Vangelis PROV
Με άφησε να της κάνω αυτό πού ήθελα και πραγματικά μου άρεσε όσο παραδέχτηκε κι εκείνη ότι της άρεσε.Το γεγονός ότι δεν την είχε αγγίξει κανείς άντρας εκτός από μένα με έκανε να θέλω να της αποδείξω τι μπορώ να την κάνω να νιώσει μόνο με τα δυο μου δάχτυλα.Και μπορώ να πω τα κατάφερα... Ήταν από κάτω μου να βογκαει εντελώς παραδομένη στον τρόπο πού την αγγιζα...
Την βοηθαω να ντυθεί και βγαίνουμε από την μικρή σπιλια μετά από λίγο.Καθομαι στην άμμο και κάνει κι εκείνη το ίδιο.Ψαχνω στις τσέπες του παντελονιού μου για τα τσιγάρα μου και όταν τα βρίσκω τα βγάζω έξω δειλά.
"Μπορώ;"την ρωταω διστακτικά.Δεν της αρέσει να καπνίζω και ειδικά μπροστά της.
Γνέφει καταφατικά αλλά κάπως στεναχωρημένα.Θα θελα τόσο πολύ να τα πετάξω στη θάλασσα μαζί με τον αναπτήρα και να μην τα άγγιξω ποτέ ξανά αλλά δεν μπορώ γαμωτο...
Βγάζω ένα από το πακέτο και το αναβω ανάμεσα στα χείλη μου.Κινει τα δάχτυλα της κι εκείνη προς το πακέτο και παίρνει ένα τσιγάρο αναμεσα στα δάχτυλα της πριν πάρει και τον αναπτήρα και το ανάψει.
"Εμη"της λεω μονάχα αλλά το βλέμμα μου τα λέει όλα...Δεν θέλω να το αγγίζει.Δεν θέλω να πεθαίνει όπως εγώ... Όμως δεν την σταματάω.Κατεβαζει μπόλικο καπνό στα πνευμόνια της και είμαι σίγουρος ότι θα αρχίσει να βήχει σαν τρελή ομως δεν το κάνει.Ο καπνός μετά από μερικά δευτερόλεπτα βγαίνει από μέσα της σαν χείμαρρος και ανεβαίνει προς τα πάνω.
"Εχεις ξαναδοκιμάσει;"την ρωταω και γνέφει.
Γαμωτο...Το να το έχει ανάμεσα στα χείλη της την κάνει απίστευτα ελκυστικη αλλα το μισω ταυτόχρονα.
"Μην κάνεις έτσι δεν είναι τίποτα"λέει ήρεμα βγάζοντας άλλο ένα κύμα καπνού ανάμεσα από τα χείλη της.
"Εμη σε παρακαλώ σβησ το"της λεω νευρικά.
"Έλα τώρα... Λίγο έμεινε"λέει και ρουφάει αλλη μία τζουρα.
"Γαμωτο σβησ' το σου λέω"σχεδόν της φωνάζω αλλά δεν μ ακούει.
"Σήκω φευγουμε"λέω και σηκώνομαι να βάλω την μπλούζα και τα παπούτσια μου αφού πετάω κάτω το τσιγάρο.
"Έλα ρε μωρο μου αφού το κάνεις κι εσύ...Δεν ειναι κακό"λέει πλησιάζοντας με αλλά ξερω πως δεν το εννοεί.
"Τελείωνε"της λέω και αρχίζω να ανεβαίνω μόνος μου τα σκαλιά ενώ εκείνη δεν εχει φορέσει ούτε τα παπούτσια της.
Βάζω μπρος τη μηχανή και την περιμένω υπομονετικά... Αυτο το κορίτσι...
Καβαλάει κι εκείνη τη μηχανή και ξεκιναω χωρίς να μιλάω.Δεν φοράμε τα κράνη μας.Δεν την άφησα να το βάλει ούτε εγώ το έβαλα... Θέλω να της δείξω πόσο ωριαία είναι να νιώθεις ολοκληρωτικά την ταχύτητα χωρίς εμπόδια.Οι δρόμοι στην Αττική οδό είναι σίγουρα άδειοι τέτοια ώρα και είμαι προσεκτικός...
Τα χέρια της δεν με κρατάνε και δεν μ αρέσει καθόλου αυτό.Ναι της φώναξα λίγο,ναι νευριασα αλλά είχα τον λόγο μου.Πανω πού θέλω να της ζητησω συγγνώμη τυλίγει τα χέρια στη μέση μου και αγγίζει με τα χείλη της το λαιμό μου...Θεέ μου είναι τόσο καυτά πάνω στο κρύο από τον αέρα δέρμα μου.
"Συγγνώμη"λέει δίπλα στο αυτί μου και νιώθω προς στιγμήν να χάνω τον έλεγχο στην μεγάλη ευθεία.Την αγαπάω τόσο γαμημενα πολύ αλλά φοβάμαι να της το πω... Δεν είναι από τις λέξεις που εύκολα θα πιστέψει αν βγουν από τα χείλη μου...Θα της το αποδείξω με τον καιρό...
"Εγώ συγγνώμη μωρό μου"της λέω και το ένα μου χερι μετακινείται προς τα πίσω για να χαϊδεψει το πόδι της.
"Τώρα καλύτερα να μην μιλάμε γιατί δεν με βλέπω καλά"της λεω και μπορώ να ακούσω ένα μικρό γελακι να βγαίνει από τα χείλη της...Την αγαπάω... Έχω να πω αυτή τη λέξη χρόνια αλλά τώρα πραγματικά την εννοώ...
Δεν δένομαι εύκολα,δεν αφήνω τους άλλους να πλησιάσουν βαθιά μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μου αλλά εκείνη το έκανε και εξακολουθεί να το κάνει.
Γκαζωνω ακόμα περισσότερο και την νιώθω να κρατιέται ακόμα πιό δυνατά από πάνω μου.Εχω καιρό να τρέξω τόσο και ομολογώ πως μου έχει λείψει...
Ο αέρας κόντρα στο σώμα αλλά συνεχίζεις να τρέχεις με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
"Σ αρέσει ή να πάω πιο σιγά;"την ρωταω δυνατά για να είμαι σίγουρος πως με άκουσε.
"Συνέχισε έτσι"λέει δίπλα από το αυτί μου και προσπαθώ να κρατήσω τον έλεγχο του σώματος μου.
Φτάνουμε σπίτι της περίπου στη μισή ώρα απ όσο θα κάναμε με φυσιολογική ταχύτητα και την αφήνω να κατέβει...
"Δεν θα ανεβείς πάνω;"ρώτα απογοητευμένη βλέποντας με να βάζω μπρος αφού κατεβαίνει.
"Καλύτερα όχι σήμερα"της λεω.Δεν είναι όντως καλή ιδέα...Αυτά που ένιωσα σήμερα ήταν πολύ έντονα και οσοβκι αν προσπάθησα να ηρεμησω τον εαυτό μου δεν μπορώ.Την είχα από κάτω μου παραδομένη και αν της ζήταγα να προχωρήσω,κατα πάσα πιθανότητα θα με αφηνε αλλα δεν το έκανα.Προσπαθησα να ηρεμησω το σώμα μου και μετά αυτο με το τσιγάρο...Την θέλω τόσο πολύ αλλά είμαι ακόμα θυμωμένος μαζί της κάτι που σίγουρα δεν θα έχει καλο αποτέλεσμα...
"Παρακαλώ;"
"Εμη όχι"λέω κάπως αυστηρά.Η διαδρομή με ιλιγγιώδη ταχύτητα δεν κατάφερε να με ηρεμήσει.
"Ενα φιλί για καληνύχτα;"ρωτάει και κατεβαίνω από τη μηχανή.Δεν θα μπορούσα να αντισταθω σ αυτο.Το αθώο της βλέμμα με προκαλεί να την κολλησω στον τοίχο ξεκινώντας ένα άγριο φιλί.Δεν την έχω φιλήσει ξανά έτσι και μάλλον ξαφνιάζεται αλλά ανταποκρίνεται... Την έχω ανάγκη...Αλλά θα περιμένω...Τα χέρια μου τήν αγγίζουν άγρια... Είναι μόνο δική μου... Πάντα θα είναι...Ακόμα κι αν δεν την έχω κάνει ολοκληρωτικά δική μου...Ακόμα...
"Ήταν υπόσχεση"της λέω μέσα από το φιλί μάς.
"Τι;"ρωταει παραξενεμένη.
"Το φιλι"της λέω εγώ αλλά δεν σταματάω να την φιλαω...Και να θέλω δεν μπορώ...
"Τι το φιλί;"λέει και σταματαει βάζοντας τις παλάμες της στο στήθος μου για να με απομακρύνει.
"Μην σταμάτας"της λέω και συνεχίζει.Νιωθω το σωμα μου να καίγεται... Καμιά δεν με έχει φιλήσει έτσι... Καμιά δεν έχω φιλήσει έτσι.
"Καληνύχτα μωρό μου"της λεω πηγαίνοντας πρός τή μηχανή μου.Λιγο ακόμα να φιλιομασταν και θα ανέβαινα πάνω αλλά δεν ξερω αν θα της άρεσε η συνέχεια.Δεν ελέγχω τον εαυτό μου μαζί της.Αν έμπαινε στο μυαλό μου τις στιγμές που μας φαντάζομαι στο κρεβάτι μπορεί και να φρικαρε...
"Τι υπόσχεση ηταν το φιλί;"με ρωτάει πριν εξαφανιστω στα στενά της απέραντης πόλης.
"Στο είχα ξαναπει.Καθε φορά που θα χωριζομαστε έτσι θα γίνεται"της λεω και φαίνεται να μήν πιστεύει ότι τον ακούει ξανα.
"Κράνος"λέει αυστηρά πριν μ αφήσει τελικά να φύγω και υπακουω.Με κοιτάζει με σταυρωμένα τα χέρια αγκαλιάζοντας τον εαυτό της μάλλον επειδή κρυώνει.Δεν νιώθω ψυχρα...Ίσα ίσα κάνει πολλή ζέστη για μένα αλλά ξέρω τον λόγο.Μου χαμογελάει και τελικά φεύγω...
Σε πέντε λεπτά είμαι σπίτι.Παρκαρω τη μηχανή και όταν ανεβαίνω πάνω το πρώτο που κάνω είναι να αφήσω το κρύο νερό να γεμίσει την μπανιέρα μέχρι να γδυθω και να βυθισω το σώμα μου στο παγωμένο νερο μπας και χαλαρώσω λίγο.Μεχρι και στη θάλασσα πιο ζεστό Ήταν το νερό..
.Θάλασσα... Σπηλιά... Αυτο το κορίτσι με έχει τρελάνει...
Emie's PROV
[...]
Έχει φτάσει ήδη μεσημέρι και δεν έχουμε μιλήσει καθόλου.Δεν τον είδα στη σχολή και δεν υπάρχει περίπτωση να ήταν εκεί και να μην τον πρόσεξα αφού σε όλα τα διαλείμματα σκαναρα εναν έναν τους μαθητές της σχολής.Μαλλον δεν θα έχει μάθημα σήμερα.
Παίρνω να φάω ένα σάντουιτς απ έξω για μεσημεριανό και γυρνάω σπίτι.Πρεπει να ξεκουραστω για το μπαρ,κατι που δεν πρόλαβα να κάνω το βράδυ.Γυρισαμε αργά και δεν με έπαιρνε ο ύπνος...
Πεφτω για ύπνο αφού βάλω ξυπνητήρι και ετοιμάζομαι μηχανικά για να πάω στο μπαρ.Νομιζω πως η ζωή μου αποκτά μία ζωντάνια μόνο όταν θα τον δω.Ολα τα άλλα μου φαίνονται πληκτικα και κουραστικά πλέον.Πρεπει να ελαττώσω την επιρροή που έχει πάνω μου αν θέλω να είμαι η παλιά συνεπής Εμη που λατρεύει τη σχολή της και πάει με ευχαρίστηση στη δουλειά της.
Όση ώρα είμαι στο μετρό κάνω μία απόπειρα να του τηλεφωνησω αλλά συνειδητοποιω ότι το εχει κλειστό.Μπορει να έπεσε από μπαταρία. Ελπίζω να περάσει από το μπαρ να με πάρει γιατί μου λείπει ήδη.
Εμη σταματα να κάνεις σαν κοριτσάκι γυμνασίου ... Προσπαθω να πεισω τον εαυτό μου αλλά είναι σχεδόν ακατόρθωτο να τα συνδεω όλα με εκείνον.
Στο μπαρ περιμένω πως και πως να κλείσουμε... Προσπαθω σχεδόν μάταια να είμαι συγκεντρωμένη αλλά τελικά καταληγω στο να σπάσω τρία ποτήρια προκαλώντας την περιέργεια κυρίως της Κλαιρης.Μου την σπάει που με κοιτάζει έτσι από την ώρα που ήρθα.
"Σου πήρε τα μυαλά ο πρίγκιπας;"με ειρωνεύεται την ώρα που περνάει από δίπλα μου για να σερβίρει ένα τραπέζι.
Γιατί τόση αλλαγή στη συμπεριφορά της από τότε που έμαθε ότι είμαι μαζί του; Μήπως τον ήθελε για δικό της και της τον έκλεψα;Δεν νομίζει ότι του πέφτει λίγο μεγάλη;
Τι έχω πάθει πια;Πλέον κατακρίνω με το παραμικρό μέχρι και ανθρώπους που είναι καιρό δίπλα μου. Νευριαζω συνέχεια και κλαίω εύκολα...Πληττω με πράγματα που παλιότερα έκανα με ευχαρίστηση και όλα περιστρέφονται γύρω από εκείνον...Και αν κάτι γίνει και...
Όχι τίποτα δεν θα γίνει.Ειμαστε και θα είμαστε μαζί για πολύ καιρό στοιχηματιζω με τον εαυτό μου.Ειμαστε ερωτευμένοι...
Πρέπει να προσγειωθω στην πραγματικότητα ή να σταματήσω να σκεφτομαι.Δεν είμαι η πανέμορφη πριγκίπισσα ούτε είναι ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο... Προσγειωση τώρα...
...
Έχει φτάσει περίπου 1 όταν κλείνουμε το μπαρ και πλέον μπορώ να φύγω.
Δεν με περιμένει απ έξω και το κινητό τού συνεχίζει να είναι κλειστό.Αποφασιζω να πάρω ένα ταξί και να πάω σπίτι του να κοιμηθούμε μαζί μιας και χθες δεν έμεινε.
Δίνω τη διεύθυνση στον ταξιτζή και προσπαθώ να αγνοησω το έντονο βλέμμα του πάνω μου.Όταν φτάνουμε τον πληρώνω βιαστικά και βγαίνω από το ταξί για να σταθώ μπροστά από την πολυκατοικία τού.
Πρέπει να χτυπήσω κουδούνι...Κι αν κοιμάται;
Για καλή μου τύχη ένα αγόρι σίγουρα κάτω από 18 ανοίγει την τζαμενια πόρτα με τα κλειδιά του και μπαίνω κι εγώ μέσα.Αποφευγω να μπω στο ασανσέρ μαζί με το ανήλικο και κάπως μεθυσμένο αγόρι και ανεβαίνω τις σκάλες προς το διαμέρισμα του....
Αυτοί οι ήχοι;Από το δικό του ακούγονται;Θεε μου... Νιώθω τα πόδια μου να με εγκαταλείπουν αλλά έχουν μείνει μόνο πέντε σκαλιά μέχρι την μισάνοιχτη πόρτα...
Ουπς...Τι ηχούς άκουσε η Εμη που δεν προσγειώνεται με τίποτα; Μήπως θα δει τίποτα που θα την προσγειώσει για τα καλά;Και ο Βαγγέλης εξαφανισμένος από το πρωί...Χμμμ για να δούμε...
Ένα τεράστιο ευχαριστώ για την στήριξη σας μέχρι εδω❤Είμαστε ήδη πάνω από 6χιλιαδες αναγνώσεις και ευχαριστώ πολύ γι αυτό.Βαζω όσο πιό συχνά μπορώ τώρα με το σχολείο
Θέλω να βλέπω σχόλια και ψήφους εεε;Να ξέρω αντιδράσεις και γιατί όχι να μου λέτε τι πιστεύετε ότι θα γίνει στή συνέχεια.
Thanks💜ly 💞