Μέρα 21η: 20 Μαρτίου

639 69 10
                                    

Ολόγυμνη ανοίγει ένα ντουλάπι της κουζίνας και βγάζει ένα κουτί με δημητριακά. Της αρέσει αυτή η αίσθηση του γυμνού της κορμιού σε πλήρη έκθεση, ακόμα και τις μέρες που έχει κρύο. Οι στάλες από το πρωινό ντους κυλάνε ακόμη πάνω της. Αδειάζει το γάλα και μετά προσθέτει αφηρημένη τα δημητριακά, σκεπτόμενη τον Χ. Τα μισά πέφτουν έξω. Γυρνάει νωχελικά του κουτάλι μέσα στη μικρή άσπρη θάλασσα του γάλατος με τα δημητριακά να παλεύουν για να μην πνιγούν.

 Στη σκέψη του Χ. μια ανατριχίλα διαπερνά το κορμί της. Είναι σαν να τρύπωσε μόλις κάτω από το τραπέζι και να άρχισε να τη γλείφει αχόρταγα, έτσι όπως μόνο εκείνος ξέρει να κάνει. Νιώθω το στόμα του στα δάκτυλα των ποδιών της, να ανεβαίνει σιγά σιγά με μικρά, απαλά φιλιά στις γάμπες της και από εκεί στο εσωτερικό των μηρών της. Το κουτάλι της πέφτει μέσα στο μπολ, όμως εκείνη δε δίνει πια σημασία. Κλείνει τα μάτια της και αφήνει το χέρι της να κυλήσει αργά ανάμεσα στα πόδια της. Εκείνος είναι πια το χέρι της, τα μαύρα του γένια, τα μαύρα μαλλιά, τα πράσινα μάτια του.

Ένα μήνυμα κάνει το κινητό να δονηθεί και να μετακινηθεί ελαφρώς, αρκετά όμως για να βγάλει τη Μόνικα από την έκσταση στην οποία είχε μόλις βρεθεί. Ενοχλημένη, το ξεκλειδώνει για να δει ποιος είναι. Είναι ένα νέο μήνυμα από τον Χ. Δεν έχει το κουράγιο να το ανοίξει, όλο της το χέρι έχει αφεθεί σε σεισμικές δονήσεις πολλών συναισθηματικών ρίχτερ. Πόσες μέρες περίμενε να δώσει σημεία ζωής, πόσες μέρες περίμενε αυτό το μήνυμα. Το ήξερε πώς δε θα την ξεχνούσε, της το είχε υποσχεθεί άλλωστε ότι θα της έστελνε να συναντηθούν. Φοβάται ωστόσο να δει το περιεχόμενο. 

Η αρχή του μηνύματος φαίνεται ήδη στην οθόνη, όμως αν το υπόλοιπο δηλώνει μια πιθανή ματαίωση της συνάντησής τους δε θα το αντέξει. «Μωρό μου, ξέρω ότι με βρίζεις που εξαφανίστηκα. Σου...» λέει το άσπρο εικονίδιο και εκείνη προτιμά να χαζεύει τις δύο πρώτες λέξεις παρά να διαβάσει τη συνέχειά του. Πρέπει να φανεί δυνατή, πρέπει να το κάνει. Ας ξεμπερδεύει με αυτό μια ώρα αρχύτερα. «Σου είχα πει ότι πνίγομαι. Όμως σε τρεις μέρες θα βγούμε για δείπνο. Έξω, όπως μου ζήτησες. Ισχύει;»

DilemmaΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα