Όταν βγαίνω από το μπάνιο ντυμένη με τις πυτζαμες Μου τον βρίσκω να κοιμάται στο κρεβάτι... Τόσο όμορφος και γαλήνιος... Βγάζω τα μαλλιά μου από την πετσέτα και ξαπλωνω δίπλα του προσπαθώντας να μην τον ξυπνήσω.Ανογει τα μάτια του νυσταγμενα και έρχεται πιο κοντά μου τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από τη μέση μου.
"Καληνύχτα μωρό μου"λέει και η φωνή του ίσα ίσα που ακούγεται.
"Καληνύχτα"τού λέω κι εγώ με την ίδια ένταση και κλείνω τα μάτια μου αφήνοντας τον εαυτό μου να κοιμηθει περιτριγυρισμένος από το άρωμα του.
.....
Όταν ξυπνάω το πρωί ευτυχως είναι οκτώ οπότε έχω χρόνο για να πάω στη σχολη.Δεν τον έχω ρώτησει αν έχει μάθημα κι εκείνος οπότε τον σκουνταω ευγενικά για να ξυπνήσει από τον γαλήνιο ύπνο του.
"Εχεις μαθημα σήμερα;"τον ρωτάω χωρίς περιττές λέξεις προσπαθώντας να μην τον ξυπνήσω εντελώς από τον ύπνο του,ωστε στην περίπτωση που δεν εχει μάθημα να συνεχίσει να κοιμάται.
"Μμμ... Όχι"λέει με ένα βραχνό τόνο στη φωνή του.
"Οκευ εγώ πρέπει να πάω"του λέω και Σηκώνομαι για να ετοιμαστω.
"Περίμενε να σε πάω εγώ"μου λέει αλλά τα μάτια του είναι ακόμα κλειστά.
"Κάτσε κοιμησου εσύ θα τα πούμε μετά"ούτως ή άλλως η απόσταση μέχρι τη σχολή είναι μικρή.
"Όταν τελειώσεις έλα από δω έχουμε το γυρισμα"λέει γλυκά και γυρνάει μπρούμυτα για να κοιμηθεί.
Ντύνομαι βιαστικά και αφού βουρτσιζω τα δόντια μου και βάφομαι ελάχιστα με τα καλλυντικά που έχω φέρει από το σπίτι,παιρνω τα βιβλία μου και τα τοποθετω στην τσάντα ώμου μου πριν βάλω τα παπούτσια μου.
"Φιλάκι δεν έχω;"αχχ αυτός... Πηγαίνω δίπλα του στο κρεβάτι και σκύβω από πάνω του για να του δώσω ένα πεταχτο φιλί στα χείλη.
"Να προσέχεις"λέει και γνεφω καταφατικά,μαλλον άσκοπα γιατί έχει ακομα κλειστά τα μάτια του.
.....
Η μέρα στη σχολή παίρνει βαρετα και όταν τελειωνω με όλα τα μαθήματα έχω φάει μόνο ένα σουσαμενιο κουλούρι.Έχουμε το γυρισμα όπως μου υπενθύμισε πρίν φύγω οπότε μάλλον δεν θα έχουμε χρόνο για κανονικό μεσημεριανό.
Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι θα παίξω σε βιντεοκλίπ μαζί του... Ελπίζω όντως να μην φαίνεται το πρόσωπο μου πολύ γιατί έχω μερικές ανασφάλειες όπως και για το σώμα μου...
Τα χείλη μου ισως να έπρεπε να είναι πιο καλοσχηματισμένα και τα ζυγωματικά μου περισσότερο έντονα και οι γωνίες μου το ίδιο και και και...
Ίσως πρέπει απλα να αγαπήσω τον εαυτό μου όπως είμαι εκτός αν μαζεψω μερικά χιλιάρικα στην άκρη από τον"παραφουσκωμενο"μισθό μου για να πάω σε κάποιο φαντασμένο πλαστικό χειρουργο που νομίζει ότι κάνει θαύματα ενώ θα βγω από την κλινική του χειρότερη κι από μάγισσα.
Ίσως πάλι πρέπει να σταματήσω να σκεφτομαι τόσο οταν βρίσκομαι έξω γιατί κινδυνεύουν οι οδηγοί από την απερισκεψία μου.Το κορναρισμα είναι ευτυχώς έγκαιρο και αρκετά δυνατό για να με βγάλει απότομα από της σκέψεις μου αλλά στην όψη του αυτοκινήτου να κινείται προς το μέρος μου τα πόδια μου πετρωνουν στον τσιμεντένιο δρόμο...
Νιώθω ένα δυνατό σφίξιμο γύρω από την μέση μου και μετά να πεφτω στον καυτό δρόμο πού εχει ζεσταθεί υπερβολικά από τον καλοκαιρινό ήλιο.
Οχι δεν βρίσκομαι κάτω από τις ρόδες του λευκού αυτοκινήτου,του οποίου ο οδηγός αναμφίβολα με βριζει αυτή τη στιγμή.Δεν έχω καταλάβει τι έχει συμβεί.
"Είσαι καλά;"μια γνώριμη αντρική φωνή ακούγεται ακριβώς από πίσω μου.Γυρναω και προς μεγάλη μου έκπληξη βλέπω πισω μου τον Γιαννη.Το παιδί απο την σχολή που είχε έρθει και στο μπαρ; Αυτός...
Σηκώνεται όρθιος και μου απλώνει τό χέρι του για να σηκωθω κι εγώ.
"Ναι... Ευχαριστώ"
"Έχεις κάτι;Σε βλέπω πολύ αφηρημένη τις τελευταίες μέρες.Δεν συμμετεχεις στο μαθημα οσο παλια."το είχα σχεδόν ξεχάσει ότι είμαστε στην ιδια αίθουσα σε ολα τα μαθήματα μιας και σπουδαζουμε πάνω στο ίδιο αντικείμενο.
"Όχι ειμα απλά σκεπτική"προσπαθώ να δικαιολογηθω.
"Εχεις να κάνεις κάτι για μεσημερι;"
"Σίγουρα χρειάζομαι ενα καλό και γρήγορο μεσημεριανό γιατί δεν έχω πολύ χρόνο"λέω εγω.
"Μπορούμε να πάμε μαζί αν θέλεις"μου προτείνει.Νιωθω μια δόνηση στο μπουτι μου...Το κινητο μου... Ζητάω συγγνώμη από τον Γιαννη και το σηκώνω χωρίς να δω ποιος είναι.
"Ναι;"
"Σε περιμένω σπίτι μου"η φωνή του Βαγγελη ακούγεται ήρεμη απο την άλλη μεριά της γραμμης.
"Τώρα;"
"Ναι... Γιατί έχεις κανονισει κάτι αλλο;"με ρωτά.Δεν μιλάει με ειρωνικό τόνο αλλά οι λέξεις πού επιλέγει μοιάζουν ειρωνικές.
"Ελεγα να πάω για μεσημεριανο"παραδέχομαι τη μισή αλήθεια.
"Σε περιμένω σπιτι μου"επαναλαμβάνει και το κλείνει.
"Γονείς"λέω στον Γιαννη παριστάνοντας ότι στεναχωρηθηκα όταν κλείνω το κινητό μου.Δεν ξέρει τίποτα για μένα οπότε σίγουρα ούτε ότι οι γονείς μου δεν μένουν Αθηνα.
"Δεν μπορώ δυστυχώς"του λέω κάπως λυπημένα.Ειναι καλό παιδί και θα ήταν καλή ιδέα να περάσουμε μερικές ώρες μαζί αλλά νομίζω μου την πέφτει και επίσης νομίζω ότι ο Βαγγέλης είναι αρκετά ζηλιάρης.
"Και πάλι ευχαριστώ που με τράβηξες από το αμάξι.Θα σου το χρωστάω"Αν δεν ήμουν με τον Βαγγελη θα του πρότεινα να περάσει από το μπαρ για να τον κερασω μερικά ποτά αλλά εφόσον δεν ξέρω ποια θα είναι η αντιδραση του Βαγγελη προτιμώ να το αποφυγω.
"Κάποια άλλη φορά;"τον ακούω να λέει πίσω από την πλάτη μου.
"Γιατί όχι"λέω χαμογελώντας και κατευθυνομαι προς το σταθμό του μετρο.Το σπίτι του είναι πιο κοντά στη σχολή σε σχέση με το δικό μου...
Όταν φτανω στην είσοδο της πολυκατοικίας τα ρουθούνια μου κατακλύζονται από τη μυρωδιά φρέσκου σπιτικού φαγητού που κάποια νοικοκυρα εχει αφήσει να βγ.Μοιαζει με μουσακά,παστιτσιο ή κάτι τελως πάντων που μου θυμίζει ότι έχω να φάω από νωρίς το πρωί και είναι ήδη τέσσερις.Το στομάχι μου διαμαρτύρεται καθ όλη την διαδρομή μου με το ασανσέρ μέχρι τον δεύτερο όροφο.
Η πόρτα είναι ανοιχτή και εκείνος στέκεται με τα χέρια σταυρωμένα ακουμπισμένος στην κασα της.Φαινεται κάπως θυμωμένος ή αγχωμενος
"Όλα καλά;"τον ρωτάω παραξενεμένη.
"Ναι όλα καλά"λέει αλλά δεν με πείθει.Δεν θυμάμαι να έκανα κάτι που να μην έπρεπε ούτε υπάρχει περίπτωση να με είδε με τον Γιαννη που στο κάτω κάτω απλά μιλούσαμε.
"Μου έλειψες"λέει πλησιάζοντας με αργά και χωρίς να πει τίποτα άλλο μετακινεί τα δάχτυλα τού προς το μάγουλο μου...Δεν αργεί να με πλησιάσει και να αρχίσει να διεκδικεί τα χείλη μου με γρήγορους ρυθμούς ενώ παράλληλα η γλώσσα του παίζει το δικό της παιχνίδι με την δική μου.
Όταν σταματάει το φιλί μας αφήνοντας με ξεπνοη,μπορω να παρατηρήσω το πρόσωπο του... Είναι σίγουρα θυμωμένος...
"Μπορείς να μου πεις τι εχεις;"ζητάω πιο αυστηρά.
"Τίποτα γαμωτο απλα πάλι έπεσε πολλή δουλειά και θα έχω τρεις συναυλιες μέσα στην επόμενη βδομάδα που σημαίνει καθόλου ξεκούραση και λίγος χρόνος μαζί σού ενταξει;"λέει σχεδόν φωνάζοντας.Η πόρτα τού διαμερίσματος είναι ακομα ανοιχτή οπότε φροντίζω να την κλείσω ενώ την ίδια στιγμή ελπίζω το ξέσπασμα του να είναι μόνο αυτό.
"Ηρέμησε μωρό μου"λέω δίπλα στο αυτί του ξέροντας την επίδραση που έχουν αυτές οι λέξεις σε όλο του το σώμα... Νιώθω τους μύες του να χαλαρωνουν κάτω από το άγγιγμα μου κατά μήκος της σπονδυλικής του στήλης και οι παλάμες τού από σφιχτές γροθιές ανοίγουν για να αγκαλιάσουν σφιχτά τη μέση μου... Είναι τόσο διαφορετικος...
"Έχω φτιάξει να φάμε"λέει και προσπαθώ να μην γουρλωσω τα μάτια μου στο άκουσα αυτών των λέξεων.
"Κοτόπουλο με πατάτες,ελπιζω να σ αρέσει"λέει αφήνοντας με ξανά έκπληκτη.Σερβιρει σε δύο πιάτα αρκετή ποσότητα φαγητού βάζοντας στον καθένα μας ένα μπουτι και ένα στήθος του καλοψημενου κοτόπουλου μαζί με μερικές πατάτες.
"Τι κοιτάς έτσι δεν Σ αρέσει το κοτόπουλο;"ρωτάει πιο ήρεμα από πριν.
"Όχι απλά δεν το περίμενα"παραδέχομαι.
"Μμ... Ίσως πρέπει να περιμένεις πολλά που δεν θα φανταζοσουν από εμένα"λέει... Τώρα για καλό το είπε αυτό;
"Πλάκα κάνω έλα να φάμε"λέει και κάθεται σε μία καρέκλα της κουζίνας αφήνοντας την απέναντι κενή για εμένα...
.......
Μετά το τέλειο μεσημεριανό κοιμομαστε λίγο και ξυπνάμε μετα απο μια ώρα με την βοήθεια του ξυπνητηριου του.Ζηταω από τον Μανο ρεπό για σήμερα προφασιζομενη κάποιες δουλειές και δεν μου το αρνείται.
"Έτοιμη;"λέει γλυκά και σίγουρα πιο ήρεμα από πριν βγαίνοντας από την τουαλέτα.Φοραω καθημερινά ρουχα καθώς αυτα που θα χρειαστούν για το βίντεο θα μου τα δώσουν εκεί.
"Ναι"λέω εγώ και τον πλησιαζω για ένα φιλί πριν φύγουμε... Μου χαμογελάει στραβά καθώς τα χέρια μου είναι τυλιγμένα γύρω από το λαιμό του και τον κοιτάζω στα μάτια.Το βλέμμα του είναι κάπως θολό αλλά μάλλον οφείλεται στον ύπνο που δεν πρόλαβε να χορτάσει...
Κατεβαίνουμε στο γκαράζ και παίρνουμε το αμάξι για να οδηγήσει προς το σημείο συνάντησης που έχει δώσει δεν ξέρω με ποιούς...
"Πάμε; Λογικα μας περιμένουν"λέει και γνέφω.Βγαινουμε από το αμάξι και ανεβαίνουμε τις σκάλες ενος κτηρίου.
Χτυπάει το κουδούνι στον πρώτο όροφο και μας ανοίγει μία συμπαθητική κοπέλα μερικά χρόνια μεγάλη μας αρκετά όμορφη και πολύ συμπαθητική.
"Εσύ πρέπει να είσαι η Εμη"λέει η γλυκια κοπέλα.
"Ναι"λέω εγώ χαμογελώντας της.
"Σονια χαρηκα.Είμαι η μάνατζερ τού παιδιού από δω"λέει δείχνοντας τον Βαγγελη πού φαίνεται να νιώθεις αμήχανα με την γνωριμία μου μαζί της.
"Λοιπον ξεκινάμε;Δεν πρέπει να πέσει ο ήλιος"λέει εκείνη και μία άλλη συμπαθητική κοπέλα με τραβάει ευγενικά από το χέρι μεσα σε ένα άδειο δωμάτιο.
"Εμη είμαι η Ελενη.Λοιπον βάλε αυτά και μετά θα σε βάψω και θα σου φτιάξω τα μαλλιά"μου λέει... Τσ ρούχα που θα φορέσω δεν είναι τίποτα άλλο από ένα αμανικο μαύρο μπλουζάκι και ένα τζιν σορτς...Τι θα κάνω στο βιντεο τέλος πάντων;Με βάφει ελάχιστα και σχηματίζει πιο ομοιόμορφες μπούκλες με τα μαλλιά μου...Σε λιγότερο από μισή ώρα είμαι έτοιμη και έχω ήδη αρχίσει να ανήσυχω για το αποτέλεσμα.Το είχα φανταστεί αλλιώς...
Οταν γυρνάμε στο μεγάλο χώρο μαζί με την Μαρία ο Βαγγέλης φοραει ένα κοστούμι με γραβάτα και από μεσα λευκό πουκάμισο...Το μαλλί του φτιαγμένο στα πλάγια και ναι είναι υπέροχος αλλά τι θα κάνουμε; Εγώ με το σορτς κι Αυτός με κοστούμι;
"Παιδιά ξεκινάμε"λέει ένας άντρας γύρω στα σαράντα.
"Μην ανησυχείς όλα καλά"λέει και ακούμε τις οδηγίες του καμεραμάν ενώ τα φώτα σβήνουν και τα μπαντζουρια κλείνουν.Το μόνο φως Στο δωμάτιο είναι ένα φούξια προς κόκκινο φως ακριβως δίπλα από εκεί που στεκόμαστε.
Η μουσική τού τραγουδιού αρχίζει να παίζει και κάνω αυτό που μου είπε ο καμεραμάν... Στεκόμαστε κοντά στην αρχή χωρίς να αγκιζομαστε και αργότερα τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του ενώ εκείνος χαϊδεύει το μάγουλο μου καθως σιγοτραγουδαει...Δεν φιλιομαστε... Δεν είναι μέσα στο σχέδιο τού βίντεο αλλά μου είναι σχεδόν αδύνατο να σταματήσω να θέλω τα χείλη του πάνω στα δικά μου καθως τραγουδάει σε απόσταση αναπνοής από μενα...Τα χείλη μας σχεδόν αγγίζονται για λίγο και θέλω πραγματικά να τον φιλησω...
"It's now or never... you're the one I hold for ever"λέει και με κοιτάζει συνεχώς στα μάτια με ηρεμία και αγάπη....
"You and I... It's now or never"λέει με την υπέροχη φωνή του...
"Τέλειο παιδιά"ακούω τον καμεραμάν να λέει δίπλα μας αλλά όπως και ο Βαγγέλης έτσι κι εγώ τόν αγνοούμε... Κάνει αυτο που ήθελα να κάνω τόση ώρα... Αγγίζει τα χείλη μου αργά στην αρχή για να ξεκινήσει ένα πιο παθιασμένο φιλί στη συνέχεια.Νιωθω λίγο άβολα με τον κόσμο γύρω μας αλλά σύντομα το ξεχναω καθώς τα χέρια του με αγκαλιάζουν ενώ δεν σταματάει να με φιλάει...
"Παιδιά έχουμε κι άλλες σκηνές έτσι;"λέει ο καμεραμάν...Τον είχα συμπαθήσει κιόλας...
Οι άλλες σκηνές δεν περιλαμβάνουν εμένα παρά μόνο τον Βαγγελη... Παρακολουθω τα πάντα απο μία οπτική γωνία που δεν ενοχλω... Είναι Τόσο υπέροχος καθώς τραγουδάει και κινείται με τις υποδείξεις ενός χωρογραφου απ ότι καταλαβα ότι είναι ο ξανθός νεαρός που μου περνάει αδιάφορος...
"Just believe and nothing is too hard for you and I...."λέει και τον κοιτάζω εξτασιασμενη...
"It's now or never" τώρα ή ποτέ λοιπόν;
Και τι θα γίνει στη συνέχεια?????Για να δούμεεε...
Votes & comments να βλέπω👄
Εδώ👇 είναι και το βιντεοκλίπ του τραγουδιού...
Η κοπέλα δεν είναι η κοπέλα του(δυστυχώς😭)
Μπορεί και να είναι εεε?(εγώ η φαντασιοπληκτη 😔)