Teyze olduğunu henüz yeni öğrenen bir genç kız ablası ve eniştesi trafik kazası geçirince yiğenlerine bakmaya gönüllü oluyor. Ama tek gönüllü olan o değil. Abisinin çocuklarına sahip çıkan bir kardeş hayattaki tek akrabası olan bu iki yaramaz çocu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazık oldu Kuzeyciğimin gülüşlerine. Bu bey aklımdaki Kuzey'e çok benziyor. Tabi siz şimdiye kadar nasıl hayal ettiyseniz öylekalabilir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ondann ayrı kalmak bana iyi gelir zannetmiştim. Hislerimin yeni yeni kendini belli ettiğini. Eğer onu görmezsem unutabileceğimi... Kendimi kandırmışım.
Ona karşı olan hislerim yeni veya görmeyince hafifleyecek gibi değildi. Oysa onunla doğru düzgün el ele tutuşmadım. Onu öpmedim. Onunla sahte sevgili olduğum zaman bile ondan kendimi hep uzak tutmuştum.
Peki bu kadar neyini özlemiştim. Kumral saçlarını, bana her zaman içten bakan gözlerini, sadece birkaç kez tuttuğum ellerinin sıcaklığını ya da beni defalarca kıran taş kalbini mi? Aramızda geçen onca kırgınlığa rağmen neden onu göreceğim için heyecanlıydım.
Artik onun için hiçbirşey ifade etmediğimi biliyordum. Bunu bana o kadar çok belli etmişti ki. Bana ihtiyacı kalmadığında benden vazgeçmesi o kadar kolay olmuştu ki. Kırgınlığım yutmak isteyip yutamadığım lokma gibi boğazımdaydı yıllardır.
Ben neden onun gibi hayatıma devam edememiştim. Yurt dışına çıkma sebebim bile oydu. Çocuklardan uzaklaşmak istemediğim halde onları bırakmak zorunda kalmıştım. Üzüntüden zayıflayan bedenim ve gülmeyen yüzüm onları da kötü etkiliyordu. Eski teyzelerini istediklerini biliyordum. Ama elimde değildi. Eymen ben yurt dışına çıkarken çok üzülmüştü. Gitmem gerektiğini Ona uzun uzun anlatmıştım. Bir şartla kabul ederim demişti.
" Geldiğinde hic ağlamayacaksın tamam mı eskisi gibi hep güleceksin. "
Onu küçük pamuk kalbinden defalarca öpmüştüm ağlayarak. Kuzey'in benim için bu kadar önemli olduğunu ondan ayrılana kadar bilmiyordum. Bu kadar yıkılacağımı tahmin etmemiştim. Hislerimi küçümsemiş, hafife almıştım.
O benim için hiçbirşey hissetmediği halde benim bu kadar ona aşık olmam zoruma gidiyordu. Geçirdiğimiz günleri unutması beni deli ediyor, aşık olduğum suratını yumruklamak istiyordum.
