#Alec
Ze loopt gewoon weg, de kantine uit. Eerlijk gezegd kan ik het wel begrijpen, die opmerking was alles behalve aardig.
Het verbaast me dan ook niet veel dat Olivia daarop reageerde, ik ken haar misschien dan niet zo lang maar ondanks dat weet ik wel wel van haar dat ze heel aardig is en ze het voor mensen opneemt. "Maf wijf!" hoor ik Tiffany zeggen. "Wat?!" zeg ik verrast en boos. "Dat ze een maf wijf is, dat zie je alleen al aan haar vrienden." gaat Tiffany verder. "Ja." zegt Abigail instemmend. "Zulke mensen zouden naar mijn mening verbannen moeten worden uit de kantine, ik word al misselijk als ik naar ze kijk." gaat Abigail verder. "Weet je," zeg ik dan "zulke arrogante, asociale bitches als jullie moeten ze uit de kantine verbannen. Jullie mislukte make-up maakt mij serieus misselijk, net als die goedkope parfum van jullie." zeg ik voor ik ook opsta en weg wil lopen. Jackson gaat met me mee en laat die 2 rotwijven alleen achter aan een tafel.
"Waar gaan we heen?" vraagt Jackson me. "Olivia zoeken om onze excuses aan te bieden. Nu die twee aandachtzoekers eindelijk eens een keertje niet achter je kont aanplakken." antwoord ik en kijk goed om me heen om te kijken of ik Olivia kan vinden.
Jackson vond me reactie grappig en moet even lachen voor hij me helpt met zoeken, voor de grootste klootzak van de school is hij echt een aardige gast, en een van me beste vrienden.
"Daar zijn ze." hoor ik Jackson zeggen die wijst naar buiten. En ja hoor, daar is Olivia met haar "vrienden" onder een boom aan het zitten. Snel loop ik naar buiten, richting Olivia, zodra haar vriend me in de gaten heeft tikt hij haar aan. Ze kijkt naar me op, haar felle ogen zijn feller dan normaal door de zon die in haar ogen schijnt. In plaats van me walgend of boos aan te kijken zie ik dat ze me met haar vriendelijke glimlach aankijkt, zoals altijd. Ik geef haar een glimlach terug voor ik bij hen ga zitten. "Ik wilde even sorry zeggen van net, wat die meiden net deden kon niet." zeg ik meteen tegen Olivia voor ik amper zit. "Je hoeft echt geen sorry tegen mij te zeggen, maar wel tegen hun. Ik bedoel, ze hadden het recht niet om zo over anderen te praten." zegt ze alsof het niks is. "Je moet je niks van hen aantrekken, ze kleineren andere mensen alleen maar om zich beter te voelen." zegt Jackson voor ik kan reageren. "Is dat waarom je met hun allebei had?!" zegt de vriendin van Sasha op een heel aanvallende manier. Aan Jackson te zien zag hij dat niet aankomen, net als ik. "We hadden niet echt iets..... we zijn gewoon een aantal keren, uhm, op stap geweest." zegt Jackson heel sukkelig, alsof hij probeert te ontkennen dat hij ooit iets met hen heeft gehad. Normaal gesproken verteld Jackson graag hoe hij meisjes speciaal laat voelen, voor max 2 dagen, om vervolgens sex met ze te hebben en dan nooit meer naar ze om te kijken. Nu probeert hij alles een beetje over te laten komen alsof er helemaal niks is gebeurd. Terwijl hij een beetje naar woorden zoekt leg ik uit "Ze hebben nooit wat gehad, Abigail en Tiffany zijn gewoon zelf zo'n domme roddel gestart. Je hebt gezien hoe ze de hele tijd aan hem plakken toch, volgens mij denken ze serieus dat ze een relatie met Jackson hebben in hun psychische hoofden.". Olivia spreid haar ogen wijd open "Zijn dat die Abigail en Tiffany?" en kijkt haar gemene vriendin aan. Die gemene vriendin lijkt niet meer zo gemeen meer en kijkt weg, Olivia's nieuwe vriend (die homo is denk ik) geeft haar antwoord door "Ja." te zeggen. Olivia is even stil en lijkt na te denken, alsof alles nu pas in elkaar past. "Kunnen we alsjeblieft vergeten wat er net gebeurd is en over nieuw beginnen?" vraagt Jackson dan na een tijdje stilte. Verrast kijkt Olivia hem aan als hij zijn hand naar haar uitsteekt en zegt "Ik ben Jackson.". Niet veel later schud ze zijn hand en zegt "Olivia, en dit hier zijn mijn vrienden Sascha en Jason." met een glimlach.
Jackson heeft ook zo'n glimlach, wat hij normaal gesproken nooit heeft. Als we het daar toch over hebben, Jackson heeft nooit op zo'n manier tegen een meisje gepraat of überhaupt zo behulpzaam tegen een meisje geweest. Niet dat ik er lang over na kan denken, want ze beginnen al over een nieuw gespreksonderwerp. Niet veel later ging de bel, ik liep met Olivia mee naar haar klas en sprak met haar af om de volgende pauze ook samen te gaan zitten zodat ik haar meer van de school kon laten zien.
Zoals belooft ging ik naar Olivia's lokaal om samen de lunchpauze te vieren. Zodra ik aankom zie ik Olivia..... en Jackson? Ik loop op hen af en zie dat ze het blijkbaar over iets grappigs hebben want ze lachend beide. "Hey." zegt Olivia wanneer ze me opmerkt. "Hey." groet ik haar nogal verbaast terug. "Dus, waar gaan we heen?" vraagt ze me enthousiast. Haar enthousiasme maakt me blij "Dat is een verrassing." zeg ik voor ik wegloop met Olivia achter me aan. Zo lopen we een aantal lokalen langs om vervolgens uit te komen bij een soort techniek lokaal. Dit is niet het techniek lokaal wat gebruikt word door alle studenten, maar meer als een keuzevak dat een soort van techniek+ is. Hier worden er echt dingen gebouwd, en aangezien best wel geïnteresseerd is in auto's en zulke dingen dacht ik dat ze het wel leuk zou vinden. Wanneer ze het lokaal ziet gaan haar wenkbrauwen omhoog, is dat een goed of slecht teken?
Ze loopt wat verder het lokaal in en bekijkt alles wat in het lokaal staat. "Aangezien je nog geen officiële rondleiding hebt gehad leek het me wel interessant om je in te lichten over dit de keuzevakken die hier kan volgen. Een daarvan is techniek, niet veel meisjes doen dit vak maar ik dacht dat je het wel leuk zou vinden." vertel ik haar terwijl ze verder kijkt. "Vind je het iets?" vraag ik haar. "Jaaaah!" zegt ze enthousiast. "Mooi zo, want je kan je inschrijven." hoor ik een bekende stem opeens zeggen. Glimlachend kijk ik naar de kleine opslagruimte waar meneer Roosewell uit komt lopen. Toen Ace nog op deze school zat was dit zijn lievelingsvak en leraar, elke dag kwam hij wel thuis met een grote glimlach en super goed verhaal.
De man komt op Olivia aflopen en zegt "Meneer Roosewell, ik geef de vakken houtbewerking, techniek en techniek+." zegt hij vriendelijk en steekt zijn hand uit. "Olivia." zegt ze glimlachend. "Dus ik heb gehoord dat je wel geïnteresseerd bent." zegt hij. "Jazeker!" antwoord Olivia. "Mooi zo, want we hebben een tekort aan gemotiveerde meisjes bij dit vak." zegt hij. Hij loopt richting zijn ijzeren bureau en haalt er een blad uit, een leeg blad. "Eigenlijk begint de inschrijving morgen pas, maar aangezien dames toch voor gaan zou ik graag je hele naam willen hebben." zegt hij.
#Olivia
"Olivia Gar-, ik bedoel Stone." zeg ik. De man kijkt me voor de zekerheid nog even aan en zegt "Stone?" ik knik.
"Olivia stone, hebbes." zegt hij. "Welkom bij het vak techniek+, elke dinsdag het 7de uur." zegt hij met een grote lach. "Dan zie ik je dinsdag." zegt hij en legt het blad op zijn bureau. "Tot dinsdag." zeg ik en loop met Alec het lokaal, eerder werkgarage, uit.
"Waarom schreef jij je niet in?" vraag ik Alec. Hij lacht even voor hij zegt "Techniek is niet bepaalt iets voor mij." zegt hij eerlijk. "Maar Ace- ik bedoel Hugo- hield wel echt van het vak." verteld hij. "Wat is dan wel een vak voor jou?" vraag ik hem nieuwsgierig. "Dat laat ik je zien na schooltijd, aangezien we anders geen tijd meer hebben om te eten." zegt hij geheimzinnig. Nu wil ik het echt heel graag weten, maar dat word wachten dus. Samen met Alec gaan we terug naar het plekje onder de boom, waar Sasha en Jason zitten..... die lastig worden gevallen door die "Tiffany en Abigail". Snel loop ik erop af, maar het is te laat. Het drankje dat Abigail net vast hield druipt van Sasha's gezicht af. BEN JE SERIEUS? Wow déjà-vu. "What the fuck!" schreeuw ik bijna. Ik sla het lege blikje uit Abigails hand. Met een grote, trotse lach zegt ze "Wat?" alsof ze niks verkeerd heeft gedaan. "Ja, je moet je nu echt heel stoer voelen." zeg ik tegen haar vol met walging. "Het was een ongelukje." zegt ze en doet alsof het niks is. De woede die ik voel kan ik niet echt onder dwang houden. Wat ik verder doe is nogal een waas voor me, want zodra Abigail wegkeek kon ik het niet meer bedwingen. Voor ik het wist pak ik het blikje in Tiffany's hand af en gooi ik hem over Abigail heen. Het gevoel dag ik daarbij krijg is nogal een droom, want het is zowel bitter als zoet. Zoet want ik heb het gevoel dat ik Abigail en Tiffany en ook nog eens Yasemin, Larissa en Alissa terugpak. Maar bitter omdat ik me nu net zo'n pestkop voel als hun. Terwijl ik net zo geschrokken ben als Abigail en Tiffany, helpt Alec Sasha overeind. "Ik heb een trui in mijn kluisje." zegt hij en trekt Sasha een beetje tegen zich aan. Abigail daarentegen kijkt me woest aan, voor ze me kan vermoorden springt Jason voor me. "Ga eens weg vieze flikker!" schreeuwt ze tegen hem en slaat tegen zijn borst. "Hey, dit shirt was duur!" schreeuwt hij terug. Terwijl Abigail en Jason ruzie maken trekt Alec me met zich mee naar zijn kluisje met Sasha in zijn andere hand.
"Het spijt me." zeg ik dan zodra Alec zijn trui had gepakt, aan Sasha gaf en ze zich in de meisjes-wc omkleed. Alec staat tegen de muur aan en ik tegen de muur er tegenover. "Waarvoor?" vraagt hij. Ik moet zuchten "Voor de drama die ik heb gemaakt, normaal ben ik nooit zo maar..... ik weet het niet. Ik kon gewoon niet toekijken hoe ze zo gekleineerd werd." zeg ik hardop zeggend. "Daar hoef je je excuses echt niet voor aan te bieden, het werd eens tijd dat iemand het een keer voor haar opnam. Jij bent hier niet eens een dag en je helpt al iemand." zegt hij glimlachend en geeft me een goed gevoel. "Dankjewel." zeg ik zacht en geef hem een knuffel, hij is zo aardig tegen me en om eerlijk te zijn had ik dag echt nodig na zo'n domme eerste dag. Terwijl Alec en ik elkaar een knuffel geven komt Sasha naar buiten met de schooltrui van Alec aan. Alec en ik laten elkaar meteen met rust en kijken naar Sasha die er nogal ongemakkelijk bijstaat. "Gaat het?" vraag ik haar en leg mijn hand medelevend op haar schouder. "Gaat wel." zegt ze sterk, maar ik zie aan haar dat ze het toch moeilijk heeft. Dit is echt déjà-vu, het lijkt net op een Brianna die Olivia helpt moment, maar dan een Olivia helpt Sasha moment. "De bel gaat zo." deelt Alec mee. "Zal ik meelopen?" vraag ik Sasha. "Nee, ik breng haar wel. Jou lokaal is toch aan de andere kant van de school." zegt Alec dan zorgzaam. "Na schooltijd haal ik je weer op om je mijn lievelingslokaal te laten zien." herinnert hij me nog voor we allebei een andere kant oplopen.
Zo doet hij was hij had gezegd, na het 6de uur stond hij zoals beloofd voor mijn lokaal. Glimlachend wacht hij op me, "Ben je er klaar voor?" vraagt hij me. Glimlachend zeg "Ja en ik moet eerlijk zeggen dat je me erg nieuwsgierig hebt gemaakt." antwoord ik. "Laten we dan maar gaan." lacht hij. Samen met Alec loop ik een aantal gangen in en uit, tot we bij een lokaal aankomen die nogal afgezonderd is van de andere lokalen, zodra we naar binnen lopen zie ik het al. Het is een muzieklokaal, vandaar ook dat het afgezonderd is zodat andere klassen er geen last van hebben. Natuurlijk is dit zijn lievelingslokaal, hij had me al verteld dat hij van muziek houd. "Wat vind je ervan?" vraagt hij me met een grote glimlach. "Ziet er erg goed uit." vertel ik hem en raak een paar instrumenten aan. Alec daarentegen pakt een gitaar en gaat zitten. "Anastasia vertelde me dat je van zingen houd, laat eens wat horen." lacht hij en kijkt me bijna smekend aan. NEEEE, Rebecca (medewerker in het weeshuis) heeft Anastasia vast verteld dat ik in een band speelde, als ik zo denk kan ze ook verteld hebben dat ik vaak met Benjamin zing of speel. "Dat valt echt wel mee." zeg ik een beetje gênant, hopend dat ik hier onderhuur kan komen. "Dat bepaal ik wel, zing nou maar." zegt hij en begint al een aantal snaren aan te staan. "Wat moet ik zingen?" vraag ik hem dan. "Gewoon, het eerste beste wat je kan verzinnen." lacht hij. Ik moet ervan lachen dat hij zo spontaan is, maar dan luister ik naar het deuntje dat hij speelt en verzin er snel iets doms en cliché op. Zodra ik de eerste paar woorden eb gezongen gaat de rest van zelf. Het helpt ook om mijn ogen te sluiten, wanneer Alec het deuntje veranderd word het maar eens tijd voor het referein. Zodra ik mijn ogen open ziek ik Alec bewonderend kijken, voor ik het weet zingt hij mee en sta ik versteld van zijn prachtige stem. We blijven elkaar aankijken en lijken aan te voelen op de juiste momenten want het klinkt allemaal nog best goed voor de eerste keer zonder nummer of tekst. Zo blijven we een tijdje zingen en is het soms zijn beurt tot hij stopt met spelen. Lachend kijken we elkaar aan, wat me een fantastisch gevoel geeft. "Dat klonk geweldig!" schreeuwt hij bijna. "Als ik wist dat je zo goed was had ik dit veel eerder gedaan." gaat hij enthousiast verder. "Geloof me, als ik wist dat je ook nog eens zong had ik het je gedwongen om voor me te zingen." ga ik versteld verder, ik zag dit echt niet aankomen. Hij vertelde me dat hij muziekinstrumenten bespeelde, maar niet dat hij ook zong. "Schrijf je liedje?" vraagt hij me wanneer hij de gitaar weer op zijn plek zit. "Want wat je daar net improviseerde klonk echt geweldig." zegt hij en draait zich naar me om. Ik haal mijn schouders op "Ik schrijf wel eens iets op, maar het is niet echt goed ofzo." zeg in een beetje ongemakkelijk. "Mag ik het alsjeblieft een keertje zien, ik ben echt nieuwsgierig geworden naar je andere talenten." zegt hij enthousiast. "Uhm, ja kan wel." zeg ik wat minder enthousiast dan hem. Hij lijkt het op te merken want hij zegt meteen "Als je niet wilt hoef je het echt niet te laten zie ." op een erg liefde en bescheiden toon. "Nee, nee! Tuurlijk mag je het zien." zeg ik dan, waarom zou ik het hem niet laten zien, probeer ik mezelf te overtuigen. Het is gewoon dat er een paar nummers instaan die over Jayden gaan, ik heb ze zelf niet eens bekeken na alles wat er gebeurd is. Maar dat maakt niet uit, kom op, dit is het perfecte moment om hem te vergeten. Nieuwe stad, nieuwe vrienden, nieuwe kansen.
Samen met Alec loop ik het lokaal uit. Enthousiast praten Alec en ik over alle alle dingen die we willen doen. Zodra we bijna bij de uitgang van de school zijn horen we opeens iemand "ALECCC!" schreeuwen. Geschrokken kijken we om, waar een klein rood boos mannetje staat. "Shit!" hoor ik Alec zeggen voor de man op ons afloopt. "Ben jij niet iets vergeten?" vraagt hij boos en geïrriteerd richting Alec. "Sorry meneer." is het enige wat Alec uit kan brengen. "Dat word nablijven tot kwart voor 5." zegt de man. "Sorry, maar je moet effe alleen naar de parkeerplaats. Luke staat daar." zegt Alec, voor hij snel achter de man aangaat. Niet veel later zijn zowel Alec als de man verdwenen en sta ik alleen voor de uitgang. Na een tijdje stil gestaan te hebben loop ik toch de school uit. Niks wetend kijk ik een beetje om me heen, en ja hoor; daar zie ik Luke al zwaaien. Met een grote glimlach loop ik op hem af. Ik loop de school en de muur voorbij........ Naast de muur staat een hele groep jongens. Niet jongens die hier op school zitten, maar eerder de jonge mannen die ik toen in de garage zag, degene wiens motor ik moest maken staat er ook tussen met zijn mouwen opgerold waardoor zijn getatoeëerde armen goed te zien zijn. Ze lijken allemaal te wachten op iemand, dat is niet alleen te zien aan hun verveelde gezichten maar ook aan hun houding. Zodra een van hen me blijkbaar doorheeft begint hij meteen te grijnzen, beschaamt probeer ik snel langs hen te lopen. Een paar andere beginnen te fluiten of te roepen, maar ik probeer net te doen alsof ik ze niet door heb; nee grapje, stiekem hoop ik dat ze me misschien zouden geloven dat ik doof ben. Ik kijk niet terug of of op naar de jongens tot ik bij Luke ben. Die heel zorgzaam elke stap bekeek die ik en al die jongens zette. Wanneer ik instap kijkt hij nog even heel goed richting de groep jongens met een blik die erg zorgzaam is.
Hij gaat in de auto zitten en geeft een aantal keren gas. Het klinkt zo fantastisch en voelt ook fantastisch wanneer de auto optrekt en we de straat uit rijden, deze Dodge is opgevoerd en dat ik duidelijk te merken ook. Ik kijk een beetje naar het interieur van de auto, de prachtig rood, leren beklede bangen, de moderne stereo installatie en natuurlijk het stuur dat wen prachtig logo heeft. "Hoe was school?" hoor ik Luke lachend vragen nadat hij me heeft betrapt op het checken van de auto. "Wel okey." lieg ik een beetje. Ik ga echt niet vertellen over het Abigail-Tiffany incident. "Heb je al vrienden gemaakt?" vraagt hij verder. "Ja." zeg ik glimlachend, want deze vrienden zijn fantastisch. "Mooi so." zegt hij met een grote tevreden lach op zijn gezicht. "Heeft Alec je nog verteld over de keuzevakken?" vraagt hij weer na een tijdje. Ik knik en zeg "Ja, ik heb me vandaag ingeschreven voor techniek plus." zeg ik informerend. "Serieus? Ace en ik deden dat ook. Het is echt een fantastisch vak, maar let alsjeblieft op dat je niet als die domme bimbo's Abigail en Tiffany word die zich alleen inschrijven voor de jongens." zegt hij. Met grote ogen kijk ik naar hem op, ik weet niet of het een waarschuwing of belediging is, maar hoe dan ook; IK WORD NIET ZOALS HUN! "Komt goed." zeg ik zachtjes, terwijl ik in mijn hoofd helemaal losga met scheldwoorden. Okey, laat dat van net maar zitten; nu pas weet ik hoe Brianna zich zou moeten voelen.
"Wie zijn je vrienden eigenlijk?" vraagt hij me opeens uit het niets. "Ik weet niet of je ze kent, maar Jason en Sasha." zeg ik. "Sasha? Bedoel je dat meisje die altijd getreiterd word?" vraagt hij me verbaast. "Ik weet niet of het die Sasha is, maar ik weet wel dat Tiffany en Abigail haar lastig vallen." zeg ik eerlijk. Luke lijkt even na te denken voor hij zegt "Misschien is het beter als je uit haar buurt blijft, zodat zelf niet lastig gevallen gaat worden." zegt hij best wel behoedzaam. Ondanks dat ik het erg waardeer dat hij me advies geeft, ik ga niet stoppen om met Sasha om te gaan. Ze is een hele aardige meid als je haar kent en wanneer iemand het moeilijk heeft hebben ze pas echt vrienden nodig. Brianna liet mij niet alleen toe heel de school mij haatte, dus ik laat Sasha ook niet alleen. "Bedankt voor het advies, maar ik kan wel voor mezelf zorgen." antwoord ik terug aan Luke.
(Video; Olivia en Alec die aan het zingen zijn in het muzieklokaal, maar dan met zijn tweeën met Alec achter de gitaar. -Alec en Olivia zien er anders uit in het boek-)