zorundaydı.

" Hayır merak etme seninde dediğin gibi ciddi birsey yokmuş. Bu akşamki misafirleri babamın  önemli iş ortakları o yüzden benimde orada olmamı istemiş. "