#Olivia
Nadat ik had gezien wat voor auto Cameron had, en ik in was gestapt besefte ik me pas dat dit weer zo'n plannetje is van Brianna om Cameron en mij te koppelen in haar zieke gedachtes, haar zieke gedachtes waar ik van houd.
"Welke?" vraagt Cameron me en houd twee grote flessen omhoog. Twijfelend kijk ik naar de twee gekleurde flessen in zijn handen, zelf ben ik niet zo'n drank expert dus haal ik maar mijn schouders op. Voor ik het weet kijkt hij nog snel even naar de flessen, voor hij ze allebei in de het mandje gooit met meerdere flessen.
"Denk je niet dat we genoeg hebben?" vraag ik op een gegeven moment wanneer Cameron nog een fles wil pakken die waarschijnlijk niet in het mandje meer past. Hij lacht even "Ik weet niet wat jullie lekker vinden, dus variatie kan geen kwaad." zegt hij. Hij stopt ook de laatste fles in het mandje voor we richting de kassa lopen en willen afrekenen. Zodra alle flessen gescand zijn, heel veel piepjes verder, moet ik eerlijk zeggen dat ik best wel schrik van de prijs. Snel grijp ik naar mijn jaszakken en zoek naar mijn portemonnee, terwijl ik me afvraag welke flessen we allemaal terug gaan leggen. In de tussentijd grijpt Cameron ook naar zijn zakken, waar hij nonchalant zijn portemonnee uit haalt. "Wat doe je?" vraag ik zodra hij zijn portemonnee opent en ik de mijne eindelijk gevonden heb. "Betalen." zegt hij nogal verrast en geeft zijn pasje aan de caissière. "Nee, dacht het niet." zeg ik en open ook mijn portemonnee. Nogal verward kijkt de caissière van de avondwinkel ons aan, voor Cameron mijn portemonnee naar beneden duwt en de caissière een knikje geeft als teken dat ze moet afrekenen met zijn creditcard.
"Doe normaal, dat is te duur en we krijgen het toch nooit op." zeg ik en pak ook mijn portemonnee er weer bij. Weer moet Cameron lachen "Geloof me, dit is geen 5% van wat ik vanavond heb verdient, ik trakteer." zegt hij lief op een manier die niet arrogant klonk. Snel rekent hij af, staan we buiten en stappen we zijn auto in richting het strand. De muziek in zijn auto is echt heel goed, ik geniet van de lekkere beat terwijl ik naar de straten kijk die verlicht worden door lantaarnpalen.
"Slokje?" hoor ik opeens naast me. Ik kijk richting de bestuurdersplek en zie dat Cameron me een fles aanbied die nog dicht is. "Is het lekker?" vraag ik hem een beetje twijfelend. Om eerlijk te zijn ben ik niet zo'n drinker, maar voor een keertje kan geen kwaad hoop ik, en ik bedoel; ik verdien het wel na vanavond.
"Je bent niet zo'n drinker he?" zegt Cameron dan met zijn lach. Eerlijk schud ik mijn hoofd nee-knikkend. "Om eerlijk te zijn begrijp ik ook niet waarom ik de gene was die mee moest met drankshoppen." beken ik dan eerlijk. Cameron moet lachen en zegt dan uiteindelijk "Ik ben blij dat je mee bent gegaan, ik bedoel, stiekem hoopte ik een beetje dat je mee zou gaan." zegt hij wat rustiger en kijkt mijn kant op. Ik voel hoe ik lichtjes rood word en kijk weer beschaamt het raam uit. Ergens voel ik me best wel gevleid, maar ook weer niet helemaal want ik voel me best wel schuldig...... tegenover Jayden, terwijl ik van mezelf weet dat hij dat totaal niet heeft verdient en al helemaal niet na vanavond. Ondanks dat ik niet meer het gevoel heb dat ik van hem houd, moet ik eerlijk toegeven dat ik de herinneringen nog wel koester.
"Daar zijn ze!" hoor ik Conzuela roepen, wanneer ze ons het strand op ziet lopen. De jongens komen op ons aflopen om Cameron een handje te helpen met de 2 zware tassen met drank, waarvan Cameron niet wilde dat ik hem wilde helpen. "Kon je niet kiezen?" hoor ik TJ zeggen met een veraste blik van de hoeveelheid drank. "Gast, stop met klagen en help met tillen." zegt Aiden dan. Met de jongens lopen we richting Elke, Jason, Alex, Ethan, Conzuela en Brianna. Conzuela staat in haar bh en ondergoed, wat ze zo te zien gebruikt heeft als bikini waarmee ze zo te zien al een duik mee genomen heeft, net als Alex maar dan in zijn ondergoed.
Een aantal lege flessen later, waarvan ik wel iets heb gedronken en mijn keel nog steeds van brand, zijn Brianna en ik op het stomme idee gekomen om ook maar eens een duik te nemen. Ik beken eerlijk dat ik best wel aangeschoten ben en het ook best wel een dom plan is, maar morgen ben ik er toch niet meer dus zal ik er ook geen spijt van hebben.
Aangezien Brianna weet dat ik me best wel ongemakkelijk voel in het bijzijn van de andere hebben we een stom smoesje bedacht dat we even met zijn tweeën willen wandelen.
We lopen richting het schildpaddenstrand dat door rotsen word afgezonderd omdat ik eigenlijk geen andere plek ken waar het afgelegen is en we lekker privé kunnen zwemmen met een volle fles die we met ons meedragen.
Snel trek ik mijn jurk uit, net als Brianna en ren het water in, hand in hand. Het is erg koud, wat me niet verrast in de avond, ik hoor hoe Brianna naast me schreeuwt terwijl ik vooruit probeer te komen met bewegingen die voelen alsof ik door ijzeren spijkers loop. Op een gegeven moment zitten we tot onze navel in het water, waar moeilijk van ademhalen, maar toch om moeten lachen, ik denk vanwege de drank. Dat lachen veranderd al snel in huilen en dan knuffelen en huilen gelijkertijd. "Ik wil niet dat je gaat." zegt Brianna dan tussen het snikken door. "Ik wil niet." zeg ik dan huilend terug. "Ga dan niet!" probeert Brianna wanhopig. Hoe graag ik ook zou willen blijven, het kan niet. Ik haal mijn nek van Brianna's schouder en veeg mijn tranen weg met mijn ijskoude, natte handen van het water. "Ik moet wel." zeg ik nogal emotieloos terug, gewoon omdat ik me besef dat ik de waarheid onder ogen moet zien en niet dom over morgen moet dromen met Brianna, want er is geen morgen met Brianna.
Na al dat zielige gedoe waren we het erover eens dat het tijd werd voor wat leukers dus, voor ik het weet rennen we weer het water in na de fles voor 3 kwart op gedronken te hebben, houden we een soort watergevecht in de zee en spatten we elkaar nat terwijl we moeilijk de koude zee door proberen te rennen, wat voelt alsof ik door spijkers ren. Niet dat ik er erg veel last van heb, wat denk ik komt door de hoeveelheid drank (wat niet erg veel was) maar aangezien ik niet zo'n drinker ben was het genoeg om me aangeschoten te krijgen.
Lachend en schreeuwend blijven we rennen door het water als 2 kleine kinderen die helemaal gek zijn van hun opblaasbaar badje in de tuin.
Maar natuurlijk duurde het niet eeuwig...... nadat Brianna en ik zo'n 40 minuten in het water hebben gespeeld stopt Brianna met rennen en staart ze voor zich uit. Natuurlijk volg ik haar blik, wat mij leid tot een schim op het strand die bij onze kleding en de fles staat. Aangezien ik niet goed kan functioneren door het tijdstip en de drank die duidelijk naar mijn hersenen is gestegen, omdat die duidelijk niet werkt, doe ik iets wat ik nuchter nooit gedaan zou hebben. "HEY!" roep ik en ren door het water richting onze kleding. Hoe dichterbij ik kom, hoe meer vorm de schim krijgt, wat duidelijk een mannelijke vorm is. "Dat is van ons!" roep ik zodra ik zie dat hij onze fles in zijn handen heeft. Op 20 meter afstand van de jongen/man vandaan begin ik harder te rennen omdat ik nu op het zand sta in plaats van door het water te zwoegen.
Zodra ik dan eindelijk voor hem sta voel ik alle domme keuzes die ik vandaag heb gemaakt.
#Jayden
Nadat ik een aantal clubs heb bezocht met het team, merkte ik dat ik liever alleen wilde zijn. Nogal verward en radeloos reed ik naar ik weet niet waar, tot ik me besefte dat er maar 1 plek was waar ik wilde zijn; het schildpaddenstrand.
Toen ik daar aankwam hoorde ik op een eindje afstand al mensen schreeuwen, eenmaal op het strand herkende ik de mooiste stem die ik ooit gehoord had, het was Olivia. Blijkbaar hadden Olivia en iemand (die waarschijnlijk Brianna is) niet door dat ik het strand opliep. Ik liep richting de zee tot ik uiteindelijk uitkwam bij een hoopje kleding en een fles, die al aardig leeg was. Wanneer ik hem omhoog houd zie ik pas dat de fles bijna leeg is, wat erg bijzonder is voor 2 mensen aangezien het erg sterke drank is. Niet veel later hoor ik iemand iets schreeuwen, het is Olivia, terwijl ze het water uitrent.
Zodra ze voor me staat valt ze stil en kijkt ze nogal verrast, tot ze haar blik afwend en naar de grond kijkt. "Heb jij dit gedronken?" vraag ik haar dan, gewoon omdat ik bezorgd ben, want ik weet dat ze dit niet aankan. Zelf heb ik ook gedronken vandaag, maar ik kan het aan, integendeel van Olivia.
Stil blijft ze naar de grond kijken tot ik haar bij haar arm en weer vraag "Heb jij dit gedronken?" dit keer wat strenger. Nog steeds antwoord ze niet en kijkt ze naar de grond, ergens achter Olivia hoor ik geschreeuw en zie ik hoe Brianna dichterbij komt. Fijn, hier heb ik dus echt geen zin in. "We gaan naar huis." ligt ik Olivia toe en trek wat dichter tegen me aan. "Nee." zegt Olivia nee-schuddend en verzet zich tegen mij. Ik trek haar water harder richting mij, wat nu beter gaat, maar ze verzet zich nog steeds. Ondertussen verschijnt Brianna in mijn gezichtsveld. "Laat haar los!" schreeuwt ze richting mij en trekt Olivia naar zichzelf. Nogal geïrriteerd kijk ik haar aan, ik kan er niet tegen als mensen me lastig vallen en al helemaal als ik een aantal drankjes heb gedronken. "Kijk hoe je der bijloopt, ik laat Olivia niet alleen." zeg ik geïrriteerd. "Ze wil niet bij jou zijn!" zegt Brianna verachtend alsof ik een if ander monster ben. "Pech, want ik laat haar ook niet hier bij jou." zeg ik voor ik Olivia pak bij haar heupen en haar hard naar me toe trek zodat Brianna haar los laat. Iets te hard, want ze komt tegen mijn borst aan. Ik voel hoe koud ze is, dus trek ik mijn shirt in een reflex uit. Ik geef hem aan haar, maar ze neemt hem niet aan. Goed, want dat hoeft ook niet want ik trek hem zelf over haar hoofd. "We gaan naar huis." zeg ik voor ik haar optel en weg wil lopen. Brianna probeert ons nog tegen te houden door aan mijn arm te trekken en ding te zeggen als "Laat haar los, jij vuile klootzak!" of "Jij egoïstische eikel, ze zal nooit van je houden!". Ik loop rustig verder, tot Olivia een beetje uit de shock komt en ik haar hoor zeggen "Ik wil niet gaan." terwijl ze uit mijn armen probeert te komen. Natuurlijk laat ik haar niet gaan, ik houd van haar. Ik blijf doorlopen tot Brianna dingen naar me gooit, wat voelt als haar hakken van vandaag. De hak komt in mijn rug, wat erg veel pijn doet, maar op een beetje gevloek na, besteed ik er geen tijd aan. "Stop!" zegt Olivia, terwijl er een traan over haar wang glijd. Ergens wil ik stoppen omdat ik haar niet zo wil zien, maar ik weet dat ik dat niet kan, en al helemaal niet nu ze niet helder kan denken door alles wat ze gedronken heeft. "KLOOTZAK!" roept Brianna heel hard achter me, wanneer ze beseft dat ze me niet tegen kan houden. Voor ik het weet rent ze weg, over de rotsen naar ik weet niet waar en het interesseert me eigenlijk ook niet zo veel, want het enige waar ik de afgelopen dagen aan wil en kan denken is Olivia.
Nadat ik had besloten op lopend naar huis te gaan met Olivia in mijn armen, aangezien ze te dronken is en zich ook niet aan me vas kan houden op de motor, draag ik haar de hele weg al. Normaal gesproken duurt het zo'n 35 minuten om van het strand naar huis te lopen, je zou verwachten dat ik langzamer zou lopen aangezien ik Olivia met me mee moet dragen, wat niet het geval is omdat ik met een stevige pas doorloop omdat ik niet wil dat ze ziek word. Binnen een hal uurtje ben ik thuis en loop ik snel mijn appartementengebouw in, wat best moeilijk gaat omdat ik erg aangestaard word door bewoners van het gebouw die nog wakker zijn, het komt waarschijnlijk door het bewusteloze (hoogstwaarschijnlijk slapende) meisje in mijn armen die tegen mijn blote borst ligt, want ze heeft mijn t-shirt aan. Ik doe mijn best om Olivia niet wakker te maken, maar jammergenoeg kom ik Alissa in de lift tegen, je ziet aan der dat ze deze avond los is gegaan. Wanneer we oogcontact hebben en ze van mij naar Olivia heeft gekeken krijgt ze een nogal vreemde, jaloerse blik in haar ogen. Haar houding ziet er ook niet bepaalt open uit om me misschien een handje te helpen. "Die trut is zeker smekend en dronken naar je toe gekomen?" zegt Alissa op een manier die ik wel had verwacht. Voor ik haar ook maar op haar nummer kan zetten gaat ze verder "Ik wist wel dat je een te goed hart hebt, maar je hoeft je echt niet zo uit te sloven voor een......." zegt ze en kijkt nog eens naar Olivia "liefdadigheidsprojectje." met haar onuitstaanbare stem. "Noem haar niet zo!" schreeuw ik bijna en span onbewust alle spieren in mijn lichaam aan. Ik voel hoe Olivia langzaam haar hoofd van mijn borst tilt, FUCK IK HEB HAAR WAKKER GEMAAKT! Met haar net geopende ogen kijkt ze maan en dan de lift door, ze kijkt nogal vaag, als ze in een nare droom zit, eerder nachtmerrie. Wanneer Larissa haar onuitstaanbaar aankijkt lijkt Olivia pas te beseffen dat het geen droom is en springt meteen uit mijn armen.
De lift stopt op Larissa's etage, maar ze stapt niet uit, in plaats daarvan slaat ze haar armen over elkaar en kijkt ze Olivia aan alsof Olivia hier niet thuis hoort. "Word het niet tijd voor je dat je weggaat en stopt met Jayden lastig te vallen." zegt ze en dwingt Olivia met haar ogen om uit te stappen. "Graag!" hoor ik Olivia zeggen, terwijl ik in mijn hoofd zit te bidden dat Larissa stopt met zichzelf zo voor schut te zetten. Olivia rent bijna de opening van de deur uit, wanneer hij lijkt te sluiten, net op tijd houd ik haar bij haar arm vast en trek haar terug. "Denk je serieus dat ik je zo naar huis laat gaan?!" vraag ik haar beledigd, ik bedoel; ze kan toch niet van me verwachten dat ik haar zo over straat laat lopen op dit tijdstip. "Ik wil hier weg." zegt ze zachtjes zonder me aan te kijken. "Dat komt goed." zeg ik en kijk naar hoe de lift bijna stopt op mijn etage.
En ja hoor, de liftdeuren gaan open en ik zwiep Olivia van haar voeten om met haar in mijn armen de gang door te lopen, richting mijn appartement. Ik hoor hoe Larissa achter ons aan komt rennen met haar hakken dat een irritant klikkend geluid maakt. "Kan Alex of Jason haar niet naar huis brengen, ik bedoel; dan kan ik vanavond blijven slapen." zegt zo wanhopig dat ik zelfs medelijden begin te krijgen met hoe dom ze is. Ik zet op haar voeten zodat ik mijn deur kan openen, duw Olivia mijn huis in met moeite en draai me dan terug naar Alissa. "Hoe fucking dom kan je zijn als je ook maar een fractie van een seconde denkt dat ik jou, of wie dan ook, boven Olivia zou kiezen. Ben je zo blind dat je werkelijk niet ziet hoeveel ik van haar houd en haar bewonder. Doe jezelf en mij een lol en laat me met rust, het is gewoon zielig om te zien hoe je jezelf telkens weer voorschut zet." beken ik haar en draai me weer terug tot mijn deur. "Jayden Martinez, als je die deur sluit ben je mijn kwijt." hoor ik haar nog zeggen alsof dat me zou stoppen, zonder er ook maar bij na te denken zeg ik "Eindelijk!" en sla de deur voor haar gezicht dicht. Aangezien de deur dicht is kan ik niet zien hoe ze nu kijkt, wat ik erg jammer vind.
Zodra ik me dan richt op Olivia zie ik dat ze nog precies hetzelfde staat op de plek waar ik haar heb achtergelaten. Ik zie dag ze nog nat haar heeft, rode ogen en dat mijn shirt die ze aanheeft nat is. Zonder ook maar iets te vragen of aan te geven til ik haar weer op en loop de trap op naar de badkamer boven, omdat die groter is.
Als we eindelijk biven zijn trek ik zonder moeite of toestemming Olivia's shirt voor haar uit en vervolgens mijn eigen broek. Olivia staat er erg verlegen en beschaamt bij, want ze doet een wanhopige poging om haar lichaam te bedekken met haar armen. Ik besteed er niet veel aandacht aan en loop alvast de douche in om de temperatuur van het water op een comfortabele, maar toch koude, temperatuur te krijgen want ze moet effe wakker worden uit mooi, lekker drankland. Als het water eindelijk lekker aanvoelt draai ik me weer richting Olivia en trek haar erin met haar bh en string aan voor ik zelf ook onder de douche spring met haar. Olivia lijkt te schrikken van het water, maar het helpt volgens mij wel.
Ze begint te trillen na een tijdje, dus trek ik haar tegen me aan. "Hoe voel je je?" vraag ik zachtjes en wrijf liefjes over haar rug. Ze blijft even stil voor ze zegt "Ik wil naar Brianna." zegt ze zachtjes, natuurlijk vind ik het jammer dat bij Brianna wilt zijn in plaats van bij mij. Ik wil dit moment niet verpesten door me beledigd te voelen en me als een emotionele eikel te gedragen, in plaats daarvan geniet ik van dit bijzondere moment dat ik met Olivia heb in zo'n lange tijd.
#Olivia
Nadat Jayden de douche uit was gestapt zodat ik alleen kan douchen en een schoon gevoel krijg nadat ik in de zee had gezwommen bracht hij me een trainingspak die ik aan kan doen, aangezien mijn jurk van Conzuela op het strand ligt, Brianna's kleding nat is door het drankje van Yasemin en Larissa en het enige wat ik nog aan had nat was geworden onder de douche. Zodra ik de badkamer uitstap, mijn ondergoed en bh in de droger heb gestopt nadat ik het met de hand heb gewassen onder de douche.
Nogal verward en beschaamt loop ik door het huis, op zoek naar Jayden wat best raar is aangezien het uit is, om hem te vragen of ik Brianna mag bellen. De eerste plek waar ik zoek is natuurlijk zijn kamer en meteen goed, alleen het verkeerde moment. Zodra ik de deur heb opgetrokken zie ik dat Jayden zijn kamer aan het schoonmaken is in zijn ondergoed. Verrast kijkt hij naar me op, snel stel ik mijn vraag "Kan ik Brianna misschien bellen?". Nogal teleurgesteld, denk ik, kijkt hij me aan voor hij antwoord geeft "Mijn telefoon is uitgevallen, ik laad hem wel op dan kan je zo bellen." zegt hij. Ik knik en wil weg lopen, tot Jayden me terug trekt. "Waar ga je heen?" vraagt hij me. Ik haal mijn schouders op als teken dat ik zelf niet eens weet wat ik wil gaan doen. "We kunnen een film kijken." zegt hij een beetje verlegen. Ik denk er over na terwijl hij snel een broek aandoet en bedenk dan dat ik toch niks veters te doen heb.
Nogal ongemakkelijk liggen we in zijn bed, met veel ruimte tussen ons, te kijken naar een actie film. De film is niet eens 10 minuten bezig tot ik gezoem hoor uit een hoekje. Jayden negeert het, maar zelf sta ik snel op en loop richting de plek waar het gezoem vandaan komt. Ergens onder een hoopje kleding hoor ik het gezoem, al snel vind ik Haydens telefoon die niet in de oplader zit maar toch voor 67% vol is. Jason die is aan het bellen, snel neem ik op terwijl ik Jayden op de achtergrond mijn naam hoor roepen. "Hallo?" vraag ik snel. "Olivia? Eindelijk, waar ben je?" hoor ik Jason heel snel zeggen. "Bij jou thuis, waar zijn jullie?" vraag ik hem, terwijl ik Jayden aankijk met een nogal vragende blik, terwijl hij me niet eens aan durft te kijken. "Olivia, Olivia?!" hoor ik Brianna opeens door de telefoon schreeuwen. "Brianna?" vraag ik. "Waar ben je?" vraagt ze snel. "Bij Jason thuis." zeg ik, omdat ik walg om Jaydens naam uit te spreken. "Waar zijn jullie?" vraag ik snel terug. Ik hoor hoe Brianna aan het schelden is "We waren je aan het zoeken, Jaydens motor staat hier nog dus we dachten dat je nog op het strand was. We hebben letterlijk het hele stand afgezocht naar jou. Hoe zijn jullie naar huis gegaan?" vraagt ze.
Ik moet even nadenken hoe ik hier ben gekomen, ik weet niet precies hoe ik hier ben geëindigd omdat ik niet bepaald helder kon nadenken. "Olivia?" hoor ik Brianna weer zeggen, waarschijnlijk omdat ik een tijdje stil bleef aan mijn kant van de lijn. "Ja, sorry." antwoord ik. "Blijf daar we komen eraan." zegt ze, ik knik en verzeker haar dat ik blijf waar ik blijf voor ze ophangt. Ik kijk naar de telefoon in mijn handen en dan naar Jayden, die me ondertussen aan zit te staren. Van ongeloof kijk ik hem nee-knikkend aan voor ik zijn kamer verlaat en wegloop. "Olivia!" hoor ik hem roepen. Ik blijf doorlopen en probeer hem te negeren, wat moeilijk is aangezien hij me bij mijn arm trekt en zegt "Je moet hier blijven." op een wanhopige en zielige manier omdat hij weet dat ik weg zou willen gaan. "Maar dat betekent niet dat ik in een kamer met jou moet zitten." zeg ik boos en ruk mijn arm los. "Waarom zou je dat niet doen?" vraagt hij weer zielig. "Omdat ik geen woord kan vertrouwen van wat er uit jouw mond komt." zeg ik overduidelijk en wil weer weglopen. Okey, misschien een beetje hypocriet van mij om hem voor leugenaar uit te maken, maar het is gewoon de frustratie van de afgelopen paar uur die hij naar boven heeft gebracht en ik lieg in ieder geval niet over zo'n stom klein dingetje als een telefoon. Voor ik ook maar de kans heb gekregen om een afstand van een meter tussen ons te creëeren voel ik hoe ik met een ruk terug word getrokken en tegen de muur aan word geduwd en op mijn plek gehouden word door Jaydens gespierde lichaam die iets te dicht tegen mij aan word gedrukt. "Je hoeft ook niks te geloven wat er uit mijn mond komt, maar wel voelen." zegt hij zo zelfverzekerd en koppig voor hij zijn lippen hard op de mijne drukt.
Het is de meest sensationele kus die ik ooit heb mee gemaakt, maar dat betekent niet dat ik hem terug zoen of hem zijn gang laat gaan. Met mijn handen sla ik hem op zijn borst en probeer ik hem van me af te krijgen, maar het lijkt hem niets te doen, maar ik blijf doorgaan. Nou ja, tot hij er een einde aan maakt door mijn handen zonder enkel moeite boven mijn hoofd te pinnen alsof het niks is. Zo blijft hij me doorzoenen, ondanks dat ik hem niet terug zoen, NIKS. Maar dat betekent niet dat ik niet de passie en emotie voel en waarschijnlijk ook de wanhoop en frustratie die ik hem geef door hem niet terug te zoenen.
Ik blijf pogingen doen om mijn armen los te krijgen door rare bewegingen te maken. Wat dom is, aangezien Jayden het type persoon is die elke kans aangrijpt die hij krijgt. Niet veel later voel ik hoe zijn vrije hand zich een weg vind op mijn blote rug, onder mijn shirt. Dit is alleen maar meer motivatie voor mij om los te geraken.
"OLIVIA, STOP EEN KEER! KAN JE NIET ZIEN DAT IK MIJN BEST DOE!" zegt hij nadat ik al een tijdje aan het tegenstribbelen ben en hij inziet dat ik hem niet terug zal zoenen. "Nee, want het beeld van jou en Larissa die samen uit de wc kwamen is nog steeds niet van mijn netvlies gewist." zeg ik bijdehand. Ik zie dat die opmerking hem raakt, maar niet half zo hart als hoe hard hij zijn hand vlak naast mijn hoofd tegen de muur slaat, nee door de muur! Helemaal verrast van wat er zojuist gebeurd is, kijk ik toe hoe hij zijn arm uit de muur trekt terwijl hij binnensmonds aan het schelden is. Gelukkig hoor ik net op tijd hoe de deur beneden word geopend en Brianna mijn naam door het huis schreeuwt. Zonder er bij na te hoeven denken ren ik zo snel als ik kan bij Jayden vandaan, richting Brianna, aangezien het menselijk brein lang de tijd nodig heeft om te weten dat als een jongen een gat in de muur heeft geslagen het geen goed nieuws is. Snel ren ik de trap af, tot ik me besef dat Jayden me op de voet volgt. Zodra ik beneden ben zie ik Brianna met Jason in de deuropening staan. Zo snel als ik kan vlieg ik Brianna in de armen en rollen de eerste tranen al over mijn wangen, niet bewust van wat er om me heen gebeurd, ik weet niet of het komt door de angst voor Jayden of omdat ik me veilig voel in Brianna's armen. Ik voel hoe iemand langs ons loopt, wanneer ik me omdraai werken al mijn zintuigen weer. Ik hoor het geschreeuw van Jayden die woest lijkt en tegen gehouden moet worden door Jason en Alex, die dus langs ons liep. Ongelofelijk, hoe kan een persoon zoveel kracht in zich hebben om twee man aan te kunnen. "Laten we gaan!" zegt Brianna snel en trekt me met zich mee naar de lift om naar beneden te gaan, aangezien ik zelf niet goed kan functioneren van de shock.
Snel rennen we door de gang van zijn etage, nou ja, Brianna rent en trekt mij met zich mee. Er komt veel geschreeuw uit de open door van Jaydens huis, de deur van de lift gaat meteen open omdat hij al op deze etage stond, waarschijnlijk van Brianna, Alex en Jason die net naar boven zijn gekomen. Zodra we de lift instappen, kan ik nog net zien hoe Jayden het appartement uit komt rennen, net als Brianna. Die erg vaak op de knop van de begaande knop drukt alsof we zo sneller beneden geraken. Vlak voor de lift helemaal dicht is zie ik nog hoe Jayden de lift open probeert te krijgen terwijl hij mijn naam schreeuwt. Gelukkig is het hem niet gelukt, maar Brianna en ik kunnen het niet laten om van angst te schreeuwen. De blik in Jaydens ogen, ik werd er gewoon bang van. Bang en ongerust kijk ik toe hoe we langzaam naar beneden gaan, zodra we eindelijk op de begaande grond zijn en ik nerveus toekijk of Jayden er niet staat omdat hij ons ingehaald heeft via het trappenhuis, wat niet het geval is, ren ik met Brianna naar buiten waar Cameron blijkbaar op ons heeft zitten wachten in zijn auto. Brianna duwt me letterlijk de auto in, voor ze zelf ook instapt en Cameron met gierende banden de straat uitrijd.