Mέρα 137η: 14 Ιουλίου

285 40 16
                                    

«Την επόμενη βδομάδα θα διοργανώσουμε πιζάμα πάρτι στης Μαργαρίτας» ανακοινώνει ο Μήτσος στους υπόλοιπους που έχουν αράξει όλοι μαζί στριμωγμένοι σε τρεις ψάθες πάνω στην αμμουδιά.

«Ειλικρινά μου αρέσετε. Αυτές τις μέρες η παρέα έχει βάλει τα δυνατά της και δεν αφήνουμε μέρα αναξιοποίητη. Χτες πάλι το ξενυχτήσαμε, σήμερα είχαμε κουράγιο να έρθουμε θάλασσα, έχουμε οργανωθεί για τα καλά! Χάριν στη Μαργαρίτα μας φυσικά» λέει με μια δόση ειρωνείας η Μόνικα. Μόνο η Ντι καταλαβαίνει το σχόλιο και την κοιτάζει με μια γκριμάτσα περιπαικτική. Οι υπόλοιποι είναι παραδομένοι στην κάψα του μεσημεριανού ήλιου και στα αυτιά τους όλα ακούγονται υπέροχα. Ο ήχος της θάλασσας, η απαλή μουσική του beach bar που βρίσκεται αρκετά μέτρα πιο πίσω τους , ακόμη και οι φωνές της Μόνικας και του Μήτσου.

Τα κορμιά τους έχουν μπλεχτεί περίεργα έτσι όπως έχουν ξαπλώσει. Η Μαργαρίτα έχει το κεφάλι της πάνω στην κοιλιά του Μήτσου και το κεφάλι του Κ. ακουμπάει στους γοφούς της Μαργαρίτας. Η Μόνικα έχει ξαπλώσει στα πόδια της Ντι, ενώ τα δικά της πόδια μπλέκονται σχεδόν με τα πόδια του Κ. Σε όλο αυτό το περίεργο σύμπλεγμα η Ντι νιώθει κάποιον να της χαϊδεύει τα μαλλιά. Στην αρχή έχει την αίσθηση πως είναι το γυναικείο χέρι της Μαργαρίτας που με τόση επιμέλεια τις ξεμπλέκει τις αλατισμένες μπούκλες της.

Σηκώνει κάποια στιγμή το βλέμμα της προς τα πάνω και συνειδητοποιεί πως είναι ο Κ. που ασχολείται μαζί της. Γιατί την ενοχλεί ξαφνικά τόσο αυτό που κάνει; Δεν έχει το δικαίωμα να ξεκλειδώνει όποτε θέλει τον συναισθηματικό της κόσμο. Σηκώνεται και κάθεται οκλαδόν για λίγο και η Μόνικα αλλάζει θέση και αυτή για να βολευτεί. Εκείνος ενστικτωδώς καταλαβαίνει πως κάτι την έχει πειράξει και με τη σειρά του νιώθει ενοχλημένος από την αντίδρασή της.

«Θα ξεκινήσω το βιβλίο που μου πήρες δώρο» της λέει και ουσιαστικά απευθύνεται στην πλάτη της έτσι όπως έχει σταθεί η Ντι.

«Μα το έχεις διαβάσει, τι νόημα έχει; Απλά η έκδοση είναι διαφορετική. Πώς σου ήρθε τώρα αυτό μετά από τόσες μέρες;»

«Το έχω πάντα στο πλάι του κομοδίνου μου. Νομίζω πως ήρθε η ώρα του. Γενικώς ήρθε η ώρα για κάποια πράγματα» της λέει, αλλά εκείνη δεν μπορεί να δει το λάγνο του ύφος.

DilemmaΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα