Teyze Oldum

35. Bölüm

Multimedia Kuzey ve Derin (temsili) iyi okumalar.

Derin'in ağzından...

Kuzey'in bana kendini affettirecegini söylediği günün üzerinden iki hafta geçmişti. Hayatımız normal düzeninde devam etsede benim içimde Kuzey'in herhangi birşey yapmamasının verdiği hayal kırıklığı vardı. Elimden geldiği kadar yansıtmamaya çalışsamda bal gibi de Kuzey bendeki değişikliğin farkındaydi. Benim ondan birşeyler beklediğimi biliyor ama kılını kıpırdatmıyordu.

Artık vazgeçtiğini düşünmeye başlamıştım. Benim pesimde o kadar koştuktan sonra vazgeçmesi bana saçma geliyordu. Kendisine ben bu kızı elde edecegim diyerek amaç belirlemiş olabilirdi. Ya da sıkılmış olabilirdi. Aklımdan çıkmayan soru tam olarak şuydu. Kuzey'in amacı ne?

Kendime de ayrı kızıyordum. Benimle oynayan hislerimi hiçe sayan adama ikinci şansı verdiğim yetmiyormuş gibi birde benden vazgeçtiği için ona sinirleniyordum. Ben salak değilde neydim ki.

Küçük evimin rahat ama Kuzey'in sığamayacagi kadar küçük olan koltuğunda ayaklarımı uzatmış oturuyordum. Eymen kreşte Ece ise uyuyordu. Anlayacağınız yalnızları oynuyordum. Eskiden çocuklara yetişmekte zorlanıyordum ama artık herşey rayına oturmuştu. Ben alışmıştım.

Çocuklarla uğraşmaktan zevk alıyordum ama aldığım diploma her dakika aklımdaydı. Artık evde boş boş oturmak istemiyordum. Ece hızla büyüyordu Eymen zaten okula gidiyordu. Aldığım diplomanın boşa gitmesini istemiyordum.

En kısa zamanda kendime iş kurmam gerekiyordu. Moda tasarımı okumam aslında kimseyi şaşırtmamıştı. Her ne kadar su anda çocuklardan fırsat bulup alışverişe gidemiyor olsamda hala alışveriş manyağı olduğum bir gerçekti.

Okuduğum bölümü büyük bir istek ve azimle okumuş yeteneğimi de konuşturarak başarılı bir öğrencilik hayatı geçirmiştim. Ev hanımı olmak aklımdan bile geçmemişti. Zaten bu imkansızdı. Okuldan çıkar çıkmaz çalışmaya başlamasam bile babamn adı sayesinde iyi yerlere geleceğimi biliyordum. Ama şu anda herşey değişmişti. Kendi ismimi duyurmak istiyordum. Soyadımla değil ismimle anılmalıydim. Bu konuyu en kısa sürede Kuzey ile konuşup halletmem gerekiyordu.

Kapının çalmasıyla Eymen ve Kuzey'in geldiğini tahmin ediyordum. Her ne kadar Kuzey eski evine taşınmak için ısrar etsede ben kabul etmemiştim. Bu evi sevmiştim. Üstelik Kuzey kendini bana ispatladığı zaman ödül olarak o eve gideceğimle ilgili saçma bir fikre de sahiptim. Fakat ispatlayacagina dair ümitlerim giderek azalıyordu.

Geçen günlerde fark ettiğim bir diğer şey Kuzey'den nefret etmediğimdi. Ona öfkeliydim, kırgındım ama içimdeki şey kesinlikle nefret değildi. Ona planlar kurduğum zaman bile nefret edecek kadar ondan uzaklaşamıyordum. Onun yaptıklarını başka birisi yapsaydı hislerimin adını nefret koyardım ama geleceğimi teslim ettiğim adam benimle oynadığı zaman bu kırgınlıktan öteye geçmemişti. Şu anda tek istediğim şey Kuzey ile eskisi gibi olabilmekti.

Onu bu kadar kolay affettiğim için kendime aylardır ertelediğim dişçiye gitme cezasını vermiştim. Kesinlikle dersimi alacaktım.

Kapıyı açtığımda Kuzey'in elinden tutmuş Eymen ve kiraz bana düzgün dişlerini göstererek gülümsüyordu.

" Merhaba. Bende geldim. " diyen Kiraz Kuzey'in elini bırakıp boyunun yettiği kadar belime sarılmıştı. Yere eğilip Kiraz'ı kucağıma almıştım. 5 yaşında bir kızın bu kadar hafif olması beni şaşırtmıştı." hoş geldin tatlım " deyip yanaklarına birer öpücük kondurdum.

Kiraz kokoş bir kız çocuğu olmakla beraber ye beni diye bağıran bir tatlılıga da sahipti. Peltek konuşmasıyla kendini sevdiriyordu.

Hepsini içeri alıp kapıyı kapattıktan sonra bende onların arkasından salona geçtim. Kiraz hemen Eymen'in yanındaki yerini alırken Kuzey'in yani bana kalmıştı. Salona büyük bir koltuk takımı almalıydim.