#Olivia
Vandaag ben ik extra vroeg opgestaan, niet dat ik echt wakker moest worden aangezien ik amper heb kunnen slapen door de zenuwen. Nadat ik voor de 100ste keer op mijn wekker had gekeken besefte ik me dat ik net zo goed op kon staan rond 05.47.
Het enige voordeel aan zo vroeg opstaan is dat je een lekkere, lange douche kan nemen.
Normaal gesproken zou ik een paar spullen bij elkaar moeten pakken en snel moeten zijn, aangezien er in het weeshuis meerdere mensen graag in de ochtend willen douchen, maar aangezien ik ju gewoon een badkamer in mijn kamer heb is dag niet nodig.
Op mijn gemak pak ik een schoon setje lingerie uit mijn (inloop)kast, om vervolgens meteen door te gaan naar mijn badkamer. Voorzichtig laat ik mijn ondergoed langzaam naar beneden glijden, om niet veel later ook mijn oversized shirt (waarin ik slaap) uit te trekken. Ik gooi mijn ondergoed en shirt in een wasmand voor ik de douche instap, wat me een heerlijk fris gevoel geeft. Het water geeft me een dijn gevoel, nou ja, het laat me even het spanning gevoel vergeten.
Ik weet niet hoelang ik onder douche sta, maar het word maar eens tijd dag ik eruit stap. Snel droog ik mezelf af en trek ik mijn schoon setje lingerie aan, voor ik uit de badkamer loop en naar mijn kast loop. Ik kijk een beetje rond, wat zal ik eens aandoen? Normaal gesproken zou ik een trui ofzo aandoen, maar het is hier veel warmer dus moet ik toch maar voor iets anders gaan.
Zo blijf ik even kijken door de kast met kleding die ik normaal gesproken nooit aan zou doen, begrijp me niet verkeerd; ik vind het mooie kleding, maar ik weet gewoon niet of het wel iets is wat ik zelf uit zou kiezen. Ik weet dat het vandaag lekker weer gaat worden, en aangezien het mijn eerste schooldag is zal ik niet echt lessen gaan volgen maar meer rondleiding krijgen dus laat ik maar gaan voor iets basics, als ik dat in ieder geval kan vinden in deze kast.
Gister heb ik gemerkt dat de meeste meisje hier in korte broekjes lopen, wat me niet verbaast met deze warmte, en aangezien ik niet op wil vallen besluit ik ook maar om een kort broekje aan te doen, waar ik normaal niet echt van ben. Om eerlijk te zijn heb ik best wel veel meisje gezien met croptops of tanktops, maar dat vind ik iets te bloot voor mezelf dus ga ik maar met een basic wit shirtje.
Het positieve van deze kast is dat er meer dan genoeg keuze is aan accessoires, tassen en schoenen (hakken, omdat Anastasia vind dat ik als "jonge dame" mijn "prachtige figuurtje" meer eer aan doe bij het dragen van hakken).
Ik ga voor Eem van de laagste hakken, die er nog best wel tof uitzien bij deze outfit.
Helemaal aangekleed en al met matchende schoenen, tas en een leuke zonnebril loop ik richting de keuken, na even gezocht te moeten hebben.
Wanneer ik aankom zie ik dat iedereen al aan tafel zit, op Luke na. Ik neem het hem ook niet kwalijk aangezien hij hard heeft gewerkt voor zijn examens en nu al bijna klaar is.
Anastasia is een appel aan het eten, terwijl Zachary een kop koffie drinkt bij zijn krant.
Zodra Anastasia me in de gaten heeft staat ze meteen op en kijkt ze me op overdreven manier aan met open mond, wanner ze zegt "Wat zie je der fantastisch uit.". Nogal ongemakkelijk lach ik een beetje tot Anastasia, Zachary aanstoot om ook te kijken.
Wat hij ook doet, net als Anastasia geeft hij me een compliment op zijn eigen manier "Leuk." is wat hij uitbrengt, voor hij weer met zijn neus in de krant kijkt.
Anastasia trekt meteen een stoel naar achter zodat ik kan gaan zitten, wat ik ook doe, om me vervolgens een hele stapel pannenkoeken voor mijn neus en een kop thee. Met grote ogen kijk ik verbaast naar het bord; ik weet niet of het komt omdat ze van me verwacht dat ik alles zal opeten of omdat ze ze zelf heeft gemaakt.
Ik blijf even staren naar het bord tot Anastasia er iets van zegt "Ontbijt je s'morgens niet?" vraagt ze me op dezelfde toon als gister, met de taart, bang dat ze me niet kent ofzo. "Nee, nee," zeg ik snel voor ze weer teleurgesteld raakt. "het is gewoon dat ik normaal s'morgens wat..... wat lichter eet." zeg ik zo netjes mogelijk. "Wat eet je normaal dan?" hoor ik Zachary vragen voor Anastasia kan. "Uhm, gewoon muslie, crueslie, cornflakes, dat soort dingen." zeg ik even nadenkend. "Had dat dan eerder gezegd." hoor ik Anastasia zeggen, voor ze een keukenkastje, die aardig groot is voor een "kastje", opentrekt met verschillende soorten cornflakes, muslie, crueslie, ontbijtgranen, havermout ect. "Luke is ook gek op dit soort dingen, maar we willen wel dat hij gevarieerd blijft eten." zegt Anastasia terwijl ze de kast inkijkt. Wanneer ze me terug aankijkt en mijn grote ogen ziet krijgt ze een klein lachje die een blije moeder normaal gesproken heeft, zo staart ze even voor ze me iets aanbied.
Ik neem al genoegen met het eerste beste wat ze me aanbied, om het vervolgens snel op te eten om dan meteen mijn tanden te poetsen.
Ik sta al helemaal klaar voor de deur, met tas en al, Zachary en Anastasia komen net de gang inlopen. Wanneer ze allebei voor me staan geeft Anastasia me een knuffel en zegt ze haastig "Veel plezier op school, ik weet zeker dat je op de eerste dag al veel nieuwe vrienden maakt." voor ze zich snel van me losmaakt. Zachary moet er een beetje van lachen, alsof hij al had voorspeld dat dit zou gebeuren. Anastasia blijft me nog even aankijken voor ze Zachary een kus geeft en we samen (Zachary en ik) de deur uitstappen. Bij de eerste stap die ik zet voel ik al spanning in mijn maag, maar de warme zo'n geeft me toch nog een lekker gevoel zodra ik mijn ogen sluit. "Dus, met welke wil je vandaag naar school?" hoor ik Zachary vragen. Snel open ik mijn ogen en zie dat Zachary een bosje sleutelt omhoog houd, terwijl hij tussen een paar auto's staat.
Meg een grote lach, als kind in de snoepwinkel, kijk ik hem aan.
"Weet je zeker dat je niet wilt dat ik met je mee naar binnen ga?" vraagt Zachary wanneer we zijn aangekomen voor "mijn (nieuwe) school". "Dat is echt niet nodig, u kunt gewoon naar uw werk gaan." zeg ik en niet omdat ik me schaam, maar omdat ik gewoon niet wil dat hij te laat komt op zijn werk. "Je hoeft nu echt geen u meer te zeggen en indie het echt met alle liefde." zegt hij weer hulp aanbiedend, alsof ik een klein meisje ben die net naar ze kleuterklas gaat. "Nee echt niet, Alec wacht al op me." zeg ik wijzend naar Alec die naar me zwaait. Zachary lijkt er een beetje moeite mee te hebben, maar stemt uiteindelijk in. "Dan zie ik je vanavond, Luke komt je na school wel ophalen." zegt hij glimlachend als een boer met kiespijn. "Heb een fijne dag." zegt hij voor ik uitstap en ik hem nog net een glimlach kan geven en de deur van de auto dichtsla, op de rustige wijze, want het is wel een Porsche. Jup, ik heb gekozen voor de Porsche, gewoon omdat ik wel wilde horen hoe erg die optrekt. Ik zwaai nog even voor Zachary de straat uitrijd en richt me dan weer op Alec, die me met een grote glimlach aankijkt aan de andere kant van de weg.
Zonder te kijken, wat een domme fout is, ren ik de straat over richting Alec. Midden op de weg hoor ik wat gepiep. Zodra ik geschrokken opkijk zie ik een stel jongens in een auto, waarvan ik nu al weet dat ik ver bij hun vandaan moet blijven. Beschaamt loop ik snel door, lekker hoor Olivia; je eerste schooldag was gewoon letterlijk een bijna doodservaring. Beschaamt ga ik hij Alec staat die het wel grappig vond, terwijl ik beschaamt met rood gezicht naar mijn schoenen kijk. "Lekkere eerste indruk." grapt Alec, voor we het beginnen te lopen. Zodra we bijna bij de ingang zijn zie ik de jongens van net op de auto zitten met een aantal meisjes om hen heen. Okey Olivia, als je dit overleeft kan het niet erger worden en zit je vandaag wel goed. Ik maak geen oogcontact, niet met Alec en niet met de jongens. Het lijkt goed te lopen tot iemand "Alec!" roept. SHITTTTT, aangezien ik niemand anders heb dan Alec en ik niet alleen de school in wil lopen op mijn eerste schooldag, voel ik me verplicht om ook te stoppen. Zodra ik opkijk voel ik hoe de strijdlustigheid op mijn eerste dag me langzaam in mijn schoenen zakt. Het is de chauffeur die me net bijna had aangereden, ondanks dat het mijn fout was. De jongen seint naar Alec dat hij moet komen, wat hij ook doet. Jammergenoeg heb ik die keuze niet, want Alec trekt me letterlijk met zich mee. Zodra we bij het groepje staan, dat me erg laat denken aan Jayden, Alex, Jason, Yasemin, Larissa en Alissa, voel ik me nog slechter. Alec groet de jongens en ik blijf naar mijn schoenen kijken, wat voor mij heel goed werkte, tot het plan werd verstoord door Alec die het blijkbaar nodig vond om deze routine te onderbreken. "Dit is Olivia." zegt hij met een grote glimlach en wijst richting mij. FUCK, daar gaat mijn plan van doen alsof ik niet besta als een onzichtbare niets bestaand ding. Beschaamt kijk ik op en zie ik hoe ik aan word gestaard, fijn. Ik til mijn hand op als een soort van groet.
Er ontstaat een best wel ongemakkelijke stilte, waarvan ik niet weet of het komt door de stilte zelf of omdat ze te druk bezig zijn met me een bodycheck geven. "Jackson." zegt een bande jongens, de jonge van niet die achter het stuur zat. "Olivia." zeg ik met een awkward lachje.
De rest van het gesprek gaat gelukkig niet meer over mij, ondanks dat ik de hele tijd aangekeken word, zo'n gevoel heb ik dan aangezien ik niet heb gekeken of het echt klopte.
***TRINGGGGG***
YES! God heeft mijn gebeden gehoord, zo snel als ik kan kijk ik op als teken dat ik weg wil. "Waar ga je heen?" vraagt de jongen..... Jackson heette hij. "Ik bedoel, het is pas de eerste bel." zegt hij er snel achteraan. "Ik moet nog vragen welk lokaal ik zit." zeg ik snel, terwijl ik al richting de ingang van de school loop. Eenmaal binnen kijk ik snel even rond om te kijken waar de balie is, die best wel moeilijk te zien is vanwege het enorm aantal mensen in deze school. Gevonden! Snel loop ik naar de balie, aangezien ik niet veel tijd meer heb voor de eerste les.
"Halo." zeg ik tegen de kleine vrouw achter de balie. "Halo." zegt ze aardig terug. "Ik ben nieuw op deze school en er werd mij verteld dat ik hier mijn rooster op moet halen." zeg ik uitleggend. "Wat is je naam?" vraagt ze en zet haar leesbril op voor ze achter de computer gaat zitten. "Olivia Garc-, ik bedoel Olivia Stone." zeg ik dan, vergeten dat ik nu een andere achternaam heb. "Stone....... ah hier hebben we het, Olivia stone." zegt ze en drukt op een knop voor ik de printer hoor. De vrouw staat op en gaat bij de printer staan, wachtend tot mijn rooster er uitkomt. "Olivia Stone, ben je familie van Luke Stone?" vraagt ze me dan na een aantal keren mijn naam hardop denkend gezegd te hebben. Soort van familie eigenlijk, maar ik knik toch vriendelijk van ja. Het blaadje komt gedrukt uit de printer, ze legt het op de balie voor me neus en zegt "Je moet naar dit lokaal toe, die is te vinden op de begaande grond." terwijl ze het met een pen aanwijst. Onwetend staar ik naar het blaadje, tot de vrouw "Jason!" hoor ik haar opeens zeggen. Ik voel hoe ik langzaam een hartverlamming krijg, Jason?! Ik blijf verstijfd stilstaan. Voor ik het weet staat er een jongens naast me met prachtige wenkbrauwen. "Jason, dit is Olivia ze is nieuw op deze school. Zou je haar misschien mee kunnen nemen naar je mentorles?" vraagt ze hem vriendelijk. Hijkijkt me onderzoekend aan en zegt dan "Natuurlijk.".
Ik pak mijn tas van de grond en mijn rooster blad van de balie, voor ik achter Jason aanga. We lopen een aantal drukke gangen in en uit zonder iets te zeggen voor hij een opmerking maakt "Sorry, ik kan het echt niet laten." en stopt in de gang. "Maar je schoenen zijn echt prachtig, zijn het echte Yeezy's? vraagt hij me. Glimlachend knik ik van ja. "OH eM Gee, waar heb je ze vandaan?" vraagt hij me enthousiast. Schouderophalend antwoord ik hem "Sorry, ik weet het niet mijn moeder heeft ze voor me gehaald.". Hij lijkt het jammer te vinden, maar gaat gewoon door met praten. "Ik mag je moeder nu al." zegt hij met een overdreven glimlach. "Ik ook." mompel ik zachtjes voor ik weer achter hem aanloop het lokaal in.
De eerste 2 lessen waren fantastisch, misschien omdat allebei mijn lessen met Jason waren en ik allebei de lessen naast hem kon en mocht zitten. Begrijp me niet verkeerd; mijn klas lijkt me echt aardig, maar om eerlijk te zijn durfde ik niet echt op iemand af te stappen.
Samen met Jason loop ik de kantine in, die al erg vol is, om vervolgens aan een tafel te zitten. Jason haalt wat te eten uit zijn tas, voor hij een heel verhaal verteld over waarom sandalen verbannen moeten worden.
Ik luister aandachtig mee en moet af en toe lachen, tot zijn verhaal onderbroken word door een meisje die zuchtend haar boeken op onze tafel gooit terwijl ze zegt "Ik heb het echt gehad met deze school!". Verrast kijk ik op naar het meisje die haar natte schriften omhoog houd.
"Ook een goeie morgen." zegt Jason tegen het meisje. Het meisje kijkt op naar Jason en dan naar mij. Vragend kijkt ze me aan tot Jason ons aan elkaar voorstelt. "Olivia, dit is Sasha. Sasha, dit is Olivia." zegt Jason. "Olivia." zeg ik en steek mijn hand uit. Ze kijkt nogal verbaast naar mijn hand voor ze Jason aankijkt en zegt "Waarom zit ze bij ons?" op een manier die me best wel ongewenst laat voelen. "Hoe bedoel je?" vraagt hij en trekt een wenkbrauw omhoog. "Je weet best wat ik bedoel, waarom zit ze bij ons en niet bij haar soortgenoten?" en kijkt me weer aan, dit keer alsof ik hier niet hoor. "Doe alsjeblieft niet zo dramatisch, Olivia is echt niet als hun." zegt Jason beschermend. "Als je wil dat ik wegga ga ik wel." zeg ik dan voorzichtig. "Ja graag." antwoord Sasha fel. Ik ben best verrast van haar reactie maar maak toch aanstalten om op te staan en weg te lopen, maar Jason pakt me bij mijn arm. "Nee, blijf Olivia." en trekt me terug op mijn plek en richt zich dan weer tot Sasha. "Zij kan er niks aan doen dat Tiffany en Abigail je weer hebben lastig gevallen." zegt hij. Deze opmerking lijkt Sasha te raken, ze slikt even maar gaat dan zitten. Om eerlijke te zijn leek Sasha me niet echt het type persoon dat zo kon reageren, misschien vanwege haar bril, warrig haar en misschien ook een beetje door haar vieze broek die onder de (verf)vlekken zit.
"How dan ook...." zegt Jason en gaat verder met zijn verhaal over sandalen. Zowel Sasha als ik moeten lachen als hij verteld dat hij getraumatiseerd is door wen man die ooit was tegengekomen op vakantie die de fout maakte om sokken met sandalen te dragen, dat was niet eens het grootste probleem volgens Jason; het grootste probleem was de stank die "meeuwen" aantrok omdat ze dachten dag het rotte via zou zijn.
Jason blijft doorvertellen waar Sasha en ik continue om blijven lachen.
Tot we onderbroken worden door Alec die mijn naam schreeuwt door de kantine. Verrast kijk ik om, hij staat bij hetzelfde groepje als vanochtend, het groepje van Jackson en dezelfde meisjes. Zwaaiend dat ik naar hem toe moet komen staat hij aan de andere kant van de kantine, ik zwaai naar hem als teken dat hij naar moe toe moet komen. "Zie je wel, ik wist dat ze bij hen hoorde." zegt Sasha pissig. Vragend kijk ik haar aan, maar ik krijg geen enkel antwoord of teken van een emotie naast verachting. Bij Jason zoek ik naar antwoorden, maar hij lijkt ook stil te zijn, wat grappig is aangezien ik sinds ik hem ken (vanochtend) nog niet stil heb horen vallen. Hij gunt me niet eens een blik, niet dat ik veel tijd heb om hem aan te blijven kijken tot hij uiteindelijk toch aankijkt, aangezien Alec ondertussen al naast me staat.
"Zo te zien heb je al vrienden gemaakt." zegt hij en komt aanschuiven. "Dus hoe waren de eerste lessen?" vraagt Alec me. "Wel oké." antwoord ik nogal afwezig, omdat ik Jason en Sasha me nog steeds niet aan durven te kijken. Wat er wel veranderd is aan deze situatie is dat Sasha een beetje rood is aangelopen. "Je hoeft echt niet te liegen, school is gewoon een hel." lacht hij. Ik kijk hem glimlachend aan, ik waardeer het dat hij zijn best blijft doen. "Maar maak je geen zorgen, na schooltijd laat ik je het beste gedeelte van deze school zien." zegt hij met een knipoog op het eind. "Kan niet wachten." zeg ik eerlijk en trek mijn wenkbrauwen op en neer. Jammergenoeg blijft sfeer niet lang goed, want de Jackson komt ook aanschuiven, gevold door 2 meisjes. Ik voel me nogal ongemakkelijk, maar aan Sasha en Jason niet half zo erg als hun. Het verbaast me niet veel, want de blik van Jackson en de 2 meisjes straalt niet bepaalt iets vriendelijks uit. "Hoe vind je de school tot nu toe?" vraagt Jackson me opeens en haalt me uit mijn staar. "Wel oké." zeg ik schouderophalend. "Lekker enthousiast." zegt een van de meisjes, die me op een of andere manier erg aan Alissa laat denken. Misschien komt het door de irritante stem, overdosis make-up, tekort aan kleding of misschien zelfs door alle 3 de redenen. "Vind je het logisch, kijk met wie ze omgaat." zegt het andere meisje. "Als ik met zulke mensen opgescheept zou zitten zou ik meteen om een overplaatsing vragen." gaat ze verder. Verrast van de gemene reactie kijk ik haar ongelovig aan, tot ik zie wat het met Sasha en Jason doet. Ik sta op en zeg "Geloof me, als ik om een overplaatsing vraag zijn jullie de reden.". Nu is het de beurt van de meisjes om verrast te kijken. "Als je het niet erg vind, mijn vrienden en ik willen graag genieten van deze pauze zonder oor en oogschade op te lopen door je 2 vriendinnen." zeg ik richting Alec. Ik zoek oogcontact met Jason en Sasha, die ik ook krijg, als teken dat ik wil dat ze met me meegaan.
Snel staan Sasha en Jason op om met me mee te lopen, de kantine uit.
"Oh My God, dat was savage!" zegt Jason enthousiast terwijl we bijna de kantine uit zijn. "Dat was serieus het meest geweldige wat ik ooit heb meegemaakt." zegt Sasha net zo opgewonden als Jason.
Zelf voel ik een lichte spanning in mijn maag, ik weet niet of het een hoed gevoel is omdat ik het eindelijk voor mezelf en vrienden heb opgenomen of door de kwaadaardige blikken die de meisjes hadden, die Larissa, Alissa en Yasemin ook hadden, en ik zo dus weer nieuwe vijanden heb gemaakt op mijn nieuwe school. Maar veel boeit het me niet, want de adrenaline kick die ik ervan kreeg is geweldig en om eerlijk te zijn kijk ik uit naar de volgende "meningsverschillen" en adrenaline kicks.
Nu pas weet ik hoe Brianna zich moet voelen, EN HET IS FANTASTISCH!
(Afbeelding; de outfit van Olivia van vandaag (eerste dag school).)