Η Μόνικα φτάνει στο άδειο μπαρ στις δώδεκα και πέντε. Ο μπάρμαν με μια χαρακιά κατά μήκος της δεξιάς πλευράς του προσώπου του και περίεργα μαλλιά σαν να φοράει περούκα την κοιτάζει αν όχι ξελιγωμένα, σίγουρα περίεργα.
"Ωραίο μέρος βρήκε να μου μιλήσει για την επαγγελματική ευκαιρία της ζωής μου. Γιατί εγώ είχα την εντύπωση ότι αυτό το μπαρ ήταν κλειστό τον τελευταίο καιρό; Ποιος ξέρει τι σχεδιάζει πάλι; Είμαι ηλίθια που ήρθα σε ένα τέτοιο μέρος μόνη μου τόσο αργά. Έπρεπε να αφήσω τον Κ. να έρθει μαζί μου, αλλά τάχα θέλει να μου μιλήσει κατ' ιδίαν. Και δεν είναι καν εδώ" σκέφτεται η Μόνικα και κάθεται σε ένα τραπεζάκι που είναι πεντακάθαρο.
Η Μόνικα έχει δίκιο. Το μπαρ ήταν όντως κλειστό τον τελευταίο καιρό. Αγνοεί πως ο πρώην της έχει συννενοηθεί με τους ιδιοκτήτες που είναι τσιράκια του κυκλώματός του να χρησιμοποιήσει για μια μόνο βραδιά τον χώρο ως τέλεια τοποθεσία για το έγκλημα που τόσο επιμελώς έχει προσχεδιάσει.
Η Ντι μπαίνει στο μπαρ και μέσα στην ψυχή της ένα φως λάμπει όταν βλέπει την κατά τα λεγόμενα του υποτιθέμενου γράμματός της μετανοημένη Μόνικα να την περιμένει. Η Μόνικα παρατηρεί την αλλαγή της. "Τώρα έβγαλε και τα γυαλιά και νομίζει πως είναι κάποια το παλιοτσουλί" συλλογίζεται.
"Σχόλασες, όλα εντάξει;" της λέει η Ντι πριν καθίσει, αφού τη χαιρετίσει με ένα τυπικό γεια που κρύβει τη χαρά της.
"Μάλλον μου κάνεις πλάκα, να σχολάσω από πού; Ή μήπως το ιδανικό μέρος για δουλειά που μου έλεγες είναι αυτό; Αν θες να πεις κάτι, πες το ευθέως, δεν έχω όρεξη ούτε για πλάκες, ούτε για πολλά πολλά. Δεν ήρθα για να γίνουμε ξανά φίλες εδώ, στο ξεκαθαρίζω για να μην παίρνει του μυαλό σου αέρα".
"Ορίστε;" τη ρωτάει έκπληκτη η Ντι και κοιτάζει γύρω της να εντοπίσει τι πηγαίνει στραβά σε όλην την ιστορία. Το βλέμμα της πέφτει στον τρομακτικό μπάρμαν που κοιτάζει και τις δυο λες και πάσχει από σχιζοφρένεια.
"Μόνικα, κάποιος μας την έστησε. Σήκω αυτό το λεπτό και πάμε να φύγουμε" της φωνάζει και ο μπαρμαν το ίδιο λεπτό σκύβει κάτω απ' το μπαρ για να πάρει κάτι. Ο Μήτσος ανοίγει την πόρτα του μπαρ και τρέχει προς το μέρος της.
"Δόξα τω Θεώ, είστε καλά. Κάτι περιέργο συμβαίνει, Ντι. Μόνικα, πήρες ένα δακτυλογραφημένο γράμμα από τη Ντι, έτσι δεν είναι;"
"Μήτσο, άσε την ανάκριση, δε μου αρέσει αυτό το μέρος. Σε παρακαλώ, πάμε σπίτι. Πού είναι και αυτός ο μπαρμαν να τον πληρώσουμε να φύγουμε;" διερωτάται και η Μόνικα που τους παρακολουθεί άλαλη δεν προλαβαίνει να αποφασίσει αν πρέπει να βάλει τις φωνές, να γελάσει ή να σηκωθεί να φύγει μόνη της για όλο αυτό που διαδραματίζεται μπροστά της.
Ο μπαρμαν έχει βγει με ένα περίστροφο και σημαδεύει στο κεφάλι τη Ντι που είναι πιο κοντά του. Ο θάνατος έχει πάρει τις αποφάσεις του. Θέλει εκείνην, πρώτα εκείνη και μετά τους άλλους δύο.
ΑΛΛΑ 19 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ