Μέρα 57η: 25 Απριλίου

438 57 14
                                    

O Κ. είναι πολύ προβληματισμένος μετά την κουβέντα που του ζήτησε να κάνουν ο αδελφός του. Είναι στο γήπεδο, φορώντας ακουστικά στα αυτιά του και τρέχει μανιωδώς γύρω γύρω για να μπορέσει να ξεσπάσει. Τι πήγε λάθος με τον Μήτσο; Μήπως δεν ήταν το κατάλληλο ανδρικό πρότυπο για εκείνον; Οι σκέψεις στροβιλίζονται μέσα στο κεφάλι του, θορυβωδώς, τόσο πολύ που νομίζει ότι θα αρχίσουν να τον ακούν και οι υπόλοιποι. Ιδρωμένος όπως είναι, σταματά σε μια άκρη να κάνει διατάσεις. Ο πόνος που νιώθει τον ευχαριστεί, τον λυτρώνει για λίγα δευτερόλεπτα απ' τις ενοχές και τον φόβο του για τα καινούρια δεδομένα. Αλλάζει τη μπλούζα του και οι πλάτες του αποκαλύπτονται στο φως του μεσημεριανού ήλιου. Μια κοπέλα του σφυρίζει πονηρά από τις κερκίδες, όμως εκείνος δεν της δίνει καμία σημασία.

Βγαίνει απ' το γήπεδο και προχωρά με γρήγορο βήμα για να φτάσει το συντομότερο στο σπίτι του. Ίσως πρέπει να μιλήσει με τους γονείς του. Να τους πει να έρθουν. Ίσως πάλι όχι. Είναι δικαίωμα του να επιλέγει τι θα κάνει στη ζωή του. Δεν είναι ανήλικος. Ναι, καλύτερα, να απέχει από όλο αυτό. Βγάζει από την τσέπη του τα ακουστικά και τα ξαναφοράει. Η μουσική τον χαλαρώνει, τα βλέφαρά του αρχίζουν να κλείνουν. Είναι κουρασμένος και το να πηγαίνεις για τρέξιμο αμέσως μετά τη δουλειά, μια δουλειά του μεροκάματου, δεν ήταν ίσως η καλύτερη επιλογή. Όμως ήταν ο μόνος τρόπος. Η μόνη οικονομική ψυχοθεραπεία. Το τρέξιμο.

Πηγαίνει να περάσει τον δρόμο αφηρημένος. Ένα αυτοκίνητο έρχεται με μεγάλη ταχύτητα. Το φανάρι για τους πεζούς είναι κόκκινο. Δε του δίνει σημασία. Το αυτοκίνητο δεν κόβει ταχύτητα, ο οδηγός του φαίνεται να είναι σκυμμένος και να ψάχνει κάτι που του έπεσε στα πόδια. Τελευταία στιγμή ο Κ. γυρίζει το κεφάλι του ενστικτωδώς και βλέπει το όχημα που κατευθύνεται πάνω του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον οδηγό που μόλις έχει σηκώσει το κεφάλι του. Φρενάρισμα. Ξανά φρενάρισμα. Ο προφυλακτήρας του αυτοκινήτου μόλις που τον ακουμπάει.

Ο οδηγός βγαίνει έξαλλος από το αυτοκίνητο. Βρίζει θεούς και δαίμονες. Ο Κ. δε βλέπει μπροστά του από την τρομάρα του.

«Πόσο μαλάκας είσαι; Ε, θα σε πληρώνουμε για άνθρωπο...εσύυυ...εσύ είσαι» λέει ο Χ. όταν διαπιστώνει ποιον κόντεψε μόλις να πατήσει. 


DilemmaΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα