"Ναι, μπαμπάκα, τώρα δε χρειάζομαι πια γυαλιά... τα λεφτά σου έπιασαν τόπο! Θα δεις την κόρη σου και δε θα την αναγνωρίζεις..."
"Άντε, πότε θα έρθεις βρε παλιόπαιδο; Δε με νοιάζουν τα λεφτά, στο έχω ξαναπεί. Χαλάλι σου, απ' το να μου το φάει το παλιοκράτος και η γυναίκα μου, ας τα φάει η κόρη μου!"
"Και έλεγα δεν είπες ακόμη σήμερα για την αγαπημένη γυναίκα σου. Σταμάτησαν οι απόπειρες δολοφονίας σου;" γελάει η Ντι και εκείνος κοιτάζει πίσω του για να δει αν η γυναίκα του τον ακούει.
"Εμ, δεν ήσουν εδώ να μάθεις τα τελευταία νέα. Δανείστηκε ένα βιβλίο από τη Μαρίκα τη γειτόνισσα, να δεις πώς το λένε "Λάμδα Τσούχτρα", κάπως έτσι... βεζούβιος από τότε, άλλο πράμα... αν είναι να με σκοτώσει, χαλάλι της"
Η Ντι επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Την παραποίηση του Κάμα Σούτρα, τον μπαμπά της να προκύπτει ξαφνικά λάγνος και φιλήδονος και η δολοφονική μητριά της να μεταμορφώνεται σε μηχανή του σεξ. Είχε τόσο ανάγκη να γελάσει και το κάνει με την καρδιά της. Πιάνει την κοιλιά της από τα γέλια και μετά, χωρίς να το περιμένει, βάζει τα κλάματα. Κλαίει χωρίς σταματημό, τα νέα ολοφώτιστα μάτια της δε ρυθμίστηκαν έτσι ώστε να μην κλαίνε πια.
"Κόρη μου, τι συμβαίνει; Σε πείραξε κάτι από αυτά που είπα; Αχ, τι παλιόγερος είμαι και στεναχωρώ το κορίτσι μου! Μια πλάκα βρε είπα να σου κάνω, να γελάσουμε."
"Μπαμπακούλη μου, εσύ ίσα ίσα που με έκανες να ξεχαστώ. Αλλού είναι το θέμα. Ένας φίλος μου είναι βαριά άρρωστος. Δεν ξέρω τι περιθώρια έχουμε να σωθεί, όμως θα χρειαστούμε λεφτά. Και σκεφτόμουν μήπως..."
"Όσα χρειαστεί ο φίλος σου. Μην πεις κάτι άλλο. Αφού το λες εσύ, όσα χρειαστεί, κορίτσι μου"
"Αχ, μπαμπακούλη μου! Τι θα κάνω αν δεν τα καταφέρει; Δε θα το αντέξω, αλήθεια σου το λέω. Δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα είναι η ζωή χωρίς εκείνον."
"Μη μιλάς έτσι, κόρη μου και πάρω το πρώτο λεωφορείο και έρθω να σε βρω. Όλα τα αντέχει ο άνθρωπος, όλα για εκείνον είναι εξάλλου. Ζήστε τις στιγμές που έχετε και μην τις ξοδεύεις σε μαύρες σκέψεις. Οι στιγμές περνάνε και δεν ξαναγυρίζουν."
"Μπαμπά, λες να γίνει καλά; Λες να σωθεί; Είναι τόσο υπέροχο παιδί... γιατί, γιατί σ' εκείνον;"
"Κανείς δεν το ξέρει αυτό, κορίτσι μου. Κανείς. Όλοι κάποιον σκοπό έχουμε σε αυτή τη γη. Εμείς απλοί θεατές είμαστε."
"Δε θέλω να τον χάσω, μπαμπά..."
"Δεν έχασα ποτέ τη μάνα σου, κόρη μου... και ας πέθανε, την έχω πάντα εδώ" της λέει αλλά η Ντι δεν μπορεί να δει τον πατέρα της που ακουμπά την καρδιά του.
ΑΚΟΜΗ 25 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ