"Θα με λες πιο συχνά έτσι";λέει και τυλίγει τα χέρια του γύρω από τη μέση μου...
"Όπως θελει το μωρό μου"λέω χαμογελώντας ενάντια στο δικό τού υπέροχο χαμόγελο...Με φίλα στο λαιμό και συνεχίζουμε να περπατάμε μέχρι που φτάνουμε στο λατρεμένο στέκι μου...Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα στενομακρο μαγαζάκι που όμως έχει υπέροχο νεοκλασσικό στυλ... Καθώς μπαίνουμε μαζί μέσα ο χώρος μοσχομυριζει φρεσκο καφε...
Ναι...Εκτός από υπέροχες κρέπες το μαγαζί φτιάχνει και τέλειο καφέ... Ελπίζω να του αρέσει όσο κι εμένα...
Vangelis PROV
Με έχει φέρει σε ένα γραφικο στενάκι της Πλάκας και τώρα καθόμαστε στο μπαλκονακι ενός μαγαζιου...Η μικρη,ησυχη καφετέρια είναι στην ουσία ένα στενομακρο νεοκλασικό κτήριο.Πριν μερικά χρόνια ήταν σίγουρα σπίτι απο εκείνα με τα ξύλινα ακριβά έπιπλα...Από έξω αυτο θυμίζει...Αλλά είναι μέχρι να μπεις μέσα...Μοντέρνες καρέκλες και τραπέζια να κάνουν αντίθεση με τους παλιούς, εξίσου όμορφους πίνακες όλα σε σκούρες αποχρώσεις τού ξύλου...Ολα εκεί μέσα μοιάζουν τόσο οικεία.
Ενώ ανεβαιναμε τις σκάλες προς τον πάνω οροφο εκείνη σταμάτησε για να χαιρετήσει έναν νεαρό που έφτιαχνε κρέπες μέσα από τον πάγκο...
"Τον ξερεις;"την ρώτησα.
"Ναι... Είναι ο Στεφανος."ειπε με ένα τεράστιο χαμόγελο ενώ ανεβαινε τις σκάλες.
Τώρα την έχω μπροστά μου,σ αυτό το ωραίο μπαλκονακι που χωράει ίσα ίσα δύο τραπεζακια να τρώμε κρέπες και να μιλάμε...
Απαντάω σχεδον μηχανικα χωρίς να σκέφτομαι πολύ και κάνω πως την ακούω προσεκτικά ενώ είμαι βυθισμένος στίς σκέψεις μου...
Αυτό το πανέμορφο , γεμάτο ενέργεια,κορίτσι με τα μαύρα μαλλία που σπάνε στις άκρες,τα λαμπερά καταγάλανα μάτια και το λευκού δέρμα είναι μπροστά μου και φλυαρεί ασταμάτητα... Νομίζω μου λέει κάποια περιστατικά από παλια αλλά δεν παρακολουθώ αυτά που λέει... Παρακολουθώ μόνο τα ζουμερα χείλη της καθώς κινούνται και το χαρωπό χαμόγελο της καθώς μιλάει... Ειναι τόσο χαρούμενη και ελπίζω αυτό να μην οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι είναι στο αγαπημένο της μαγαζί αλλά και στο ότι είναι μαζί μου...
Θέλω να είναι χαρούμενη που είναι μαζί μου και δεν ξέρω αν το έχω πετύχει αυτό.
Τις προαλλες που με είδε να καπνίζω την έκανα να κλάψει... Είναι τόσο ευαίσθητη και δεν θέλω για κανένα λόγο να την πληγωσω όμως νομίζω πως κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο.Δεν ξέρω πως θα αντιδράσεις οταν μάθει τα πάντα για μένα...
"Εεε πού ταξιδεύεις;"λέει δυνατά κουνώντας τα χέρια της μπροστά από το πρόσωπο μου.
"Τι;Ααα εδώ είμαι"
"Με άκουγες τόση ώρα ή μόνη μου μιλαγα ή τα έλεγα στον τοίχο;"λέει με ένα παραπονιαρικο ύφος στη φωνή της... Είναι σαν παιδί... Είναι παιδί... Είναι δεκαεννιά... Είμαι είκοσι μεν αλλά έχω ζήσει πράγματα πού με έχουν αλλάξει... Εκείνη είναι ακόμα ενα αθώο παιδί που με ερωτεύτηκε και ερωτευτηκα αλλά δεν ξέρω αν με αυτό θα συνεχίσει να έχει τον τίτλο του "παιδιού".
Τόσο χαρούμενη... Τόσο όμορφη...
"Ναι σε άκουγα"λέω.
"Και;"
"Εμμμ συμφωνω"λέω μην ξέροντας τι να πω.
"Συμφωνείς ότι είμαι ηλίθια που σε έφερα εδώ;"λέει και το ύφος της σκοτεινιάζει ενώ ενώνει τα φρύδια της μεταξύ τους σχηματίζοντας μία ρυτιδα στο μέτωπο της.
"Οχι... Γαμωτο οκευ δεν σε άκουγα"παραδέχομαι.Ειναι όντως υπέροχα εδώ και δεν θέλω να πιστεύει το αντίθετο.
Σηκώνεται όρθια και νομίζω έχει νευριασει ή ετοιμάζεται να φύγει αλλα τελικά διαψευδομαι όταν έρχεται και κάθεται δίπλα μου στον μικρό καναπέ που ίσα ίσα μας χωράει.
"Είναι όλα καλά;"λέει και πλέον στο πρόσωπο της κυριαρχεί η ανησυχία...Το λατρεύω αυτό το κορίτσι...
"Ναι απλά αφαιρέθηκα"λέω ψέματα...Αν της πω αυτά που σκεφτόμουν θα με περάσει για βλακα.
"Αν θες να μιλήσουμε για κάτι θέλω να μου το πείς"λέει.Της χαλασα τη διάθεση γαμωτο...
"Δεν χρειάζεται... Είναι όλα εντάξει"λέω και βάζω το χέρι μου πίσω από τον αυχένα της για να κρατήσω το πρόσωπο της σταθερό καθώς πλησιαζω να την φιλησω.Ξεκιναω αγγίζοντας τα μισάνοιχτα χείλη της απαλά και συνεχιζω με ένα ήρεμο φιλί θέλοντας να της δείξω ότι όντως όλα είναι μία χαρά,αλλα εκείνη το κάνει πιο έντονο ενώ τα δάχτυλα τής χαϊδεύουν το δέρμα πίσω από το αυτί μου και τον αυχένα μου κάνοντας με να ανατριχιαζω... Είναι ακριβως αυτό που χρειάζομαι... Κάνει πάντα αυτό που χρειάζομαι...Με φιλάει οπότε το χρειάζομαι,με αγκαλιάζει οπότε το χρειάζομαι...Μου δίνει δύναμη όλο αυτό... Με κάνει να αρχίζω να πιστεύω πως υπάρχει κάποιος που είναι πραγματικα δίπλα μου...
"Δεν μ αρέσει να σε στεναχωρω"ψιθυριζω ενάντια στα κοκκινισμενα της χείλη μετα το φιλί μάς.
"Στο χέρι σου είναι μωρό μου"πλέον μου θυμίζω τους πρωταγωνιστές μερικών ρομαντικών ταινιών πού είχα αναγκαστεί σχεδόν,να δω στο γυμνάσιο και το λύκειο μαζί με τα ανώριμα κορίτσια που ήμουν μαζί.
Τότε προσπαθούσα να μην σκασω στα γέλια βλέποντας την έκφραση του ηθοποιού οταν η πανέμορφη πρωταγωνίστρια τον έλεγε"μωρό μου"αλλά πλέον καταλαβαίνω... Καταλαβαίνω γιατί όταν μου το λέει πάντα χαίρομαι και χαμόγελαω... Εστω αχνά...
"Προσπαθω"λέω την αλήθεια... Ποτέ δεν ήμουν τόσο καλός με κανέναν... Ίσως πρίν τα δεκαεπτα να ήμουν αλλά πλέον είμαι περισσότερο αντικοινωνικος και επιφυλακτικός εκεί που φοβάμαι ότι θα πληγωθω.
Συνεχίζουμε με τις κρέπες μας μέχρι που τις τελειώνουμε καί οι δύο.
"Έτοιμη για αύριο;"
"Αύριο;Αα ναι... Βασικά δεν ξερω.Προλαβαινετε να βρείτε μοντέλο;"
"Το μετανιωσες;"την ρωταω καθώς σκέφτομαι ξανά το πώς θα είναι το βιντεοκλίπ.Δεν θέλω να είναι καμια άλλη αυτη που θα παίξει μαζί μου... Θέλω εκείνη καί έχω τους λόγους μου.
"Όχι απλά δεν ξέρω κατά πόσο τι θες κι εσύ Πραγματικά"λέει σκυβοντας τον κεφάλι της.
"Ρε χαζουλι αν δεν το ήθελα θα έβρισκα κάποιο τρόπο να το αποφυγω αλλά αλήθεια το θέλω οπότε..."
"Ωραία ας το αυτο...Δεν είμαι μοντέλο...Δεν είμαι καν όμορφη"λέει και ελπίζω να μην το εννοεί.
"Πας καλά; Είσαι πανέμορφη"λέω αργά και σκαλωνω στο λαμπερό γαλάζιο των ματιών της ενώ χαϊδευω το βελούδινο μάγουλο της.
Σκύβει ξανά το κεφάλι και μετακινω τα μαλλιά της από την μία μεριά του λαιμού της έτσι ώστε η άλλη μεριά να είναι εκτεθειμένη στα χείλη μου... Την φιλαω εκεί απαλά και την νιώθω να ανατριχιαζει...
"Είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί"λέει και νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να βγει από τη θέση της.Ειμαι ότι καλύτερο της έχει συμβεί;Δεν ξέρω αν είμαι όντως κάτι τέτοιο για εκείνη... Θα το διαπιστώσω στην πορεία και ελπίζω να μην την απογοητευσω...
Νιώθω διαφορετικά μαζί της... Νιώθω... Ότι την αγαπάω...
Emie's PROV
Μετά από το αγαπημένο μου καφέ στη
ν Πλάκα κάναμε βόλτες.Το μεσημεριανό μάς τελικά ήταν η κρέπα που είχαμε φάει αφού μέχρι αργά το απόγευμα δεν φαγαμε κάτι άλλο...Με έπεισε να πάω σπίτι του παρ' όλο που είχα διάβασμα για τη σχολή αφού πρώτα περάσαμε από το δικό μου σπίτι για να πάρω τα βιβλία μου για την επόμενη μέρα και μερικά ρούχα.
"Έτοιμη για ύπνο;"με πειράζει βλέποντας με ακόμα με τα ρούχα ενώ εκείνος έχει τελειώσει με το μπάνιο του
"Χρειάζομαι κι εγώ ένα μπάνιο... Μπορω;"
"Και το ρωτάς; Αρκεί να κάνουμε μαζί"λέει σοβαρα...
"Δεν...Θα...Θα προτιμούσα να κάνω μόνη μου.Ασε που μόλις βγήκες"λέω δειλά.Η σκέψη ότι θα με δει ολόγυμνη με κάνει να καίω ήδη ολοκληρη από την ντροπή.
"Εε πλάκα σου κάνω... Οπότε νιώθεις εσύ έτοιμη μου ζητάς να κάνουμε ότι θέλεις"λέει πλησιάζοντας με.Ειναι τόσο καλός και επιεικής... Κάποιος άλλος θα με είχε ήδη ρίξει στο κρεβάτι κι ας μην το ήθελα.
"Να ξέρεις και για άλλες φορές ότι οι πετσέτες είναι εδώ"λέει δείχνοντας μου ένα λευκό ντουλάπι κάτω απο το νιπτήρα.
"Έχω κρατήσει την οδοντόβουρτσα σου από την προηγούμενη φορα"λέει...
"Ευχαριστώ... Είμαι εντάξει"λέω και αφού βγαίνει έξω κλειδωνω την πόρτα... Πάντα το κάνω...Ακόμα και όταν είμαι μόνη στο σπίτι...
Μπαίνω στη μεγάλη μπανιέρα και αρχίζω το μπάνιο μου...Το άρωμα του αφρολουτρου και του σαμπουάν τού γεμίζουν τον χώρο και σε συνδυασμό με την ζέστη των υδρατμών,νιωθω ότι βρίσκομαι στην αγκαλιά του... Γιατί να είμαι τόσο ντροπαλή μαζί του;Θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει τόσα πράγματα και τα χαλαω επειδή φοβάμαι να δοκιμάσω αυτα που δεν έχω κάνει...
Όταν βγαίνω από το μπάνιο ντυμένη με τις πυτζαμες Μου τον βρίσκω να κοιμάται στο κρεβάτι... Τόσο όμορφος και γαλήνιος... Βγάζω τα μαλλιά μου από την πετσέτα και ξαπλωνω δίπλα του προσπαθώντας να μην τον ξυπνήσω.Ανογει τα μάτια του νυσταγμενα και έρχεται πιο κοντά μου τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από τη μέση μου.
"Καληνύχτα μωρό μου"λέει και η φωνή του ίσα ίσα που ακούγεται.
"Καληνύχτα"τού λέω κι εγώ με την ίδια ένταση και κλείνω τα μάτια μου αφήνοντας τον εαυτό μου να κοιμηθει περιτριγυρισμένος από το άρωμα του.
Σορρυ για την καθυστέρηση 😔
Θα συμμετάσχει στο βιντεοκλίπ τού εε;Πως λέτε να παει;